Archieven

Re integreren, 2e ziektejaar of WIA: Desillusie

p2009-1[1]

HOOFDSTUK 3
2009 – 2010

Na een moeizame re integratie periode ben ik weer terug bij af. Eind mei 2009 krijg ik te horen dat er weer een PDT behandeling zal volgen. Daarom zal ik mijzelf vanaf juli weer ziek moeten melden. Wat zal dat mij brengen? Krap 8 weken na deze PDT behandeling worden er nieuwe biopten genomen. Er volgt een lange onzekere tijd met uiteindelijk in juni 2010 weer een behandeling.

In deel 3 beschrijf ik uitvoerig hoe ik deze periode op de werkvloer ben doorgekomen en hoe mijn werkgever mijn re integratie heeft beïnvloedt. Ik zit in mijn 2e ziektejaar en mijn werkgever wil mij richting de WIA sturen.

Behandeling in deze periode:
30-07-2009 PDT, foto dynamische therapie 2
23-06-2010 CO2 laserresectie

Eén ding geldt voor iedereen: We Leven, Lachen en Lijden!

Teleurstelling

Donderdag 14-05-2009
Mijn leidinggevende nr. 4 is nog met zwangerschapsverlof maar vanochtend komt zij koffie drinken. Best gezellig hoor, maar dan komt ze met de mededeling dat ze een andere baan heeft gevonden. De fusiepartner heeft haar al eerder verteld dat haar baan verloren gaat en dat de leidinggevende van de fusiepartner (nr. 6) haar functie overneemt.
Ik heb al heel wat goede krachten op deze manier zien vertrekken. Het is vervelend om te zien dat alle know how zomaar de deur uit wandelt. Nu bestaat bureau kwaliteit in Alkmaar nog maar uit 1 persoon en dat ben ik.

Vrijdag 22-05-2009
Omdat het gisteren Hemelvaartsdag was heb ik vandaag een extra vrije dag opgenomen. Een lekker lang weekend dus.
Ik krijg vandaag de uitslag van een biopt dat vorige week genomen is. Helaas, het is niet goed. Er zal weer een operatie volgen. Het hele weekend denk ik erover na of, hoe en wanneer ik het op mijn werk zal vertellen.

Dinsdag 26-05-2009
Uiteindelijk heb ik samen met Leo besloten om het tegen 3 mensen te zeggen waaronder mijn ad interim leidinggevende nr. 5. Ik vraag of ze het nog even binnenkamers willen houden. Dit omdat ik geen idee heb wat voor stappen de fusiepartner gaat nemen als ze weten dat ik me binnenkort weer opnieuw ziek moet melden.

Ik zeg tegen mijn ad interim leidinggevende nr. 5 dat ik het volledige ziekteverzuimbeleid wil hebben voordat ik mij opnieuw ziek moet melden. Ik wil graag vooraf weten wat mij te wachten staat. Zij is het ermee eens en beloofd er weer achteraan te gaan. Ze heeft het volledige ziekteverzuimprotocol inmiddels al 2 keer opgevraagd maar nog steeds niet ontvangen. Ook heeft ze nog geen duidelijk antwoord gekregen op de vragen die zij gesteld heeft over de ORT in het verkorte ziekteverzuimprotocol.

Ik spreek mijn twijfels uit over het ziekteverzuimprotocol zoals dat nu geïntroduceerd is. Ik heb het vermoeden dat dit beleid in de praktijk ingevoerd is zonder goedkeuring van de ondernemingsraad (OR) en vaststelling door het management team (MT). Als mijn vermoeden juist is dan gaan ze het volledige ziekteverzuimprotocol echt niet geven. En al helemaal niet aan mij, ik ben zo al lastig genoeg.
De brief die iedereen thuisgestuurd heeft gekregen is in dat geval enkel bluf geweest en heeft geen enkele waarde. Ook betekent dit dan dat het oude ziekteverzuimbeleid zoals het vermeld staat in de kwaliteitshandboeken nog steeds gehanteerd dient te worden op locatie Alkmaar.


Woensdag 17-06-2009
Tijdens de lunchpauze komt het gesprek op de nieuwe bedrijfsarts. Het schijnt een hele goeie te zijn. Bij deze man krijg je de kans niet om langer thuis te blijven dan hij nodig vindt en hij schijnt veel strenger te zijn. Ook het re-integreren van langdurig zieken gaat veel sneller dan bij de vorige arts.

Belangstellend vraag ik hoe de fusiepartner aan deze bedrijfsarts gekomen is. Het is toch een arts van het ziekteverzuim bureau? Jawel, hij komt van het ziekteverzuim bureau maar dan wel uit Purmerend en hij is de vaste arts van de fusiepartner. Hij is erg goed. Hij heeft zijn uren uitgebreid en komt 1 middag in de week hier op locatie. Ik bemoei me verder niet met dit gesprek. Helaas ben ik nu nog meer bevooroordeeld dan ik al was. Deze arts zal heel hard zijn best moeten doen om mijn vertrouwen te winnen.

Dinsdag 30-06-2009
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 is terug van vakantie. Na de gebruikelijke vakantieverhalen loop ik aan het einde van de ochtend bij haar binnen. Ze is er nog steeds van overtuigd dat het volledige ziekteverzuimbeleid en het volledige re-integratiebeleid er aan zit te komen. Ik vertel dat ze mijn naderende ziekteverzuim niet langer hoeft te verzwijgen. Er zijn inmiddels al wat mensen op de hoogte en bovendien moeten de verschillende divisies vervanging gaan regelen.

Ik spreek alweer mijn bezorgdheid uit over mijn toekomst bij de fusiepartner en over mijn werk als kwaliteitsfunctionaris. Er is geen enkele communicatie richting mij. Het werken wordt me wel heel moeilijk gemaakt zo. Ik probeer nog het een en ander van de handboeken te redden maar eigenlijk is het meer een soort bezigheidstherapie vermoed ik. Er gelden inmiddels een aantal nieuwe procedures maar welke dat zijn weet ik niet.

Het gevolg is dat de kwaliteitsboeken niet meer actueel zijn en het systeem systematisch om zeep geholpen wordt. Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 belooft hier met leidinggevende nr. 6 tevens directeur AOK van de fusiepartner over te praten want ook zij vindt dat doorgaan op deze manier zinloos is.


Dinsdag 14-07-2009
Vandaag ga ik met mijn ad interim leidinggevende nr. 5 naar de afdeling kwaliteit van de fusiepartner. Deze afspraak vindt op mijn eigen verzoek plaats. Mettertijd zal de leidinggevende nr. 6, tevens directeur AOK daar het stokje overnemen van mijn huidige leidinggevende. “Het bureau” zoals deze afdeling tijdelijk genoemd wordt is gevestigd is Midden Beemster. Een schattig dorpje wat heel vriendelijk aandoet. Als we uit het raam kijken zien we de weilanden waarop de koeien grazen. De locatie is prachtig alleen de bereikbaarheid met het openbaar vervoer is wat minder.

Het is een heel plezierig gesprek geworden. Mijn toekomstige leidinggevende heeft mij ervan weten te overtuigen dat mijn baan niet op de tocht staat. We bespreken welke activiteiten er tijdens mijn afwezigheid perse doorgang moeten vinden en wat er afgestoten kan worden. Ook legt hij uit wat de toekomst- plannen zijn en wat mijn rol gaat worden inzake het kwaliteitsverhaal als ik hersteld ben. De plannen staan me wel aan dus dat is positief en een leuk vooruitzicht. Aan het eind van het gesprek word ik plezierig verrast met een vrolijk boeket bloemen.

Ik ontmoet mijn aanstaande collega en de sfeer is erg ontspannen. Hij laat het nieuwe programma zien waarmee gewerkt gaat worden. De passie waarmee hij vertelt en dingen uitlegt slaat over en voordat we er erg in hebben is het tijd om het pand te verlaten.

Donderdag, 23-07-2009
In overleg met mijn ad interim leidinggevende nr. 5 heb ik mij vanmorgen ziek gemeld. Netjes zoals het hoort. Ik ben in juni ook een paar dagen ziek thuis geweest met de griep. Omdat ik binnen 4 weken opnieuw ziek ben is mijn 1e ziektedag die van de vorige ziekmelding, namelijk 25-06-2009. Vanaf deze datum zullen alle berekeningen worden gedaan.

Er volgt weer een PDT behandeling (Foto Dynamische Therapie). De inspuiting is op 30 juli en de belichting is op 3 augustus. Het herstel en de opbouw naar 100% daglicht zal misschien wel een maand of 3 gaan duren.

Het volledige ziekteverzuimprotocol heb ik niet ontvangen. Wel kan ik sinds afgelopen week op een digitale testsite van de fusiepartner komen. Hierin vind ik het ziekteverzuim- en re-integratie protocol zoals dat vastgesteld is in 2003 door mijn vermeende leidinggevende nr. 6 tevens directeur AOK. Het document telt 12 bladzijden. Omdat deze procedure voor de medewerkers inzichtelijk hoort te zijn neem ik aan dat het geen probleem is als ik het document print om thuis eens rustig door te lezen. Ik moet tenslotte weten welke rechten en plichten ik en mijn werkgever hebben. Mijn gevoel heeft weer gelijk. Het document voldoet niet volledig aan wet en regelgeving.


Dinsdag, 31-08-2010
Vandaag heb ik een afspraak op het spreekuur van de bedrijfsarts. Ik zit inmiddels in mijn 2e ziektejaar. De bedrijfsarts is een schappelijke man. Hij wil natuurlijk weten hoe het nu met me gaat en wat voor behandelingen ik heb gehad. Zijn laatste info was van mei 2009. Toen ben ik er voor de laatste keer geweest. Daarna heb ik hem nog 1 of 2 keer via de telefoon gesproken.

Hij vraagt weer waarom ik niet in mijn oorspronkelijk functie teruggeplaatst word. Ik leg uit dat dat niet mijn keuze is geweest en zal hem ter verduidelijking de relevante briefwisselingen sturen.

Ik zeg dat ik weer wil gaan werken om uit te proberen of ik me dan wat beter voel. De kanker beheerst ons hele leven. Leo zit heel vaak ‘s nachts beneden te piekeren. Ik mag zelf bepalen wanneer ik weer wil beginnen en hoeveel ik dan ga werken. We bespreken hoeveel uur verstandig is en op welke manier ik het ga opbouwen. We spreken af dat ik vanaf volgende week 2x 3 uur ga werken.

De eerste 2 weken moet ik op arbeid therapeutische basis gaan werken. Omdat arbeid therapeutisch werken niet meer bestaat ben ik het hier niet mee eens. Alle re-integratie activiteiten hebben een loonwaarde, zelfs als ik alleen maar koffie ga inschenken moeten mijn inspanningen 100% doorbetaald worden tegen mijn normale salaris. Over het salaris bouwt men ook vakantiegeld, eindejaarsuitkering en vakantie uren op. Ik heb geen zin in een lange discussie maar ik geef wel duidelijk aan dat ik het niet met deze praktijken eens ben. Het staat in het CAO en ook mijn werkgever heeft zich hier aan te houden.

De bedrijfsarts zegt hier niets van te weten en ik beloof hem de betreffende stukken uit het CAO en het wetboek toe te sturen. Ik vind het vreemd dat het hem niet bekend is en vraag me af of hij doet alsof of dat het de opdracht van mijn werkgever is om langdurig zieken eerst 2 weken op arbeid therapeutische basis te laten werken en zo maar 70% salaris uit te hoeven betalen. Ook de kledingtoelage en reiskostenvergoeding moet weer worden opgestart.

De beste man kiest toch eieren voor zijn geld en schrapt de term arbeid therapeutisch werken uit het advies wat naar mijn werkgever gaat. Over een week of 5 zal ik opgeroepen worden om te bespreken hoe het gaat. Het mag ook een belafspraak zijn maar ik vind het plezieriger om de re-integratie in een één op één gesprek te bespreken.

Na het gesprek met de bedrijfsarts ga ik langs mijn ad interim leidinggevende nummer 5. Ze is blij dat ik weer kom werken want het is razend druk. Ze zal werk voor mij regelen wat niet te veel werkdruk oplevert. Ook zal ze ICT de opdracht geven om mijn account weer te activeren. Mijn eigen werkplek is weg dus gaan we een plek zoeken waar ik kan zitten. Het wordt een tijdelijke werkplek in het kantoor van opleidingen.


Woensdag, 30-09-2009
Gisteren ben ik naar het AVL geweest en er zijn een aantal biopten genomen. Voordat mijn vader van alles rond gaat vertellen heb ik als eerste mijn ad interim leidinggevende nr. 5 gemaild. Mijn ouders wonen namelijk in het verzorgingshuis waar ik werk. Vandaag krijg ik een opbeurende mail van haar terug: “Er wordt veel naar je gevraagd door je collega’s en echt niet alleen die “op de gang”. Inmiddels heb ik al veel mensen verwezen naar je website!” Ik vind het fijn om te horen dat iedereen meeleeft.

Als ik straks weer hersteld ben is het de bedoeling dat ik ga samenwerken met de collega’s in Middenbeemster. Ook die collega’s zijn echt geïnteresseerd en betrokken. Er is daar zelfs al een kantoor met jouw naamplaatje op de deur dus maak je nu maar geen zorgen meer om je werk. We zijn erg welkom, schrijft mijn leidinggevende nr. 5. Ook al ben ik daar nog maar 1 keer geweest voel ik dat ook. Ik heb ook al een kaart van de nieuwe collega’s ontvangen.

