Archieven

Problemen werkgever, bedrijfsarts: De lappenmand

p2011-4[1]

 HOOFDSTUK 4
2011 – 2012

Hoofdstuk 3 is afgelopen en ik heb de laatste maanden hard gewerkt om ervoor te zorgen dat ik weer volledig hersteld ben. Ik heb een programma gemaakt waarin de transferhulpmiddelen geadministreerd worden.

Toch moet ik jammer genoeg weer door naar een nieuw hoofdstuk want het volgende probleem dient zich aan. Er staat in 2011 weer een nieuwe operatie op stapel. Maar eerst heb ik samen met 2 collega’s een presentatie van mijn nieuwe programma. Ik heb er heel veel energie en tijd ingestoken. Hopelijk kan ik daar nog bij zijn.

In deel 4 beschrijf ik uitvoerig hoe ik ook deze ziekteperiode ben doorgekomen en hoe mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM en leidinggevende nummer 7,  mij (niet) hebben gesteund en gestimuleerd op mijn zware weg naar herstel!

Veel mensen stuiten op problemen bij de werkgever bij ziekte, de bedrijfsarts staat tussen de werkgever en de werknemer in.

Behandelingen in deze periode:
21-04-2011 CO2 laserresectie 2
17-10-2011 CO2 laserresectie 3

Eén ding geldt voor iedereen: We Leven, Lachen en Lijden!

Daar gaat ie weer

Donderdag, 31-03-2011
Ik kan het zelf bijna niet geloven maar vandaag moet ik op mijn werk gaan vertellen wat er aan de hand is. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 komt bij binnenkomst meteen naar mij toe om te horen hoe de controle gisteren is gegaan. Ik had haar al verteld dat ik een afspraak voor een tussentijdse controle heb aangevraagd. Toch schrikt ze van mijn verhaal.

Ik begin maar meteen over de praktische kant van mijn naderende verzuim. De geplande audits die ik af zou nemen zal zij van mij overnemen, dat is fijn. De voorbereiding voor de presentatie van volgende week gaat gewoon door en ik ga ervan uit dat ik daar nog gewoon bij ben. Verder bespreken we wie er in aanmerking komt om mijn programma up to date te houden. Ik heb wel iemand in gedachten maar dat is waarschijnlijk niet haalbaar.

Nu maar afwachten hoe mijn werkgever gaat reageren. Ik verwacht toch wel zo’n 8 á 10 weken uit de roulatie te zijn. Na deze herstel periode zal ik net als de laatste keer gewoon weer aan mijn re-integratie werken met als doel 100% herstel. Hoe moet ik zonder hulp van een advocaat mijn werkgever straks weer gaan overtuigen dat ik 100% hersteld ben? Ik voorzie hier een groot probleem maar ik probeer me er niet druk om te maken door op de zaken vooruit te lopen.

Inmiddels schijn ik opgenomen te zijn in het team van kwaliteitsmedewerkers en heb ik zelfs een uitnodiging ontvangen voor een werkoverleg. Volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 val ik nu onder de leidinggevende van deze groep. Vanaf nu stap ik blijkbaar over naar mijn leidinggevende nummer 7, hoofd afdeling kwaliteit. Leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK staat daar weer boven. Snapt iedereen het nog? In ieder geval stuur ik vandaag een email naar nummer 5 en nummer 7 met daarin een verslag van mijn bezoek aan het AVL ziekenhuis. Ik kan in het e-mailprogramma zien dat mijn email gelezen is. Er staat zelfs bij hoe laat.


Dinsdag, 05-04-2011
Mijn vermeende leidinggevende nr 7, hoofd afd. kwaliteit heeft nog steeds niet gereageerd op mijn email terwijl ze deze wel gelezen heeft. Vreemd!!! Ik kan niet begrijpen dat je als leidinggevende niet direct reageert als een medewerker met zo’n heftige mededeling komt. Al was het maar één mailtje met 1 zin erin, zo van, “goh, wat rot voor je” of zoiets. Zo betrokken en kwalitatief is deze leidinggevende dus.

Donderdag, 07-04-2011
Mijn leidinggevende nummer 7 is vandaag in huis. Ik ben met de laatste voorbereidingen van mijn programma bezig als ze voor een kort praatje mijn kantoor binnen komt lopen. Dus toch nog een reactie ook al is het pas na een week. Ze is oprecht belangstellend denk ik en ik laat haar expres mijn website met foto’s van eerdere behandelingen zien. Shocking!

Vanmiddag is de presentatie over de registratie van alle til- en transfer hulpmiddelen op de locatie waar ik werk. We hebben met 3 collega’s hard naar deze presentatie toegewerkt. De procedure is herschreven en er zijn nieuwe werkbeschrijvingen gemaakt. Het programma wat ik heb ontworpen is klaar voor gebruik. De opkomst is groot en succesvol, bijna alle genodigden zijn aanwezig. Na afloop krijg ik veel positieve reacties.

Nu is het dan avond en ik barst van de pijn in mijn hoofd. Echt vreselijk. Alles bij elkaar is het allemaal wat te veel voor me. Ik wil proberen om nog een week te werken om de puntjes op de i te zetten. Hopelijk gaat het me lukken.

Vrijdag, 15-04-2011
Het lot heeft bepaald dat er een computerstoring is en dat het systeem al 2 dagen niet naar behoren werkt. Daarom heb ik op mijn werk nog weinig te zoeken. Het programma waar ik aan werk kan ik niet afronden en daarom mail ik de hele boel naar huis om het daar af te maken. Leo komt me halen en dan merk ik pas hoe moe ik ben.

