Zondag 06-01-2008
Alle feestdagen zijn achter de rug en de eerste week van januari is alweer voorbij. Inmiddels ben ik voor een paar ochtenden per week weer aan het werk en dat is goed gegaan. Zo proberen we het “gewone” leventje weer op te pakken.

Ik maak me zo ondertussen toch wel weer veel zorgen over de pijnlijke plek in mijn mond. Ik kan bijna niet wachten tot dinsdag. Gelukkig hebben we een heel druk weekend met allemaal gezellige afspraken dus dat leidt wel af. Morgenochtend heb ik een afspraak bij de fysiotherapeut. Misschien dat hij wat kan doen aan de pijn in de schouderbladen.

Dinsdag 08-01-2008
De dag van de waarheid is aangebroken. Ik word misselijk wakker maar weet toch nog een halve tosti weg te werken. Stefan is ook hier. Als we straks naar het AVL gaan zetten we hem eerst af op schiphol. Hij heeft zijn halfjaarlijkse check up en moet voor 8 dagen naar Amerika. Zo gezegd zo gedaan. Wij rijden meteen door naar Amsterdam en zijn lekker op tijd. We hebben zelfs nog even tijd voor een bakkie. Leo zegt dat hij nog zenuwachtiger is dan ik maar dat kan vast niet.

PECH VOOR MARRIE!
Precies op tijd worden we geroepen voor de afspraak. Er wordt het een en ander gevraagd en wij vertellen dat het hoesje voor over het gebit er nog niet is. Dan wordt met een kritische blik de tong bekeken. Er komt een tweede arts bij. Hij herkent mij meteen als de patiënt met die enorme zwelling in haar mond. De tong is wonderbaarlijk goed genezen en ziet er prachtig uit. Helaas met uitzondering van de plek achter op de tong! Ten opzichte van 2 weken terug is de plek groter geworden. Toch hoef ik me geen zorgen te maken want het is goed te behandelen. Er wordt even snel gerekend want een 2e PDT behandeling mag niet binnen 3 maanden. De inspuiting was op 6 oktober dus dat kan net. Ik wil nog even zekerheid en vraag of ik het wel goed begrijp.

Wordt het weer een PDT behandeling ??? Ja !!!

Het antwoord komt aan als een mokerslag en voor het eerst heb ik de tissues nodig. Op ieder bureau in het AVL staan die al klaar. Leo kan zich ook nog maar net goed houden. Inmiddels zitten we weer met onze eigen arts en die is erg begripvol. Het gebeurt niet vaak dat een patiënt voor een 2e keer behandeld moet worden. Meestal is één behandeling afdoende. Ach ik ben het wel gewend, bij mij gaat nooit iets normaal. Het zal wel in mijn genen zitten. De behandeling wordt weer even kort doorgesproken. Ik heb alle informatie nog dus dat hoef ik niet mee. De luxmeter hadden we zelf al gekocht dus dat hoeft ook niet. Ook de medicijnen zijn gelijk aan de vorige keer en verdere uitleg is niet nodig.

Mijn hartslag is nog steeds erg hoog. Daarom moet er nog wel een hartfilmpje gemaakt worden. Ik vertel dat ik erg bang ben geworden na de vorige behandeling. Vooral het benauwde gevoel en het idee om te stikken ligt nog vers in mijn geheugen. De arts legt mij uit dat dat absoluut niet mogelijk is. Er wordt niets aan de luchtwegen gedaan. Wel moet ik goed door de neus ademen. De zwelling van de tong zal veel minder zijn omdat de te behandelen plek kleiner is.

Als ik interesse heb kan ik doorverwezen worden naar maatschappelijk werk. Op dit moment lijkt me dat niet nodig. Ik vertel dat ik verwacht dat deze uitslag nog wel eens negatieve gevolgen voor mijn werkplek kan hebben en dat ik mij daar zorgen om maak. Hier is over nagedacht. In het AVL kan ik ook terecht voor al mijn vragen voor wat betreft mijn rechten en plichten, juridisch advies of bemiddeling inzake het werk. Kijk dat vind ik nu echt SUPER.