Ondanks de hartelijke collega’s uit Middenbeemster en de uitspraken van mijn ad interim leidinggevende nr. 5 blijven de zorgen om mijn werk telkens weer terug komen. Ik weet niet waarom ik zo negatief denk. Het voelt gewoon niet goed en meestal heeft mijn gevoel gelijk. Iedere werknemer heeft een functie en een afdeling waarop hij/zij werkt, dat wordt aangeduid door een code welke wij “de formatieplaats” noemen. Alle kosten voor die persoon worden in de administratie afgeboekt op die formatieplaats.

Tijdens de fusie is er een formatieplaats “sociaal plan” verzonnen. In juli 2009 was het sociaal plan afgelopen dus er hoort niemand meer op die formatieplaats te staan. Dat is ook zo met uitzondering van een handjevol medewerkers waarvan ze nog niet weten wat ze er mee moeten. Ik ben er daar één van. Mijn functie is nog steeds salarisadministrateur en mijn afdeling is nog steeds sociaal plan. Zolang er nog geen functiewijziging is toegepast en ik formeel nog niet toegewezen ben aan een afdeling blijf ik sceptisch over mijn toekomst bij deze werkgever. Bovendien gedraagt mijn leidinggevende nr. 6 tevens directeur AOK zich niet als mijn leidinggevende. Ik heb geen enkel contact met hem.

Ik geloof heus wel in de goede intentie van mijn leidinggevende nr. 6 die tevens directeur AOK van de fusiepartner is maar ik moet wel realistisch blijven. Het is een feit dat de fusiepartner mij op dit moment nog steeds niet zomaar kan ontslaan maar ik ben ervan overtuigd dat als er mogelijkheden zijn om van mij af te komen dat ze die met beide handen aangrijpen. Financieel gezien ben ik een grote risicofactor. Ik sta tenslotte niet voor niets nog steeds op de formatieplaats sociaal plan.


Dinsdag, 13-10-2009
Vandaag hoor ik de uitslag van de biopten. Ik ontvang een mailtje van ad interim leidinggevende nr. 5 om ons succes te wensen en te laten weten dat heel veel collega’s aan ons denken vandaag en duimen voor een goede uitslag. Lief hè! Helaas valt de uitslag tegen en word ik doorgestuurd naar het VU ziekenhuis zodat mijn arts kan overleggen met de professor daar voordat hij besluit welke behandeling wijs is.

Zaterdag, 17-10-2009
De post brengt mij een envelop van het ziekteverzuim bureau, snel open maken maar. De probleemanalyse en advies. Dat is leuk, ik heb nog geen contact gehad met het ziekteverzuim bureau en toch ontvang ik een advies. De informatie van het ziekteverzuim bureau is gebaseerd op mijn website, informatie van mijn ad interim leidinggevende nr. 5 en informatie via de mail van arbeidszaken.

Volgens de Wet Verbetering Poortwachter is de werkgever verplicht om de probleemanalyse en advies in de 6e week van de ziekmelding door de bedrijfsarts op te laten maken. Het is nu de 18e week. Dat is dan wel 12 weken te laat maar aan de andere kant had het in verband met mijn behandeling niet erg zinvol geweest om in de 6e week dit document al op te stellen.

Dinsdag 20-10-2009
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 moet samen met mij in de 8e week een plan van aanpak maken voor terugkeer op de werkvloer. Omdat de probleemanalyse wat later ontvangen is kan het plan van aanpak nu pas worden opgemaakt. Ik ben even op de afdeling dus dat hebben we ook maar meteen in orde gemaakt. Het advies van de bedrijfsarts nemen we over.

De KEMA komt volgende maand weer een 3 daagse audit houden. Dit brengt altijd spanning en heel veel werk met zich mee. Het kost me moeite om me tijdens mijn bezoek niet met de werkzaamheden te bemoeien.


Dinsdag, 13-10-2009
Vandaag hoor ik de uitslag van de biopten. Ik ontvang een mailtje van ad interim leidinggevende nr. 5 om ons succes te wensen en te laten weten dat heel veel collega’s aan ons denken vandaag en duimen voor een goede uitslag. Lief hè! Helaas valt de uitslag tegen en word ik doorgestuurd naar het VU ziekenhuis zodat mijn arts kan overleggen met de professor daar voordat hij besluit welke behandeling wijs is.

Zaterdag, 17-10-2009
De post brengt mij een envelop van het ziekteverzuim bureau, snel open maken maar. De probleemanalyse en advies. Dat is leuk, ik heb nog geen contact gehad met het ziekteverzuim bureau en toch ontvang ik een advies. De informatie van het ziekteverzuim bureau is gebaseerd op mijn website, informatie van mijn ad interim leidinggevende nr. 5 en informatie via de mail van arbeidszaken.

Volgens de Wet Verbetering Poortwachter is de werkgever verplicht om de probleemanalyse en advies in de 6e week van de ziekmelding door de bedrijfsarts op te laten maken. Het is nu de 18e week. Dat is dan wel 12 weken te laat maar aan de andere kant had het in verband met mijn behandeling niet erg zinvol geweest om in de 6e week dit document al op te stellen.

Dinsdag 20-10-2009
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 moet samen met mij in de 8e week een plan van aanpak maken voor terugkeer op de werkvloer. Omdat de probleemanalyse wat later ontvangen is kan het plan van aanpak nu pas worden opgemaakt. Ik ben even op de afdeling dus dat hebben we ook maar meteen in orde gemaakt. Het advies van de bedrijfsarts nemen we over.

De KEMA komt volgende maand weer een 3 daagse audit houden. Dit brengt altijd spanning en heel veel werk met zich mee. Het kost me moeite om me tijdens mijn bezoek niet met de werkzaamheden te bemoeien.

Maandag 09-11-2009
Mijn bedrijfsarts heeft zich op de hoogte gehouden van mijn verzuim via informatie van de afdeling arbeidszaken, mijn ad interim leidinggevende nr. 5 en door het lezen van mijn website. Vandaag heb ik mijn 1e contact met de bedrijfsarts van het ziekteverzuim bureau. Het is een belafspraak om 11.00 uur. Stipt op tijd gaat bij mij de telefoon.

Omdat we elkaar nog niet eerder gesproken hebben wil hij eerst een aantal dingen duidelijk hebben en verifiëren. Hoewel ik alleen de stem hoor is de 1e indruk goed, maar dat zegt nog helemaal niets natuurlijk. Hij zal zich eerst moeten bewijzen voordat hij mijn vertrouwen gewonnen heeft. We hebben het over mijn medische aandoening en verdere afspraken met de artsen. Ik blijf nog volledig in de ziektewet en we spreken af dat er een nieuwe telefonische afspraak volgt in december.

Hij zegt begrepen te hebben dat ik salarisadministrateur ben bij de fusiepartner en wil hier wat meer over weten. Nou, dat is een regelrechte inkopper natuurlijk. Ik vertel hem dat de fusiepartner mij in mijn 1e ziekteperiode heeft gezegd mij niet meer als salarisadministrateur te willen omdat ik in verband met mijn ziekte geen continuïteit kan waarborgen. In het kort vertel ik hoe ik behandeld ben. Hij zegt dat hij daar niets van weet en dat arbeidszaken hier niets over verteld heeft. “Dit maakt jouw ziek zijn wel wat gecompliceerder” zegt hij. Ook vraagt hij naar het contact met mijn leidinggevenden en collega’s. Van leidinggevende nr. 6 heb ik nog niets gehoord. Dit terwijl hij een dag voor mijn 1e ziektedag nog zei”: We houden contact hoor”.
Met de ad interim leidinggevende nr. 5 heb ik gelukkig een goed contact en met mijn collega’s ook.

De rest van de dag merk ik hoeveel invloed de wandaden van de fusiepartner nog steeds op mij hebben. Door er weer over te praten raak ik ervan in de war en voel al het verdriet en de boosheid weer opborrelen. Ik kan geen enkele sympathie meer opbrengen voor mijn werkgever.

Ik ben heel blij dat ik het zo goed kan vinden met mijn collega’s in Alkmaar. Ook het werk wat ik nu doe bevalt me goed en dat houdt me op de been. Volgens mijn ad interim leidinggevende nr. 5 hoef ik me geen zorgen te maken om mijn baan. Nu kan zij dat wel zeggen maar zolang er nog steeds niets formeel is geregeld zijn alle toezeggingen van de fusiepartner en mijn leidinggevende nr. 6 tevens directeur AOK niet meer dan gebakken lucht voor mij. Het vertrouwen is helemaal weg.


Donderdag, 17-12-2009
Ik heb weer een afspraak staan voor een telefonisch consult bij de bedrijfsarts. Leo is vrijwilliger bij het huis waar ik werk. Hij is uitgenodigd om zijn kerstpakket op te halen. Ik wil graag mee zodat ik mijn collega’s weer even gedag kan zeggen. Ik bel naar het ziekteverzuim bureau om te vragen of de bedrijfsarts mij op mijn mobiel wil bellen. Dit is geen probleem dus ik kan mee naar Alkmaar.

Gelukkig zit ik net op kantoor bij mijn ad interim leidinggevende nr. 5 als hij op mijn gsm belt. Net als de vorige keer is het een plezierig gesprek. Hij heeft veel vragen en wil van alles weten. Hij begrijpt ook niet waarom ik niet meer als salarisadministrateur aan het werk ben. De werkgever heeft re-integratie verplichtingen zo zegt hij. We hebben het er kort over maar het gaat mij te ver om daar in dit telefoongesprek uitvoerig op in te gaan.

Ik begrijp wel dat het vreemd over komt. Mijn functie is nog steeds salarisadministrateur, mijn formatie staat nog steeds op sociaal plan en mijn nieuwe leidinggevende nr. 6 tevens directeur AOK heeft tijdens mijn ziekte nog op geen enkele manier contact met mij onderhouden. Ik hoor hem nog zeggen: “ We houden contact”. Maar ja, wie is “We”?

Ook krijg ik de vraag van de bedrijfsarts of hij mij een machtigingsformulier mag opsturen waarin ik toestemming geef dat hij informatie mag opvragen bij de KNO arts in het AVL ziekenhuis. Ik vraag of het niet mogelijk is dat hij deze arts telefonisch om informatie vraagt omdat ik het niet prettig vind als er schriftelijke informatie met mijn persoonlijke gegevens met betrekking tot mijn ziekte gaan rondzwerven.

Ik zeg hem dat hij gezien mijn ervaringen met de fusiepartner, eerst mijn vertrouwen zal moeten winnen voordat ik hier toestemming voor geef. Ik stel voor om de volgende afspraak niet telefonisch te doen maar dat ik op het spreekuur kom. Ik wil eerst weten wie ik voor me heb voordat er van alles besproken wordt. Hij vindt dit een goed idee en we spreken af dat hij mij eind januari zal uitnodigen. Ik neem dan de laatste brief mee die de professor uit het AVL aan de professor van het VU gestuurd heeft. Deze brief kan hij dan inzien en daarna neem ik hem weer mee terug, dat lijkt me vooralsnog voldoende.

Nu zit ik toch met een groot dilemma. Het is mij duidelijk dat de bedrijfsarts geen genoegen neemt met het simpele antwoord dat de fusiepartner vindt dat ik geen continuïteit kan waarborgen en daarom uit mijn functie ben gezet. Wat moet ik nu? Verstandig zwijgen of de waarheid vertellen? Ik ben kostwinner en een kans op een andere baan is nihil in mijn geval.

Leo moet vanavond weg en ik ben alleen thuis. Ik heb het gevoel alsof mijn hoofd uit elkaar barst. Enkele koppen koffie willen niet helpen. Door vanmorgen met de bedrijfsarts over de voorgaande ziekteperiode gesproken te hebben komt net als bij ons eerste gesprek alles weer boven drijven alsof het gisteren gebeurd is. De manier waarop ik behandeld ben en mijn beroep ben kwijtgeraakt kan ik niet loslaten. Ik wil het wel maar het lukt me niet om het naast me neer leggen. Het grijpt me nog steeds behoorlijk aan. Ik neem 2 Aleve’s in tegen de hoofdpijn. Gelukkig zakt het na een tijdje af.

Mijn ziekte doet mij zeer maar dat kan ik kan wel accepteren. Anders ligt dat bij het gedrag van de fusiepartner. Men zegt wel eens, respect moet je verdienen. Dat klopt helemaal. Wat ze met mij gedaan hebben is niet leuk maar ik verweer me wel. Het feit dat ik weet dat ze niet alleen mij maar alle werknemers keihard voorliegen en financieel benadelen doet mij pijn en ik kan hier geen enkel respect voor opbrengen. Ik zie het als een persoonlijke belediging en aantasting van mijn integriteit in mijn beroep als salarisadministrateur. Ik heb mijn werk altijd gedaan onder het mom van “geen cent teveel” maar dan ook geen cent tekort.

Het feit dat ik mijn baan zal verliezen als ik deze praktijken openbaar maak is de enige reden dat ik mijn mond houd. Niet erg collegiaal, dat geef ik toe en dat steekt mij behoorlijk, zo ben ik niet maar op dit moment kan ik niet anders.


Dinsdag, 02-02-2010
Vanmiddag maak ik kennis met de nieuwe bedrijfsarts. Ik heb hierom gevraagd omdat ik het niet prettig vind om alleen maar telefonisch contact te hebben met iemand die ik niet ken. Ik vind mijn medische gegevens belangrijk genoeg om in een face to face gesprek te bespreken. Leo brengt mij naar Alkmaar en ik vraag hem mee naar binnen te gaan. De bedrijfsarts heeft hier geen bezwaar tegen. Ik heb een dikke ordner mee met daarin alle info over mijn ziekteverzuim, behandelingen en medische gegevens. Alles wat hij maar weten wil zit netjes in de map. De bedrijfsarts komt erg sympathiek op ons over.

