Zondag 02-11-2014
De specialist van het AVL heeft inmiddels zijn 3e verwijsbrief geschreven welke wij afgelopen zaterdag ontvingen. De arts uit Amerika heeft zijn behandelplan en kostenraming gestuurd en we kunnen echt niets meer verzinnen waar de verzekering om kan vragen. Stefan stuurt ze weer een email met de laatste documenten bijgevoegd. Hij hoopt dat hij alle benodigde informatie heeft aangeleverd en spreekt de hoop uit om zo spoedig mogelijk een positief uitsluitsel te mogen ontvangen. Spannend want nu kunnen we echt niet meer doen dan afwachten.

Maandag 03-11-2014
De dag duurt lang maar we horen niets. Dat lijkt ons een goed teken want dat zou kunnen betekenen dat de verzekering nu alle gegevens binnen heeft. We zijn de vriezer maar een beetje aan het leegeten en zijn ook alvast naar de kapper geweest. Er ligt een briefje klaar met dingen die we moeten doen als de verzekering zijn toestemming geeft.

Dinsdag 04-11-2014
Stefan heeft inmiddels Skype op zijn telefoon geïnstalleerd. Hij belt voor een testgesprek en vertelt dat hij een email naar de verzekering heeft gestuurd met de vraag of alle documenten nu compleet zijn. Binnen een half uur heeft hij al antwoord: Wij hebben de documenten ontvangen en het dossier is gisteren voorgelegd aan onze medisch adviseur. Wij moeten nu even de beslissing van de medisch adviseur afwachten. Zodra wij antwoord hebben, wordt u hiervan op de hoogte gebracht.

Donderdag 06-11-2014
Ondanks dat het een buitenland spoedaanvraag is hebben we nog steeds geen antwoord van de verzekering. Leo gaat ze maar weer eens bellen.  Natuurlijk doet de verzekering niets voor niets. Het nummer dat hij bellen moet kost € 0,20 per minuut plus lokaal tarief. Maar voor dat geld krijg je dan wel iemand aan de telefoon.

Een vriendelijke vrouw neemt op en wil eerst al mijn gegevens hebben. Vervolgens herhaalt ze tergend langzaam alles wat Leo zegt. Ze kan zien dat mijn gegevens doorgestuurd zijn naar de medisch adviseur en meer kan zij ons niet vertellen. Ze verbindt Leo niet door met de medisch adviseur maar ze wil wel even voor ons informeren of er al iets bekend is. En hij staat weer in de wacht; tab, tab, tab. Na een paar minuutjes is ze er weer. De medisch adviseur gaat er morgen voor u naar kijken. Leo mag morgen aan het eind van de middag bellen of er al iets bekend is.

Stefan is optimistisch en hoopt op een “ja” morgen. Hij stuurt ons een link om het ESTA formulier alvast in te vullen voor het geval we dit weekend al weg gaan. Dat we nog geen exacte datum en verblijfplaats hebben is geen probleem zegt hij. Als je korter dan 90 dagen in Amerika verblijft hoef je geen visum aan te vragen. Een zogenaamd ESTA formulier is dan voldoende. Dit formulier kun je via internet aanvragen.

Tja, hoe voorspelbaar kun je zijn? De medisch adviseur gaat er morgen naar kijken. Wat nu spoedaanvraag! Dit bewijst maar weer eens dat je ook bij de zorgverzekering gewoon een nummer bent. Wij zijn een stuk pessimistischer dan Stefan, dat weet ik maar ik ben de laatste jaren al te vaak teleurgesteld in mensen en bedrijven. Ik moet zelfs oppassen dat ik geen verbitterde oude vrouw word.

Ik denk dat het volgende gaat gebeuren morgen: Leo mag aan het eind van de middag bellen en krijgt een afwijzing. De medisch adviseur is dan net naar huis, het is tenslotte vrijdagmiddag en wij kunnen niemand meer bereiken. Wij hebben dan het weekend om onze boosheid af te reageren en zijn zo weer een paar dagen verder. Kijk maar eens om je heen hoe het gaat in de praktijk. Slechte berichten zoals bijvoorbeeld ontslag krijg je meestal vlak voor de feestdagen te horen. Als dat niet lukt dan is vrijdagmiddag een ideaal alternatief. Ik zeg het niet vaak maar nu hoop ik dat ik er helemaal naast zit en dat ik ongelijk heb.