De hele middag lig ik te slapen. Het is nu avond en ik voel me ook behoorlijk depri. Nu mag het en kan ik eraan toegeven want ik heb afgesproken om vanaf volgende week dinsdag de ziektewet in te gaan. Zo werkt het dus blijkbaar in mijn bovenkamer. Alles op zijn tijd.

Donderdag, 21-04-2011
Vandaag is de dag van de CO2 laserresectie 2. De operatie verloopt goed en ik kan weer beginnen met een lang en pijnlijk herstel. Door de zware medicijnen lig ik veel te slapen.

Dinsdag, 26-04-2011 en Woensdag 27-04-2011
De telefoon gaat en Leo neemt op. Iemand van het ziekteverzuim bureau belt en wil mij graag spreken om mijn verzuim te bespreken. Vreemd!!! Ik heb nog nooit gehoord dat iemand thuis telefonisch benaderd wordt om informatie. Ik weet niet beter dan dat ik alleen met de bedrijfsarts mijn bijzonderheden omtrent mijn ziekte hoef te bespreken en dat ik aan de afdeling HRM en mijn leidinggevende alleen mijn beperkingen hoef te bespreken.

Leo mailt met mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens mijn casemanager bij ziekte, om door te geven dat we inmiddels 2 x benaderd zijn door het ziekteverzuim bureau. De beller wil perse mij spreken maar Leo maakt me niet wakker. Leo krijgt bijna direct mail terug. Zij weet nergens van en is niet op de hoogte van de telefoontjes maar gaat dit meteen voor ons uitzoeken.

Het blijkt dat ik gebeld ben door een “triagist” van het ziekteverzuim bureau. Zij wist ook niet dat dit gebruikelijk is en heeft net als ik hier nog nooit van gehoord. De afdeling PSA geeft uitleg. “De triagist heeft tot taak om 1 week na de ziekmelding contact op te nemen met de zieke medewerker en navraag te doen naar oorzaak van de ziekte en dergelijke. Dit is standaard en maakt onderdeel uit van het verzuimprotocol dan wel het contract met het ziekteverzuim bureau”.


Maandag, 02-05-2011
Vandaag worden we gewoon weer voor de 3e keer gebeld door de triagist en weer lig ik op bed en weer geeft Leo hetzelfde antwoord. Ook nu geven we het weer direct door aan mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens mijn casemanager. Direct krijgen we antwoord en ze zal nogmaals vragen aan de afdeling PSA of ze willen doorgeven aan het ziekteverzuim bureau dat ze me niet meer hoeven te bellen.

Er volgt een mailwisseling tussen mijn ad interim leidinggevende nummer 5, tevens case manager, de afdeling PSA en de triagist. Het kwartje is gevallen en ik zal niet meer gebeld worden.

Donderdag, 19-05-2011
Ik ga koffie drinken bij mijn “ad interim leidinggevende ”op mijn werk. Zij staat voor 100% achter mij en bemiddelt telkens voor mij als mijn werkgever weer eens moeilijk doet.

Gisteren heeft de specialist gebeld en de biopten zijn genomen naast het behandelde gedeelte. Niet gunstig dus want daar zit nog erg onrustig slijmvlies met daarin kwaadaardige cellen. Geluk is dat het in een vroeg stadium is en op dit moment niet meteen behandeld hoeft te worden. Zodra het gaat veranderen zal ik wel weer geopereerd moeten worden. Hoewel ik dit had kunnen verwachten voel ik me toch erg gedeprimeerd. Volgende week moet ik weer op controle en dan praten we er verder over.

Ik twijfel of ik de mededeling van de specialist in mijn verhaal op mijn site zal zetten. Als ik het niet doe streef ik het doel van mijn website voorbij. Als ik het wel doe dan loop ik het risico dat mijn werkgever mijn herstel straks weer gaat tegenwerken. Dat risico moet ik maar nemen. Mijn website is te belangrijk voor lotgenoten om dit te verzwijgen.

Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 zegt dat we gewoon weer voor 100% herstel gaan omdat ik na het herstel van de operatie ook 100% kan werken. Vanuit het bedrijf is volgens haar geen enkele twijfel over mijn functioneren en iedereen is erg tevreden over mijn inzet. Ik ben inmiddels zelfs officieel toegevoegd als lid van de MIC commissie. Mijn ad interim geeft mij een kopie van een officieel getekend stuk waar dit in staat.

Grappig, ik weet van niets. We kijken elkaar aan moeten er allebei om lachen. Er is in één van de voorgaande gesprekken wel gesproken dat ik misschien wat doen kan met de MIC’s en de MIM’s. Melding Incidenten Cliënten en Melding Incidenten Medewerkers. Ik heb toen wel gezegd dat het me erg leuk lijkt om dat erbij te pakken.

Maar net als ik heeft zij ook haar bedenkingen of het bedrijf straks met mijn herstel akkoord gaat. Ze moeten wel maar toch zullen ze proberen om mij gedeeltelijk ziek te houden denk ik. Het zal ons verbazen als het anders gaat lopen. Zelf verwacht ik dat ze een externe keuring door een verzekeringsarts van het UWV gaan aanvragen om mij gedeeltelijk in de WIA te laten belanden. het ziekteverzuim bureau heeft een nieuwe naam. We hebben het nog even over de triagist die mij gebeld heeft. Zij vindt het raar dat ik gebeld ben omdat ze zo in het dossier kunnen zien wat er aan de hand is en waarom ik niet aan de telefoon kan komen. Wel goed dat ze dit terug gekoppeld heeft naar de werkgever.