Dinsdag, 22-02-2010
Inmiddels hebben de doctoren besloten dat het carcinoma in situ niet behandeld wordt. De nadelige gevolgen van een volgende behandeling wegen niet op tegen het risico dat het carcinoma in situ kwaadaardig wordt of terugkomt. Ik zie er als een berg tegenop om weer aan het werk te gaan. Volgens zeggen ga ik in een andere functie werken en ook mijn werkplek is verplaatst naar Midden Beemster. Nou, dat zullen we nog wel eens zien.

Ik wil graag met de bedrijfsarts overleggen hoe we mijn re-integratie aan gaan pakken. Daarom doe ik vandaag mijn uiterste best om de belafspraak van 12 maart met de bedrijfsarts om te zetten naar een afspraak op het spreekuur maar het is me niet gelukt. Tot 4 keer toe word ik doorverbonden, heen en weer van kantoor Amsterdam naar kantoor Utrecht. De 5e dame die ik aan de telefoon krijg vertelt mij dat de teamsecretaresse die over de afspraken gaat waarschijnlijk aan het lunchen is. Inmiddels ben ik een zenuwinzinking nabij maar verman me en zeg dat ik dan later nog wel terug bel.

Nadat mijn verpeste humeur na een uurtje een klein beetje bijtrekt probeer ik het opnieuw. Dit keer gaat het beter en krijg ik al na 1 keer doorverbinden de juiste persoon aan de lijn. Ik vraag of de belafspraak omgezet kan worden naar een afspraak op het spreekuur op locatie Alkmaar. Uiteindelijk krijg ik te horen dat het spreekuur van de beste man vol zit en een nieuwe afspraak niet gaat lukken voor eind maart.

Volgens de dame is het het echt het beste om de belafspraak te laten staan. Ik geef het op en laat de belafspraak dus staan. Ik wil graag met de bedrijfsarts praten over het “hoe nu verder”. De rest van de dag ben ik in een grafstemming. Ik stuur ter info een mailtje naar mijn ad interim leidinggevende nr. 5 zodat ze weet dat ik met de teamsecretaresse heb overlegd over de belafspraak.

Vechten voor herstel

Vrijdag, 12-03-2010
Vandaag is de telefonische afspraak met de bedrijfsarts. Hoewel de afspraak om 11.00 uur is zit ik vanaf 8.30 uur beneden. Ik moet me toch voorbereiden op het gesprek en heb een briefje met aantekeningen voor me liggen.

Het is 11.00 uur en ik heb 2 telefoons naast het briefje liggen. De vaste telefoon en mijn mobieltje. De arts heeft namelijk beide nummers. Ik ben er helemaal klaar voor en begin aan de 2e pot koffie maar er is niemand die mij belt. Ik loop naar boven om op de brief met daarin de afspraak te kijken of ik me niet vergist heb. Nee dus. Het staat er duidelijk: vrijdag 12 maart 2010, tijdstip 11.00 uur. Ach, het zal wel druk zijn.

Inmiddels is het 14.00 uur en ik begin nu toch wel te wanhopen. Ik ga weer naar boven en neem de brief mee naar beneden. Ik vergis me toch echt niet. Wat nu??? Het zal toch geen opzet zijn? Nee, dat kan niet houd ik mijzelf voor. Ik wil het niet maar toch bekruipt mij het gevoel dat ik niet gek moet opkijken als de fusiepartner erachter zit. Het getreiter begint toch niet weer opnieuw? Nee, ik zit nog in mijn eerste ziektejaar dus dat zou wel erg flauw zijn.

Heel even overweeg ik om te bellen om te vragen hoe dit kan maar ik bedenk me. Ik ga niet nog een keer aan dit spelletje meedoen en laat me niet verleiden tot een boos telefoontje. Trouwens, het is vrijdagmiddag, word ik zeker weer tig keer doorverbonden om uiteindelijk te horen te krijgen dat er niemand is. Ik besluit om volgende week een mailtje naar het ziekteverzuim bureau te sturen. Als ik dat op dit moment doe wordt de mail vast niet aardig.

Zondag, 14-03-2010
Ik stuur een kort mailtje naar het ziekteverzuim bureau met een cc naar mijn ad interim leidinggevende nr. 5. Maandag krijg ik van het ziekteverzuim bureau bericht terug. Uw mail is doorgezet naar de groepspraktijk Amsterdam. Ook van mijn ad interim leidinggevende nr. 5 ontvang ik een reactie. Ze vindt het vervelend en slordig dat het zo gelopen is en wijt dit aan gebrekkige communicatie.

Zondag, 21-03-2010
Inmiddels is het weer zondag en zijn we een week verder. Voor zover ik weet is er nog steeds geen afspraak voor mij gepland. Ik laat het maar even zo. Ik vind dat ik weer aan het werk moet en ik denk dat de buitenwereld het ook zo ziet. Aan de andere kant weet ik dat ik er eigenlijk nog niet aan toe ben. Ik wil graag weer beginnen maar dan wel zonder spanningen om mijn werkplek. Lichaam en geest zijn het weer eens niet met elkaar eens. Toch maar eerst op vakantie dan?


Dinsdag, 06-04-2010
Er is alweer een week om en ik heb nog steeds niets gehoord van het ziekteverzuim bureau over een geplande nieuwe afspraak met de bedrijfsarts. Gezien mijn ervaringen bij telefonisch contact met het ziekteverzuimbureau ga ik ze echt niet meer bellen. Wat een kwalijke zaak dat ik moet bedelen om een afspraak te krijgen. Ik stuur een mailtje naar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 met de vraag of zij voor mij wil informeren hoe dit zit.

Ik krijg al snel mail terug. Ze is er meteen achteraan gegaan vanmorgen! Ook is ze al wat wijzer geworden: de telefonische afspraak zou door mijzelf in overleg met mijn leidinggevende zijn afgezegd. Er is zelfs een naam van mijn leidinggevende genoemd: Patricia! Ik heb geen idee wie dit is. Ze twijfelt gelukkig niet aan mijn welwillendheid en zegt zeker te weten dat zij geen Patricia heet en dat ik de afspraak niet heb afgezegd. Ze houdt het op een foutje (!) van het ziekteverzuim bureau. Ze zegt er een beetje humeurig van te zijn en vraagt zich af waarom er niet wat meer zorgvuldigheid is. En je hebt gelijk hoor: ik zou er niet meer achteraan gaan bellen. Je hebt je best gedaan!

De afdeling PSA van de fusiepartner schijnt er inmiddels mee bezig te zijn. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 had gedreigd om zelf het ziekteverzuim bureau te bellen maar dat hebben ze liever niet. De medewerker van de afdeling PSA heeft wel direct actie ondernomen door hun contactpersoon om terugkoppeling over mijn persoontje te vragen. Het ziekteverzuim bureau is ervan overtuigd dat ik 100% hersteld ben maar de medewerker van de afdeling PSA spreekt dit tegen. Ze vraagt om opheldering van dit misverstand.

Woensdag, 14-04-2010
Wat een vreemde situatie. Nog steeds heb ik niets gehoord op mijn verzoek voor een afspraak. Ik vind het vreemd dat het zo lang duurt voordat ik naar de bedrijfsarts toe kan. Ik waag er maar weer eens een telefoontje aan. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 snapt er ook niets van en ze vertelt dat ze eergisteren contact heeft gehad met de afdeling PSA. Deze afdeling heeft contact met het ziekteverzuim bureau en ze wachten nog op een antwoord.

Ik vertel dat ik toch echt een gesprek wil met de bedrijfsarts. Maak je geen zorgen, ik blijf er net zo lang achteraan gaan totdat je de afspraak hebt zegt mijn ad interim leidinggevende nummer 5. We spreken af dat ik zelf geen actie meer hoef te ondernemen.

Maandag, 19-04-2010
Leo dacht tot nu toe dat het gewoon een misverstand was maar nu begint hij toch ook langzaamaan te vrezen dat er opzet in het spel is. Ik snap wel hoe het zit. De fusiepartner wil mij zo lang mogelijk in de ziektewet houden en wil mij zeker niet hersteld gaan melden want als ze dat doen komen ze nooit van mij af. We overwegen om dinsdag dan maar zonder afspraak naar de bedrijfsarts te gaan en om opheldering vragen.

Dinsdag, 20-04-2010
De post. Ik geloof mijn ogen niet. Eindelijk zit er een brief bij van het ziekteverzuim bureau. Jawel hoor, bijna goed. Ik ben niet zoals ik gevraagd heb uitgenodigd op het spreekuur maar er staat wel op 22 april een telefonische afspraak gepland voor mij. Ik moet toegeven dat het ook wel wat veel gevraagd is. Langdurig ziek en dan ook nog op het spreekuur van de bedrijfsarts willen komen. Het kost al genoeg allemaal. Ik vraag me af of dit expres zo gedaan is in opdracht van de fusiepartner of dat er echt iemand bij het ziekteverzuim bureau zit die blond is. Ik zal er wel nooit achter komen.

Donderdag, 22-04-2010
Met een briefje vol aantekeningen zit ik weer te wachten op telefoon. Ik heb me goed voorbereid op het gesprek. Stel dat hij niet belt wat doe ik dan? Ik zit me alweer druk te maken terwijl er nog niets aan de hand is. Hieruit blijkt wel dat de hele situatie zoals die op mijn werk was tijdens mijn 1e re-integratieperiode me nog steeds behoorlijk hoog zit.

Dan gaat precies op de afgesproken tijd de telefoon. Net als de voorgaande keren komt de bedrijfsarts erg sympathiek op mij over. Hij wil graag weten hoe de situatie op dit moment is, wat mijn klachten zijn en wat de arts uit het AVL heeft besloten. Ik vertel dat ik voordat ik daarop inga eerst wat anders kwijt wil.
Ik spuug mijn gal over het feit dat ik vanaf februari al probeer om een afspraak op het spreekuur te krijgen. Ik ben best wel geëmotioneerd en zeg dat ik de fusiepartner ervan verdenk om opdracht gegeven te hebben om mij zo lang mogelijk in de ziektewet te houden. Zoiets moet het wel zijn, er staat vast een kruisje achter mijn naam. Anders is het toch niet mogelijk dat ikzelf, mijn leidinggevende en de medewerker van de afdeling PSA al 2 maanden bezig zijn om een afspraak op het spreekuur te organiseren en dit nog steeds niet voor elkaar gekregen hebben? Volgens de bedrijfsarts is er absoluut geen opzet in het spel en ligt de fout bij het ziekteverzuim bureau. Hij biedt hiervoor zijn excuses aan.

Verder hebben we het nog over mijn re-integratie en vraag ik toestemming om op vakantie te gaan. We spreken af dat ik na onze vakantie opgeroepen word op het spreekuur om mijn re-integratie te bespreken. Ik stel voor dat ik nog voor onze vakantie een afspraak maak met mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zodat duidelijk wordt wat er straks precies van mij verwacht wordt.

Zaterdag, 24-04-2010
Eén nul voor de bedrijfsarts. Het periodieke evaluatie verslag ligt nu al op de mat. De arts heeft ons gesprek keurig verwoord. En let op, wat niemand gelukt is heeft hij wel voor elkaar gekregen. Een afspraak op het spreekuur!!! De eerste dinsdag na mijn vakantie word ik verwacht.

Maandag, 26-04-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is weer terug na een paar dagen van afwezigheid. Ik heb haar via de mail verslag gedaan van mijn telefonische consult bij de bedrijfsarts.

Ze zegt met verbazing mijn mailtje gelezen te hebben en stuurt een berichtje terug. Als er iemand zou zijn die de opdracht geeft tot een telefonisch consult, zou ik dat moeten zijn (zijnde je direct leidinggevende) maar, en dat zal je niet verbazen, die opdracht heb ik niet gegeven! Er staken in ieder geval geen kwade bedoelingen achter hoor!

Vrijdag, 30-04-2010
We brengen 30 april in gepaste stemming door en richten ons nu op Bevrijdingsdag. Maar voor het 5 mei is heb ik vanmiddag eerst nog een gesprek met mijn ad interim leidinggevende nummer 5. In dit gesprek wil ik kenbaar maken dat mijn doel 100% herstel is en wil ik van haar graag weten hoe mijn re-integratie er in grote lijnen uit gaat zien.


Maandag, 03-05-2010
Vandaag is de afspraak met mijn ad interim leidinggevende nummer 5. Ik wil haar graag weer even zien en spreken over mijn voornemen om te gaan re-integreren. Leo brengt me weg. Met mooi weer zou hij even de stad in gaan maar het regent pijpenstelen dus gaat hij met mij mee. Het is een onofficieel gesprek dus dat is geen probleem.

We worden verwacht en we kletsen elkaar weer even bij. Op de afdeling kwaliteit is het nu drukker dan ooit. In oktober komt de KEMA weer 3 dagen audits houden in verband met de certificering. Dit betekent veel extra werk en voorbereiding. Verder is er gestart met het digitaliseren en samenvoegen van de kwaliteitshandboeken. Alle procedures moeten opnieuw beoordeeld, samengevoegd en in een andere format gezet worden. Dit is echt een mega klus en terwijl ik dit zit te typen begint het in mij te kriebelen om hier ook mee aan de slag te gaan. Dat is een goed teken.

Ze laat mij zien hoe het geheel er straks uit komt te zien en legt uit wat mijn rol in het geheel zal zijn. Het is de bedoeling dat ik straks samen met een collega het systeem ga onderhouden. Ook het organiseren en instrueren van de auditors en het up to date houden van het systeem behoort tot mijn taken. Kan ik dat wel, vraag ik verschrikt als duidelijk wordt wat er allemaal van mij wordt verwacht. Ja, dat kan jij, we weten hoe je werkt en hoe precies je bent. Mede dankzij jouw inzet en werkwijze hebben we de vorige certificering behaald. Ik vind het wel eng maar ook weer een uitdaging.

