.

Het is nu vrijdagavond. Om 10.00 uur morgenochtend moet ik mij melden bij de verpleegafdeling op de 5e verdieping. Vanavond nog even alle kleding controleren. Volgens ons is alles in orde. Dit is voorlopig het laatste berichtje dat ik zelf plaats. Leo neemt het vanaf nu over.

Het is nu 16.15 uur zaterdagmiddag en Leo neemt het inderdaad over want Marga ligt compleet afgezonderd boven in bed bij te komen van hetgeen we vanmorgen hebben meegemaakt.

Om 10.00 uur zijn we inderdaad aanwezig in het AVL te Amsterdam.
Marga is totaal niet zenuwachtig. Alleen een injectie/infuus moet toch geen probleem zijn toch?
De injectie is toch pijnlijker dan gedacht maar goed, de arts past de dosering wat aan waardoor het minder pijnlijk wordt.
Na de injectie alle kleren aan die voorgeschreven zijn want het is ontzettend mooi weer en volop zonnig.
De rit daarna naar huis is geen pretje voor Marga. Totaal ingepakt en een jas over haar hoofd zit zij achterin de auto. Door al het bochtenwerk e.d is zij al snel misselijk en begint compleet te hyperventileren.
Na wat geruststellende woorden en veel frisse lucht (raam open en airco aan) zakt het wat af en wordt ze wat rustiger. Met maximaal toegestane snelheid naar huis en zo snel mogelijk naar binnen uit de zon.
We hebben medelijden met de mensen die helemaal uit Limburg of Groningen komen voor deze behandeling in het AVL aangezien zij enkele uren meer in de auto moeten zitten. Ik heb gehoord dat deze mensen in het ziekenhuis moeten blijven tm de belichting.
Thuis aangekomen snel naar boven waar we alles al verduisterd hebben voordat we weggingen vanmorgen. Kleren allemaal uit en tot rust komen.
Het is nu 16.45 uur en we gaan samen een kopje thee drinken en wat praten over hetgeen we meegemaakt hebben vandaag.
Ik heb ondertussen het eten klaar gezet voor vanavond en de boodschappen in huis gehaald voor het weekend. Vanavond mag Marga even beneden komen zitten bij een flauw lichtje.

Het is nu 00.30 uur en Marga zit lekker even beneden met een zonnebril op.
De verlichting stelt niets voor. Ik krijg zelfs pijn aan mijn ogen tijdens het tikken van dit stukje tekst achter de pc. We hebben onszelf een glas wijn ingeschonken en praten over diverse dingen.
De arts in het ziekenhuis heeft ons vandaag voorgesteld om de dag en de nacht maar om te draaien om geen last van het zonlicht te hebben.
Dat betekent dus overdag slapen, ‘s nacht beneden zitten.
Ik weet niet of ik dat wel volhouden zal. Het normale leven gaat ook gewoon door dus….we zien wel.
Voor vandaag weer genoeg meegemaakt zo. Ik stop ermee voor nu en op naar dag 2.