Leo heeft inmiddels opgezocht hoe de medisch adviseur zijn werk behoort te doen. Die man zegt echt niet zomaar ja of nee. Hij wil weten of de beste man al wel iets uitgezocht heeft en belt nogmaals naar de verzekering. Zelfde kosten, zelfde ritueel, andere dame. Nee, u heeft mijn collega verkeerd begrepen hoor. Er staat hier gewoon dat het in behandeling is. Ja, maar dat duurt wel lang voor een spoedaanvraag. Valt wel mee hoor, het verzoek is pas maandag bij de medische afdeling ontvangen. Dat u al 3 weken op antwoord wacht is niet juist. Grrrrrrrr, tja dan ging het vroeger wel anders.

Vrijdag 07-11-2014
Ik ben alweer vroeg wakker en ga er maar uit. Leo ligt nog heerlijk te slapen. Tegen de tijd dat hij naar beneden komt is de koffiepot leeg, heb ik de kamer gedaan, de krant gelezen, Facebook doorgespit en een spelletje gedaan. Om de tijd te doden ga ik boven ook maar aan de gang. Stel je voor dat we wel snel weg gaan dan kan het alvast maar klaar zijn.

We besluiten om naar de Middenwaard te gaan voor een broodje vis en kopen ook meteen een wereldstekker. Als wij hem niet gebruiken heeft Stefan er wel wat aan. Als we terug komen dan ga ik bellen zegt Leo. We lopen in de Middenwaard als Stefan belt. De verzekering heeft hem gebeld.

Onze aanvraag is niet goedgekeurd maar ook niet afgekeurd. Er moet nog aan 2 voorwaarden voldaan worden voordat ze een besluit nemen:
1. De verwijzing van de bestralingsarts moet naar een specifiek ziekenhuis/protonenkliniek in Amerika zijn. Op zijn verwijsbrief staan nu 3 protonenklinieken die in aanmerking komen en dat accepteren ze niet. Het moet een actieve verwijzing worden en daarvoor moet de bestralingsarts eerst zelf bellen met de bestralingsarts daar en vervolgens dit in een brief melden aan de verzekering.
2. De bestralingsarts moet telefonisch contact opnemen met de bestralingsarts van de protonenkliniek in München en zelf constateren dat ze mij daar niet kunnen behandelen. Ook dit moet hij weer schriftelijk melden aan de verzekering.

Ik word hier zo moe van. Waarom zeggen ze niet meteen wat ze willen en hoe ze het willen? In plaats daarvan komen ze telkens weer met wat anders. Het is goed dat Stefan zo vasthoudend is want ik denk dat wij het zelf allang opgegeven zouden hebben. De kliniek in München heeft al eerder aan Stefan aangegeven dat ze wel de tongbasis kunnen bestralen maar niet daarbij ook de rest van de tong. De verzekering wil dit van de artsen zelf horen.

En zo stuurt Stefan weer een email naar de secretaresse van de bestralingsarts in het AVL. Ook heeft hij inmiddels contact met de Patiënt Services Manager van de kliniek in Knoxville. Als alles doorgaat zal zij graag voor ons bemiddelen bij het huren van een appartement.

Als de aanvraag goedgekeurd wordt dan besteedt de verzekering het regeldeel uit aan de ANWB. Dan hebben wij en zij er geen omkijken meer naar. We komen steeds een stapje dichter bij het doel. Hopelijk is de bestralingsarts van het AVL bereidt om voor ons te bellen en dit weer op papier te zetten en naar de verzekering te sturen. Hij heeft al 3x een verwijsbrief geschreven en telkens na enkele dagen verzinnen ze weer iets anders. Ik kan me voorstellen dat hij er net zo van baalt als wij want ook hij heeft nog meer te doen.