Archieven

Uitleg over inspuiting

Vrijdag 24-07-2009
De dosering van de Foscan wordt nauwkeurig berekend. De dosis bedraagt 0,15 mg per kilogram lichaamsgewicht en daarna gedeeld door 4.

 

Het is zaak om tijdens de behandeling niet af te vallen. De verpleegkundige belt 2 x per week en zal dan ook naar het gewicht vragen. Deze behandeling is ideaal om de nodige kilo’s kwijt te raken en dan mag het niet. Ik heb geen idee waarom dit niet mag want het lijkt mij juist zo’n goed plan. Ik zal het navragen. Een verpleegkundige op mijn werk denkt het volgende: Op het moment dat je afvalt klopt de ingespoten dosering niet meer en dat kan gevolgen hebben voor de lichtopbouw.

TIP:
Als je voor de eerste keer een PDT behandeling krijgt dan moet je je goed voorbereiden. De meeste patiënten wonen niet om de hoek van het ziekenhuis en moeten vaak een eind rijden. Daarom is het verstandig om op een zonnige dag je PDT kleding aan te trekken, achterin achter de bestuurder te gaan zitten en een half uurtje rond te rijden. Je weet dan hoe het voelt om zo ingepakt te zitten en adem te halen met een sjaal voor je mond. Woon je te ver dat moet je tot aan de inspuiting in het ziekenhuis blijven.

Bij mijn 1e PDT behandeling had ik dat niet gedaan. Ik raakte toen helemaal in paniek en begon de hyperventileren. Geloof me, dan is drie kwartier rijden heel erg lang.

a406[1]Zorg ook dat je vanaf het moment van inspuiting je medische waarschuwing bij je draagt. Een lotgenoot is tijdens het boodschappen doen meermalen uitgejouwd en uitgescholden. Eén keer is hij aangehouden door de politie. Zie die maar eens te overtuigen waarom je zo ingepakt zit en niks kwaads van plan bent.

Pietjepets kankerdagboek

Dit bericht is geplaatst op 24 jul 2009, in inspuiting.

De laatste dingetjes

Zaterdag 25-07-2009
Ik zit achter de pc om dit stukje te schrijven. Ik voel me al een paar dagen heel vervelend onrustig van binnen en ben zo af en toe met mijn gedachten heel ergens anders. Toch denk ik dat ik alles aardig onder controle heb maar Leo zegt dat hij al een paar dagen op zijn tenen loopt. Ach ja, mannen hè! (lol) Zelf heb ik het idee dat het eerder andersom is.

Leo heeft net mijn medicijnen voor de komende weken opgehaald. Het is weer een aardige tas vol met evenzoveel bijsluiters en herhalingsrecepten. De medicijnen tegen de pijn zijn iets anders dan de vorige keer. Bij de vorige PDT behandeling had ik al een checklist medicijngebruik gemaakt. Even de datum aanpassen, mijn normale medicijngebruik erin zetten en uitprinten maar.

Voor de eerste 7 dagen staat alles vast op papier maar we hebben het idee dat er iets niet klopt. De paracetamol zetpillen zitten er dit keer niet bij en van de Dexamethason heb ik maar 1 pilletje ontvangen terwijl ik een stootkuur moet hebben. Morgenochtend gaan we nog maar even langs de apotheek voordat we naar Amsterdam gaan. Ik baal ervan.

We hebben een airco aangeschaft zodat ik boven niet in de hitte hoef te zitten. Helaas, dat hebben wij weer. Het apparaat werkt niet goed. De monteurs zijn terug geweest en hebben een nieuwe opgehangen. Daarna begon dat ding aan te lopen. Gisteren is er weer een monteur bij geweest. Dit keer van de fabriek waar dat ding vandaan komt. Toen hij wegging werkte alles maar na een half uurtje stopte dat lel er weer mee. Vandaag is alweer de monteur geweest. Het ding heeft het alweer maar een half uur gedaan. We willen nu een ander type kopen. Helaas zal die niet geleverd kunnen worden voor donderdag. Waarom kan bij ons nou nooit iets in één keer goed gaan? Wij hebben altijd wat.