Ik denk niet dat de triagist in mijn dossier kan kijken omdat het volgens mij bij wet verboden is om mijn medische gegevens aan derden te geven. Ik vraag me zelfs af of de nieuwe bedrijfsarts ook mijn dossier van de vorige bedrijfsarts heeft gekregen of dat hij dit zelf opnieuw moet aanleggen. Ik denk het laatste. Dit is de 4e bedrijfsarts bij mijn nieuwe werkgever die gaat proberen om het hier uit te houden. Dit keer is het een vrouwelijke kandidaat maar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 weet nog niet haar naam en, of ze al in functie is. Ze gaat dit voor mij uitzoeken en zal mij mailen of ik nog contact met deze bedrijfsarts moet opnemen. Ik ga over 2 weken op vakantie en hoewel ik toestemming heb om te gaan moet ik officieel ook toestemming aan de bedrijfsarts vragen.

Ik heb ondanks de pijnstilling al de hele avond hoofdpijn. Leo denkt dat het door mijn werkbezoek komt. Ik denk het ook maar toch kan ik het me moeilijk voorstellen. Het was een ontspannend bezoekje waar ik van te voren ook niet tegenop zag of zo. Aan de andere kant draaien de raderen weer overuren.


Donderdag, 23-06-2011
Ik loop nog steeds in de ziektewet. Met schriftelijke toestemming van mijn ad interim leidinggevende nr. 5 tevens beleidsmedewerker / case manager plus de toelichting van de afdeling PSA maakt, dat ik met een gerust hart weg ga. Ik ben nog niet bij de nieuwe bedrijfsarts geweest. Het is nummer 5 in de rij. Ik weet nog niet haar naam. Misschien ten overvloede maar ik stuur ook een berichtje naar de triagist van 365 dat ik t/m 25 juni niet oproepbaar ben in verband met mijn vakantie. Ik krijg keurig een bevestiging terug.

Als ik tijdens mijn vakantie mijn zoon spreek zegt hij dat er een brief van 365 is. Ik vraag hem deze te openen en hij zegt: Goh mam, je had afgelopen dinsdag op controle bij de bedrijfsarts moeten komen. Ik geloof mijn oren niet. Kunnen ze daar niet lezen soms? Het heeft meteen zijn weerslag op mijn humeur. Wat gaan ze nu weer doen? Uiteindelijk geef ik ze maar het voordeel van de twijfel en ga er vanuit dat dit (ja, alweer ja) een foutje is.

 

Donderdagavond komen we thuis maar als vrijdag de post komt ben ik niet blij. Er is weer post van 365; de periodieke evaluatie naar aanleiding van het spreekuur van afgelopen dinsdag. “Niet verschenen zonder afzegging” staat er. Een kopie is naar de werkgever gestuurd. Ik ben woest want ik zie mijn werkgever ertoe in staat om per direct mijn loon te stoppen. Leo gaat voor mij bellen met 365 en maakt een nieuwe afspraak voor aanstaande dinsdag 28 juni. De assistente zegt dat mijn werkgever mijn vakantie aan hen had moeten doorgeven en dat is niet gebeurd. Foutje zeker! We laten het maar zo en gaan verder geen discussie aan.

Dinsdag, 28-06-2011
Vandaag is dus de eerste kennismaking met de nieuwe vrouwelijke bedrijfsarts. Leo gaat weer met mij mee. Ik vraag of ze er bezwaar tegen heeft als Leo mee naar binnen gaat en dat vindt ze prima. Ik word weer geacht mijn verhaal te doen dus vooruit dan maar weer.

Het is een vriendelijk ogende jonge ambitieuze vrouw die nog denkt dat ze de wijsheid in pacht heeft. De operatie is 11 weken terug dus wordt het wel eens tijd om weer aan het werk te gaan zegt ze mij. Zou ik niet duidelijk genoeg verteld hebben wat er in het verleden gedaan is, wat ik heb en hoelang ik hier al mee bezig ben? Is het wel duidelijk dat de recente biopten niet goed zijn en dat ik nog steeds pijn heb? Begrijpt ze überhaupt wel hoe ik me voel?

Ik confronteer haar met haar uitspraken en vraag of ze eigenlijk wel enig idee heeft waarom ik thuis ben en dat ze de situatie behoorlijk onderschat. Ze zegt dat ze de situatie niet onderschat maar dat ik niet zomaar thuis kan blijven. Als je het psychisch moeilijk hebt dan is het verstandig om psychologische hulp te zoeken. Nou dat lijkt me wat overdreven en niet nodig op dit moment. Ieder normaal denkend mens zou tijd nodig hebben om dit alles te verwerken. Vervolgens krijg ik de vraag waarom ik dat vind en dat ik dan vast wel hulp in het AVL kan krijgen. Dat de biopten niet goed zijn doen blijkbaar niet ter zake. Er zullen steeds onderzoeken zijn waarna je op de uitslag moet wachten. Dat is geen reden om maar niet te werken. Ze is duidelijk niet van plan om toe te geven dus ik geef het op. Ik heb echt geen zin in een ja/nee spelletje.

Oké, zeg maar hoeveel uur ik aan de gang moet. Dan zal ik me hersteld melden. Ik ga hier verder geen discussie met u over voeren. Tja, dat was nu ook weer niet de bedoeling en dus bindt ze in. Laten we dan afspreken dat we de week na je controle bezoek een afspraak plannen en dat je erover na gaat denken of en hoeveel je weer kunt gaan werken. Dat komt wat vriendelijker over en vind ik een beter idee. Ik stem erin toe.