Ik geef aan dat als het toch moet gebeuren ik de behandeling zo snel mogelijk wil. De arts wijst mij erop dat het niet niks is wat er gebeurd is en wat nog komen gaat. Het komt erop neer dat ik het eerst even moet laten bezinken. Waarschijnlijk wordt de PDT behandeling ingepland in februari.

Alle vragen zijn beantwoord en de arts gaat op zoek naar het beschermhoesje voor over mijn gebit. Ondertussen cancelen wij alle controle afspraken omdat het circus weer van voor af aan begint. Op 23 januari is de afspraak bij de anesthesist. Mijn gebitje is ook terecht. Het lag dus nog steeds in het vakje “te verzenden”.

Mijn arts is zeer geïnteresseerd in de foto’s van mijn tong die op mijn website staan. Deze kunnen eventueel bij presentaties gebruikt worden. We beloven de originelen te mailen.

De 2e afspraak van vandaag sluit mooi aan op de eerste. Er moet een echo gemaakt worden van de nek. De vorige keer zijn een paar biopten genomen en dat was niet leuk. Ook hier zijn we stipt op tijd aan de beurt. Pffffffffff, dat valt mee zeg. Alles ziet er goed uit en er hoeft geen biopt te worden genomen. Heb ik ook eens mazzel. Nu het hartfilmpje nog. De arts wilde dit vandaag laten doen zodat het bekeken is voordat ik de afspraak bij de anesthesist heb. Ook hier zijn we snel klaar en kunnen gelukkig naar huis.

Volgens mij hebben we tijdens de rit naar huis bijna geen woord gewisseld. We waren zomaar weer in Heerhugowaard. Eerst maar even koffie drinken en bijkomen.

Er wacht nog één vervelend klusje vandaag. Wie gaat het mijn vader en moeder vertellen? Ik moet alle moed bij elkaar rapen om de boodschap een beetje luchtig over te brengen. Na een korte repetitie ga ik ze bellen. Ze zijn toch wel aangedaan en zouden het liever zelf willen hebben. Het zal een rare wereld worden als dit zou kunnen. Ik pak alvast de spreuk voor vandaag en zie eens hoe toepasselijk.

Wie niet meer weet wat de PDT behandeling precies inhoudt kan even teruglezen in PDT – deel 1. Hier staat alles uitvoerig beschreven.

Vrijdag 11-01-2008
Inmiddels zijn we 3 dagen verder en ik begin aan het idee te wennen dat ik nogmaals de PDT behandeling moet ondergaan. Ik had niet verwacht dat ik er nog een keer mee in zou stemmen maar deze keer werd me geen keus geboden.

Na ieder bezoek in het AVL verbaas ik me weer over de drukte. Hoe is het toch mogelijk: een heel ziekenhuis vol met mensen die “dezelfde” ziekte hebben. De meesten zijn er heel wat slechter aan toe dan ik. En dan heb ik het nog maar over 1 ziekenhuis.

Dinsdag 15-01-2008
Vanmorgen heb ik een belafspraak voor de uitslag van de echo van de hals. Ik ben te werk dus Leo neemt de honneurs waar. Hij belt me al om 10.00 uur. De echo ziet er goed uit en er is niets bijzonders te zien. Ik had dit al verwacht omdat er geen punctie genomen was maar het is toch fijn als dat even officieel bevestigd wordt.

Ik vind het moeilijk om op een goede manier om te gaan met het feit dat ik nog een PDT behandeling krijg. Het spookt de hele dag door mijn hoofd. Ik merk dat ik daardoor heel snel geïrriteerd ben en om niets ontzettend boos kan worden. Ik ben dan ook niet zo’n plezierig gezelschap op dit moment. De arts heeft gezegd dat ik na de ervaring van de vorige keer sowieso 1 nacht in het ziekenhuis moet blijven. Daarna wordt per dag bekeken of ik naar huis mag. Ik hoop maar dat ik niet al te lang op de oproep moet wachten.

