Halsklierdissectie: verwijderen van lymfeklieren uit de hals

29 november 2012
De KNO arts oncoloog van de Daniël den Hoed kliniek van het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam zuid had mij tijdens een gesprek voorafgaand op de operatie verteld wat hij van plan was te gaan doen. Omdat bij mij de primaire tumor niet was gevonden en het gezwel een kwaadaardige uitzaaiing was, besloot men mijn lymfklieren met bijbehorend weefsel te verwijderen. Hier was een duidelijk tekeningetje gemaakt:

Men maakt, in mijn geval, twee sneden aan de linkerzijde van de hals. Dan kunnen ze de huid open leggen en het gezwel goed bestuderen, waarop men direct kan besluiten wat er veilig en zonder al te veel nevenschade weggenomen kan en moet worden. Onvermijdelijke nevenschade zal zijn dat ik een enigszins verlamming aan de linkerzijde van mijn aangezicht zal krijgen, een verdikking in mijn gehele hals omdat de afvalstoffen uit mijn hoofd via de lymfvaten niet meer door de lymfklieren kunnen worden afgevoerd en een andere weg zullen zoeken, en  last zal krijgen met bewegingen van mijn linker arm.

Op 28 november werd ik aldus opgenomen. Dit ter voorbereiding voor de operatie van de volgende dag. Op die dag word je gewogen, je anamnese met je doorgelopen, een gesprek met de zaalarts gehouden enz. Je krijgt af en toe eens iemand langs, zoals een logopediste, een diëtiste een fysiotherapeut enz. Dit allemaal om je te vertellen wat ze straks na de operatie met je van plan zijn.

Oké, de volgende dag zou ik als eerste aan de beurt zijn, dus de hele nacht natuurlijk niet geslapen, ook omdat ik mijn slaapmutsje miste, eigenlijk best nog wel een beetje nerveus was en wat trek had in wat hartigs maar niets meer mocht eten.   Eindelijk was het 7 uur ’s ochtends en werd mij gevraagd om na het douchen maar meteen mijn operatie kleding aan te trekken. Zo’n hemd met knoopjes aan de achterkant, lekker makkelijk….. Maar er was toch wel een verpleegster die zag dat ik daar enigszins moeite mee had en mij even hielp. En toen maar wachten, ik zou tenslotte als eerste geholpen worden. Ik kreeg om ongeveer 8 uur een pilletje om alvast een beetje slaperig te worden want ik zou zo gehaald worden.  Maar volgens mij waren zij zelf nog niet allemaal wakker want ik werd om ca. 10.30 afgevoerd naar de voorbereidingskamer. Daar was het ijselijk stil. Iedereen deed zijn/haar werk  zonder ook maar iets tegen elkaar te zeggen. Ik kreeg een infuus aangelegd, een bloeddrukmeterband om mijn arm en……………toen sliep ik. Ik wist dus vanaf dat moment tot ik wakker werd in de uitslaapkamer niets meer.

Ik was om ongeveer 18.00 uur terug op de kamer. Ik had het infuus nog in en had twee drains (slangetjes) vanaf mijn hals naar twee flessen naast mijn bed lopen om het wondvocht af te laten vloeien.

Omdat er lange tijd nog teveel wondvocht liep moesten die drains er langer in blijven dan verwacht. De dagen daarop werd er continu bloed afgenomen, waaruit bleek dat ik een infectie had. In de eerste instantie kreeg ik antibiotica in pilvorm. Toen dit niet afdoende hielp hebben ze dat maar in het infuus gedaan. De dagen waren lang zoals je begrijpt. Marian heeft voor mij om de tijd te doden een “tablet” gekocht. In het ziekenhuis hadden ze wifi, dus ik kon me een beetje ontspannen. (De tablet kon helaas niet worden afgetrokken van de belasting haha) Elke dag was het weer een verrassing wat de uitslag van het bloed was en of het wondvocht al minderde. Helaas heeft dit bij elkaar 6 dagen langer geduurd dan normaal de planning is.

12 december 2012
Enfin, op 29 november hebben ze dat gezwel uit mijn hals verwijderd. Normaal gesproken na 5 dagen weer naar huis, maar ik natuurlijk vanwege één of andere bacterie, pas veel later. Met een beetje gesjoemel en doorzeuren mocht ik dan op 12 december naar huis. Wel moest ik professionele wondverzorging thuis hebben en de antibiotica in pilvorm voortzetten. De wondverzorging werd in de eerste instantie gedaan door een verpleegkundige van “Laurens”, maar dat heeft Marian al snel uit handen genomen omdat die verpleegkundige op elk willekeurig tijdstip van de dag kon komen en ons ritme verstoorde. Marian kon na het douchen ook wel wat NaCl (natrium chloride) in de wond spuiten en dan verbinden.