Verder hebben we het nog over het ziekteverzuimbeleid van mijn werkgever. Ik vraag haar alert te zijn en medewerkers te geloven als ze met een vaag verhaal aankomen. Dit omdat de theorie en praktijk niet met elkaar overeen stemmen. Ze kan en wil niet geloven dat de werkgever mij voor de 3e achtereenvolgende keer niet hersteld wilde melden. Dat dit een financieel plaatje is gaat er bij haar helemaal niet in. Ik beloof haar bij het volgende bezoek de briefwisseling hierover mee te nemen.


Vrijdag, 05-08-2011
De uitslag van de PET-CT scan is goed. Er is niets op te zien en dat is super goed. Het enige plekje waar hij wel wat kan zien zit op de plek waar al eerder geopereerd is en dat is niet verontrustend heb ik begrepen. Geen kanker in mijn lijf maar wel veel onrustige cellen op verschillende plaatsen. Er zit wel een operatie aan te komen zegt hij. Ik zie meteen mijn geest alweer dwalen. Dat wordt natuurlijk weer een gevecht op mijn werk om mij staande te houden.

Vrijdag, 19-08-2011
Ik ben alweer een maand aan het werk. Door mijn werkgever word ik nog steeds doodgezwegen. Zowel van mijn leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit als van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK heb ik nog niets gehoord terwijl mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager hen telkens volledig op de hoogte houdt. Nummer 5 is naar mij toe heel duidelijk. Ik ben je casemanager in verband met je ziekte maar ik heb geen bevoegdheden als je leidinggevende, daar moet je voor bij nummer 6 en 7 zijn. Omdat zij de enige is waarmee ik contact heb en die ook voor mij opkomt houd ik me toch zoveel mogelijk vast aan haar.

Mijn gedane werk als kwaliteitsmedewerker in de laatste jaren begin ik steeds meer als bezigheidstherapie en van geen enkel belang te zien. Alle kwaliteitshandboeken die door mij aangepast zijn waren van nut voor de laatste audit maar daarna is er nooit meer iets mee gedaan. Dat gaat ook niet meer gebeuren vrees ik. Ik vul mijn tijd op dit moment met het verfraaien en up to date houden van mijn Excel bestand. Ik vind het heerlijk om daarin te puzzelen en ik ontdek steeds meer mogelijkheden. Verder ben ik begonnen om de MIC’s (melding incidenten cliënten) mij eigen te maken.

Woensdag, 24-08-2011
De pijn in mijn keel en oor blijft toenemen alsook de plekken op mijn tong. Tijdens de controle vandaag wordt besloten tot een onderzoek onder narcose (oon). Tijdens dit onderzoek zullen verschillende biopten genomen worden. Gelijktijdig zal er ook weer laserresectie worden gedaan.


Dinsdag, 20-09-2011
Ik heb vorige week een uitnodiging ontvangen om samen met alle medewerkers van de afdeling AOK (ARBO Opleidingen Kwaliteit) te lunchen op de locatie in Middenbeemster. Dit in het kader van gezelligheid. Het is de bedoeling dat iedereen een hapje maakt en dat meeneemt om zo een volledige lunch op tafel te zetten.

Eigenlijk heb ik hier geen zin in. Op collega’s ben ik zo afgeknapt dat ik uit zelfbescherming besloten heb om de relatie met mijn nieuwe collega’s puur zakelijk te houden en niet meer mee te doen aan activiteiten in de privé sfeer. Je denkt dat je een team vormt maar als het erop aan komt trekt iedereen zijn eigen plan en zal niemand het voor een ander opnemen. Daar heb ik van geleerd, maar ja, soms kom je er niet onderuit hè? Ik zie het maar als een vrijwillig verplichte werklunch en kom tot de conclusie dat het belangrijk is om af en toe te doen alsof ik gek ben en gewoon meedoe. Mijn collega’s kunnen niets doen aan het beleid van mijn werkgever en bovendien kunnen we niet om elkaar heen. Ook verdienen zij en ik een kans om elkaar beter te leren kennen.

Ik hoop wel dat ik mezelf kan beheersen als ik mijn leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit en haar en mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK tegen kom. Als ze vragen hoe het met me gaat krijgen ze de wind van voren. Ik moet me aan de regels houden maar zij ook. Ik vind het zo schofterig (sorry) dat ze niet eens de verantwoordelijkheid nemen om zich te gedragen als een leidinggevende waarbij ook het contact met een zieke medewerker hoort.

Gelukkig, mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK is niet aanwezig bij de lunch. Mijn leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit is er wel. Hoewel we per toeval naast elkaar komen te zitten is zij niet spraakzaam tegen mij en vraagt ze al helemaal niet hoe het met mij gaat terwijl ze weet dat ik weer op een operatie wacht. Wat moet ik daar toch mee? Is het desinteresse, onverschilligheid, onkunde of is er een advies om mij zoveel mogelijk dood te zwijgen? Ik weet het werkelijk niet maar de toon is gezet. Ik ben er klaar mee. Morgen verwacht ik een telefoontje wanneer ik opgenomen word voor weer een nieuwe operatie. Laat ik me daar maar op toeleggen.

Donderdag, 22-09-2011
Ik voelde het gisteravond al opkomen en jawel hoor. Ik word wakker met een enorme dikke bovenlip en opgezet gezicht. Ik probeer toch wat te drinken en eten maar het lukt niet helemaal zonder knoeien. Zelfs het praten is lastig en het voelt bijzonder vervelend. Ik moet huilen en baal van alles. Wanneer wordt mijn leven eindelijk weer eens normaal? En ja, daar geloof ik nog steeds in!!!