De recepten voor de medicijnen zijn gisteren naar de apotheek gefaxt. Leo haalt het hele pakket op. Thuis gaan we alles controleren. Ja hoor, het zal ook niet zo zijn. De flagyl en het mondspoelmiddel zitten er niet bij. We bellen de apotheek en zij zeggen dat ze hier geen recept voor hebben ontvangen. Volgende week maar even navragen.

Woensdag 16-01-2008
Ik word wakker met een hartslag die dik over de 100 is. De opname- en operatieplanning vindt 1 maal per week plaats. Er wordt 2 weken vooruit gepland. Op woensdagochtend vóór 12 uur wordt telefonisch contact opgenomen met de geplande patiënt. Als je er niet bent wordt er een brief verzonden. Het is nu bijna 11 uur en ik heb nog niets gehoord. Ik ga nog maar een potje koffie zetten.
Ik loop mezelf enorm op te fokken. Dat moet ik niet doen maar het gebeurt gewoon. We gaan maar boodschappen doen, dat leidt wat af.

Vrijdag 18 januari 2008
Ik heb weer 3 ochtenden gewerkt deze week, doe wat klusjes in huis of ga mee boodschappen doen. Slapeloze nachten heb ik, in tegenstelling tot Leo nog niet gehad. Als ik mijn bed zie slaap ik al. Eigenlijk is het net alsof ik in een compleet andere wereld leef op dit moment.

Ik doe mijn uiterste best om iets te verzinnen waarmee ik onder de PDT behandeling uit kan komen. Ik had niet verwacht dat het nu alweer terug zou zijn. Als het maar niet net zo gaat als bij de co2 laserbehandeling. Stel je voor dat het straks weer terugkomt dan is deze behandeling voor niets geweest. Zal ik er voor de zekerheid toch nog 1 keer naar laten kijken? Leo zegt dat dat echt geen zin heeft. Het is door 2 specialisten zeer secuur bekeken. Bij twijfel zouden ze je deze behandeling niet laten doen. Ze weten echt wel waar ze mee bezig zijn. Ik moet toegeven dat Leo gelijk heeft maar toch……..P

Zondag 20-01-2008
Het weekend is ook weer om en we hebben het in gepaste vreugde doorgebracht. Zondagmiddag zijn we naar Annemyke en haar man geweest. Normaal gebruik ik geen namen maar dit was zo speciaal dus kan het wel. We hebben heerlijk gegeten en aangezeten. Het is fijn dat we zoveel lieve mensen om ons heen hebben. De spreuk voor vandaag past niet helemaal maar vooruit maar…….

Maandag 21-01-2008
Mijn ervaring is dat als je een pdt behandeling in de mond moet ondergaan je jezelf niet goed genoeg kunt voorbereiden. Ik ga hierbij op mijn eigen ervaring van de 1e pdt af en kan nog geen vergelijk maken met de 2e pdt behandeling.

TIP:
Informeer bij de tandarts wanneer de halfjaarlijkse controle is. Ga liever vlak voor de pdt of ruim na de pdt behandeling op controle. De mond is na de pdt extra gevoelig.

TIP:
Informeer de huisarts over de datum van de PDT behandeling. De eerste drie maanden mogen geen onderzoeken aan de ogen worden gedaan. Verder dient men bij calamiteiten het lichtschema in acht te nemen.

TIP:
Omdat de tong na de belichting behoorlijk opgezwollen is kun je alleen door de neus ademhalen. Als je zwaar ademt als je door de neus adem haalt neem dan een flesje Otrivin neusspray mee. Dit kan zonder problemen gebruikt worden zowel vóór als na de belichting en geeft meer lucht. Het spoelen met ijswater geeft verlichting in de mond. Vraag hierom als het niet naast je bed staat.

