Maandag 21-04-2008
Het eten gaat weer goed. En de vieze smaak is ook meteen stukken minder. Vanmiddag ga ik weer voor een paar uur plat. We zijn lekker weer bij de kapper geweest. Dan voel ik me sowieso altijd al beter. Als je haar maar goed zit. Mijn armen jeuken van de zon, goddank heb ik nog koelzalf in huis.
Al komt het lichaam in de smerigste oorden, de ziel blijft rein en puur.
Dinsdag 22-04-2008
We gaan Stefan verblijden met een bezoekje. Leo helpt Stefan met een klusje binnen en ik ga de tuin wat opvrolijken met wat zomerbloeiers. Het staat meteen een stuk gezelliger. Ik begin om half 5 met de tuin en heb de zon in mijn rug. Het is toch meer werk dan verwacht. Het kost me veel moeite maar het is wel af. Stefan is blij en ik ook.
Als we weer thuis zijn voel ik het direct. Nu is mijn nek ook verbrand en zit onder de kleine bultjes. Net als mijn handen en polsen jeukt het enorm. Ook de arm van inspuiting is door mijn blouse heen verbrand. Ik begin zo ondertussen het vermoeden te krijgen dat ik de zon wel kan vergeten dit jaar. Ik zal de heren er dinsdag weer op aanspreken.
Prikkel je geest om geluk te vinden.
Woensdag 23-04-2008
Ik word een beetje depri wakker vandaag. Met een hartslag van 120 kan ik niet langer in bed blijven en ga eruit. De ervaring heeft mij inmiddels geleerd dat het dan wel afzakt. Het ging zo goed maar nu heb ik weer last met slikken. De laatste hechting is er ook nog niet uit. Na een grondige inspectie ontdek ik dat er nog een hechting zit. Wordt het niet eens tijd dat die eruit vallen? Mijn nek is nog steeds opgezet en pijnlijk aan de rechterkant.
Blijf wakker om te luisteren of je ook snurkt. Zo vind je echter nooit geluk.
Donderdag 24-04-2008
We gaan even op visite bij mijn schoonmoeder in het verpleeghuis. Verrassend genoeg herkent ze me meteen en vraagt of ik nu weer beter ben. We horen van de verzorging dat ze regelmatig naar ons vraagt en dat ze afgelopen maandag heel erg onrustig was omdat ze ons zo lang niet heeft gezien. Vandaag hebben we lekker met haar buiten op het terras in de zon, thee gedronken. Kraag omhoog en de handen verstopt in de mouwen. De bult in de nek lijkt minder pijnlijk en iets kleiner te worden.
Geluk vraagt om een poging.
Vrijdag 25-04-2008
Ik ontvang vandaag een mailtje van iemand die ik heb gewezen op een folder over vermoeidheid na kanker. Via de site van het KWF kun je allerlei interessante folders downloaden. Op de beginpagina van het KWF klik je bij:”Snel naar…,” op “Bestellen”. In het volgende scherm klik je bij “Patiëntenbrochures” op “Begeleiding”.
De hechting in mijn keel wordt behoorlijk vervelend. Ik voel het constant en het draadje lijkt wel al groter te worden. Tanden poetsen, veel praten of mijn mond wagenwijd opendoen brengen direct braakneigingen teweeg. Leo denkt dat de hechting uit de tong aan het groeien is en dat het draadje daarom steeds langer wordt totdat het er helemaal uit is. Klinkt wel logisch eigenlijk.
Vraag niet aan de klepel hoe de klok luidt.
Zaterdag 26-04-2008
Het gaat emotioneel best goed met me vind ik zelf. Ik sluit me een beetje af voor dat wat komen gaat, al heb ik ook mijn minder goede momenten hoor. Juist op die momenten is één van de voordelen dat je met z’n tweeën bent. 80% van onze gesprekken gaan volgens mij over kanker.
Geluk wordt niet door mode beïnvloed.
Zondag 27-04-2008
Ik zie er nog steeds uit als Hollands welvaren, aan de buitenkant zie je niets. Als ik ergens binnenkom zegt iedereen “ Goh, wat zie jij er goed uit zeg”. En dat terwijl ik me van binnen helemaal niet altijd even goed voel. Ik krijg dan altijd het gevoel dat ik mezelf moet verdedigen door te vertellen wat er aan de hand is. Ik voel me ook best wel schuldig dat ik al zo’n tijd in de ziektewet loop maar het is niet anders. Je kan toch maar beter een gebroken been hebben.