We hebben het ook nog over de formatieplaats waarop ik sta en tot mijn verbazing blijkt dat ik voor 28 uur op kwaliteit en voor 6 uur op de facilitaire dienst te boek sta. Wauw, dat is nieuw voor mij. Heb je dan geen contract wijziging ontvangen? Nee dus en ik laat haar de brief van de ad interim manager HRM lezen waarin staat dat ik nog een wijziging zou ontvangen. Verbazing alom! Mijn functie salarisadministrateur is vervallen.

Ik zeg maar gelijk dat ik voor 100% herstel ga en geen uur minder. Ja, dat lijkt me logisch. Ik leg haar uit dat dit niet zo logisch is en vertel dat de fusiepartner mij na mijn vorige ziekteperiode niet hersteld wilde melden en dat ik daarom zelfs gekort werd op mijn salaris. We hebben het nog even kort over de capriolen van de fusiepartner en ik zeg dat het me nog steeds veel pijn doet en dat ik het niet kan vergeten.

Tegelijkertijd zeg ik dat ik me heel bewust ben van het feit dat ik werk met mijn collega’s en niet met de fusiepartner. Nu begrijp ik pas waarom jij zo achterdochtig bent als we het over de fusiepartner hebben. Denk erom, vanaf nu ben ik je leidinggevende en ik beloof je dat het deze keer heel anders zal gaan. Je hoeft je echt geen zorgen te maken over je baan, er is werk genoeg. We spreken af dat ik ga beginnen met re-integreren als zij weer terug is van vakantie.

Het was een heel ontspannen en plezierig gesprek en ik ben blij dat ik geweest ben. We wensen elkaar nog een fijne vakantie toe en gaan 1,5 uur later opgewekt naar huis. Als we thuis zijn komt de spanning eruit en ben ik zo moe dat ik voor een paar uur naar bed ga.


Juni 2010
In plaats van te re-integreren word ik in juni weer opgenomen en word ik voor de 5e keer geopereerd in het AVL ziekenhuis. Er volgt weer een periode van herstel maar het komt goed. Eind augustus staat een gesprek met de bedrijfsarts op de agenda.


Dinsdag, 31-08-2010
Vandaag heb ik een afspraak op het spreekuur van de bedrijfsarts. Ik zit inmiddels in mijn 2e ziektejaar. De bedrijfsarts is een schappelijke man. Hij wil natuurlijk weten hoe het nu met me gaat en wat voor behandelingen ik heb gehad. Zijn laatste info was van mei 2009. Toen ben ik er voor de laatste keer geweest. Daarna heb ik hem nog 1 of 2 keer via de telefoon gesproken.

Hij vraagt weer waarom ik niet in mijn oorspronkelijk functie teruggeplaatst word. Ik leg uit dat dat niet mijn keuze is geweest en zal hem ter verduidelijking de relevante briefwisselingen sturen.
Ik zeg dat ik weer wil gaan werken om uit te proberen of ik me dan wat beter voel. De kanker beheerst ons hele leven. Leo zit heel vaak ‘s nachts beneden te piekeren. Ik mag zelf bepalen wanneer ik weer wil beginnen en hoeveel ik dan ga werken. We bespreken hoeveel uur verstandig is en op welke manier ik het ga opbouwen. We spreken af dat ik vanaf volgende week 2x 3 uur ga werken.

De eerste 2 weken moet ik op arbeid therapeutische basis gaan werken. Omdat arbeid therapeutisch werken niet meer bestaat ben ik het hier niet mee eens. Alle re-integratie activiteiten hebben een loonwaarde, zelfs als ik alleen maar koffie ga inschenken moeten mijn inspanningen 100% doorbetaald worden tegen mijn normale salaris. Over het salaris bouwt men ook vakantiegeld, eindejaarsuitkering en vakantie uren op. Ik heb geen zin in een lange discussie maar ik geef wel duidelijk aan dat ik het niet met deze praktijken eens ben. Het staat in het CAO en ook mijn werkgever heeft zich hier aan te houden.

De bedrijfsarts zegt hier niets van te weten en ik beloof hem de betreffende stukken uit het CAO en het wetboek toe te sturen. Ik vind het vreemd dat het hem niet bekend is en vraag me af of hij doet alsof of dat het de opdracht van mijn werkgever is om langdurig zieken eerst 2 weken op arbeid therapeutische basis te laten werken en zo maar 70% salaris uit te hoeven betalen. Ook de kledingtoelage en reiskostenvergoeding moet weer worden opgestart.

De beste man kiest eieren voor zijn geld en schrapt de term arbeid therapeutisch werken uit het advies wat naar mijn werkgever gaat. Over een week of 5 zal ik opgeroepen worden om te bespreken hoe het gaat. Het mag ook een belafspraak zijn maar ik vind het plezieriger om de re-integratie in een één op één gesprek te bespreken.

Na het gesprek met de bedrijfsarts ga ik langs mijn ad interim leidinggevende nummer 5. Ze is blij dat ik weer kom werken want het is razend druk. Ze zal werk voor mij regelen wat niet te veel werkdruk oplevert. Ook zal ze ICT de opdracht geven om mijn account weer te activeren. Mijn eigen werkplek is weg dus gaan we een plek zoeken waar ik kan zitten. Het wordt een tijdelijke werkplek in het kantoor van opleidingen.

Doorzetten tot herstel

Dinsdag, 14-09-2010
Ik heb alweer een paar ochtenden gewerkt en dat gaat erg goed. Ik ben van plan om dit zo snel mogelijk uit te breiden totdat ik 100% hersteld ben. Voor minder doe ik het niet!

De papieren versie van ons kwaliteitssysteem moet gedigitaliseerd worden. Dit is een hele klus en een grote uitdaging voor de medewerkers van de afdeling kwaliteit. Het is heerlijk om al mijn nieuwe collega’s weer te zien en te spreken. Het onder de mensen zijn doet mij nu al goed. Gewoon weer meedraaien met de dingen van alledag. Dit is voor mij een ideaalbeeld wat ik niet kan loslaten.

Hoewel ik mij vanaf 8 september voor 6 uur per week hersteld gemeld heb bij de receptie en zij op hun beurt deze herstelmelding hebben door gefaxt naar de fusiepartner sta ik volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 nog steeds voor 100% ziek in het systeem. Dit kan natuurlijk niet. Ik moet me aan het CAO houden dus dat verwacht ik ook van mijn werkgever. Er volgt een mailwisseling tussen mijn ad interim leidinggevende nummer 5 en de bedrijfsarts.

Maandag, 20-09-2010
De bedrijfsarts heeft geen bezwaar tegen mijn gedeeltelijke herstelmelding en bevestigt dat ik met terugwerkende kracht vanaf 8 september voor 6 uur per week hersteld gemeld kan worden en dat mijn re-integratie activiteiten tegen 100% loonwaarde betaald moeten worden. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 heeft het nu op papier staan en geeft mijn gedeeltelijke hersteld melding nogmaals door aan de afdeling PSA in Purmerend met het verzoek dit in het systeem te verwerken.

De afdeling PSA kan er nu niet meer onderuit en moet in afwijking van hun eigen beleid mijn gedeeltelijke herstelmelding / re-integratie invoeren op de enige juiste manier die er is. Dat zullen ze niet leuk vinden maar dat is niet mijn probleem. De wetgeving en het CAO is er tenslotte niet voor niets en gaat boven het zelfgeschreven beleid.

Dinsdag, 21-09-2010
Het is inmiddels 3 weken verder. Bij de laatste controle was mijn arts heel tevreden. Ik voel me ook goed en daarom pak ik er een paar uurtjes bij. Ik heb het besproken met mijn ad interim leidinggevende nummer 5 en zolang ik mezelf maar in acht neem gaat zij hiermee akkoord. Vanaf vandaag werk ik 3x 3 uur per week. Uiteraard meld ik me ook voor deze uren weer netjes hersteld.

Woensdag, 06-10-2010
Zo, de eerste 4 weken zitten erop en ik ben niet ontevreden. Het werken en vooral het actief bezig zijn doet mij goed. Het is leuk om alle collega’s weer te spreken. Ik zit alweer goed in mijn werk en de werkzaamheden vlotten lekker. Ik heb me afgevraagd of ik er deze week weer een paar uurtjes bij zal nemen maar het lijkt me verstandiger om het nog maar even zo te laten.

Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 overhandigt mij eindelijk het beschreven verzuim-, re-integratie- en gezondheidsmanagement van mijn werkgever. In dit 28 pagina’s tellende document moet alles staan wat we willen weten over het beleid. Het document is opgesteld in september 2009, is besproken in het MT, heeft instemming van de OR en is vastgesteld door de Raad van Bestuur. Nu moet het alleen nog even langs Marga. Gelukkig ben ik morgen vrij en kan ik het op mijn gemakje doorlezen.

Zoals afgesproken in de eerstejaars evaluatie bespreken we vandaag hoe het werken de afgelopen week is gegaan. Dan vertelt ze dat ze gisteren behoorlijk uit haar humeur is geraakt omdat ze is gebeld door iemand van de afdeling PSA uit Purmerend. Lees maar……..

Nadat ik gedurende 2 weken 6 uur per week heb gewerkt meld ik mij in overleg met de bedrijfsarts en mijn ad interim leidinggevende nr. 5 op 21 september hersteld voor 9 uur per week. Gisteren belde een medewerker van de afdeling PSA in opdracht naar mijn ad interim leidinggevende met de mededeling dat deze herstelmelding niet is verwerkt. Waarom niet? We vinden het niet juist om de te werken uren nu al uit te breiden, dat gaat veel te snel.
Haar mond valt open en ze herroept zich op de CAO voor wat betreft de re-integratieactiviteiten. Bovendien ben ik de casemanager van Marga. Samen met de bedrijfsarts bepalen wij hoe en wanneer er gewerkt wordt en niet iemand van de afdeling PSA (personeel administratie).

De medewerker PSA zegt dat mijn re-integratie is besproken met iemand die boven haar staat namelijk met mijn leidinggevende nr.6, tevens directeur AOK en ook met het hoofd van de afdeling PSA. Die vindt ook dat mijn re-integratie te snel gaat. De PSA zegt dit besluit te kunnen nemen omdat in het verslag van de bedrijfsarts niet precies staat wanneer en hoeveel uur ik meer zal kunnen gaan werken. Bovendien is de werkgever niet verplicht om het advies van de bedrijfsarts op te volgen. Hieronder een citaat uit de eerstejaars evaluatie van de bedrijfsarts.

Ik krijg van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 het advies om als ik volgende week naar de bedrijfsarts ga, te vragen om in de periodieke evaluatie mijn herstelmelding per 21 september te bevestigen en te vermelden dat de doelstelling 100% herstel is. Om dit soort gepeupel in de toekomst te voorkomen moet de arts voortaan ook concreet beschrijven met hoeveel uur en per welke periode mijn uren maximaal mogen worden uitgebreid.

En nu komt het. Er staat nergens officieel beschreven wie mijn leidinggevende is en daarom heeft de afdeling PSA overlegd met leidinggevende nr 6, tevens directeur AOK in plaats van met mijn ad interim leidinggevende nr 5 tevens casemanager inzake mijn ziekteverzuim. Volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 ben ik wel medewerker kwaliteit en val ik wel degelijk onder haar.

In het sectieoverzicht PSA per manager staat op de afdeling Kwaliteit en Projecten Alkmaar mijn a.i. leidinggevende nr 5 genoemd. Als functieomschrijving staat er salaris administrateur WH vervallen. Onder kostensoort staat medewerker administratie. De loonverdeling is in twee delen opgesplitst. Snappen jullie het nog???

Waar halen ze in Purmerend in godsnaam de arrogantie vandaan om mij zo te behandelen. Ik wil graag weer werken en ben daar in de overeengekomen re-integratie uren uitstekend toe in staat gebleken. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is het hier helemaal mee eens en voegt daaraan toe dat hun gedrag ook niet erg motiverend naar mij toe is. De afdeling PSA kan en mag niet oordelen over jouw gezondheid met als motivatie: “Jij wordt toch weer ziek” en bovendien is het helemaal niet zeker dat je opnieuw ziek zal worden. Er zijn zoveel chronisch zieken, dat is geen excuus voor hun motivatie.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 vraagt zich af wat voor belang de werkgever kan hebben als ik langer ziek ben en waarom ze dit bij mij doen. Ik leg uit dat dit ook bij anderen gedaan wordt maar dat die niet weten wat de juiste werkwijze is en daarom overbluft worden. Omdat ik tegengas geef heb ik mezelf natuurlijk niet populair gemaakt op de afdeling PSA. Ook denk ik dat het net als de vorige keer het plan is om minimaal een financieel vangnet te creëren. Daarvoor moet ik wel “gedeeltelijk” ziek staan op het moment dat ze mij een medische keuring kunnen laten ondergaan. Als ik dan gedeeltelijk afgekeurd zal worden neemt het UWV bij een eventuele volgende ziekmelding de salarisbetaling over.

Een keuring voor de WIA kan aangevraagd worden tussen de 87e en 91e week na de 1e ziekmelding dus rond februari/maart 2011. Ik moet tegen die tijd dan nog wel “gedeeltelijk” ziek zijn. Mij voor 100% in de ziektewet te laten blijven zodat ik ontslagen kan worden zou voor mijn werkgever natuurlijk het mooiste zijn. Maar ja, hoe realiseer je dat? Pesten op het werk misschien? Zoals altijd draait alles om geld.

Zou het gepest nu weer gewoon van vooraf aan beginnen? Aan mij nu de taak om hierboven te staan en me niet te laten beïnvloeden door al deze negativiteit. Het zal me echt niet gebeuren dat ik door spanning op het werk mijzelf ziek zal moeten melden, daarvoor heb ik teveel meegemaakt.