Op de dag van de belichting mag je als alles goed gaat ’s avonds naar huis. Toch moet je er rekening mee houden dat je misschien een nachtje moet blijven. Wat neem je mee?

TIP:
Laat sierraden en kostbaarheden thuis. Ook het horloge mag thuisblijven. Op iedere kamer hangt een klok die je vanaf het bed goed kunt zien. In het ziekenhuis is mobiel bellen op de afdeling toegestaan. TV aansluiting is gratis.

Deze lijst is erg handig voor de eerste weken. Per dag kan worden aangeturft welke medicijnen wanneer worden ingenomen, wanneer er iets gedronken of gegeten is en wat het gewicht op die dag is. De verpleegkundige vraagt hiernaar bij de telefonische controles. Ook kunnen de eventuele eigen medicijnen op deze lijst worden ingevuld.

TIP:
De paracetamol zetpillen mag je 4 keer per dag. De morfine zetpillen 6 keer. Gebruik ze ook, zeker in het begin. Denk erom: niet te vroeg beginnen met afbouwen! Er wordt niet voor niks gezegd dat je pas na 5 á 6 weken kunt beginnen met afbouwen.

De eerste dagen na de belichting zou het kunnen dat je last krijgt van slijmvorming in de keel. Dit is heel vervelend en is moeilijk weg te slikken. Vraag naar de zoutoplossing als je last hebt van slijmvorming. De zuster kan aan de buitenkant niet zien wat jij voelt. In het bestandje staat hoe je zelf thuis een zoutoplossing kunt maken. Dit heeft dezelfde werking als het Na-cl zout uit het ziekenhuis en is een stuk goedkoper. Ook staan er tips op voor de eventuele droge mond na de pdt.

TIP:
Het zou kunnen dat het spoelen met de perio-aid pijnlijk is. In dat geval mag het spoelen met perio-aid ook in warm water.

Woensdag 23-01-2008
Om 10.00 uur gaat de telefoon. Ik pak hem niet op. Het antwoordapparaat wordt ingesproken. Het AVL belt om door te geven dat ik op zaterdag 2 februari verwacht word voor de inspuiting met de foscan. Op dinsdagavond 5 februari word ik opgenomen en op woensdag 6 februari zal de belichting plaatsvinden. Ik hoef alleen maar even terug te bellen ter bevestiging en alles staat vast. Ik bel nog even niet. Vanmiddag moet ik toch naar het AVL, dan geef ik daar wel door dat het goed is. Nog steeds twijfel ik een beetje. Leo neemt het laatste beetje twijfel weg. Als je niet gaat dan ga je dood. Inderdaad hij heeft gelijk, het kan even duren maar zo simpel ligt het wel.

Voorafgaand aan de narcose moet de anesthesist berekenen hoeveel narcose er nodig is om mij onder zeil te krijgen. We gaan voor een gesprekje van 10 minuten naar Amsterdam. Dit is het enige wat nog moet gebeuren voor de inspuiting. Helaas mag dit niet telefonisch. De afspraak is om 15.50 uur. Als we ons melden horen we dat de planning is uitgelopen. We hebben nog alle tijd voor een bakkie en om de opnametijd te bevestigen. Nou dit laatste lukt dus niet. Het bureau waar de planning gemaakt wordt is op een andere locatie. Dan moeten we morgen maar bellen.

