Maandag 3 juli, de eerste cursusdag…
Vol goede moed stap ik af op de cursus. Ik heb geen idee wat me te wachten staat vandaag. Ook heb ik geen idee wat er in mijn werksituatie straks van mij verwacht wordt. Het tijdsbestek was te kort om daar een duidelijk beeld van te krijgen dus ik ga er blanco in.
De instructeur die de cursus geeft doet dit voor de eerste keer. Op de achtergrond kijkt er iemand mee. Ik zie dit programma voor de eerste keer en het ziet er indrukwekkend en ingewikkeld uit. We beginnen direct met de opdrachten uit het cursusboek zonder dat er al te veel achtergrondinformatie gegeven wordt. Ik probeer zo goed en kwaad als het gaat met de instructeur mee te klikken om maar niet achterop te raken. Ik raak al snel het spoor bijster en heb geen idee wat ik aan het doen ben. Dit komt ook omdat het programma dat gebaseerd is op Word maar dan de Engelse versie. Ook in de cursus worden Engelse termen gebruikt en ik heb dus geen idee wat deze termen betekenen. Ik was hier niet op voorbereid waardoor ik de vragen al niet begreep. Als ik dit zeg krijg ik wat meer persoonlijke aandacht en lukt het me iets beter om bij te blijven. Ik voel me echt de oma van de cursus en het huilen staat me nader dan het lachen. Niet alleen omdat ik de oudste ben maar ook omdat het lijkt alsof ik de enige ben die geen idee heeft waar ze mee bezig is. Achteraf blijkt dat ik niet de enige was maar dat de rest gewoon zijn mond heeft gehouden.
Mijn jongere collega van de afdeling ICT is wat positiever. Zij vindt de cursus ook erg pittig maar haar werkervaring maakt het een stuk makkelijker. Maak je niet druk, we zijn er even uit en zitten in een goed hotel. Het is prachtig weer en we gaan samen een rondje lopen om ons hoofd leeg te maken. Dat lukt want ze kletst aan één stuk door over van alles en nog wat. Als we terugkomen gaan we heerlijk buiten op het terras zitten en bestellen een roseetje. Als we trek krijgen gaan we naar binnen om wat te eten.
We gaan op tijd naar onze kamers. Mijn collega wil nog wat werken en ik wil de cursus van vandaag nog eens doornemen. Het cursusboek wat we hebben gekregen bestaat voornamelijk uit opdrachten en bevat weinig extra informatie. Net als mijn aantekeningen van vandaag want die zijn ook niet te snappen. Toch probeer ik alles nog een keer door te nemen en goed tot mij door te laten dringen. De Engelse termen leer ik uit mijn hoofd. Gelukkig spreek ik Leo nog even en die houdt een pep talk die helpt.
Dinsdag 4 juli, de tweede cursusdag…
Wonder boven wonder heb ik redelijk goed geslapen. Ik was bekaf na de dag van gisteren dus dat is weer een geluk bij een ongeluk. In het restaurant doe ik mij te goed aan een bakje yoghurt met cruesley en een kopje koffie. Best duur voor € 17,00 maar ja, zei kunnen er ook niets aan doen dat ik niet normaal kan eten. Het cursus gebouw is 2 minuten lopen vanaf het hotel. Met lood in mijn schoenen verschijn ik op de tweede cursusdag en ik vraag me wanhopig af hoe ik deze dag in godsnaam door moet brengen. Tegen mijn collega heb ik hier uit veiligheidsoverwegingen maar niets over gezegd. Ik ben te trots om er nu al de brui aan te geven en heb besloten om maar te zien hoever ik kom.
Ik heb me voorgenomen dat als ik vastloop ik alleen maar ga luisteren en de opdrachten laat voor wat het is. Dan gebeurt er iets verrassends. De instructeur vertelt dat hij feedback heeft gehad op de 1e cursusdag en zegt dat hij wat te snel is gegaan. Daarom begint hij vandaag met een herhaling van gisteren met meer achtergrondinformatie over het programma en de te volgen stappen. Dit is heel verhelderend en het plaatje wordt wat duidelijker. Hoewel het nog steeds erg intensief en moeilijk is heb ik het gevoel dat ik er iets meer van snap dan gisteren. Zelfstandig zou ik er nog niets van bakken maar dat geldt waarschijnlijk voor alle cursisten.
Ik ben blij als de dag om is en ik de cursus heb uitgezeten. Al met al heb ik toch wel wat geleerd deze 2 dagen maar ik vraag me af of ik de geschikte persoon ben voor deze cursus en wat er precies van mij verwacht wordt. De nadruk deze 2 dagen lag vooral op het inrichten van een kwaliteitssysteem, het toekennen van rechten, bevoegdheden, autoriseren en de inrichting van een organisatie. Een stukje pakketbeheer wat ik me met behulp van een consultant eigen moet maken. Ik ben iemand uit de financiële wereld zonder opleiding voor kwaliteitssystemen of ICT. Mijn enige kennis is een cursus Word- en PlanPerfect van 30 jaar terug en mijn zelf opgedane kennis van Word en Excel.