Geluk camoufleert je grootste blunders in het leven.
Maandag 28-04-2008
We gaan even langs mijn ouders zodat ze kunnen zien dat alles nog steeds goed gaat met me. De afspraak morgen is om 15.00 uur. Op de terugweg zal er wel file staan. We hebben heel duidelijk gezegd dat we ze niet eerder bellen dan morgenavond en dat het geen zin heeft om bij de telefoon te blijven morgenmiddag.
Het eten gaat goed dus is het wel tijd voor een beloning. Een bakje van de maandagmiddag markt met lekkere vette mayo.
Accepteer jezelf als een geschenk dat iedereen wil krijgen.
Dinsdag 29-04-2008
Vandaag is de controle bij de KNO arts. Ik hoef er pas om 15.00 uur te zijn dus ik heb alle tijd om nog even wat huishoudelijke taken te doen. We zijn mooi op tijd in Amsterdam en zitten al een tijdje te wachten. Dan wordt er een briefje opgehangen met de mededeling dat het spreekuur van de KNO artsen 60 minuten uitgelopen is. Dat hebben ze goed gegokt.
Precies om 16.00 uur ben ik aan de beurt. De tong wordt uiterst precies geïnspecteerd en bevoeld. Er zitten nog wat verdikkingen in. De tong is nog niet helemaal genezen maar ziet er wel goed uit.
Ik vertel dat ik steeds het gevoel heb dat er iets in mijn keel zit. De arts kijkt maar kan het niet goed zien. Hij pakt het dunne slangetje weer met aan het uiteinde een cameraatje. Had ik nu maar niks gezegd. Het slangetje gaat via de neus naar binnen en zo kan hij goed achter in de keel kijken. Er zit daar inderdaad een hechting die er nog uit moet. Hij wil proberen of hij er bij kan om hem eruit te halen. Dit vind ik niet zo nodig en zeg dat ik wel wacht tot hij opgelost is. Nu ik weet wat het is hoef ik in ieder geval niet meer ongerust te zijn.
En dan de verdere behandeling. Voorlopig houden we het bij de controles. Het slijmvlies is erg onrustig maar dit hoeft niet perse te betekenen dat dit ontaard in kanker. Wat weggehaald moest worden is helemaal weg. Ik zeg toch wel ongerust te zijn en vraag of het geen uitstel is en dat ik over een maand alsnog aan de beurt ben. Het is niet te voorzien hoe de cellen zich ontwikkelen maar daarom zijn juist de controles. Er is op dit moment echt geen reden tot ongerustheid. Over 6 weken graag terug komen.
De nek wordt nog even gecontroleerd en ook dat is in orde. Voor de volgende controle moet nog wel een echo (eventeel met punctie) gemaakt worden. Dit hoort bij de standaard controle en wordt geloof ik 4 x per jaar gedaan.
Natuurlijk heb ik nog 1 vraagje voor we gaan:
V: Kan het onrustige slijmvlies overgebracht worden als het in aanraking komt met ander slijmvlies? Bijvoorbeeld bij het zoenen.
A: Neen, het antwoord is duidelijk. Toch zijn we blij dat we het even gevraagd hebben, dat zoent vast een stuk lekkerder.
Opgelucht drinken we nog een kopje koffie en gaan dan richting huis. Ik ben gematigd enthousiast. De smaak in mijn mond vertelt me dat er zich toch weer wat ontwikkelt. De vorige keer was dit ook zo en een maand later was ik alsnog aan de beurt. Hoe dan ook, er is op dit moment niets te zien wat zorgelijk is dus op naar de volgende controle. Tot die tijd ga ik genieten van het feit dat ik kankervrij ben.
We zitten midden in de spits en doen er 2 uur over om thuis te komen. Net als de voorgaande keren zijn we allebei weer bekaf. We gaan snel eten en dan even op tuk. Heerlijk.
De vlag wordt vast klaargezet voor morgen. Dan gaan we onbezorgd koninginnedag vieren.
Als je op een dood spoor zit, vraag dan niet “waarom?” maar “waarom niet?”