a408[1]Mijn kleding voor de komende tijd moet van donkere dichtgeweven stof zijn. Op de foto mijn basis uitrusting. Een zwarte broek, dichte laarzen, een vest met col, capuchon, handschoenen, een sjaal met gaten voor de ogen en een zonnebril. Buiten gaat daar ter extra bescherming nog een zwarte kapperscape overheen. De arm van inspuiting moet met een extra laag kleding beschermd worden. Hiervoor gebruik ik een lange kous. De eerste 2 weken moet de kous 24 uur per dag gedragen worden. Daarna mag de extra kous binnenshuis af. Buiten moet de extra kous nog minimaal 2 maanden gedragen worden. Daarna mag ik heel langzaamaan ook buitenshuis minderen. De vorige PDT is nu bijna 2 jaar terug maar al zit ik maar even in de zon dan wordt de arm van inspuiting nog steeds rood en begint te jeuken. We gaan vanmiddag mijn ouders gedag zeggen. Ik verwacht dat zij voorlopig niet in de gelegenheid zijn om langs te komen. Mijn moeder is vorige week gevallen en ziet bont en blauw. In augustus krijgen ze allebei een staar- operatie.

Als de zaken er slecht voorstaan troosten we ons met de gedachte dat het ERGER had gekund en als ze erger zijn met de gedachte dat het alleen maar BETER kan worden.

Dit bericht is geplaatst op 25 jul 2009, in inspuiting.

Nog 1 nachtje slapen

a409[1]Morgen is het zover. Dan gaat voor 14 dagen het licht uit. Hoewel, we hebben boven een lampje achter de kast gezet zodat ik wat indirect licht heb. De eerste dag mag ik 100 lux aan gedempt kunstlicht hebben. Per dag mag ik dit verhogen met 100 lux. Een bewolkte dag meet buiten ongeveer 3000 lux. Op een zonnige dag kan dat oplopen tot honderdduizend lux. De eerste 14 dagen mag er geen daglicht op mijn huid komen omdat ik dan zal verbranden. Als ik toch naar buiten wil dan moet ik mijn hele lichaam bedekken, ook mijn gezicht. Na die 14 dagen kan ik ook buiten weer langzaam aan het licht wennen. Deze opbouw gaat stapsgewijs volgens een streng schema. Omdat het zomer is verwacht ik dat ik daar de eerste 3 tot 6 maanden zoet mee ben.

Als Leo zin en tijd heeft zal hij net als bij de vorige behandeling zijn belevingen en ervaringen hier opschrijven. Zelf houd ik pen en papier bij de hand om tijdens de komende ziekteperiode zoveel mogelijk op te schrijven. Achteraf zal ik dit dan net zoals de vorige keer weer op mijn site zetten.

Dan rest mij nu nog om iedereen een fijne voortzetting van de zomer toe te wensen. De maanden augustus en september geven vaak prachtig zomerweer. Geniet ervan! Iedereen die nog op vakantie gaat wens ik heel veel plezier toe, mooi weer, een goede reis en een behouden thuiskomst. Mijn tennismaatjes wens ik een mooie nazomer toe waardoor ze wat langer buiten kunnen tennissen.

Dit bericht is geplaatst op 26 jul 2009, in inspuiting.

Wij zijn er klaar voor

Donderdag 30-07-2009
b62[1]Vannacht heb ik onrustig geslapen en ik ben blij als het tijd is om op te staan. Datzelfde geldt voor Leo. We gaan op tijd van huis en hebben mazzel dat er nog plek is in de parkeergarage onder het ziekenhuis.

Om kwart voor 11 melden we ons bij de receptie op de 5e verdieping. We mogen in de pantry gaan zitten waar de verpleegkundige ons zal komen ophalen. We weten de weg inmiddels en bedienen ons van een kopje koffie. Er zitten nog 2 stellen in de pantry en je kunt zien dat zij hier voor het eerst zijn.

b63[1]We worden netjes opgehaald en naar “mijn” kamer gebracht. Yes, een eenpersoons kamer, dat staat me wel aan. Deze kamer is gereserveerd voor mij en blijft leeg tot zondagavond. Dan word ik na zonsondergang terug verwacht.

