DONDERDAG 12 NOVEMBER 2009

Om 6u30 word ik gewekt, ik fris me op en trek het operatiekleedje aan. Nog een laatste telefoontje naar Dieter en mijn moeder, dan moet ik enkele pilletjes en vieze siroopjes innemen. Om 7u15 word ik richting operatiezaal vervoerd, ik voel me nog/al slaperig, ik heb geen tijd meer om te zorgen te maken over wat komen gaat. ‘t Is zover. Ik heb even de tijd om het operatiekwartier te bekijken maar al snel werd de narcose toegediend en binnen enkele seconden ben ik weg… voor minstens 8uur!

Voor mijn omgeving werd het een lange en uitputtende dag. Rond 16 u belde Dieter naar Prof Delaere om te informeren naar de stand van zaken, hij had zijn deel net afgerond maar de plastisch chirurgen waren nog volop aan het hechten. Vermoedelijk zou het nog anderhalf uur duren, de prof was alvast tevreden met het operatieverloop tot nu toe. Mijn ouders en Dieter vertrekken alvast naar Leuven maar ze moeten nog enkele uren geduld hebben vooraleer ze mij te zien krijgen. Bangelijke momenten! De plastisch chirurgen doen hun naaiwerk heel secuur en hierdoor loopt de totale operatieduur uit tot 13 uur!

Pas om 21u mogen Dieter en mijn ouders, tot hun grote verbazing, mij kort bezoeken op de afdeling Intensieve zorgen. Extra toezicht is vereist omwille van de zware ingreep en om de tongreconstructie frequent op te volgen ifv doorbloeding. Ik ben nog verdoofd, kan mijn ogen niet openen, kan niet bewegen of spreken maar toch hoor en voel ik hun aanwezigheid. Dit is het eerste beeld na de operatie…