Ik ben een ex salarisadministrateur die nu gebombardeerd wordt in een geheel nieuwe functie. Als salarisadministrateur ben ik wel nauw betrokken geweest bij de inrichting van dat nieuwe pakket en heb daar ook veel cursusdagen voor gehad. Mijn kennis van dat programma was groot destijds maar dat is alweer zo’n tijd terug. Ik weet nog wel dat ik dat ook heel moeilijk vond in het begin. Ik vraag mij af of ik dit met mijn lichamelijk en geestelijk gestel op dit moment wel aan kan en wel wil.
Vrijdag 7 juli
Hoewel ik eigenlijk al mijn uren al gemaakt heb deze week besluit ik toch om te gaan werken. Een goed besluit want ik heb contact met de directeur van de afdeling kwaliteit die nu mijn leidinggevende is. Hij belt mij om te vragen hoe de cursus gegaan is en we bespreken nog een aantal bijkomende zaken. Ook vraag ik hem om een afspraak zodat we kunnen bespreken wat er precies van mij verwacht wordt. Hij beloofd mij om hierover begin volgende week contact op te nemen.
Vrijdagnacht, Zaterdag 8 juli 2017
Zo, daar zit ik dan weer eens huilend achter mijn tablet maar het beeld blijft zwart. Het is 3 uur in de nacht en ik kan voor de 3e achtereenvolgende nacht niet slapen. Afgelopen maandag en dinsdag ben ik op cursus geweest. Het waren 2 hele lange intensive en vermoeiende dagen. Ik kom er teleurgesteld vandaan. Teleurgesteld in mijzelf en in mijn vermogen om dingen op te pakken en tot mij te nemen. Het is zo confronterend. Ik kan het gewoon niet meer. De twijfel slaat toe en het vertrouwen in mezelf is helemaal weg.
Vanavond heb ik de verslagen van de arbeidsdeskundige en medisch specialist er nog eens op nagelezen. Er staan een aantal feiten in benoemd wat ook naar mijn werkgever is verstuurd. Zo mag ik onder andere alleen nog licht administratief werk doen zonder enige werkdruk of psychische belasting. Ook benadrukt de medisch specialist dat hier geen vooruitgang in te verwachten valt. De directeur weet hier blijkbaar niet van anders had hij mij nooit mogen vragen op cursus te gaan.
Ik zit alles te overdenken. Al met al is ook dit weer bijzonder confronterend. Ik dacht dat ik er goed vanaf was gekomen en dat het wel weer ging. Dat ik dagelijks nog enkele uren slaap pak en werk doe zonder tijdsdruk en nieuwe componenten was ik gemakshalve maar even vergeten. Het gaat goed met mij, ook al word ik dagelijks geconfronteerd met mijn handicap. Nu raak ik dus steeds meer in paniek en kan het niet loslaten. Ik ben iemand die zijn werk goed wil doen en daar ook 100% voor gaat. Ik weet zeker dat ik deze job onder normale omstandigheden perfect zou kunnen uitvoeren maar nu lukt me dat niet.
Waarom toch niet??? Het doet zo’n pijn, ik wil het zo graag. Waarom heb ik het gevoel dat ik deze opdracht niet kan uitvoeren terwijl ik alles op alles wil zetten om dit toch voor elkaar te boxen. Ben ik te dom of ligt dit werkelijk aan mijn ziekte en concentratievermogen? Ik zit op dit moment midden in de nacht huilend achter de pc en ik weet het niet meer. Morgen weer een dag.
We zijn 2 weken verder na de eerste kennismaking met het programma waar ik straks mee ga werken. Alle frustraties ben ik gelukkig kwijt en ik sta weer met mijn beentjes op de grond. Natuurlijk gaat het mij lukken om straks met het nieuwe programma te werken. Ik heb de complete cursus thuis nog een keer of 3 doorgelopen en rustig wat aantekeningen gemaakt. Van alle Engelse termen en woorden heb ik de betekenis opgezocht en alles is nu een stuk duidelijker.
Ik heb gewoon wat meer tijd nodig dan ik normaal gesproken nodig zou hebben. Dit heeft natuurlijk verschillende oorzaken. Mijn concentratie problemen en mijn leeftijd. Hoewel ik de laatste jaren mijzelf redelijk van alles op de hoogte gehouden heb met zelfstudie is het inmiddels 17 jaar terug dat ik voor de laatste keer een pittige scholing heb gevolgd. Dus ja, ook ik moet weer leren om te leren. Ook kan ik niet goed tegen onduidelijkheid. Nu ik dit ben gaan beseffen sta ik er weer een stuk positiever in.