Natuurlijk heb ik weer een briefje mee met allerlei vragen. De verpleegkundige neemt alle tijd om onze vragen te beantwoorden.

V: Hoe laat is de belichting maandag?
A: Meestal is dat om acht uur in de morgen. Zondag hoor je de precieze tijd.

V: We hebben maar 1 pilletje met dexamethason 0,5 mg gekregen, klopt dat wel?
A: Nee, het pilletje van 0,5 mg is het allerlaatste pilletje van de hele kuur. De overige pillen moeten jullie ook hebben. Ze gaat het meteen nakijken en komt met een nieuw recept terug.

V: De vorige keer zat er ook een recept bij voor de paracetamol zetpillen van 1000 mg. Zijn die nu misschien niet nodig?
A: Jawel, die zijn zeker nodig. De verzekering vergoedt dit niet en daarom schrijven we er geen recept meer voor uit. Je kunt ze halen bij de apotheek en er rustig 60 stuks van op voorraad halen.

V: Staat er wel in mijn dossier dat er maandag ook een biopt van onder de tong genomen moet worden?
A: Dat weet ik niet, dat staat in het medisch dossier van de specialist In dat dossier staat alles wat de KNO arts moet weten. We zullen het straks even navragen.

V: Er zijn magnesium kauwtabletten voorgeschreven. In de bijsluiter staat dat dit voor maagproblemen is. Ik gebruik normaal zelf al maagtabletten, gaat dat niet dubbel op nu?
A: Het is verstandig om ze wel te gebruiken. Door de morfine krijg je last van obstipatie. Deze kauwtabletten gebruik je naast de lactulose.

a411[1]Mijn vragen zijn op dus nu is het wachten op de specialist. Ik lig in precies dezelfde kamer als met de vorige PDT behandel- ing. De lampen op mijn kamer en voor mijn deur in de gang worden gedimd door groene platen. Dan komt de zuster binnen met een pakje en een envelop. Hoe kan dat nou, ik lig hier nog niet eens? Jouw naam staat erop dus alsjeblieft. De gever laat weten dat hij alvast een toast uitbrengt op de goede afloop. Dat spreekt me wel aan. In het pakje zit een boekje met heel veel leuke, lieve en interessante spreuken. Ik ben er heel blij mee maar hoop dat ik er niet aan toe kom om ze allemaal te gebruiken.

Dit bericht is geplaatst op 27 jul 2009, in inspuiting.

Wat wordt het, wel of geen PDT?

Dinsdag 28-07-2013
Eindelijk komt de zuster vertellen dat de arts de spuit aan het vullen is. Het loopt al tegen twaalven. Je kunt merken dat het een drukke doordeweekse dag is. Op zaterdag gaat het allemaal wat relaxter.

Omdat ik rechts ooit trombose heb gehad wordt gekozen voor inspuiting in de linker arm. Er is geen geschikt bloedvat te vinden dus het wordt dan toch maar de rechter arm. De vloeistof moet met een speciale naald worden ingespoten. Na het nodige geklop en geknijp is er een geschikt bloedvat gevonden. De naald gaat er goed in maar dan gaat er iets mis en de naald moet eruit. Oeps, nu is er een probleem. De rest van mijn aderen zijn te dun om de dikke stof doorheen te spuiten. Dat het de vorige keer in één keer is gelukt was puur geluk.

In verband met de extreme kans op verbranding wil de arts de stof niet via de hand of pols inspuiten. Kloppen op de linkerarm helpt ook al niet. De aderen zijn te dun of zitten te diep.

