Woensdag 01-07-2009
Mensen zeggen vaak dat ze het knap vinden hoe ik met deze ziekte omga. Zelf noem ik het meer een levenswijze. Ik probeer zoveel mogelijk de ziekte te scheiden van alle andere dingen in het leven. Op deze manier houd ik mijzelf staande en gaat het werk en de sociale contacten zoveel mogelijk door. Dit wil niet zeggen dat dit mij geen moeite kost hoor, maar het maakt het leven wel veel plezieriger ook al zit de kanker dag en nacht in mijn lijf en hoofd.
Soms kom ik uitgeput thuis van het ongedwongen zijn.
Donderdag 02-07-2009
Mijn eigen tandarts is op vakantie. Gelukkig zit er een nog een tandarts in hetzelfde gebouw en daar kan ik vandaag terecht. Ik leg in het kort uit wat de bedoeling is en waarom. Tegelijkertijd vraag ik of hij goed uit wil kijken dat hij niet met dat afzuigding tegen mijn tong aankomt omdat die nogal gevoelig is. Hij belooft er goed om te denken.
Alle tanden en kiezen rechts onder worden met uiterste precisie afgeslepen. Omdat hij toch bezig is neemt hij het bovengebit ook maar meteen mee. Er is nergens meer een scherp randje te voelen. Alles is mooi afgerond en glad gemaakt. Ik kan met een gerust hart de behandeling in gaan.
Het alarmkaartje dat ik in mijn portemonnee moet bewaren heb ik ook ontvangen. Op dit kaartje staat een medische waarschuwing, een korte uitleg over de foscan en de datum van inspuiting. Ook staan er veiligheidsvoorschriften op die in acht genomen moeten worden als er door calamiteiten onverwachts een operatie uitgevoerd moet worden. Zo mag er bijvoorbeeld geen direct operatielicht op de patient schijnen en moet het hele lichaam afgedekt worden met een dubbele laag operatiedoeken.
Het is beter een kaars aan te steken dan te vloeken op de duisternis.
Zaterdag 11-07-2009
Ik merk dat ik steeds meer prikkelbaar word en dat de pijn in mijn mond begint toe te nemen. Ik hoop zo dat ik deze week gebeld word voor opname want dit houd ik niet zo lang meer vol. Als ik ‘s avonds thuis kom van mijn werk ga ik snel eten en lig dan minimaal 2 uur te slapen. Ook de nachten kom ik zonder slaapproblemen door. Ik ben blij dat het weer weekend is.
Vanavond hebben we visite en het is weer ouderwets gezellig. We praten over van alles en nog wat en de avond vliegt om. Wat afleiding doet altijd goed. Inmiddels ben ik een klavertje 4 en 2 gelukspoppetjes rijker. Als dat geen geluk brengt dan weet ik het ook niet meer.
Piekeren is misbruik van verbeeldingskracht.
Dinsdag 14-07-2009
Vandaag ga ik met mijn tijdelijke leidinggevende naar de afdeling kwaliteit van de fusiepartner. Deze afspraak vindt op ons eigen verzoek plaats. Mettertijd zal de leidinggevende daar het stokje overnemen van mijn huidige leidinggevende. “Het bureau” zoals deze afdeling tijdelijk genoemd wordt is gevestigd is Midden Beemster. Een schattig dorpje wat heel vriendelijk aandoet. Als we uit het raam kijken zien we de weilanden waarop de koeien grazen. De locatie is prachtig alleen de bereikbaarheid met het openbaar vervoer is wat minder.
![a399[1]](http://www.komteenvrouwbijdetandarts.nl/wp-content/uploads/2009/06/a3991-300x128.jpg)
Het is een heel plezierig gesprek geworden. Mijn toekomstige leidinggevende heeft mij ervan weten te overtuigen dat mijn baan niet op de tocht staat. We bespreken welke activiteiten er tijdens mijn afwezigheid perse doorgang moeten vinden en wat er afgestoten kan worden. Ook legt hij uit wat de toekomst- plannen zijn en wat na het herstel mijn rol gaat worden inzake het kwaliteitsverhaal. De plannen staan me wel aan dus dat is positief en een leuk vooruitzicht. Aan het eind van het gesprek word ik plezierig verrast met een vrolijk boeket bloemen.