Het meewerken aan een kwaliteitshandboek voor zo’n grote organisatie is niet niks. De directeur heeft gezegd dat ik hier een grote rol in ga spelen. Nu weet ik wel wat mijn kwaliteiten zijn maar weet ook waar ik de capaciteit niet voor heb. Ik heb sturing en ondersteuning nodig om mijn taak goed uit te kunnen voeren. Ik bel de directeur op en vraag een gesprek aan. Ik vertel eerlijk dat ik de cursus erg moeilijk vond en dat ik wil weten wat hij precies van mij verwacht en op wie ik terug kan vallen. Hij zegt mij toe om hier volgende week op terug te komen en een afspraak in te plannen.
Het is vakantietijd en de directeur is 3 weken op vakantie. Er zijn nog 7 consultancy dagen ingepland waarvan 2 dagen een vervolgcursus op de eerste cursus. Ik heb netjes doorgegeven aan het opleidingsinstituut en de directeur dat ik de 1e en de 5e keer niet aanwezig kan zijn en mijn collega van ICT de eerste 4 keer afwezig is vanwege vakantie. Min of meer ben ik ervan uitgegaan dat de geplande dagen gecanceld zijn en ik de nieuwe planning nog zal horen. Helaas is de directeur niet zo communicatief. Tot mijn verbazing lees ik op dinsdag 1 augustus in mijn email dat ik woensdag 2 augustus verwacht wordt in Purmerend voor een consultancy dag van 9.00 tot 17.00 uur. Ik schiet meteen weer in de stress. Dat is een dag van 8 uur, tel daarbij nog eens zo’n 3 uur reistijd bij op en het wordt een dag van minimaal 11 uur. Had dat niet overlegd kunnen worden? Met mijn gezondheid wordt zoals gewoonlijk geen rekening gehouden. Ik werk normaal 4,5 uur per dag. Ik vind het niet kunnen dat er zonder mijn weten afspraken ingepland worden die afwijken van mijn afspraken en normale werktijden. Tegelijkertijd vind ik dat ik me aan moet passen en de consultancy dagen moet volgen. Ik bel de directeur en vraag of de afspraak alleen met mij is (mijn collega is tenslotte op vakantie) en of de consultant in dat geval ook naar Alkmaar kan komen. Hij belt later terug en heeft het geregeld. Ik ben zo blij. Dat scheelt me 3 uur.
Woensdag 2 augustus 2017
De consultant is een aardige jonge vrouw en ik heb het idee dat het wel klikt tussen ons. Zij werkt al jaren als consultant voor de voorgaande editie van het programma en is dus goed op de hoogte van alle ins en outs. Ze heeft intensief contact met de directeur over de conversie naar het nieuwe programma en is nauw betrokken bij de herinrichting. Hoewel ze een buitenstaander is weet ze precies wat er straks van mij verwacht gaat worden. Ik kan ook altijd op haar of op de helpdesk terugvallen en krijg alle ondersteuning die ik nodig heb. Nu is alles ook voor mij een stuk helderder. Als ik dit eerder geweten had dan had me dat een hoop stress gescheeld. Zo zie je maar hoe belangrijk communicatie is.
De dag verloopt soepel en ik heb heel veel geleerd. Al mijn vragen worden rustig beantwoord en uitgelegd. Ze vindt het ook niet erg als ze iets meerdere keren uit moet leggen en zo krijg ik alle medewerking om het programma beter te begrijpen. We hebben ons bezig gehouden met de inrichting en opbouw van het pakket en ik ben heel enthousiast. Met haar hulp gaat het me zeker lukken. Ik kijk zelfs al een beetje uit naar de vervolgcursus Cyclus & Web. Zij geeft deze cursus zelf en komt daarvoor op locatie. Volgende week komt ze weer een dag en dan gaan we ons meer bezig houden met de documenten zelf.
Maandag 11 september 2017
Er is nu ruim een maand voorbij met inmiddels 7 consultancy dagen achter de rug. Heel intensief, dat wel maar wat heb ik veel geleerd zeg. Het nieuwe programma heb ik me al aardig eigen gemaakt en ik heb er zin in. Het gaat eigenlijk boven verwachting en ik ben er inmiddels van overtuigt dat ik het wel ga redden. Verschillende mensen hebben mij toevertrouwd dat ze het fijn vinden dat ik op deze plek zit en dat men geen betere keus had kunnen maken. Kijk, dat geeft de burger moed en was voor mij precies het zetje in de rug dat ik nodig had. Als alles gaat zoals ik in mijn hoofd heb dan ben ik tot aan mijn pensioen verzekerd van werk.
EINDE HOOFDSTUK 9
klik hier om verder te gaan naar hoofdstuk 10: ze doet weer mee