Dan wordt er uitgeweken naar de voeten. Helaas maar ook daar zijn de aderen te dun. Ik zeg nog dat hij gerust nog een keer in het goede vat in mijn rechterarm mag prikken. Hij wil dit niet omdat de risico’s te groot te zijn. De kans is groot dat er door de eerste prik een gaatje in het vat zit waar de foscan door kan gaan lekken. Pfffffffff, dat heb ik weer. En nu??? De arts ziet geen mogelijkheid meer om de foscan in te spuiten. Inmiddels hebben 2 artsen en een verpleegkundige hun best gedaan en het lijkt nu einde oefening te zijn.

De arts wil nog een anesthesist raadplegen om te kijken of die nog iets kan doen. De man wordt gebeld en moet naar boven komen. Het is zo ondertussen half twee als de anesthesist (ofwel narcotiseur) boven komt. De KNO arts wordt gebeld en er komen 2 man sterk naar boven.

Alle mogelijkheden worden nogmaals bekeken en bepraat. Het wordt toch de linkerarm. Volgens mij zit de naald goed in het vat maar hij moet nog dieper. Ook de narcotiseur durft dit niet aan omdat hij bang is dat hij de slagader raakt. Eruit maar weer.

Omdat de eerste mislukte prik alweer enige uren terug is besluit de narcotiseur samen met de KNO arts om toch te prikken in de rechterarm. Dit is de enige mogelijkheid. Hè hè, de naald zit erin, nu de foscan nog. De behandeling gaat toch door.

Dit bericht is geplaatst op 28 jul 2009, in inspuiting.

Inspuiting

Woensdag 29-07-2009
a416[1]De foscan is dik en stroperig. Het inspuiten kan pijn doen. Het injecteren van de stof moet minimaal 6 minuten duren. Au, au, dat doet zeer. Eerst de bovenarm en daarna de schouder. Het is niet te harden. De arts stopt totdat de pijn wegtrekt. Dit gaat zo door totdat de spuit leeg is.

De narcotiseur stelt voor om voortaan eerst wat lidocaine door de aderen te spuiten. De foscan mag niet verdund worden maar de lidocaine kan ook wat eerder ingespoten worden en daarna nagespoeld. Hadden ze dat niet ff eerder kunnen bedenken? Nu dus nog maar even zo. De spuit met goud wordt handmatig ingespoten in 6 minuten.

Ik zal geen Marga heten als ik nog niet een laatste vraagje moet stellen terwijl de arts de foscan aan het inspuiten is. Op die manier doen we allebei wat hè.

V: Wordt deze behandeling ook in andere ziekenhuizen gedaan?
A: Jawel, in drie andere ziekenhuizen waaronder Utrecht. Dit heeft niet alleen met kennis te maken maar ook met geld. De foscan wordt gezien als een duur medicijn en de behandeling wordt door de verzekering maar voor 80% vergoed. Het restant van 20% van de behandelingskosten wordt door het ziekenhuis uit eigen portemonnee betaald.

V: Waarom kan de foscan niet alleen in mijn tong ingespoten worden?
A: Hier is studie naar gedaan en in de toekomst zal dit mogelijk zijn, wellicht met een ander medicijn. Voordat het zover is moet er nog veel onderzoek gedaan worden. Het zal zeker nog enkele jaren duren maar dan zal deze behandeling ook locaal en op grotere schaal gebruikt kunnen worden.

a418[1]Voor een lotgenoot vraag ik of het ziekenhuis in Rotterdam deze behandeling ook doet. Nee dus en ik raak een gevoelige snaar. Mijn arts heeft samen met collega’s uit Rotterdam veel aan onderzoek gedaan. Helaas hebben ze daar niet de middelen om de behandeling verder te financieren. Ik vind het vreemd en vraag naar AGIS omdat die volgens de uitzending in Nova wel alles vergoedt. Achteraf bleek dit dus niet zo te zijn. Ook ziekteverzeke- raar Agis vergoedt maar 80%.

Dit bericht is geplaatst op 29 jul 2009, in inspuiting.

De 1e dag na inspuiting, lichtopbouw

Donderdag 30-07-2009
De Foscan is ingespoten. Vanaf nu is mijn huid en zijn mijn ogen heel lichtgevoelig. De eerste 24 uur moet uiterste voorzichtigheid in acht genomen worden.

