Donderdag 10 oktober 2019 De operatie… niet dus!
Afgelopen maandag ben ik voor een intake in Arnhem geweest voor de zuurstoftherapie. Afgesproken was dat in vandaag geopereerd zou worden en dat ik dan maandag zou beginnen met de zuurstoftherapie. Als je er iets meer over wilt lezen, kijk dan is op www.ivhg.nl. Ik zou dan 20 keer een sessie van 2 uur moeten ondergaan. Oftewel 4 weken, iedere werkdag naar Arnhem. Gelukkig heb om een goedkeuring van de verzekering gekregen en mag ik met de taxi heen en weer.
Vandaag dus operatie. In zou om 09.15 uur geopereerd worden. Anja is met mij mee gegaan. Anderhalve week geleden was ik bij een kaakchirurg in opleiding. Ik zou vandaag geopereerd worden door iemand van de staf. Een prof.dr. Daar aangekomen heeft hij eerst even goed gekeken en ook de assistente laten zien waar de wond zat en hoe groot het was. Zijn conclusie was dat het redelijk groot is. Maar ook dat opereren onder plaatselijke verdoving niet fijn zou zijn en ook niet pijnvrij. Er is nu besloten dat ik eerst 20 tot 30 sessies zuurstoftherapie krijg. Hoeveel precies besluit de arts maandag in Arnhem. Daarna wordt ik geopereerd onder narcose. Na de operatie krijg ik dan nog 10-20 sessies zuurstoftherapie. Op zich vind ik een operatie onder narcose niet erg. Ik merk niets van het “hak- en breekwerk” in mijn kaak. Ook heb ik waarschijnlijk geen spierpijn van het openhouden van mijn mond. Maar wel weer een (grote) tegenvaller. Wat er tegen kan zitten, zit in dit geval ook tegen. Maar zoals zo vaak al gezegd “Ik heb geen keus”, en ga het maar weer aan. Zo zijn jullie weer een beetje op de hoogte.
Maandag 14 oktober 2019 De druktank
De druktank, zoals ze dat noemen. Vanochtend was het dan zover. 6.30 uur liep de wekker af, want om 07.15 uur zou de taxi voor komen rijden. Ik was eerst nog van plan om een tabletje in te nemen om wat rustiger te worden, maar dat heb ik toch maar niet gedaan. “Gewoon” tegen mijzelf gezegd “Dit ga ik gewoon doen, dit kan ik”.
De taxi was op tijd. En er was weinig verkeer. Dus om 7.37 liep ik het ziekenhuis in Arnhem binnen. Ik hoefde er pas om 08.15 uur te zijn. Langzaam druppelde het vol met mensen. Allemaal even vriendelijk en hartelijk. Ik moest nog even een masker passen. Om 08.30 uur gingen we met 9 mensen de tank in. Naast mij een verpleegkundige die mij zou helpen met het “klaren”. In begin was dit even lastig. Je weet niet precies wat je moet voelen en hoe je moet klaren. Bij mij hielp het om iedere keer kleine slokjes water te nemen. Toen de tank op druk was (dit is hetzelfde alsof je 15 meter onder water bent) mocht het masker op. Toen het masker goed zat ging de verpleegkundige via de sluis naar buiten. Ik had een boek en een puzzelboekje mee genomen. Maar er werd ook een film opgezet. Dus de boekjes heb ik niet in gekeken. “Terug naar de kust”. Een film die aardig boeit. De eerste 20 minuten duurde wat lang en was ik veel met mijn ademhaling bezig. Dan was er 5 minuten pauze en mocht het masker ook af. Even wat water drinken. En dat was wel nodig want van de zuurstof krijg je een droge mond. Daarna weer verder met de film. En iedere keer verbaasde het mij weer dat het alweer tijd was voor een pauze. De laatste 10 minuten werd de druk weer afgebouwd. Hierbij moest je af te toe wat slikken maar verder ging het vanzelf. Om 10.30 uur ging de deur weer open en stapten we met z’n allen weer naar buiten. Zo….. dat was sessie 1.
Vanochtend nog overleg gehad met de arts in Arnhem. Het is de bedoeling om 30 sessies voor de operatie te doen. En 10 keer na de operatie. Dus ik ben nog wel even bezig. Vanavond maar een beetje op tijd naar bed want morgen hetzelfde vroege ritueel.
Vrijdag 18 oktober 2019 De eerste week
Zo, de eerste week zit erop. Eerlijk gezegd is het mij erg mee gevallen. Het is een gezellig groepje. We hebben heel wat afgelachen. Ik heb al verschillende films gezien. Terug naar de kust, Gooische vrouwen, Soof, Ja zuster, Nee zuster en Johnny English. De meeste films zou ik zelf niet uitgezocht hebben maar alles in het kader van “Als het maar beweegt “. Nee, zonder gekheid, het waren best leuke films.
