November, de 4e maand na de PDT

Maandag, 23-11-2009
Vanmiddag ga ik de prik tegen de Mexicaanse griep halen. Ik heb heel lang getwijfeld of ik dit wel zou willen. Ik ben er vanuit gegaan dat als ik tot een risicogroep behoor, ik dan wel vanzelf bericht zou krijgen.

Op aandringen van mijn schoonzusje heb ik vanmorgen toch maar even mijn huisarts gebeld. Ik loop volgens hem op dit moment niet meer risico dan ieder ander.
Patiënten die aan de chemo zitten krijgen de griepprik standaard omdat hun weerstand veel minder is. Gezien de uitslag van het biopt “Carcinoma in Situ” en het feit dat ik binnenkort onder narcose moet vind hij het toch wel verstandig als ik de prik kom halen.

Woensdag, 25-11-2009
Het is opvallend dat ik de laatste tijd steeds vaker dingen vergeet. Vooral het korte termijn geheugen laat het met grote regelmaat afweten. Soms kan ik me zelfs van hele gesprekken niets meer herinneren.

Ik ben goed geslaagd voor een nieuwe lange broek en pin het gevraagde bedrag. Dan ga ik naar de volgende winkel om nog even een 5 december cadeautje op te halen. Ik sta al een tijdje in de rij als ik eindelijk aan de beurt ben. Achter me is de rij al aardig opgelopen.

Ik wil pinnen en haal mijn pas door het pin apparaat. Ik schrik. Wat is in godsnaam mijn pincode ook alweer? Ik heb geen flauw idee en tik een bekend getal in. Fout dus. Ik voel me behoorlijk voor joker staan in de drukke winkel. Na 3 foute pogingen is mijn pas geblokkeerd en verlaat ik met een rode kleur de winkel. Het moet toch niet gekker worden.

Ik ga naar de bank en daar deblokkeren ze het pasje weer. Ik probeer nog de naar mijn idee juiste pincode maar het mag niet baten. Ik heb nog 2 pogingen over. Leo zit in de auto te wachten. Hij noemt mijn pincode zo op en nog goed ook.

Een nare ervaring maar het hoort erbij. Volgens Leo is het logisch. Je maakt je zoveel zorgen dat je hersencapaciteit voor 90% in gebruik is voor andere dingen, zegt hij. Wat er overblijft is niet zoveel. Daarom heb je zo vaak last van hoofdpijn en ben je ook altijd zo afwezig. Het klinkt aannemelijk maar leuk is anders. Ik maak me inderdaad veel zorgen op dit moment en dat doet mijn geest geen goed.

Vrijdag, 27-11-2009
Ik word er niet vrolijker op. Ik heb vanmorgen naar het AVL gebeld om te kijken of het advies van de professor al binnen is. Dat is inderdaad binnen maar nu zit mijn arts weer tot 29 december in het buitenland. Ik vraag een belafspraak voor a.s. dinsdag met een andere KNO arts maar of ik er veel mee opschiet weet ik niet.

Ik baal ervan want volgens mij wordt de plek langzaamaan groter. Als ik ’s morgens wakker word moet ik eerst spoelen met water anders is mijn mond te droog en kan ik niet goed slikken. Al met al duurt het me gewoon te lang.

Zondag, 29-11-2009
Vandaag is onze trouwdag. Alweer 31 jaar hebben we ons aan de huwelijkseed gehouden en lief en leed met elkaar gedeeld. Toen we jong waren was er alleen “lief” maar met de jaren komt het “leed” daar vanzelf bij.

Stefan zit in het buitenland maar hij heeft wel even gebeld, lief hè! Vanmiddag zijn mijn ouders geweest en hebben hier meegegeten. Ze zijn dol op vis dus had ik een visschotel gemaakt. Het was een gezellige middag.

Een gedachte over “November, de 4e maand na de PDT

  1. Hey Marga,

    Ja hoor tot 29dec, in het buitenland hoop echt dat ze je dinsdag iets kunnen vertellen hier word je echt gek van. Ze hebben geen idee hoeveel energie dat een mens kost. Als ik kon stuurde ik je energie.

    Dikke knuf Lia

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.