Voordat we vanmorgen weg gegaan zijn hebben we eerst de hele bovenverdieping verduisterd. Er mag geen daglicht door de kieren van de gordijnen schijnen. Ik moet in een verduisterde ruimte blijven.

Op weg naar huis moet ik volledig bedekt zijn, er mag geen enkel lichaamsdeel aan licht worden bloodgesteld. In het informatieboekje over Foscan staat precies beschreven welke bescherming goed is.

Er mag wel een schemerlamp aan met een gloeilamp van 60 watt of een spaarlamp van 11 watt. Ik ervaar dit net als de eerste keer als veel te scherp voor mijn ogen. Indirect licht van een babynachtlampje of een schemerlampje achter de kast gaat goed.

Er mag geen gebruik worden gemaakt van de computer cq laptop. Dit is een echte straf voor mij. Televisie kijken mag wel maar dan moet ik op een afstand van minimaal 2 meter blijven en eventueel een zonnebril opzetten.

Van inspuiting tot belichting

Donderdag, 30-07-2009
Dag 1 van inspuiting

Ik mag op mijn kamer in het ziekenhuis blijven zolang als ik wil. Nou dat is dus niet lang. Beschermende kleding aan en zo snel mogelijk naar huis. DAGLICHT IS DODELIJK. Ik weet het maar schrik niet meer van deze opmerking. Ik ben zeker van mijzelf en van de genomen voorzorgsmaatregelen.

a423[1]Tegen drieën zijn we weer terug in Heerhugowaard en zit ik boven in mijn eigen vertrouwde omgeving. Naar boven en dan eerst maar even een bakkie doen. Leo gaat naar de apotheek om het restant van de medicijnen op te halen. Ik ga slapen. Eindelijk kan en mag ik ongelimiteerd slapen van mijzelf. Daar ben ik echt aan toe.

Mijn arm en schouder voel ik nog steeds. Het lijkt alsof ik bont en blauw geslagen ben. Op de plek van inspuiting zie je niets meer dan een klein prikje.

De kunst van te leven is: thuis te zijn alsof men op reis is.

Vrijdag, 31-07-2009
Dag 2 na inspuiting
Het is niet te geloven. Gistermiddag en avond heb ik bijna alleen maar geslapen. Ook vannacht ben ik niet één keer wakker geweest. De wekker staat op tijd want de nieuwe airco wordt om 8.00 uur door de fabrikant afgeleverd. Om half 9 komen de jongens van MK airconditioning het ding plaatsen.

a424[1]Ik verhuis naar de logeerkamer. Ook daar hangen gelukkig verduistering rolgordijnen. De overgor- dijnen zijn dicht en er komt geen streepje daglicht naar binnen. Het bovenlichtje boven de deur heeft Leo dichtgeplakt met vuilniszakken. Op het tafeltje staat een lampje zodat de kamer een beetje verlicht is. Lezen kan ik vergeten, daar is het te donker voor. Mijn verslag opschrijven dat gaat goed, Een beetje op gevoel en met een klein beetje licht. Geen laptop vandaag.

a425[1]Mijn bezigheden van vandaag bestaan uit het volkladden van dit schrift, slapen, doezelen en een beetje voor me uit zitten te dromen. Ik vind het niet erg en geniet zelfs een beetje van deze verplichte rust. De arm van inspuiting doet geen pijn meer. Als Leo straks komt ga ik vragen of hij alvast mijn aantekeningen wil overtypen in Word. Dat scheelt mij weer want ik zal niet in één keer te lang achter de laptop kunnen verwacht ik.

Ik hoor Leo buiten praten. Wat is het warm, hoor ik hem zeggen. Raar is dat, ik heb er geen idee van. Er komt geen daglicht binnen maar toch is het hier in dit kleine kamertje inmiddels ook warm geworden. De meter geeft 26 graden aan.

