2010
Bij de laatste controle op 18 mei is gebleken dat het toch beter is om nu te gaan behandelen. De plek wordt groter en gevoeliger. Ik zal zo blij zijn als ik eindelijk van de pijn af ben. Op wat voor manier maakt me op dit moment niets uit. Ze mogen doen wat nodig is om te zorgen dat het carcinoom weg is en weg blijft.
Er is besloten om een CO2 laserresectie ofwel laserchirurgie toe te passen. Bij een CO2 laserbehandeling wordt de tumor verdampt en bij CO2 laserresectie ofwel laserchirurgie wordt de tumor met behulp van een bepaald soort lichtstralen plaatselijk weggesneden. Voordat het zover is gaan we eerst lekker op vakantie.
Vrijdag, 22-05-2010
We hebben vakantie besproken en gaan samen met Stefan en Darina naar het mooie Tirol. We vertrekken om middernacht. Stefan en Leo rijden om de beurt dus dat schiet lekker op. Iedere keer opnieuw worden we overweldigd door het prachtige natuurschoon.
Zondag, 24-05-2010
De vakantie is niet zo onbezorgd zoals het zou moeten zijn. Leo en ik draaien op de automatische piloot. Mijn schoonzusje is overleden en we regelen hoe we het best de terugreis kunnen maken. Ruim 4 jaar terug is bij haar de diagnose “kanker” gesteld. Er volgde een lange strijd maar uiteindelijk heeft ze van de kanker verloren. Hoewel het overlijden niet helemaal als een verrassing kwam heeft het ons erg aangegrepen en was het confronterend. Ook mijn opname en afspraken na de vakantie hijgen in mijn nek.
Dinsdag, 25-05-2010
Ik houd veel vocht vast. Mijn beide benen en voeten en zelfs mijn knieholtes zijn opgezet. Ik heb er last van met lopen en krijg mijn schoenen nog maar amper aan. We gaan langs de plaatselijke apotheek. Ik vraag om plaspillen om op die manier het overtollige vocht kwijt te raken. Als ik ze mijn medicijnlijst laat zien wordt de apotheker erbij geroepen. Ik kan praten als Brugman maar krijg de medicijnen niet. Ik krijg het adres van de arts van het dorp met daarbij de mededeling dat ik er zonder afspraak naar toe kan. Nou, dat doe ik echt niet hoor, dan wacht ik wel tot we weer thuis zijn.
Morgen gaan we naar huis voor de avondwake en de crematie van donderdag. Tot donderdagochtend houd ik het wel uit en neem ik neem me voor om dan mijn huisarts te bellen tijdens zijn telefonische spreekuur.
Woensdag, 26-05-2010
Leo krijgt op zijn mobieltje telefoon van het AVL dat ze me volgende week willen opnemen. Zo snel hadden we dat niet verwacht. Van mijn arts mochten we eerst nog op vakantie dus dit moet een vergissing zijn. Leo zegt dat we op de geplande datum nog niet thuis zijn. Sterker nog, we komen op maandag terug en dinsdag moet ik dan eerst nog naar de verpleegkundige en narcotiseur. Nu krijg ik een nieuwe oproep na onze vakantie. Ik baal ervan want ik ga het liefst zo snel mogelijk onder het mes.
Er is vandaag maar 1 vlucht terug naar Nederland waar wij nog bij kunnen en we hopen maar dat we op tijd thuis zijn. Stefan dropt ons bij het treinstation in Oetz. Als hij ervan overtuigd is dat we de kaartjes hebben, op het goede perron staan en na het geven van de laatste tips gaat hij weer terug naar het vakantiehuisje.
Trein, bus, vliegtuig, auto en een hoop gestress volgen om te proberen op tijd thuis te zijn. De avondwake is net afgelopen als we arriveren maar we kunnen haar toch nog even zien. Gelukkig hebben we voor onze vakantie nog afscheid kunnen nemen. Nu morgen nog een zware dag.
Eén ding geldt voor iedereen: We Leven, Lachen en Lijden!