Leo belt naar mijn werk om me ziek te melden en ik tik een email voor mijn ad interim leidinggevende nummer 5. Oei, die is met vakantie. Dan stuur ik maar een email naar de directiesecretaresse, dan heb ik in ieder geval mijn best gedaan. Hoewel, buiten de arbo coördinator is er niemand die mij zal missen. Volgens mij heeft mijn nieuwe leidinggevende nummer 7 geen flauw idee wat ik uitspook iedere dag en dat wil ik graag zo houden.

Woensdag, 28-09-2011
Ik ben vandaag weer gaan werken. Ik meld me hersteld voor 16 uur per week. Het gaat goed hoor, 4 uur per ochtend en ik maak me niet zo druk meer, die tijd is voorbij.

Ik kreeg vandaag via de mail de kantoorindeling van het nieuwe kantoor in Purmerend. Ze hebben mij ook ingepland zie ik en daar ben ik helemaal niet blij mee. Het laatste woord is daar nog niet over gesproken. Ik vind 3 uur reistijd met het openbaar vervoer geen optie. Om nog maar te zwijgen van de kosten. Wat een arrogantie niet. Er is met mij nog geen woord gesproken over het hoe en wanneer maar krijg wel de indeling voorgeschoteld.

Als ik zin en tijd heb ga ik me er wel eens in verdiepen want voorlopig is de verhuizing voor mij niet aan de orde. Zolang ik (gedeeltelijk) ziek ben kunnen ze me niet overplaatsen. Eerst de behandeling van 17 oktober maar eens afwachten, de uitslag van de nieuwe biopten krijgen en herstellen. Daarna zien we wel verder.

De laatste keer?

Ik ben nog niet eens volledig hersteld als de pijn in mijn keel en oor weer begint toe te nemen. De nieuwe plekken worden groter voor mijn gevoel.

Mijn specialist wil er meer van weten. We maken een afspraak voor weer een onderzoek onder narcose. Tijdens dit onderzoek zal hij verschillende biopten nemen. Op die manier wil hij kijken of we het gebied met onrustige cellen kunnen afbakenen en daardoor beter kunnen behandelen. Hij zal het onderzoek zelf doen. We reserveren de o.k. langer zodat er ook genoeg tijd is voor laserresectie.

Noodgedwongen moet ik mij dus weer ziek melden op maandag 17 oktober. Dit is de dag van de operatie.


Dinsdag 1-11-2011
Vanmorgen staat er een afspraak met de bedrijfsarts op de agenda. De eerste na de behandeling van 17 oktober. Leuk om er even tussenuit te zijn met dat mooie weer.

Aansluitend ga ik meteen de griepprik halen. Eigenlijk kan het personeel de prik pas vanmiddag halen maar mijn leidinggevende heeft geregeld dat ik deze prik nu alvast kan halen. Echt super. Als ik het kantoor van de doktersassistenten binnenloop zie ik dat ik verwacht word, de spuit ligt al klaar. Ik krijg ook altijd een uitnodiging via de huisarts maar als het hier ook kan is dat net zo makkelijk. Bij de huisarts staat altijd zo’n lange rij.

Voordat we naar huis gaan wil ik nog even een paar collega’s gedag zeggen. Ik vind het ook raar om ze zomaar voorbij te lopen als ik toch op de gang ben. De bedrijfsarts en de doktersassistenten hebben hun kantoor in dezelfde gang als waar ik zit. Eigenlijk heb ik al teveel gepraat maar even zwaaien kan altijd. Ik kan mijn tranen niet in bedwang houden. Als we weer thuis zijn heb ik het helemaal gehad. Ik had me erop verheugd om er even tussenuit te zijn en wat bij te kletsen maar dat valt vies tegen. Ik ben hartstikke moe en heel emotioneel.

Donderdag 17 november
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager komt vanmiddag op de thee. We zitten best gezellig en ik vertel haar hoe ik me voel en hoe het met me gaat en natuurlijk komt het gesprek ook op het werk.

Ik ben nu 5 weken thuis en net als de voorgaande keren word ik ook nu weer door mijn werkgever doodgezwegen. Van zowel mijn leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit als van haar en mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK heb ik nog niets gehoord. Voor de behandeling niet en na de behandeling ook niet, dit terwijl mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager hen telkens volledig op de hoogte houdt.

Eigenlijk zijn nummer 6 en 7 alleen mijn leidinggevenden als het hen uitkomt. Toen ik tijdens mijn vorige ziekteperiode weer aan het werk wilde heeft nummer 6, tevens directeur AOK bevestigd dat ik niet hersteld gemeld mocht worden. Toen heb ik hem op mijn verzoek wel gesproken. Tijdens dat gesprek schertste hij de werkzaamheden die hij voor mij in petto had maar daar is het ook bij gebleven. Van leidinggevende nummer 7, hoofd afdeling kwaliteit heb ik één keer een email ontvangen waarin stond dat ze mijn vakantie in 2011 goedkeurde. Ook bij haar is het daarbij gebleven.

Ad interim leidinggevende nummer 5, tevens casemanager is naar mij toe heel duidelijk. Ik ben je casemanager in verband met je ziekte maar ik heb geen bevoegdheden als je leidinggevende, daar moet je voor bij nummer 6 en 7 zijn. Ze vertelt dat leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit en mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK wel met regelmaat vragen hoe het met mij gaat. Ik geloof haar niet maar begrijp wel dat ze tegen mij natuurlijk een positieve houding moet laten zien.

Mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager wil nummer 6 en 7 wel op hun gedrag aanspreken. Ik vraag haar dit niet te doen. Stel je voor dat ze me bellen. Ik ben bang dat ik me dan niet in kan houden en dat ze de wind van voren krijgen. Ik vertel haar dat ik soms droom van mijn werk. Volgens haar is mijn naam bij de kantoor- indeling van de tekening gehaald. Dat zou betekenen dat ik niet naar Purmerend hoef als ik weer beter ben.

Tijdens de onderhandelingen in 2007 over mijn positie als salarisadministrateur was het werken in Alkmaar één van de voorwaarden waarvoor ik mijn functie op wilde geven. Tot nu toe heb ik stand gehouden en werk nog steeds in Alkmaar maar wat de toekomst brengt?

Ook vraag ik mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager of ik met de feestdagen naar Tsjechië mag om zoon Stefan te bezoeken. Ze heeft er geen bezwaar tegen en vraagt mij om de datum door te geven zodra ik die weet. Het is nog niet zeker of we gaan want Leo wil alleen die kant op als ik knap kan eten.

Dinsdag 22-11-2011
Vandaag heb ik een belafspraak met de bedrijfsarts. Ze belt keurig op de afgesproken tijd en vraagt hoe het gaat en waarom ik nog niet aan het werk ben. De operatie is nu 5 weken terug. Ik vertel haar dat ik er nog niet aan toe ben om te gaan werken. Ik heb nog steeds dagelijks pijn, gebruik nog veel medicijnen en voel me de ene dag beter dan de andere. Ik vertel dat ik van de morfinespray en morfinepleisters af ben en dat ik alleen nog 4x per dag de paracetamol 1000 mg gebruik, aangevuld met Tramadol.

Wat doe je zoal de hele dag? Nou, eh niet zoveel eigenlijk, de dagen zijn zomaar om. Gisteren heb ik bijna de hele dag op bed gelegen omdat ik me niet zo goed voelde. Oh, dat moet je zeker niet doen hoor, dat is niet goed. Het is echt beter voor als je weer gaat beginnen met werken. De vorige keer ging dat ook goed dus waarom zou je dat nu niet kunnen? Ik vertel dat ik niet halfbakken aan het werk ga. Als ik ga werken dan wil ik er ook zijn en mijn werk doen en niet dat ik bang hoef te zijn dat ik om niets in huilen uitbarst.

Ach, een paar uurtjes werken kan je best wel. Weer zeg ik dat ik daar echt nog niet aan toe ben. Wanneer ben je dat dan wel? Over 2 weken? Laten we dan afspreken dat je over 2 weken weer gaat beginnen. Ik zeg dat ik dat niet kan beloven omdat ik niet weet hoe ik me over 2 weken voel. Dan roep ik je over 2 weken op voor mijn spreekuur. Dat vind ik prima. Ze moet duidelijk nog punten scoren bij de baas. Het enige wat belangrijk voor haar was in dit gesprek is de vraag wanneer ik weer ga beginnen met werken. Hoe ik me daarbij voel is blijkbaar helemaal niet belangrijk.

Een tijd terug was ik bij de huisarts en vertelde dat ik nog steeds ziek thuis ben. Ik voelde me daar toch wel schuldig over. Zeker na het opdringerige gedrag van de bedrijfsarts. De huisarts vond het helemaal niet vreemd en vond zelfs dat ik al hartstikke ver ben in het genezingsproces. Je moet goed beseffen dat ik natuurlijk met een heel andere pet op zit dan een bedrijfsarts, zegt hij.


Donderdag 02-12-2011
De post! Er is weer een mailing verstuurd door de afdeling PSA. Deze brief verwijst naar de nieuwe wetgeving, verkorte ziekteverzuim procedure en de nieuwe vakantiedagenregeling per 1 januari 2012. Zonder me er in te verdiepen vallen mij direct 2 dingen op.

1. Het ziekengeld ORT wordt nog steeds niet standaard uitbetaald. Over het ziekengeld meerwerk, bereikbaarheidsdienst en andere structurele vergoedingen wordt zelfs niet eens gepraat. De leidinggevende en de afdeling PSA zullen beslissen of je hier wel of geen recht op hebt. Bullshit natuurlijk. In het Burgerlijk Wetboek artikel 629 lid 1+9 en in de CAO VVT hoofdstuk 8, artikel 8.1, 2 sub a+b staat uitgelegd hoe dit ziekengeld berekend moet worden.

2. Over de mensen met een min/max contract wordt in het verkorte ziekteverlofprotocol niet eens gesproken maar ook die mensen hebben hun rechten. Meer hierover in het CAO VVT artikel 4.2 min/max contracten, artikel 4.3 nul urencontracten, artikel 8.1.1 loondoorbetaling bij ziekte en arbeidsongeschiktheid bij min- max contract

3. Als je niet op vakantie gaat tijdens je ziekte worden de uren afgeschreven die je op zou nemen als je niet ziek zou zijn. Wat een onzin!!! Tijdens ziekte wordt in geval van vakantie het volledige aantal uren afgeschreven die nodig zijn voor je vakantie. Uiteraard mag dit alleen als je daadwerkelijk vakantie hebt genoten. Dit is nieuw ten opzichte van voorgaande jaren en is gewijzigd en vastgelegd in het CAO per 01-01-2012.

Vrijdag moet ik weer op controle in het AVL ziekenhuis. Ik heb alweer een tijd behoorlijk last van mijn tong en keel maar ik denk niet dat mijn arts zo snel alweer wil opereren. Ik verwacht dat hij zo lang mogelijk wil wachten. Volgens de bedrijfsarts is dit geen reden om langer thuis te blijven en kan ik makkelijk weer voor een paar uur per dag aan het werk. Volgende week moet ik er weer heen. Bij het vorige bezoek heb ik om toestemming gevraagd om naar Stefan te gaan. Het was goed maar als je dat kan dan kan je ook wel te werk zei ze.

