November en december 2012
De volgende dag moet ik terugkomen om een masker te laten aanmeten. Dat lijkt me erg benauwd, zo’n masker, maar is me uiteindelijk erg meegevallen. Het is even je verstand op nul zetten en de aanval doorstaan. Op 26 november 2012 gaan ze dan beginnen! Eerlijk gezegd kan ik me niet herinneren of ik in die tijd veel last van keel/oorpijn had. Er gebeurde zoveel, dat is waarschijnlijk helemaal weggeblokt.
Van de eerste bestralingen voel ik niet veel. Dus ik denk nou…. als dat zo blijft ben ik spekkoper. Maar natuurlijk blijft dit allemaal niet zo. En ik begin me af te vragen of alleen bestraling wel voldoende is om de kanker weg te krijgen. Ik heb al eeuwen een volledige prothese en kan daar goed mee uit de voeten. Maar al sinds het onderzoek onder narcose doet links mijn onderkaak pijn en nu met die bestralingen brandt de onderprothese soms in mijn mond en kan ik hem niet inhouden.
En precies na twee weken bestraling gaat mijn keel behoorlijk pijn doen. Dat gaat lastig worden, denk ik. Sommige dingen, zoals banaan en tomaat, branden in mijn keel. Dat duurde trouwens tot ruim na afloop van de behandeling. ’s Morgens een bordje Brinta (dat overigens later ook een paar weken brand-gevoelens gaf) en tussen de middag brood zonder korstjes of krentenbrood met veel kleine slokjes water. Maar ik zit/zat in twee koren, dus veel mensen kennen me. Ik heb in de zes/zeven weken hierna de heerlijkste (en vreemdste) soepjes gegeten. Ik heb zelf een staafmixer gekocht want ik dacht na drie soepjes, dat blijven ze niet doen natuurlijk. Maar eerlijk gezegd heb ik dat ding nog niet veel gebruikt. Ik hoefde maar te bellen (mailen) of hij/zij misschien, per ongeluk, nog ergens soep had staan of ze gingen gelijk aan de kook voor mij. Helemaal top.
Ik begin met paracetamol en vijf dagen later met fentanyl pleisters plakken. En ik krijg een neusspray mee die ik voor het eten kan gebruiken. Ik geloof in het zelfherstellende vermogen van het menselijk lichaam en ik heb een hoge pijngrens, maar nu is het niet leuk meer en moet ik aan de pijnstillers.
Na drie, vier weken bestraling begint mijn huid heel droog en dor aan te voelen. Ik krijg een tube crème mee, wat heet, 4 tubes! om in te smeren. Ook is het haar op m’n achterhoofd, dat zich in het stralingsgebied bevindt, uitgevallen. Men (?) zegt dat het weer terugkomt. Ik ga naar het AvL alsof ik naar mijn werk ga. Verstand op nul. Als ik alleen ga, ga ik met de bus. Ik doe maar net alsof ik met vakantie ben. Alleen tijdens vakanties ga ik met de bus namelijk.
Maar….. er is natuurlijk ook nog een radiotherapeut die je elke week wil zien, en een diëtiste en een mondhygiëniste.
Vanaf dag 1 krijg ik al Nutri voeding in mijn maag gesplitst. Ik weet het terug te dringen tot 1 flesje per dag. Ik ken het namelijk en naast je normale eten is het niet te doen. En dat ik zo normaal mogelijk wil eten komt omdat mij verteld is dat je slikken kunt verleren. Terwijl ik voor de behandeling nog zoiets had van, stop mij maar een slang in mijn maag dan hoef ik in ieder geval niet te slikken. De mondhygiëniste wil me allerlei hulpmiddeltjes aansmeren i.v.m. de slijmvorming, terwijl spoelen met gewoon zout water, dat je zelf maakt met keukenzout, heel goed werkt. Dus daar blijven onze centen voor de zorg!
De laatste week krijg ik er toch wel genoeg van. Mijn huid staat strak en na de 34ste keer scheurt het oude vel los en krult alles op. Precies in het midden van mijn hals heb ik nu een rol oud vel zitten. Het trekt enorm. En smeren helpt hier natuurlijk niet. Ik doe uiterst voorzichtig, want ik wil niet dat er wonden ontstaan. Volgens de mensen bij het bestralingstoestel zijn er toch kleine wondjes maar ik besluit om te doen of die er niet zijn. De laatste keer krijg ik mijn hoofd bijna niet meer zover achterover dat het masker eroverheen past. Dit is echt het uiterste, meer kan echt niet. En dan is het op 4 januari 2013 eindelijk klaar!!!