Het gesprek bij de anesthesist verloopt gladjes. Als hij mij roept en ik naar hem toe loop zie ik dat hij het dossier opent en de foto van mij vergelijkt met de werkelijkheid. Het is echt check, check, dubbelcheck hier. Voordat ik bij hem binnen word geroepen heeft hij het dossier goed bestudeerd. Ik was nog maar net binnen toen hij zei: Zo, dus jij gaat voor de herkansing? Ik begrijp even niet waar hij het over heeft. Het was grappig bedoeld maarja, als je een grappige opmerking moet gaan uitleggen dan is het niet leuk meer. Het is wel een heel aardige man die alle tijd neemt. Hij weet alles van het laatste jaar en stelt hier ook vragen over. Ik heb natuurlijk ook nog een aantal vragen en die worden vriendelijk en duidelijk beantwoord. Zo vraag ik onder andere of ik na de belichting weer direct zuurstof kan krijgen. Een overbodige vraag want het is een standaard procedure dat je aan het zuurstof ligt na de narcose. Ook vraag ik of ik otrivin mag gebruiken vóór de belichting. Dit mag en kan zonder problemen gebruikt worden. Otrivin is een neusspray. Na gebruik hiervan kun je wat makkelijker door de neus ademen. Dat geeft mij wel een gerust gevoel.

Maandag 28-01-2008
Net als vorig weekend trekken we ook nu weer alles uit de kast om het gezellig door te komen. En dat is helemaal gelukt. Er zijn toch een aantal dingen die we nog willen doen voor zaterdag. Ook zijn we hier en daar op visite geweest. Druk maar super gezellig. Er zijn ook best wel een aantal dingen die gewoon nog moeten. Zo heb ik bijvoorbeeld nog wat post liggen waarop ik moet reageren. Een vervelende klusje.

Maandagmiddag is natuurlijk de topper van deze week. We gaan weer even op bezoek bij Leo zijn moeder en daarna op naar de markt. De laatste maandag dat ik naar buiten kan voorlopig.

Woensdag 30-01-2008
Vanmorgen heb ik weer een afspraak bij de bedrijfsarts. Na mijn verhaal over de afgelopen periode worden de nodige formaliteiten in de computer opgeslagen en plannen we de volgende afspraak in april. Hij vindt het heel natuurlijk om vanaf morgen weer volledig de ziektewet in te gaan.

En zo zit mijn laatste ochtend werk er onverwachts op. Raar hoor om voor de laatste keer het salarisprogramma af te sluiten in de wetenschap dat de reïntegratie straks elders volgt. Maar goed, aan mij de taak om alle sores rondom het werk zo snel mogelijk naar de achtergrond te verdringen en mij te richten op de komende periode.

Om mijn conditie voor de komende belichting wat op te krikken ben ik aan het wandelen geslagen. Niet te geloven hè? Nou ja, geheel vrijwillig is dit niet hoor. Een vriendin vindt het nodig om niet alleen de hond maar ook mij dagelijks uit te laten en dan ook nog eens 3 kwartier lang flink door te stappen. Hoe fitter je bent, hoe sneller je straks herstelt is haar motto.

Donderdag 31-01-2008
Ik sta net onder de douche als de telefoon gaat. Er wordt diverse keren gebeld. Het antwoordapparaat wordt ingesproken maar het lukt mij niet om het bericht te beluisteren. Als Leo thuis komt van de boodschappen luisteren we het af. We zijn met stomheid geslagen.

Een van de specialisten van het AVL heeft de beantwoorder ingesproken met het verzoek om morgenochtend om 9.00 uur op het spreekuur te komen. Wat is dit nu weer??? Leo belt terug. De arts wil voordat met de behandeling wordt begonnen toch nog 1 keer de tong bekijken en/of een biopt nemen. Daar zitten we dan. Alle spullen liggen klaar, de medicijnen zijn in huis en ik heb geaccepteerd dat deze behandeling noodzaak is. Nu zitten we weer in onzekerheid. Ik heb geen idee of ik nu blij moet zijn of juist niet en kan de tranen niet bedwingen. Dat er iets gebeuren moet is duidelijk alleen rijst nu de vraag wat. Ben ik toch weer een speciaal geval?

Vanmiddag gaat weer de telefoon. Mijn eigen arts uit het AVL belt om te vragen hoe het met me gaat. Onvoorstelbaar hoe de betrokkenheid is. Ze legt nogmaals uit dat morgen 3 andere specialisten de plek op de tong gaan beoordelen en dat daarna besloten wordt of de pdt behandeling zaterdag doorgaat of dat er voor een andere behandeling wordt gekozen. Natuurlijk ben ik blij dat de pdt alleen maar doorgaat als alle artsen het noodzakelijk achten maar wat als het niet door gaat? Morgen weet ik meer.