Ik ontmoet mijn aanstaande collega en de sfeer is erg ontspannen. Hij laat het nieuwe programma zien waarmee gewerkt gaat worden. De passie waarmee hij vertelt en dingen uitlegt slaat over en voordat we er erg in hebben is het tijd om het pand te verlaten.
Pijn doet een mens nadenken, gedachten maken een mens wijs, wijsheid maakt het leven draaglijk.
Woensdag 15-07-2009
Oh wat hoop ik dat ik vandaag wat hoor zeg. De zeurende pijn in mijn tong en keel wordt al vervelender en ik wil dat het weg is. Ik zit net te lunchen als mijn mobieltje gaat. Het is Leo die mij vertelt dat de afdeling patiëntenlogistiek van het AVL net gebeld heeft. De datum is bekend. Op donderdag 30 juli word ik om 11.00 uur verwacht voor de inspuiting met de foscan. Op maandag 3 augustus vindt de belichting plaats. Ik zal dan enkele dagen in het ziekenhuis blijven.
Het is wel even slikken maar ik ben blij dat ik nu wat meer weet. Ik loop meteen naar mijn ouders om de data door te geven. Mijn vader ligt even op bed te slapen. Hij is behoorlijk doof en de slaapkamerdeur is dicht. Verbazend genoeg sta ik sta nog maar net binnen of hij is zijn bed al uit en wandelt de woonkamer in. Zouden oudere mensen soms een zesde zintuig hebben?
Ik ben toch wel een beetje van slag. Ik ga de agenda invullen en plannen wat ik perse nog af wil maken voordat ik de ziektewet inga. Mijn concentratie- vermogen is helemaal weg en ik besluit om de boel de boel te laten en naar huis te gaan. De rest van de middag lig ik in bed en val ik gelukkig snel in slaap. Om 8 uur vanavond roept Leo me omdat het eten klaar is.
Eén van de redenen waarom een hondje zo kan troosten als je je niet lekker voelt is dat hij nooit vraagt naar het waarom.
Dinsdag, 21-07-2009
Een tijdje terug heb ik tijdens de lunch aan wat collega’s vertelt dat ik erg kan genieten van een stukje franse kaas. Op zaterdagavond halen we dan een stokbroodje en gaan er echt voor zitten. Ik met een lekker stukje roombrie en Leo met een bakje filé. De meiden vroegen of ik wel wist hoeveel calorieën er in zo’n stuk brie zitten. Ik had werkelijk geen flauw idee. Ik heb geen verstand van calorieën en eet gewoon alles wat ik lekker vind. Toch moest ik de eerstvolgende zaterdag aan de calorieën denken en zag dat het stuk kaas 230 gram woog. Toen ik dat vertelde was het dolle pret natuurlijk.
Vanmiddag staan diezelfde collega’s ineens tegenover me en we gaan samen koffie drinken. Om nog even van het eten te genieten word ik verrast met een heerlijk stuk gevulde brie, overvol met slechte calorieën. Wat zullen zij een lol gehad hebben. Lekker roseetje erbij en smullen maar.
De hele natuur is een vervoeging van het werkwoord eten, zowel actief als passief.
Woensdag 22-07-2009
Vandaag is voorlopig mijn laatste werkdag. Ik probeer alle lopende zaken af te ronden en zit vanaf morgen in de ziektewet. Dan kan ik me gaan voorbereiden op de komende PDT behandeling, toegeven aan mijn gevoel en proberen om nog wat uit te rusten.
Het van te voren weten wanneer je ziek wordt heeft ook zo zijn voordelen. Verschillende mensen komen mij gedag zeggen en sterkte toewensen. Het doet me goed dat er zoveel collega’s aan mij denken. Ik krijg zelfs kadootjes.
Mensen hebben twee wensen: oud worden en jong blijven.