Het klaren gaat ondertussen bijna vanzelf. Kleine slokjes water en daar ploppen de oren weer open. Het eerste bekertje water is dan al leeg. Door het kijken van de films gaat de tijd écht snel voorbij. De eerste sessie van 20 minuten lijkt wat langer te duren. Ik ben dan nog bezig om mijn ademhaling op orde te krijgen. Het ademhalen gaat wat zwaarder dan normaal en de zuurstof is was droger dan gewone lucht. De 5 minuten pauze is erg prettig. Even het masker af. Even een slokje water. Een paar woorden wisselen met de anderen. De volgende 3 sessies lijken voorbij te vliegen. En dat is fijn. De druk afbouw gaat vanzelf. Als je je oren voelt is het even slikken en klaar.
Vandaag waren er drie mensen voor het laatst. Bij twee van hen is er echt verbetering van de klachten. De derde persoon merkte er niet zoveel van. Van 1 van hen kreeg ik nog een leuk bemoedigend kaartje. Heel attent. Ik ben benieuwd of er morgen weer nieuwe mensen bijkomen. Anders zitten we maar met 5 mensen in de tank. We gaan het zien. Ik houd jullie op de hoogte hoe het gaat.
Maandag 4 november 2019 MRI… de uitslag!
Ik ben het nog steeds niet zat om in de tank te zitten. Ik zie het maar als een voorrecht om iedere morgen naar de “bioscoop” te gaan. Eerst even klaren. Dan start de film. Iedere 20 minuten even een pauze van 5 minuten. Slokje water. En dan weer verder met de film. Vorige week dinsdag ben ik naar de middagsessie geweest, omdat ik ‘s ochtends al om 08.00 uur in Utrecht moest zijn. Er moest weer een MRI worden gemaakt. Nu maar 1 Oxazepam ingenomen. Ik was lekker ontspannen. Lag zelfs bijna te slapen. En dan begint daarna het wachten op de uitslag. Ik zou vandaag aan het eind van de middag worden gebeld. Nou dat werd inderdaad aan het eind van de middag. Het was bijna 17.00 uur. Maar het goede nieuws is dat er helemaal niets te zien is wat lijkt op kanker.
Ik ben nog steeds helemaal schoon. Ik ga morgen weer lekker de tank in. Ik heb er al ruim 3 weken op zitten. Het gaat goed en ik voel me ook goed. Tot een volgende keer.
Zaterdag 30 november 2019 Voorlopig de laatste “duik” gehad
Afgelopen vrijdagmiddag ben ik weer naar Arnhem geweest. Ik heb er alweer 30 keer op zitten. Ik vind het wel heel snel gegaan. Waar ik in begin erg tegenop zag werd iets waar ik geen moeite mee had. Ik kwam zo in het ritme van 6.30 uur opstaan. 07.15 uur de deur uit. Ik heb de meeste keren zelf gereden. 1 week met een bekende meegereden. Altijd gezelliger dan alleen. Bij aankomst even een lekkere cappuccino. En dan meestal nog wel 1. Snel plassen want je kunt 2 uur niet uit de “tank”. Alleen in noodgevallen kan er een verpleegster komen en kun je het in een urinaal doen.
2 uur later mag je de tank weer verlaten. Dan even gezellig kletsen met elkaar en nog maar een cappuccino. Daarna op naar huis.
Daar aangekomen moest ik toch wel even uitrusten. Ik werd er, net als veel anderen, wel een beetje moe van. Verder zijn mijn ogen wat achteruit gegaan. Dat is ook een bijwerking. Na een week of 2 moet dat wel weer over zijn. Alleen begint dan, als het meezit, de tweede serie. Ik word 6 december geopereerd. Ze gaan een stukje van mijn kaak links onder, dood bot weghalen. Er hoeft niet iets voor in de plaats te komen want dat stukje kaakbot wordt als het ware gehalveerd. Het wordt dus wat smaller. Ik mag me om 06.45 uur in Utrecht melden. Nog vroeger dan Arnhem. Ik ben die dag de eerste die geopereerd gaat worden. Hopelijk is iedereen een beetje uitgeslapen zo na Sinterklaas avond. Ik moet 1 nachtje blijven. Het is te hopen dat de wond goed dicht gaat want dan kan ik zaterdag weer snel naar huis. En dan zo snel mogelijk weer naar Arnhem voor het afronden van de zuurstoftherapie. Ik moet dan nog 10 keer.
Ik zal weer schrijven als de operatie achter de rug is en hoe het gegaan is. Voor nu….. ga ik genieten van een paar dagen een beetje uitslapen. Met een hartelijke groet en een dikke knuffel
Hans