Ik had zoveel plannen voor vandaag maar daar komt niks meer van terecht. De spanning is weer helemaal terug. Uiteindelijk heb ik alleen de afwasmachine uitgeruimd. Ik neem vanavond maar een stevige borrel voordat ik ga slapen.

We hebben afgesproken om vanavond samen met mijn moeder uit eten te gaan. We leven gewoon weer verder en gaan toch maar. Wij gaan niet vaak uit eten maar als we gaan dan stellen we ook wel wat eisen. Het is heel gezellig en het eten is voortreffelijk.

Vrijdag 01-02-2008
Het is een zeldzaamheid maar vandaag ben ik ruim voordat de wekker afloopt wakker. We doen rustig aan en stappen tegen 9.00 uur in de auto. We mogen wat later komen om op die manier de file’s te ontwijken. Toch zijn we er best op tijd en hoeven maar kort te wachten.

Een voor mij nog onbekende arts roept ons al snel. Hij verontschuldigt zich dat we op stel en sprong naar Amsterdam moesten komen. “Een pdt behandeling is zeer ingrijpend en heeft zoveel impact dat we deze methode alleen toepassen als alle artsen het met elkaar eens zijn” legt hij uit. Omdat de vorige pdt behandeling zo kort terug is twijfelt hij of dit wel de juiste keuze is. We gaan het nog eens goed bekijken. De tong wordt weer zo ver mogelijk naar buiten getrokken en onder de microscoop bekeken. Het dossier wordt meegenomen en wij worden even alleen gelaten. Leo zegt deze arts wel te kennen omdat hij bij de vorige pdt aan mijn bed heeft gestaan. Nou, daar kan ik me niks van herinneren.

Dan komt de arts samen met nog 2, voor mij onbekenden terug. Met z’n drieën gaan ze nogmaals op excursie in mijn mond en komen tot de conclusie dat er het beste een nieuw biopt genomen kan worden om zekerheid te krijgen. De pdt behandeling morgen gaat dus niet door.

Tegen beter weten in vraag ik of ze het biopt van de vorige keer niet kunnen gebruiken want dat is op precies dezelfde plaats genomen. Mislukt! De beste man begint te glimlachen en zegt: “we zullen het eerst maar eens gaan verdoven”. Dit keer krijg ik geen prik in de tong maar wordt er gewoon verdovingsvloeistof op mijn tong gespoten. Poeh…dat valt mee zeg. Even laten inwerken en klaar. Het verschil met een prik is wel goed merkbaar. Bij een verdoving met een prik voel je niets als het biopt genomen wordt. Met een verdovingsvloeistof lijkt alleen het bovenste deel van de tong verdoofd te zijn en voel je heel even het knipje. Het bloed best wel. In Alkmaar werd de plek na het nemen van het biopt gehecht maar hier vinden ze dat blijkbaar niet nodig. Nog eventjes blijven zitten en dan kunnen we gaan. Bij de balie maken we een afspraak voor dinsdag 12 februari. Dan krijgen we de uitslag en weten we meer.

Vanuit het ziekenhuis rijden we toch nog even door naar Utrecht. Stefan is voor iets langere tijd in het buitenland. Wij hebben beloofd om de post te doen en de planten water te geven.

Het wordt steeds moeilijker om in 2 werelden te leven. In het ene leven is niets aan de hand en gaan alle dagelijkse dingen door. In het andere leven zitten we volop in onzekerheid en midden in die kankerzooi. Beide kanten zijn niet prettig op dit moment en het lijkt wel of het al meer in elkaar gaat overlopen. Als ik maar niet zo word als mijn vader. Volgens mij heeft hij in zijn leven al een keer of 6 de dood in de ogen gekeken en knapt iedere keer weer op. Zo ondertussen wordt hij wel 85 volgende maand.