We gaan over tot de orde van de dag en met mijn ad interim leidinggevende nummer 5 bespreek ik wat ik gedaan heb afgelopen week. Ze is blij verrast over mijn bezigheden en voornemens. Door mijn financiële achtergrond en kennis ben ik gewend om vergelijkingen te maken en controles te doen. Ik heb het één en ander aan lijsten opgezet zodat we in één oogopslag kunnen zien wie wat gedaan heeft en wat er nog moet gebeuren op weg naar de elektronische procedures. Er is werk in overvloed.

Maandag, 11-10-2010
Zo, het weekend is achter de rug en ik heb mijn tijd besteed aan het doorlezen van het verzuim, Re-integratie en gezondheidsmanagement. Het beleid telt 28 pagina’s en ik moet zeggen dat ik danig onder de indruk ben. Een knap stukje werk van het hoofd arbeidszaken; chapeau! Op een kleinigheid na kan ik op papier geen onjuistheden vinden, maar…………… de tegenstrijdigheden tussen de theorie en de praktijk zijn heel groot, dat ondervind ik aan den lijve.

Ook de verkorte versie van dit stuk “het ziekteverzuimprotocol in het kort” verschilt in theorie van de praktijk. Nog steeds maak ik me druk om het stuk over ORT bij ziekte, dat alleen ziekengeld ORT uitbetaald wordt als een medewerker hierom vraagt en er een reële achteruitgang van inkomen is. De consulente van de afdeling HRM adviseert de leidinggevende of er wel of geen ORT uitbetaald gaat worden. Mensen, laat je niets wijs maken. Iedereen die in de 3 maanden voorafgaand aan ziekte, ORT of meerwerk heeft ontvangen heeft bij ziekte recht op ziekengeld ORT of ziekengeld meerwerk. Zelfs al is het maar een paar euro; dan nog mag dit niet tot enige discussie leiden.

Dinsdag, 12-10-2010
Vanaf vandaag doe ik er weer 3 uur bij. Ik heb afgelopen weekend goed nagedacht wat ik nu aan moet met het feit dat de medewerker PSA mij niet hersteld mag/wil melden omdat het herstel te snel gaat. Ik doe maar net of ik gek ben en meld me netjes voor 12 uur per week hersteld bij de receptie. Vanmiddag moet ik toch naar de bedrijfsarts en dan bespreek ik met hem wel hoe we dit op gaan lossen.

Ik ben lekker aan het werk als mijn ad interim leidinggevende nummer 5 langs komt. Ik heb een voorstel onder voorbehoud gemaakt over het opbouwen van mijn te werken uren. Mijn doel is om per 1 januari 2011 100% hersteld te zijn. Ze leest het aandachtig door en is het eens met mijn voorstel, ondertekent het en geeft het advies om dit ook met de bedrijfsarts te bespreken en hem een kopie van mijn voorstel te geven.

Toevallig is de dame die opdracht gegeven heeft mijn herstelmelding niet te accepteren in huis. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 gaat met haar om de tafel zitten om opheldering te vragen. Daarna komt ze bij mij verslag uitbrengen, het is haar duidelijk. Tijdens mijn re-integratie zijn er 3 partijen. De bedrijfsarts, de case manager ofwel ad interim leidinggevende nr.5 en ikzelf. Samen moeten wij er uit zien te komen. Volgens mijn ad interim leidinggevende nr. 5 is iedereen van goede wil waar het Marga betreft en heeft het beste met haar voor. Ook is er een simpele verklaring waarom mijn herstelmelding niet geaccepteerd is……… “Marga heeft veel meegemaakt en we moeten daarom uiterst zorgvuldig met haar omgaan. De bedrijfsarts heeft niet uitdrukkelijk aangegeven dat Marga tegen loonwaarde gaat werken en dat is de reden waarom het niet is verwerkt.”

Wat een onzin verhaal! Ik heb tijdens mijn hele loopbaan nog nooit in een verslag de opmerking gezien dat de gewerkte uren uitbetaald moeten worden. Ze draaien de boel om. Mijn ad interim leidinggevende is (naar mij toe) overtuigd van de goede wil van de afdeling PSA maar geeft ook toe dat alles om geld draait. Verder vertelt ze dat een medewerker best arbeidstherapeutisch mag werken als beide partijen het ermee eens zijn. Zo kan men rustig uitproberen of het werken weer gaat. Als de werknemer het hier niet mee eens is dan mag er wel tegen loonwaarde gewerkt worden.

Ben ik nou zo dom of hoe zit het? Natuurlijk mag je afspreken wat je wilt zolang beide partijen het er maar mee eens zijn. De doorsnee medewerker gelooft echter in de eerlijkheid van de werkgever en zal het dus met het voorstel eens zijn. Zo lust ik er nog wel een paar.
Ik heb 3 vragen:
1. Met welke partijen moet ik rekening houden tijdens mijn re-integratie?
2. Waar vind ik de afspraken waarin mijn rechten en plichten staan?
3. Waarom staat er in het ziekteverzuimbeleid niets beschreven over zogenaamd arbeid therapeutisch werken en kan ik niets terugvinden over de methoden die mijn werkgever toepast?

De antwoorden zijn simpel:
1. Bedrijfsarts, direct leidinggevende en ikzelf.
2. Eerst komt het Burgerlijk Wetboek, daarna het CAO en als laatste het ziekteverzuimbeleid van de werkgever. Verder niets!
3. Inderdaad, omdat het niet juist is!!! Van de wet en het CAO mag NOOIT ten nadele van de werknemer worden afgeweken.

Ik heb met Leo afgesproken dat hij met mij meegaat naar de bedrijfsarts. Twee horen meer dan één. De bedrijfsarts heeft geen bezwaar dus gaat Leo lekker mee naar binnen. Het is een lang consult. Hij is het net als mijn leidinggevende eens met het voorgestelde opbouwschema. Ik vraag meteen of hij dat dan wil vermelden in de periodieke evaluatie. Er moet in komen te staan dat het doel van mijn re-integratie 100% herstel is, de datums van gedeeltelijk herstel tot nu toe, de maximaal op te hogen uren per periode en het feit dat de uren tegen loonwaarde betaald moeten worden. Dit alles op verzoek van mijn ad interim leidinggevende nr. 5.

De bedrijfsarts voelt er niet veel voor om als doorgeefluik te fungeren en zal dit ook niet in die bewoording op papier zetten. Je leidinggevende moet maar bepalen of jouw werkzaamheden wel of niet voor 100% betaald moeten worden. Hij heeft duidelijk geen zin om zijn handen ergens aan te branden. Ik zeg nog, “sorry hoor, maar ik heb dit alles niet verzonnen. Dan neemt mijn leidinggevende zelf maar contact met u op”.

Ik wil toch dat er in het re-integratieverslag een notitie komt waarin staat dat er wat problemen zijn met de uren waarvoor ik mij hersteld meld. Volgens mij is de werkgever namelijk verplicht mijn herstelmelding te accepteren anders pleegt hij wanprestatie, hier is jurisprudentie over. Er volgt een discussie waarom ik dit perse vermeld wil hebben. Ik vertel van de vervelende ervaringen uit de vorige re-integratie periode en zeg dat ik dat niet nog een keer wil meemaken.

Hij stelt een gesprek met het hoofd van de afdeling PSA voor maar ik wil liever niets meer met die lui te maken hebben. Of het gaat via u, of via een advocaat. Meerdere malen komt ter sprake dat ik geen enkel vertrouwen meer heb in mijn werkgever. Als ze het beste met mij voor hebben moeten ze dat nu maar eens bewijzen. De bedrijfsarts weet mij te overtuigen dat een advocaat op dit moment niet verstandig is en ik stem in met een gesprek als de huidige problemen niet opgelost worden.

Ook wil ik dat er in de periodieke evaluatie komt te staan dat mijn doel 100% herstel is. De bedrijfsarts vertelt dat mijn werkgever langdurig zieken altijd nog een tijd voor 5% ziek wil laten staan om te beoordelen of de langdurig zieke het wel volhoudt om te werken. Flauwekul, daar trap ik niet in. Hersteld is hersteld. Ik begrijp waarom de werkgever dit wil. Het is namelijk zo dat als je langer dan 4 weken volledig hebt gewerkt en dan weer opnieuw ziek zal worden er een nieuwe ziekteperiode in gaat met een nieuwe 1e ziektedag. Het hele circus begint dan weer opnieuw. Het 1e jaar 100% salaris, het 2e jaar 70% salaris enzovoort. Door een werknemer die hersteld is niet volledig hersteld te melden creëer je als werkgever een vangnet waardoor de werknemer bij een volgende ziekmelding eerder ontslagen kan worden en dat mag niet.

De bedrijfsarts wil hierin best bemiddelen maar voegt er gelijk aan toe dat hij voor 50% aan de kant van de werkgever staat en voor 50% aan mijn kant. Eindelijk is er iemand eerlijk. Ja, ik weet hoe het werkt maar dat is niet mijn probleem, je kunt immers geen 2 bazen dienen. Als hij zich niet aan de wet en regelgeving gaat houden heeft hij net als mijn werkgever toch echt een probleem met mij. Gelukkig is dat op dit moment nog niet aan de orde.

Dinsdag, 19-10-2010
Het is een week na mijn bezoek aan de bedrijfsarts en zowel mijn ad interim leidinggevende nummer 5 als ikzelf hebben zijn verslag in de periodieke evaluatie nog niet ontvangen. Dat is jammer want de afdeling HRM wil mij zelfs na herhaaldelijk verzoek van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 nog steeds niet hersteld melden voor de uren waarvoor ik werk. Natuurlijk hebben zij daar geen zeggenschap in maar zij wringen zich in allerlei bochten om mij maar zo lang mogelijk ziek te houden. Er is zelfs een levendige mailwisseling tot stand gekomen tussen mijn ad interim leidinggevende nummer 5, leidinggevende en tevens directeur AOK nummer 6, een arbo medewerker en een medewerker HRM. Aan de schrijfstijl te zien mailt deze laatste in opdracht van haar leidinggevende.

De situatie wordt steeds lastiger omdat deze werkwijze het beleid is wat gevolgd moet worden terwijl dit niet aan CAO, wet en regelgeving voldoet. Volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zullen zij mij uiteindelijk echt wel hersteld melden omdat ze dan inzien dat ze niet anders kunnen.
Het is wel fijn dat ik mijn ad interim leidinggevende nummer 5 achter mij heb staan. Ik hoef me alleen maar met mijn re-integratie bezig te houden en zij zal om opheldering vragen. Ze heeft zich inmiddels goed verdiept in de materie over ziekte en herstel en wil de waarheid boven tafel hebben. Ze belooft mij op de hoogte te houden.

Donderdag, 21-10-2010
Het duurt lang voordat het verslag van de bedrijfsarts er is. Vorige week dinsdag ben ik bij hem geweest en normaal gesproken heb ik de periodieke evaluatie binnen een paar dagen op de mat liggen. Ik verwacht dat de arme man een probleem heeft en dit eerst wil bespreken met mijn en zijn werkgever.

Er spelen verschillende belangen die afhangen van de tekst in de periodieke evaluatie. Hij heeft 2 opties en moet voor hem de meest goede oplossing kiezen.

1. Hij kiest voor mijn werkgever en meldt mij niet hersteld tegen loonwaarde.
Gevolg: Marga accepteert dit niet en beticht zowel haar eigen werkgever als het ziekteverzuim bureau van wanprestatie.

2. Hij doet zijn werk en meldt mij hersteld voor de uren die ik werk tegen loonwaarde met als alles goed gaat, het klapstuk van mijn volledige herstel in januari 2011.
Gevolg: Mijn werkgever zal hem proberen te overtuigen op deze beslissing terug te komen, daarbij de samenwerking met het ziekteverzuim bureau gebruiken als stok achter de deur.

Wat de bedrijfsarts ook doet, hij moet bedenken dat er grote financiële belangen in het spel zijn. Mijn werkgever is met zijn vele vestigingen een goede klant en kan dreigen het contract op te zeggen waardoor het ziekteverzuim bureau een hele grote klant kwijtraakt. Duzzzzzzzzzzzz, wat is wijsheid in de casus den Engelsman en hoe komen we van haar af?

Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 denkt dat mijn werkgever het er niet op aan laat komen en mij uiteindelijk volgens de regels hersteld zal melden. Omdat ze voor mij (en daardoor ook voor alle andere werknemers) opkomt verwacht ze wel dat ze binnenkort te horen krijgt dat ze (te lastig?) niet meer mijn leidinggevende is. Ondertussen heeft ze de feiten wel besproken met de zorgmanager. Wat voor gevolgen dit zal hebben kan ik niet inschatten.

Vrijdag, 22-10-2010
Ik ben door de afdeling PSA nog steeds niet hersteld gemeld voor de uren die ik werk. Ik heb afgesproken dat mijn leidinggevende hier verder achteraan gaat want ik kan en wil al die sores er niet bij hebben nu. Zij zegt de onderste steen boven te halen want wat ze doen is niet terecht. Toch maak ik me er behoorlijk druk en boos over maar wacht het toch maar af. We zien wel waar het schip strandt. In ieder geval ga ik vanaf volgende week weer 4 uur meer werken. Ik kom dan op 16 uur per week uit.

En dan staat het weekeind voor de deur, zo voorspelbaar. Na 2,5 week, op vrijdagmiddag als ik thuiskom van het werk ligt eindelijk de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts in de bus. Hij houdt zich in deze brief erg op de vlakte en geeft geen concrete afspraken aan terwijl we die wel gemaakt hebben. De evaluatie is p.o. ondertekend. Erg flauw en laf vind ik het.