Dinsdag 13-12-2011
Vandaag moet ik weer op consult bij de bedrijfsarts. Ik vertel haar eerlijk over mijn laatste bezoek aan het AVL. Dit keer is ze wel begripvol en heel geïnteresseerd. Al snel komt de aap uit de mouw. Terwijl ze tot nu toe nog heel stellig was en mijn mening deelde dat mijn doel 100% herstel is reageert ze nu heel anders. Volledig herstel zit er misschien niet meer in zegt ze. Als ik wel weer 100% hersteld gemeld wil worden dan is het misschien raadzaam om te kijken hoe de UWV arts hier tegenover staat. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat je telkens ziek bent en dat de werkgever de financiële last moet dragen.

Deze boodschap moet ik even op me in laten werken. Leo is met me mee en we gaan langs mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager. Als ik vertel wat de bedrijfsarts gezegd heeft over mijn terugkeer en volledig herstel is zij net zo verbaasd als ik. Ze was toch heel duidelijk over de mogelijkheid om 100% te herstellen. Vanwaar deze ommekeer?

Blijf ziek jij!

Dinsdag 10-01-2012
De feestdagen hebben we doorgebracht bij onze zoon Stefan. Het was erg gezellig en ik ben weer opgeladen om aan mijn re-integratie te kunnen beginnen. Het wordt toch weer eens tijd om aan de gang te gaan.

Ik heb met mijn casemanager afgesproken dat ik begin met 2 ochtenden van 3 uur. Zo gezegd zo gedaan. Het is de eerste ochtend en ik kom niet aan werken toe. Ik maak met veel mensen een praatje en drink hier en daar een bakje koffie. Het is alsof ik niet weg geweest ben. Toch wordt het iedere keer moeilijker om de draad van het werk weer op te pakken.
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager is inmiddels overgeplaatst naar Purmerend. Ze moet nog wel haar kantoor uitruimen en komt daar nog voor terug. Ze gaat voor mij informeren of zij mijn casemanager blijft. Als dat goed is dan blijf ik met haar contact houden over mijn re-integratie. Als het niet goed is zal mijn leidinggevende nr. 6, tevens directeur AOK of leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit en projecten mijn casemanager worden. Beide hullen zich nog steeds in stilzwijgen.

Donderdag 19-01-2012
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager is weer een dagje in Alkmaar aan het werk. Ik vraag haar of ze mijn email gelezen heeft met daarin het opbouwschema dat ik gemaakt heb. Ja, hoor dat is een prima voorstel. Let je er wel op dat je niet teveel van jezelf vraagt? Ja hoor, dat komt wel goed. Ik heb op 7 februari weer een afspraak bij de bedrijfsarts en dan ga ik het voorstel ook met haar bespreken.


Woensdag 01-02-2012
Het gaat de goede kant op met Marga. Vandaag meld ik me voor 12 uur per week beter. Vanaf nu doe ik er per week 4 uur bij totdat ik weer op 100% hersteld zit. Als ik mijn mail doorneem bekijk ik ook even de wekelijkse vacaturekrant van mijn werk. Alsof ik er een voorgevoel van had. Tot mijn verbazing zie ik een vacature staan voor een kwaliteitsmedewerker. Deze vacature is nieuw en staat nu voor de eerste keer in de vacaturekrant. Ik lees hem goed door en mail de vacaturekrant door naar mijn privé email.

Wat hangt me nu weer boven het hoofd? Eerst had ik al van mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager gehoord dat mijn naam van de kantoorindeling is afgehaald en nu deze vacature. Betekent dit dat ik geschrapt ben als medewerker kwaliteit of betekent dit dat ik er een collega bij krijg? De nieuwe medewerker moet trouwens bereid zijn om op meerdere locaties werk te verrichten waaronder Alkmaar en dient in het bezit te zijn van een rijbewijs plus auto. Als ik hier navraag naar doe blijken ze inderdaad op zoek te zijn naar een medewerker met eigen vervoer en de geschikte opleiding om een kwaliteitssysteem op poten te zetten.

Ik verwacht niet dat ik hier iets over hoor van leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit of van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK. Communiceren is helaas niet hun sterkte kant. Net zoals ze mij doodgezwegen hebben tijdens mijn ziekte doen ze dit nu ook tijdens mijn re-integratie. Ik weet dat mijn interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager ze op de hoogte heeft gesteld van mijn re-integratie maar er komt geen enkele reactie. Zelfs die 5 kleine woordjes ….hoe is het met je…. krijgen ze blijkbaar niet over hun lippen en ook zelfs niet op papier in een email of zo.

316[1]Ik maak me weer veel te druk en dat moet ik niet doen. Ik voel dat ik weer een dikke bovenlip begin te krijgen. Het lijkt er verdacht veel op dat ik dit telkens krijg als er behoorlijke spanning is. Nou, al zie ik eruit als een aap, ik ga naar mijn werk morgen. Er is gelukkig nog werk voor de arbo coördinator wat ik kan doen en ik ben toevallig vandaag gevraagd voor wat ondersteuning bij het tekstverwerken in Word. Ik pak al het aangeboden werk aan maar ik pieker er niet over om zelf contact op te nemen met nummer 6 of 7.