Ah, daar is de koffie. Leo komt er even gezellig bij zitten. Het blijft een raar idee dat ik zal verbranden als ik zonder goede bescherming in het daglicht kom. Ik weet wat het gevolg van daglicht is maar kan het waarom maar moeilijk bevatten. Voor de zoveelste keer legt Leo het mij het verschil tussen kunst- en daglicht uit.

Daglicht bevat straling die op veel verschillende frequenties uitzendt. Kunstlicht, bijvoorbeeld een gewone gloeilamp zend op een vaste frequentie uit. Deze frequentie kan minder kwaad, zeker als het ook nog gedimd wordt.
Fel licht zoals bijvoorbeeld een tl lamp zendt uit op een frequentie die meer kwaad kan voor mij. Daglicht daarentegen bevat heel veel verschillende frequenties waarop licht uitgezonden wordt. Bij zonnig weer vele malen meer dan op een bewolkte dag. Deze lichtintensiteit kunnen we meten. Dat wordt uitgedrukt in lux.
De laserstraal waarmee de tumor mee belicht gaat worden zend op de frequentie uit waarvoor de foscan het meest gevoelig is. Daarom krijg je ook zo’n heftige reactie en verbranding.

Het is half vier als de mannen klaar zijn met de installatie van de airco. Leo gaat snel stofzui- gen en verduisteren. Ik schuif weer een deurtje op. Wat een verademing. De airco doet zijn werk. Het is heerlijk koel op de slaapkamer. We zetten het ding op de “auto” stand, dan houdt het apparaat automatisch de kamer op de temperatuur zoals wij dat instellen.

Zaterdag, 01-08-2009
Dag 3 na inspuiting
Er mag weer een lichtje bij vandaag. Het moet wel gedempt want mijn ogen kunnen nog geen direct licht verdragen. Met een beetje geluk kan ik van- daag wat lezen en een spelletje sudoku invullen. Er ligt een hele stapel lectuur klaar. (Alleen de Opzij mist nog, collega!).

We besluiten om er nog geen lichtje bij te zetten vandaag. In plaats daarvan ga ik een uurtje naar beneden. Leo heeft de boel goed verduisterd en de verlichting staat gedimd. Wat een feest, ik mag weer even achter de pc. Ik ben een echte computerjunk en heb mijn laptop erg gemist. Ik geniet van de berichtjes in mijn gastenboek en van de lieve mailtjes die ik heb ontvangen.

a429[1]Ik wil vandaag minimaal de dag van de belichting op de pc hebben staan. Hopelijk gaat dat lukken want ik kan niet te lang achter elkaar achter het beeldscherm zitten. Leo heeft het beeld wel heel donker gezet. De tekst is al ingetikt op mijn test website en ik hoef alleen nog maar de plaatjes en de foto’s ertussen te zetten. Iedere keer opnieuw schat ik dat verkeerd in. Het is veel werk om de juiste foto te zoeken en in de juiste afmeting naast de tekst te zetten. Ik ben daar ook zo akelig precies in.

Na een uurtje moet ik er mee stoppen. Mijn ogen beginnen te branden en ik ga wat wazig zien. Eén uur lijkt misschien veel maar dat is het echt niet want achter de pc is een uur zo om.

Ik ga naar boven om even in het donker te liggen. En zo verslaap ik de rest van de dag. Om 19.00 uur komt Leo me roepen omdat het eten bijna klaar is. Ik ga naar beneden en we eten weer gezellig samen aan tafel. Lekkere Hollandse kost. Kippendrumsticks met gekookte aardappelen en sla, heeeeeeeeeerlijk.

Met tussenpozen en hulp van Leo staat de donderdag op mijn site. Het is inmiddels bijna half 11 ’s avonds. Straks nog even wat tekst intikken voor morgen. Dit lukt me wel zonder al te veel op het scherm te kijken. Maar eerst gaan we een stokbroodje met brie wegwerken en mijn ogen wat rust gunnen.

Zondag, 02-08-2009
Dag 4 na inspuiting
Als ik wakker word ga ik zo zachtjes mogelijk naar beneden. Alles is nog verduisterd dus dat kan geen kwaad. Ik hoor dat het regent, dat had ik niet verwacht vandaag. Ik start direct de laptop op want dan kan ik dag 2 tm 4 na inspuiting afmaken. Met tussenpozen om mijn ogen te laten rusten en de hulp van Leo moet dat lukken.