In de allereerste regel staat dat het naar omstandigheden redelijk met mij gaat. Redelijk? Ik heb juist naar waarheid geantwoord dat het goed ging toen hij ernaar vroeg. Leo beaamt dat. Verder staat er in dat hij mijn opbouwschema heeft gezien en dat hij op voorhand geen zwaarwegende bezwaren heeft tegen dit schema maar dat de praktijk dit zal uitwijzen. Ondanks mijn dringende verzoek om nogmaals te vermelden dat mijn doel 100% herstel is heeft hij dit niet opgeschreven.

Hij zegt dat hij nu pas de medische informatie aan mijn specialist heeft opgevraagd en wil dat mee laten wegen in de advisering over de urenopbouw en de te verwachten duurzaamheid van het bereikte herstel. Ik weet niet beter dan dat hij dat enkele maanden terug al gedaan zou hebben maar dat is blijkbaar niet zo. Op mijn volgende afspraak over 6 weken kunnen we het dan bespreken. Zo is er toch weer tijd gewonnen om mij langer ziek te houden.

Al met al valt het me behoorlijk tegen van de bedrijfsarts. Deze evaluatie is absoluut niet motiverend naar mij toe. Zijn woordkeuze en het advies bevestigen dit. Ik verdenk mijn werkgever ervan dat zij hun invloed hebben uitgeoefend op de bedrijfsarts. Zie de cirkel van invloed en betrokkenheid. Ik weet in ieder geval nu wel aan welke kant hij staat. Bedankt!!!
Mijn humeur daalt tot het nulpunt en het huilen staat mij nader dan het lachen. Wat moet ik nu? Het gaat juist heel goed en dat wordt dan op deze manier afgestraft. Ik ben zo enorm teleurgesteld en mijn vertrouwen in de mensheid is diep beschadigd. Even komt het in mij op om er de brui aan te geven en mij ziek te melden maar als ik me realiseer dat dit precies de bedoeling is veeg ik dit idee meteen weer van tafel. Wat denken ze wel niet, heb ik me daar de afgelopen 16 jaar zo voor ingezet?

De gezellige vrijdagavond is naar de kloten en het onaangename gevoel blijft me het hele weekend bezig houden. Ik ben benieuwd hoe mijn ad interim leidinggevende nummer 5 hierop reageert en wat de volgende stappen zijn. Nog steeds ben ik niet hersteld gemeld voor de uren die ik werk en de bedrijfsarts heeft dit ook niet specifiek genoemd. Wat nu? Leo vindt dat ik niet op de zaken vooruit moet lopen en gewoon moet afwachten.

Dinsdag, 26-10-2010
Ik krijg mijn loonstrookje van de maand oktober. Het eerste wat mij opvalt is dat mijn herstelmeldingen nog niet verwerkt zijn, mijn reiskosten niet zijn aangepast naar het aantal gewerkte dagen en dat de kledingtoelage niet is opgestart.

Op de gang kom ik een lid van de OR tegen en vraag of we soms geen kledingtoelage meer krijgen. Ze heeft toevallig net een mailtje in haar hand en laat het mij lezen. Geloof het of niet maar in dit mailtje staat een vraag van iemand over de kledingtoelage. Wat nu, toeval? Deze persoon heeft een ander arbeidscontract gekregen en krijgt nu geen kledingtoelage meer. Als reden geeft mijn werkgever aan dat er geen aaneengesloten dienstverband is en dat iedereen met een nieuw contract geen kledingtoelage meer ontvangt. Vanmiddag op de OR vergadering zal ze dit ten tafel brengen.

Weigeren van herstel

Dinsdag, 02-11-2010
Na de hectiek van de 3 daagse audits door de KEMA is de rust weer teruggekeerd. In tegenstelling tot de resultaten bij de fusiepartner is de auditor op locatie Alkmaar uitermate tevreden. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 komt verslag uitbrengen.

En dan nu het verhaal ziek en hersteld. Ook mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is slecht te spreken over de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts. Inhoudelijk staat erin dat hij op voorhand geen zwaarwegende medische bezwaren heeft tegen mijn werkhervatting maar dat de informatie die hij opvraagt bij de specialist van het AVL hem meer duidelijkheid moet verschaffen zodat hij eind november op het spreekuur de arbeid-(on)geschiktheid zal her beoordelen. Wat een lafbek! Ik begon hem net te vertrouwen maar dat heeft hij zelf weer afgebroken; jammer.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zegt dat ik inmiddels voor 12 uur beter gemeld ben. Ik werk echter 16 uur per week. Zij loopt ook met haar hoofd tegen een muur en adviseert mij om als het lukt gewoon door te gaan met mijn urenopbouw en mij toch telkens hersteld te melden voor de uren die ik werk.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 6, tevens directeur begrijpt volgens haar niet waarom ik er een probleem van maak omdat het gedeeltelijk ziek laten staan geen consequenties voor mij heeft. Het feit dat ik ontslagen kan worden als ik wel weer opnieuw ziek word, het feit dat het voor mij financieel nadelig is en dat ik mijns inziens meewerk aan het ten onrechte creëren van een vangnet vergeet hij haar te vertellen.

Ik zeg dat ik toch graag wil weten wat we gaan doen. Ik moet de gegevens over mijn herstel doorgeven aan mijn arbeidsongeschiktheid verzekering en daar kan ik niet langer mee wachten. Er zijn wat mij betreft 3 mogelijkheden:
1. Ik word met terugwerkende kracht beter gemeld voor de uren die ik werk. De reiskosten worden herrekend, ook de kledingtoelage wordt weer uitbetaald.
2. Men vraagt een deskundigenoordeel aan bij het UWV. Die uitspraak is bindend.
3. Marga neemt contact op met haar advocaat.

Punt is dat het niet verstandig is om mijn werkgever deze keuzes te bieden. Als ik dit te hoog laat oplopen weet ik zeker dat ik eruit gewerkt word. Eigenlijk sta ik met de rug tegen de muur en kan niets ondernemen tegen dit wanbeleid. Als kostwinner moet ik er alles aan doen om deze baan te behouden.
We spreken daarom af dat ik nog even geen actie onderneem. Vanmiddag spreekt mijn ad interim leidinggevende mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur en zij zal er nogmaals over praten. Ik vraag of ze de vraag wil stellen wat hij zou doen als hij in mijn schoenen zou staan. Zij zegt deze vraag zelfs nog meer in de privé sfeer te willen stellen. Het is het beste om er meer een persoonlijke zaak van te maken zegt ze want met het beleid komen we niet verder.

Woensdag, 03-11-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is vanmorgen aan het werk op de locatie in Midden Beemster. Hier vindt ook het kwaliteitsoverleg plaats met haar leidinggevende. Voor mij is dit leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK. Als zij aangeeft even over mij te willen praten wordt ook het hoofd van de afdeling kwaliteit erbij geroepen.

Ondertussen kijk ik op mijn klokje en besluit niet langer op haar te wachten. Het is 13.30 uur en ik ga naar huis. In de hal beneden kom ik mijn ad interim leidinggevende nummer 5 tegen en zij vraagt of ik nog even tijd heb om met haar te praten. Ik ben toch met de bus dus waarom niet. We gaan in haar kantoor zitten en ze begint meteen te vertellen over haar gesprek over mijn re-integratie.

Ik moet geloven dat er alleen maar goede bedoelingen zijn en dat men mij wil behoeden voor het te snel opbouwen van mijn uren. Het is namelijk bekend dat langdurig zieken vaak te snel hun uren willen opbouwen waardoor er later weer uitval is. Dat is precies wat ze bij jou willen voorkomen en waarom ze hier zo uiterst voorzichtig mee omgaan. Ik constateer dat haar rol en die van de bedrijfsarts dus niets voorstelt en eigenlijk overbodig is.
De mensen die het voor het zeggen hebben kunnen dus mijn gezondheid en arbeidsgeschiktheid beoordelen zonder dat ze hier specifieke medische info van de bedrijfsarts en mijn specialist hebben of mij persoonlijk kennen en mijn werk hebben beoordeeld. Ik vind dat heel erg knap; waar vind je tegenwoordig nog zulke mensen? De stichting mag trots zijn!!!

Samengevat komt het erop neer dat je telkens eerst 14 dagen tot 4 weken moet werken voordat je voor alle uren die je werkt hersteld gemeld wordt. Op dit moment heb jij jezelf voor 16 uur per week hersteld gemeld. In het systeem houden ze 12 uur aan en als je na 2 weken overstapt op bijvoorbeeld 20 uur werken per week dan word je hersteld gemeld voor 16 uur enz.

Ik vat het even samen om te kijken of ik het goed begrijp. Per periode moet ik mijzelf dus eerst bewijzen en werk ik een aantal uren voor de kat zijn viool. Dit betekent 70% salaris in plaats van 100% met als gevolg een lager salaris, wat dan vervolgens een lagere opbouw voor het vakantiegeld, een lagere opbouw voor de eindejaarsuitkering, een lagere pensioenopbouw, minder reiskostenvergoeding en geen opbouw voor verlofuren inhoudt. Klinkt best belachelijk al zeg ik het zelf.

Ik val haar in de rede en vraag waarom zij, ikzelf en de bedrijfsarts nog steeds een rol spelen in mijn eigen re-integratie. Ik voel me goed, de bedrijfsarts heeft geen bezwaren tegen mijn urenopbouw en jij kunt bevestigen dat ik mijn werk meer dan voldoende weer opgepakt heb. Hoe kan het dan dat mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK het beter weet en blijft volhouden dat het beter voor mij is om het werken eerst te proberen? Dat is nu eenmaal het beleid! Waar staat dit dan? Ik heb het opgestelde re-integratiebeleid bijna gespeld maar ik kan er nergens iets over vinden. Bij mijn re-integratie in 2008 was dit beleid er niet, hoe verklaar je dat dan?

Het staat inderdaad nergens maar ze mogen nu eenmaal van het CAO afwijken. Ja hoor, hoe is het mogelijk! Geloof je dat nu echt? Ik leg haar uit dat alleen van het CAO afgeweken mag worden als dit vermeld is bij het betreffende artikel in het CAO en dan nog mag er alleen vanaf geweken worden als dit ten gunste van de werknemer is. Dit hap snap beleid is echt nergens op gebaseerd.

Inmiddels ben ik behoorlijk boos en opgefokt en wil naar huis. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zegt dat ze alles voor mij op papier zal zetten en naar mijn privé adres zal e-mailen. Nogmaals, meer als dit zit er niet in en kan ik er niet uithalen voor je. Het is accepteren of doorgaan maar dan heb je straks met iedereen ruzie behalve met mij. Denk er goed over na en bespreek het met Leo. Wat je ook besluit, ik sta achter je en zal je steunen.

Als ik naar de bus loop klinken de woorden van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 door mijn hoofd. Ik doe zo mijn best om er weer bovenop te komen en mijn werk zo goed mogelijk te doen. Is het financiële risico voor mijn werkgever dan zo belangrijk dat ze het beschadigen en tot in de ziel kwetsen van een werknemer ervoor over hebben?
Cruciaal is de inschatting over de duurzaamheid van je herstel. Bestaan er dan mensen die duurzaam herstel kunnen garanderen? De tranen lopen over mijn wangen. Zou de directie zich wel eens afvragen hoe ze zelf zouden reageren als zij dit zelf of een naaste zou overkomen? Het laatste beetje respect dat ik nog had hebben ze zelf systematisch afgebroken.

Als ik thuiskom zit de e-mail van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 in mijn postvak. Ik waardeer het heel erg dat ze het beleid in deze email heeft opgeschreven en toegelicht, daar is moed voor nodig en dat waardeer ik zeer. Een citaat: Doel van je re-integratie is dan 100% herstel, dus geen vangnet van 5 of 10% ziek “in het systeem”. Dus volledig herstel, waarbij de aard van je werkzaamheden bestaat uit kwaliteitsbeheer (beheer kwaliteitsmanagementsysteem) en interne controles van administratieve processen. Ik kan jouw twijfels hierover jammer genoeg niet wegnemen, maar dat begrijp ik.

Leo heeft de mail wel 10 keer gelezen en weet niet wat hij met mij aan moet. Ik kan alleen nog maar huilen, huilen en nog eens huilen. Het is niet meer te stoppen. Alle ellende komt eruit en ik voel me zo tekort gedaan.

Donderdag, 04-11-2010
Ze hebben hun zin. Ik stuur een mail naar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 dat ik er niet ben vandaag. Ik kan het niet meer opbrengen. Ziek melden kan ik me niet want ik ben niet hersteld gemeld voor de uren die ik werk. Dat mag zij voor mij oplossen, ze zoeken het maar uit.

Het hele gebeuren zit me behoorlijk hoog en ik moet moeite doen om mijzelf te beheersen en niet weer in tranen uit te barsten. Leo is naar de beursvloer in Alkmaar en ik stort me maar op het huishouden. Winterdek op bed, logeerkamer in orde, stoffen en zuigen, vriezer schoonmaken, ik ga maar door. Deze GAK dag is goed besteed.
Hoe hard ik ook werk, het lukt niet om mijn gedachten te verzetten. Ben ik nu echt de enige die niet gelooft in de praatjes van mijn werkgever? Is mijn ad interim leidinggevende nummer 5 nu alleen de boodschapper of gelooft ze mij echt niet als ik haar zeg dat leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK zijn eigen straatje schoonveegt?

Wat zou ik alles graag openbaar maken maar dat kan nu eenmaal niet. Ook zal ik mijzelf niet geliefd maken als ik dit dagboek publiekelijk ga delen want het is voor niemand leuk om te lezen dat hun werkgever er dubieuze handelingen op na houdt. Bovendien geeft mijn dagboek alleen mijn gedachten en gevoelens weer. Niemand is naar zijn mening of verweer gevraagd.