Aan dit hele gedoe zitten ook goede kanten. Alle administratie is bijgewerkt en de eerste belastingaangifte is zelfs al de deur uit. Zo snel als dit jaar ben ik nog niet eerder geweest. Aan aandacht ontbreekt het me niet. Ik heb alweer een aantal kaarten ontvangen met allemaal lieve teksten erop. Heel erg bedankt allemaal. En mevrouw S.H. te A. de kaart is nu ruim op tijd ontvangen hoor (lol).

Zondag 02-02-2008
Afgelopen vrijdag baalde ik ontzettend omdat de pdt niet doorging en tegelijkertijd was ik blij om er “voorlopig” vanaf te zijn. Op dit moment ben ik alleen maar blij. Misschien is het dan toch wel gewoon irritatie. Het beschermhoesje voor het ondergebit draag ik nu netjes iedere nacht. Het is een verademing en ik raad het mensen met irritatie in de mond aan om ook om zo’n hoesje te vragen. Het materiaal is heel zacht en op maat gemaakt. Het sluit bijna vacuüm om de tanden heen. Er is echter één nadeel. Bij oudere mensen zie je vaak een gebittenbakje staan. Bah, dat vind ik zo vies en nu staat er bij mij iets vergelijkbaars bij de wasbak.

Ik hoop zo dat de 2e pdt behandeling niet hoeft. Ik geloof er inmiddels bijna zelf in. Leo zet me zoals gewoonlijk weer terug op de plaats. Wacht nou maar gewoon af want volgens mij is het alleen maar uitstel en geen afstel. Gek word ik van al die onzekerheid.

Van een vriendin heb ik een verwenpakket gekregen. Ik wilde dit ingepakt laten tot aan de pdt behandeling. Vandaag kon ik er niet langer van afblijven. Er zitten allemaal heerlijke dingen in zoals een peeling, smeerseltjes, shampoo e.d. Echt heerlijk. En zo kan ik vanmiddag met een fris gezicht mijn ouders onvangen. Die komen gezellig even langs. De taxi zet ze netjes voor de deur af.

Woensdag 06-02-2008
In plaats van de belichting staat er vandaag een belafspraak met de bedrijfsarts op het programma. Ik heb hierom gevraagd omdat er nu toch wel wat wijzigingen zijn waarvan hij op de hoogte gesteld moet worden. De volgende belafspraak is volgende week woensdag.

Ik heb niet zoveel kleding op dit moment omdat de maat nogal veranderd is. Nu de pdt uitgesteld is moet ik gewoon wat nieuws kopen. Ik ga naar een klein winkeltje hier in het dorp en ben hartstikke goed geslaagd. “Ons bent zuunig” dus moest het wel een uitverkoopje zijn. Blij ga ik de winkel uit met 5 nieuwe kledingstukken. Ach, je moet jezelf zo af en toe eens verwennen toch?

Maandag 11-02-2008
Als je het goed bekijkt heb ik best geluk. In plaats van in het donker zitten kan ik nu genieten van de zon. Het is midden in de winter terwijl het voorjaarszonnetje al 3 dagen lang uitbundig schijnt. Daar knapt een mens van op.

Ik heb heerlijk kunnen ontspannen door lekker in de tuin bezig te zijn. De viooltjes staan in de bakken en het geheel ziet er fleurig uit. Bij de vorige behandeling was de tuin winterklaar voordat ik de pdt kreeg. Ditmaal is de tuin zomerklaar en kan alles gaan uitlopen.

Nog één nachtje slapen en dan gaan we voor de uitslag. Ik ben er van overtuigd dat de nieuwe plek geen goeds betekent. Zelf denk ik dat er een andere behandeling wordt voorgesteld in plaats van de pdt. Enfin, morgen zullen we het weten.

Klik om verder te lezen op: biopt