Ah, daar komt Leo aan. Koffie en een glaasje water graag. De gang en keuken zijn nog steeds verboden terrein voor mij.

Zolang de gordijnen goed dicht zijn en de keuken afgeschermd is kan ik me vanaf nu vrij bewegen op de bovenverdieping en de kamer. Dat is toch wel even lekker hoor, wat meer bewegingsvrijheid. Het licht boven de eethoek is weer een beetje aan en eindelijk kan ik beginnen om me door die stapel tijdschriften (zonder de Opzij, haha) heen te worstelen.

De 20 pagina’s tellende behandelwijzer ligt op tafel. Hier staat alle info in over de fotodynamische therapie zoals lichtopbouw, kleding, medicijnen, telefoonnummers enzovoort. We kennen hem inmiddels uit ons hoofd. Mijn tas staat klaar. Via de checklist “ziekenhuis PDT” heb ik gecontroleerd of ik alles mee heb. Hoewel ieder bed in het ziekenhuis over draadloos internet beschikt laat ik mijn laptop thuis. Daar zal ik de eerste dagen te ziek voor zijn. De bak met medicijnen staat klaar voor als ik weer thuis kom.

En dan nu het hoogtepunt van de dag. Wat eten we vandaag? Ik heb een verrassingsmenu besteld maar ik heb al zo’n vermoeden.

De schemer valt in dus het wordt zo ondertussen tijd om alle beschermende kleding weer aan te trekken zodat we kunnen we gaan. Ik heb het zo lang mogelijk voor me uitgeschoven maar nu kan ik niets anders meer dan aan de behandeling van morgen denken. En weet je wat? Ik schijt in mijn broek van angst. Dat deze woorden uit mijn mond komen zegt genoeg denk ik.

Iedereen bedankt voor de belangstelling in de vorm van e-mail, telefoon, gastenboek op mijn website en kaarten die ik via de post heb gekregen. Dat zijn dingen die mij behoorlijk sterken in deze vervelende tijd. Ik laat zo snel mogelijk weer wat van me horen.

MK airconditoning

Onze airco komt bij MK airconditioning vandaan.

Aangezien er weer een hele tijd in bed en op de slaapkamer doorgebracht gaat worden hebben we besloten de temperatuur daar te gaan regelen middels airconditioning. Na enig speurwerk op het internet zijn we bij MK Airconditioning beland. Niet alleen vanwege de prijs maar ook omdat zij in Heerhugowaard gevestigd zijn. Wij hebben voor dit bedrijf gekozen omdat het een niet al te groot bedrijf is. Het grote voordeel hiervan is dat de eigenaren zelf hard meewerken en de airco, in dit geval zelf komen plaatsen en afmonteren. Ze hebben hart voor de zaak en de service is vaak beter dan bij een groot bedrijf. De prijs / kwaliteitsverhouding is goed.

Dat het een goede keus is geweest om met MK airconditioning in zee te gaan bewijst ons verhaal.
Vrij snel nadat de airco geplaatst was ging het ding zijn eigen leven leiden. We belden met de monteur en die kwam dezelfde dag nog langs. De storing kon niet verholpen worden en er werd een nieuwe printplaat besteld welke de volgende dag al geplaatst werd. Het probleem bleef echter bestaan en zonder problemen werd er de volgende dag een nieuwe airco geleverd. Het nieuwe apparaat had echter weer een andere klacht: hij maakte nogal wat lawaai. Het bedrijf deed niet moeilijk en leverde nogmaals een nieuwe airco, alleen nu van een ander merk.

De mannen hebben hun uiterste best gedaan om de problemen snel en soepel op te lossen. Kijk, dat noemen wij nog eens service. Voor meer info: MK airco

Klik om verder te lezen op: belichting

Dit bericht is geplaatst op 2 aug 2009, in inspuiting.