Vrijdag, 05-11-2010
Gelukkig, ik zie er weer een beetje toonbaar uit maar de laatste 2 dagen hebben veel energie gekost. Zonde om mijn energie hieraan te besteden maar zo ben ik nu eenmaal. Ik kan dingen die niet afgerond of onterecht zijn zo moeilijk loslaten, dat is de aard van het beessie.

Stefan komt zo en zijn vriendin komt vanavond uit haar werk hier naartoe. Als Stefan er is komt het gesprek al snel op mijn werk. Hij wil mij heel graag helpen door zich in de stof te verdiepen en daarnaast voor mij te spreken in de praktijk. ” Het lijkt mij wel leuk” zegt hij. Zelf heb ik de kennis wel maar ben niet ad rem genoeg. In een gesprek op directie niveau wordt er zo over mij heen gewalst. Stefan daarentegen is zo goed ontwikkeld dat hij in een gesprek zeker de boventoon zal voeren.

Nog steeds spoken de uitspraken en beweegredenen van leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK door mijn hoofd. Ben ik dan echt de enige die dit spel doorheeft of is de rest te goedgelovig? Liever zou ik niets meer met die lui te maken willen hebben maar ik kan mijn inkomen nu eenmaal niet missen en bij een andere werkgever maak ik met mijn medische achtergrond geen schijn van kans.

Terwijl ik dit aan het tikken ben krijg ik een vreselijke hoofdpijn. Ik zing het nog even uit maar ik heb het gevoel dat mijn hoofd uit elkaar knalt. Dat is natuurlijk precies de bedoeling; net zolang tot je er helemaal ziek van wordt, zegt Leo. Ik neem maar weer een Aleve.
Het klinkt belachelijk maar ik heb tegen mijn natuur in besloten om naar mijn werkgever toe te doen alsof mijn neus bloedt en dat ik geloof dat ze dit beleid alleen maar volgen omdat ze het beste met mij voor hebben. Mijn werkzaamheden blijf ik uiteraard naar behoren uitvoeren. Ik ga mijn ad interim leidinggevende nummer 6 wel vragen of er in december een functioneringsgesprek kan plaatsvinden.

De spreuk heb ik zelf verzonnen. Hij behoeft verder geen uitleg, laat je fantasie er maar eens op los. Daar komt ie………………………………

Gedraag je als en hond en luister naar je baas.

Maandag, 08-11-2010
Mijn laatste actie voorlopig is een vraag stellen aan de werkgeversorganisatie Actiz en de werknemersorganisatie Abvakabo FNV. Dit zijn 2 van de partijen die betrokken zijn bij het CAO overleg en ik hoop dat ze mij kunnen uitleggen hoe het nu precies zit met het ziek- en hersteld melden, het CAO en mijn re-integratie.

Actiz is voor mij niet telefonisch te benaderen dus doe ik het via email. Ik krijg snel een email terug maar zoals verwacht krijg ik bij Actiz geen antwoord op mijn vraag. Het is een organisatie speciaal voor werkgevers. Jammer want ik weet dat daar hele kundige mensen zitten omdat ik in het verleden beroepshalve regelmatig contact met ze had.

Ik wil absoluut niet dat mijn werkgever ergens op aangesproken wordt maar ik wil wel graag weten of mijn zienswijze juist is. Het is nu tijd voor een telefoontje naar de Abvakabo FNV (werknemersorganisatie/bond) waar ik lid van ben.

Ik heb 3 duidelijke vragen:
1. Is volgens het CAO VVT arbeidstherapeutisch werken nog steeds toegestaan?
2. Mag de werkgever afwijken van artikel 8.1.2, productieve arbeid en re-integratie activiteiten tijdens ziekte.
3. Mag de werkgever mijn gedeeltelijke herstelmelding weigeren terwijl ik mijn werk naar behoren uitvoer en mijn leidinggevende en bedrijfsarts mijn herstel goedkeuren?

Met daarop 3 duidelijke antwoorden:
1. Ja, maar de gewerkte arbeidstherapeutische uren moeten wel tegen 100% salaris worden uitbetaald.
2. Nee, dit is niet toegestaan.
3. Ja, voorwaarde is dat deze weigering/periode redelijk en billijk is te noemen. De bedrijfsarts heeft hierin niet meer dan een adviserende rol. Bij meningsverschillen doet de arbeid-deskundige van het UWV een uitspraak die bindend is.

Woensdag, 10-11-2010
Zo, mijn boze bui is weer gezakt en ik ben lekker aan het werk. Gisteren heb ik mijzelf voor 20 uur in de week hersteld gemeld. Ik ben dus al over de helft op mijn weg naar herstel. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 heeft het erg druk. Ik vraag of ze tijd heeft om het één en ander door te nemen en dat is gelukkig geen probleem.

In de eerste week heb ik een simpele opdracht in mijn eigen werk gekregen om er langzaamaan weer in te komen. Die klus was snel geklaard maar gelukkig ben ik gewend om zelfstandig te werken. We zijn nu 2 maanden verder en ik zit er weer goed in. Een aantal werkzaamheden die volgens mijn inzicht belangrijk zijn heb ik opgepakt en uitgewerkt. Ik wil graag de bevestiging hebben dat het inderdaad nuttig en noodzakelijk is wat ik doe.

De uitnodiging voor het spreekuur van de bedrijfsarts is ook binnen. Precies op de dag dat er een totale maansverduistering is, 21 december 2010. Ik zou eind november al een afspraak krijgen, dat was afgesproken en staat zelfs vermeldt in het periodieke evaluatie verslag. 21 december is een maand later dan afgesproken, dat stimuleert een mens wel of is er per ongeluk een foutje gemaakt?

Onder het genot van een kopje koffie bespreken we mijn werkzaamheden. Ze is meer dan tevreden dus dat is positief voor mij. Net als ik vindt zij het ook raar dat het zo lang duurt voordat ik naar de bedrijfsarts moet. Voor mij voegt het niets meer toe, bepaal jij maar of de afspraak verzet moet worden naar eind november. Ik vind alles best. Dan laten we het maar zo.

Mijn re-integratie en het beleid heb ik afgelopen weekend uitgebreid besproken met Leo en Stefan. We hebben besloten om mijn werkgever het voordeel van de twijfel te geven en niet meer tegen het beleid in te gaan. Mijn baan is te belangrijk om ontslag te riskeren. Bij mijn vorige re- integratie periode begonnen de problemen pas toen ik me voor 100% hersteld meldde dus het verbaast me wel zoals het nu gaat. Het begint er aardig op te lijken dat ze het expres doen. Het begint er inderdaad op te lijken zegt mijn ad interim leidinggevende nummer 5 maar ook ik geef ze voorlopig nog het voordeel van de twijfel.

Ik vertel nog over het telefoontje naar de bond en zeg dat we het hier voorlopig maar bij moeten laten. Als ik eenmaal volledig hersteld ben kan ik ook in één keer een verrekening vragen want dit neemt op dit moment teveel negatieve energie van mij. Dat is goed zegt ze, maar weet dat ik het niet laat rusten en er voor je achteraan blijf gaan. Ik sta achter je.

Oh ja, nog één vraagje: Heb ik het nu goed begrepen dat ik niet alle uren die ik werk doorbetaald krijg? Ja, je krijgt de uren die je hersteld gemeld bent door PSA voor 100% en de overige uren die je werkt tegen 70% salaris doorbetaald zo is besloten. Ik heb trouwens van het hoofd arbeidszaken geen antwoord gekregen op de vraag waarom je geen kledingtoelage meer ontvangt. Ze heeft de vraag voorgelegd aan het hoofd van de salarisadministratie. Tjonge, zeg………hoe moeilijk kan het zijn?

Vrijdag, 12-11-2010
De vrijdag is altijd een rustige dag wat telefoon en aanloop betreft. Toch loopt er vandaag een manager langs. Deze manager vraagt mij of ik al hersteld gemeld ben voor alle uren die ik werk. Volgens mij ben ik niet hersteld gemeld voor alle uren die ik werk. Ik heb wel via mijn leidinggevende gevraagd naar de precieze data en het aantal uren waarvoor ik wel hersteld gemeld ben. Ik heb deze data nodig voor mijn arbeidsongeschiktheid verzekering. Helaas is daar nog geen antwoord op gekomen. Waarom vraag je dat?
De manager vraagt of ik me wel juridisch laat bijstaan en vertelt mij uit ervaring hoe de afdeling PSA (personeel- en salarisadministratie) omgaat met langdurig zieken en hoe er over langdurig zieken gedacht alsook gesproken wordt. Nu is dit natuurlijk geen nieuws voor mij maar bevestigt wel mijn nare gevoel over het toegepaste beleid.

Ik wens uit de grond van mijn hart dat niemand van de directie of mijn collega’s van de afdeling PSA ooit langdurig ziek zal worden. Dit wens je je ergste vijand nog niet toe. Maar stel dat het nu wel gebeurd? Wordt het beleid dan aangepast of krijgen ze dan een koekje van eigen deeg?

Woensdag, 17-11-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 heeft vanmorgen in Midden Beemster een gesprek met haar leidinggevende en mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK. Ze heeft woord gehouden en wil af van alle onduidelijkheden. Als ze weer in Alkmaar is komt ze naar me toe om te vertellen wat er besproken is. Binnenkort komt er een gesprek met z’n drieën over mijn werkzaamheden van nu en mijn werkzaamheden in de toekomst. Morgen wordt er een datum gepland.

Verder heeft ze aangegeven dat ze af wil van de manier waarop mijn gedeeltelijke herstelmeldingen worden verwerkt. Het slaat nergens op en is op niets gebaseerd. Er gaat nu een bericht uit naar de bedrijfsarts om te zeggen dat hij een uitspraak moet doen over de zogenaamde “duurzaamheid” van mijn herstel waar men zich steeds op beroept. Met andere woorden: Hij moet zich uitspreken over de vraag of en zo ja wanneer ik in de toekomst opnieuw ziek zal worden. Het duurt haar te lang om te wachten tot de volgende afspraak op 21 december. Er moet nu duidelijkheid komen. Ook vindt ze net als ik dat de toegepaste werkwijze niet bevorderlijk is voor mijn herstel. Met belangstelling zie ik de uitspraak van de beste man tegemoet.

De exacte datums en uren herstel zoals die ingevoerd zijn in het systeem zijn bij mijn ad interim leidinggevende nummer 5 en mij nog niet bekend. Zij is niet geautoriseerd en kan deze gegevens niet inzien. Ze moeten opgevraagd worden. Op de vraag over de kledingtoelage heeft ze ook nog geen antwoord gekregen. Helaas worden de gestuurde e-mails van onze kant doorgestuurd naar iemand anders of gewoon niet beantwoord.

Dinsdag, 23-11-2010
Zo, we doen er weer 4 uur bij deze week. Ik werk nu 24 uur per week. Het gaat de goede kant op. Wat het werk betreft doe ik maar wat waarvan ik denk dat het zinvol is. Buiten mijn ad interim leidinggevende nummer 5 interesseert het niemand iets wat ik zoal doe de hele dag.

Zij heeft vandaag een mail gestuurd naar mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK met het verzoek om volgende week dinsdag een gesprek te plannen voor ons drieën. Ik hoop dat er in dat gesprek wat meer duidelijkheid komt over mijn werkzaamheden en functie. Nu maar hopen dat ik mijn grote mond kan houden als mij weer zoethoudertjes worden voorgehouden en onzinverhalen worden verteld. Vanaf 2008 wordt mij al een worst voorgehouden over mijn werkzaamheden, nieuwe functie, werkplek, nieuwe aanvullend contract en studiemogelijkheden. Nu zijn zij aan zet om zich waar te maken, dat wordt wel eens tijd dacht ik zo.

Woensdag 24-11-2010
Na de laatste audit heeft mijn ad interim leidinggevende nummer 5 haar eigen werk weer hervat en heeft zij niet genoeg inzicht in de werkzaamheden die ik zou moeten gaan doen. Het is een groot voordeel dat ik gewend ben om zelfstandig te werken en dat ik goed weet in te schatten welke werkzaamheden op dit moment belangrijk zijn. Vervelen doe ik me geen moment maar het zou fijn zijn als ik bevestigd zou krijgen dat het enig nut heeft wat ik doe.

Omdat we alle procedures moeten samenvoegen met de procedures die instellingsbreed gebruikt worden lijkt het me logisch dat er enig overleg plaatsvindt en dat ik wat sturing krijg. Omdat we nog geen antwoord hebben op de vraag of we volgende week langs kunnen komen voor een gesprek over mijn werkzaamheden heeft mijn ad interim leidinggevende nummer 5 vandaag nogmaals een email gestuurd.

De loonstrookjes zijn binnen. Vol verwachting open ik de envelop en geloof me of niet, ik ben sprakeloos. Het eerste wat me opvalt is dat de kledingtoelage weer uitbetaald is en dat deze zelfs ook herrekend is. Wat een topprestatie! Vlug loop ik naar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 om het te vertellen. Of het ziekteverzuimpercentage en de korting ziekengeld klopt kan ik niet meteen zien maar dat reken ik vanavond thuis wel uit.

Zo gezegd, zo gedaan. Na het eten ga ik snel naar boven om achter mijn pc en rekenmachine te gaan zitten. Ik reken mezelf bijna het ziekenhuis in maar ik kan geen fout ontdekken. Het ziekteverzuim percentage klopt en de inhouding voor het 2e ziektejaar klopt ook. Dat kan toch niet? Ik moet iets over het hoofd zien…..wat doe ik fout? Hoe ik ook reken, ik kan geen fout ontdekken. Op mijn loonstrookje klopt alles dus. Het enige wat ik nu nog graag zou willen weten: is er handmatig ingegrepen in de gegevens of zijn mijn verzuimgegevens nu ook met de juiste data in het systeem gezet?

In het gesprek van 2 november dat mijn ad interim leidinggevende nummer 5 met mijn nummer 6 had heeft hij uitgebreid aan haar uitgelegd waarom ik niet hersteld gemeld word voor het aantal uren dat ik werk. Nummer 5 heeft dit keurig verwoord in een email naar mij. Het kan hem ook niet ontgaan zijn hoe belachelijk deze toegepaste werkwijze over komt. Het zal zeker ook niet de bedoeling geweest zijn dat deze uitleg in een email vastgelegd zou worden. Misschien is dat de reden waarom de gegevens nu juist op mijn loonstrook staan? Ach, wie zal het zeggen. Als het maar klopt. Champagne!

Leo zit ook boven en Stefan belt ons via Skype. Met z’n drieën discussiëren we over de vraag hoe ik me volgende week tijdens het gesprek moet opstellen. Het probleem is dat mijn gezicht altijd boekdelen spreekt. Dit gaat vanzelf en ik kan er niets aan doen. Als ik dus een opmerking maak of luister naar wat de ander zegt, kan iedereen zo van mijn gezicht aflezen wat ik denk. Ik moet maar flink gaan oefenen hoe ik het beste een neutraal gezicht kan opzetten.

Van Stefan krijg ik ook de tip om mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK volgende week hartelijk te bedanken voor zijn bemiddeling en dat ik hem zeg dat ik het heel erg waardeer dat mijn herstelmeldingen nu alsnog verwerkt zijn. Het zou namenlijk zomaar kunnen dat dit niet de bedoeling is geweest en dat iemand in zijn onschuld de juiste gegevens heeft ingevoerd is het systeem. In dat geval zal hij nu waarschijnlijk niet zeggen dat dit niet de bedoeling is geweest maar als hij om wat voor reden dan ook de opdracht heeft gegeven om mijn herstelmeldingen wel te accepteren dan heeft hij er in ieder geval waardering voor terug en blijven de verhoudingen ongeschonden.

Donderdag 25-11-2010
Vandaag ontvangen we een email van het hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten. Het is goed dat we dinsdagmorgen langs komen voor een gesprek. Nu maar hopen dat ze zich niet teveel voor het blok gezet voelen.

Dinsdag, 30-11-2010
Vandaag heb ik het gesprek met mijn leidinggevende nummer 6 tevens directeur, het hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten (zal mijn nummer 7 wel worden verwacht ik) en mijn ad interim leidinggevende nummer 5. We moeten hiervoor naar Midden Beemster. Het is onze insteek dat ik na dit gesprek wat wijzer ben over de plannen. Ik ben niet zenuwachtig en heb er nauwelijks aan gedacht. Eigenlijk verwacht ik er niet veel van.

We zijn iets te vroeg maar dat is geen probleem. Na de verplichte beleefdheden gaat de directeur uitleggen wat de AO/IC (Administratieve Organisatie & Interne Controle) voor werkzaamheden voor mij in petto heeft. Gezien mijn achtergrond zal ik veel controlerende taken krijgen en mijn takenpakket wordt doorgenomen.

Ik zal ze in het kort noemen: Het cliëntdossier met de indicatie ZZP, kloppen de verrichtingen, verantwoording en registratie en ondertekening van het zorgplan. De HKZ met de harmonisatie van de handboeken. De meetweek, de cq index (cliënten tevredenheidsonderzoek), medewerker monitor (tevredenheidsonderzoek), audits, digitale archivering, de mic en mim controle. Hij vraagt om een reactie van mij op dit pakket en ik zeg het mij allemaal heel interessant lijkt en dat ik er veel zin in heb.

Deze afdeling gaat volgend jaar verhuizen naar Purmerend en we bespreken de praktische problemen met betrekking tot het openbaar vervoer waarvan ik afhankelijk ben. Hij weet dat er een staffunctionaris bij mij in de buurt woont en zal voor mij informeren of ik met haar mee kan rijden. Werktijden/dagen moeten dan aangepast worden. Mijn loonkosten zijn gesplitst in 28 uur voor ATP (Advies, training, projecten) en 6 uur FEZ (Financieel Economische Zaken). Het hoofd van de FEZ moet hier dus ook iets over gaan roepen. (die mij niet op zijn afdeling wilde omdat ik geen continuïteit kan garanderen) mijn leidinggevende nummer 6 tevens directeur AOK wil mij wel voor 34 uur hebben maar dan moet hij daar budget voor zien te krijgen.

Ik vertel dat het mijn doel is om op 1 januari 2011 volledig hersteld te zijn. De directeur geeft aan dat het advies van de bedrijfsarts maatgevend is bij mijn herstel. Hij zal overleg plegen met de bedrijfsarts omdat hij een inschatting moet gaan maken over de duurzaamheid van mijn herstel. Dan hebben we het nog over scholing en instructie voor mij.

Mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur beloofd mij om met de besproken personen om de tafel te gaan zitten en mijn takenpakket uit te schrijven. Ik heb er weinig vertrouwen in maar houd netjes mijn mond. Naast de laptop van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur liggen 3 of 4 geeltjes. Dit zijn die kleine gele notitieblaadjes die aan één kant plakken. Daar zijn de aantekeningen van dit gesprek op gemaakt. Ik verwacht dat deze blaadjes direct in de prullenbak verdwijnen zodra ik weg ben. Een knap verslagje of bevestiging van dit gesprek verwacht ik echt niet. In 2009 heb ik bijna hetzelfde gesprek gevoerd en ook toen is er daarna niets gebeurd.

Wat voor mij belangrijk is zijn mijn huidige werkzaamheden, mijn herstelmeldingen, een functiewijziging of een aanvulling op mijn contract. Als ik een vraag stel in die richting wordt de vraag niet begrepen en krijg ik een heel verhaal waar ik op dit moment niets mee kan. Over mijn huidige werkzaamheden wordt gezegd dat ik door moet gaan zoals ik dat nu doe.

Ik vind dat ik me keurig heb gedragen tijdens het gesprek. Ik ben nergens op ingegaan, heb geen negatief commentaar gegeven en heb mijn gezicht in de plooi weten te houden. Ik was het overal mee eens en heb geprobeerd een positieve indruk achter te laten.

Het is nu februari 2012 en ik heb van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK nog steeds niets gehoord of ontvangen. Zou het nog komen???


Woensdag, 01-12-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 komt vragen wat ik van het gesprek vond gisteren. Nou, eigenlijk vind ik er niets van. Ik heb het allemaal al eerder gehoord en toen ik vroeg naar mijn huidige werkzaamheden zaten ze met hun mond vol tanden. Vanaf nu ben ik gewoon jouw “personal assistent” hoor. We constateren samen dat er in Alkmaar genoeg werk voor mij is en dat we het verder hier maar bij laten.

Dinsdag, 21-12-2010
Vanaf vandaag meld ik me 100% beter. Ik heb dit besproken met mijn ad interim leidinggevende nummer 6 en zij heeft geen bezwaar. Ik doe mijn werk goed, snel en zorgvuldig vindt zij. Vanmiddag staat er weer een afspraak met de bedrijfsarts gepland. Ik ben benieuwd hoe hij erover denkt.
Leo gaat weer met mij mee. Ik vind het noodzakelijk dat we in mijn geval samen gaan. Twee horen er tenslotte meer dat één. Ik heb me voorgenomen om de beste man zo min mogelijk te vertellen en alleen antwoord op zijn vragen te geven. De bedrijfsarts weet inmiddels hoe ik ben en hij heeft wat documentatie klaar liggen.

Hij heeft verschillende onderzoeksverslagen inzake orale erytroplakie op internet opgezocht en belooft deze aan mij door te mailen. Erg veel heb ik er niet aan want het is geheel in het Engels en wemelt van de medische termen. Ook heeft hij zich verdiept in het thema “duurzaamheid van herstel”. Volgens de Wet Verbetering Poortwachter (WVP) hoeft de feitelijke werkhervatting niet altijd samen te vallen met het volledige medisch herstel. Hier zijn wel restricties aan verbonden en de bedrijfsarts moet ervoor waken dat het uitstel van de herstelmelding niet onnodig lang is. Een periode van 6 tot 8 weken is volgens hem normaal.

Ik moet nu dus eerst gedurende een periode van 8 weken 100% gaan werken om te bewijzen dat ik het aankan en echt duurzaam hersteld ben. Ik vind dat ik gedurende de laatste 4 maanden (vanaf september) genoeg bewezen heb dat ik het werken aankan en ga fel tegen zijn advies in. Ik kan praten als brugman maar hij is niet van dit advies af te brengen. Het advies luidt: 95% hersteld, 100% werken en in februari als alles goed gaat ook een medisch herstel van 100%. Onder protest ga ik akkoord. De bedrijfsarts heeft een andere baan aangenomen en ik zal hem niet meer terugzien. We schudden elkaar de hand en ik wens hem succes in zijn nieuwe baan toe.

Maandag, 27-12-2010
Mijn ad interim ontvangt een email van leidinggevende nummer 6, tevens directeur. Hij vindt het advies helder en neemt dit over. Uiterlijk op 14 februari 2011 wordt de proefperiode geëvalueerd alvorens mij beter te melden.

Dinsdag, 28-12-2010
Dan ontvangt mijn ad interim een email van een medewerker arbeidszaken. “In het systeem staat Marga Engelsman nog 10 uur ziek. Wil jij via de receptie doorgeven dat er een gedeeltelijke beter melding per 21-12-2010 voor 95% komt?”. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 stuurt de mail weer door naar mij met de opmerking dat dit inderdaad nog gebeuren moet en of ik dat zelf in orde wil maken.

Ik mail haar direct terug. “Echt niet! Ik heb me op 21 december al voor 100% beter gemeld en zoals je weet ben ik het niet eens met een hersteld melding van 95%. Als MEN vindt dat dit 95% moet zijn dan moet MEN het maar regelen ook”. Ik loop direct naar haar kantoor. Grapje zeker? Zij moet er ook wel om lachen en zegt dat ze mij niet voor 95% hersteld gaat melden. Ze zoeken het maar uit daar!


Zaterdag, 22-01-2011
Ik ben nog steeds volledig aan het werk op de locatie in Alkmaar en dat gaat prima. Ik heb een interessante klus gekregen waar ik al mijn ideeën en ervaringen in kwijt kan. Het werk ligt boven het niveau van de doorsnee kwaliteitsmedewerker en dat staat me wel aan. Zo is iedereen (bijna) tevreden. Nu moet ik alleen de laatste hobbel nog nemen en ervoor zorgen dat ik volledig hersteld gemeld word.

Van de 6 tot 8 weken waarin ik moet bewijzen (grrrrrr) dat ik in staat ben om volledig te werken heb ik de eerste 5 erop zitten. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zit er bovenop en heeft ervoor gezorgd dat ik op 3 februari samen met haar een afspraak heb met het hoofd van de afdeling kwaliteit. In dit gesprek zal vastgesteld worden of ik mijn werk naar behoren gedaan heb en of ik voldoende bewezen heb dat ik weer voor de volle 100% kan werken tegen 100% salaris. Ach ja, soms moet je gewoon doen alsof je gek bent om je doel te bereiken.

De post! Een brief van mijn werkgever ligt op de mat. Ik verwacht geen post. Snel maak ik de brief open en mijn mond valt open. Ik ontvang een uitnodiging voor een training zodat ik straks mijn taken als auditor beter kan uitvoeren. Nou nou, blijkbaar begint mijn werkgever mij eindelijk serieus te nemen.

Nog steeds ziek of toch beter?

Donderdag, 03-03-2011
Mij is beloofd dat ik per 1 februari 100% hersteld gemeld word en weer ben ik zo stom om te denken dat het nu eindelijk goed komt. Mijn salaris is inmiddels gestort en het loonstrookje is binnen. Ach, ze zijn vast vergeten om mij hersteld te melden. Ik zie dat ik nog steeds tegen alle regels in word gekort op mijn salaris en dat ik nog steeds voor 5% ziek ben.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 belooft dit vandaag uit te zoeken. En jawel hoor. De afdeling PSA heeft haar bevestigd dat het nog niet gelukt was maar ik nu echt met terugwerkende kracht hersteld word gemeld. Ik kijk met spanning uit naar mijn volgende loonstrookje. Als het goed is staat daar dan ook de vergoeding van mijn treinkaartje op. Ik ben in februari naar een cursus geweest. Ze houden het wel spannend!

Het is woensdag 09-03-2011
Eindelijk krijgt mijn ad interim leidinggevende nummer 5 schriftelijk bevestigd dat ik hersteld gemeld ben. Ook zit de herrekening erbij van mijn vakantie-uren met het verzoek om dit aan mij te geven. Over herrekening van mijn salaris wordt niet gesproken. Er zitten een aantal indrukwekkend bedoelde sheets in de envelop die voor een leek niet te ontcijferen zijn. Zelfs voor mijn ad interim leidinggevende nummer 5 die toch echt niet dom is, is het pakketje een raadsel. “Ik heb alles bekeken en ik snap er niets van maar ik denk dat je xxx vakantie uren te besteden hebt” zegt ze.

Gelukkig kan ik door mijn achtergrond zelf mijn vakantie-uren herrekenen en controleren of ze hun werk goed gedaan hebben. Het heeft heel veel energie gekost maar uiteindelijk ben ik dus hersteld gemeld. Dat heb ik toch maar mooi bereikt en daar ben ik best trots op. Normaliter worden de re-integranten met mijn ziektebeeld maar al te vaak af geserveerd.

EINDE HOOFDSTUK 3
Klik hier om verder te gaan naar hoofdstuk 4: de lappenmand