Dinsdag, 07-02-2012
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Ik meld me voor 16 uur per week beter. Dit betekent dat ik vanaf nu 4 hele ochtenden aan het werk ben. Daar mag ik gerust trots op zijn al zeg ik het zelf. Ik heb een opbouwschema gemaakt waarin ik voorstel om er iedere week één uur per dag er bij te doen. Als het goed gaat zal ik dan half maart 100% hersteld zijn. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5, tevens case manager is het ermee eens. Nu de bedrijfsarts nog.

Ik heb weer een afspraak met de bedrijfsarts vandaag. Met mij gaat het heel erg goed. Ik durf het bijna niet hardop te zeggen maar ik denk dat de nieuwe medicijnen hun werk doen. Ik kan weer slikken zonder erbij te hoeven nadenken. Op 2 maart moet ik weer voor controle in het AVL. Ik heb een opbouwschema gemaakt. Ze bekijkt het aandachtig en heeft geen bezwaren. Ik vraag of ze in het systeem kan zien of mijn gedeeltelijke herstelmeldingen al zijn verwerkt. Dat lukt niet helemaal.

We hebben het ook nog over mijn werkzaamheden van dit moment en de betrokkenheid (0,0) van mijn werkgever . Ik zeg dat ik er niet over peins om zelf contact met ze op te nemen. Ze weten dat ik er weer ben dus als ze me nodig hebben dan komen ze zelf maar. Ik verveel me nooit en besteed veel tijd aan de registratie van de transfer hulpmiddelen. Verder kan ik diverse mensen van dienst zijn met mijn administratieve ervaringen. Er ligt werk genoeg op deze locatie.

De bedrijfsarts wil graag voor mij bemiddelen met nummer 6 of 7 maar je kunt je net zo goed hier nuttig maken en geen slapende honden wakker maken. Ze adviseert me om gewoon lekker mijn ding te doen en de zorgen om mijn werkgever naast me neer te leggen. Zij zullen niet veranderen en daar kan jij toch niets tegen doen. Daar ben ik het helemaal mee eens en zo gaan we het doen.

Ik vraag of er nog verdere afspraken met haar volgen. Je mag altijd zo binnenlopen hoor als er iets is. Ik zeg dat ik het zelf prettiger vind om er een officiële afspraak van te maken. Dat vindt ze ook goed dus ik krijg binnenkort de uitnodiging wel in de bus. In april zal ze me nog één keer oproepen om te evalueren. Ik ontvang toevallig net een email van mijn ad interim leidinggevende nummer 5, tevens case manager. Ze is donderdag in Alkmaar en komt als het lukt even bij me langs. Ik mail meteen terug of ze dan een uitdraai van mijn gedeeltelijke herstelmeldingen mee wil nemen zodat ik zelf kan zien of alles juist is verwerkt. Al met al ben ik tevreden en heb lekker gewerkt vandaag.

Donderdag, 09-02-2012
Vandaag heb ik mijn case manager weer eens gesproken. Nu ze niet meer in Alkmaar zit zie ik haar niet zo vaak meer. We bespreken mijn gezondheid en mijn werkzaamheden.

Als ik thuis komt ligt de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts in de bus. Ze heeft keurig verwoord welke afspraken we gemaakt hebben. Er staat zelfs in de laatste zin bij prognose dat volledig herstel in eigen functie in maart 2012 zal zijn.

Dinsdag, 14-02-2012
Wat gaan de dagen snel om nu ik weer aan het werk ben. Het is verdacht stil aan de overkant. Ik heb nog steeds geen reactie uit Purmerend ontvangen. Niet van mijn leidinggevende nr. 6, tevens directeur AOK, niets van leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit en niets van de afdeling PSA. Geen bericht goed bericht in mijn geval denk ik dan maar. Ik ga lekker mijn eigen gang zolang het nog kan en meld me beter voor 20 uur in de week.

Woensdag, 15-02-2012
Alle varianten zijn al toegepast en misschien is dit doodzwijgen ook een methode om iemand af te voeren. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat ik een band opbouw met mijn leidinggevenden en collega’s in Purmerend want dat maakt het probleem “Marga” alleen maar groter. Mijn gevoel blijft me maar waarschuwen dat ik moet oppassen en alert  blijven. Ligt dat nu aan mij of ben ik te wantrouwend? Ook al lijkt dit beleid nergens op kun je natuurlijk zonder meer stellen dat geen beleid ook een beleid is.

Dinsdag, 21-02-2011
Gisteren heb ik de hele dag op bed gelegen. Bij het wakker worden vandaag merk ik het al. Het is nog niet veel beter. Ik baal er enorm van maar ik zie het niet zitten om zo naar mijn werk te gaan. Volgens de procedure moet ik me eerst ziek melden bij de receptie en daarna bij mijn leidinggevende. Tja!!!

Ik bel de receptie en zij gaan mij netjes weer volledig ziek melden. Toevallig staat net mijn casemanager ook aan de balie dus dat treft. Ik krijg haar aan de telefoon en zij vertelt dat ze vanmorgen bij binnenkomst door een heel ontvangstcomité is opgewacht. Niet alleen het Noro virus heerst maar ook één of ander longvirus.

Er zijn naast het personeel ook heel veel bewoners ziek. Vooral ouderen en zwakkeren zijn erg kwetsbaar. Het personeel moet een schort dragen en krijgt een mondkapje op om verdere verspreiding te voorkomen. Het wordt mij zelfs verboden om deze week nog op mijn werk te verschijnen. Ik voel me hondsberoerd en duik mijn bed weer in.

Vrijdag, 24-02-2012
De telefoon gaat. Het is de bedrijfsarts. Ik zie dat je weer volledig ziek bent, wat scheelt eraan? Ik vertel haar waarom ik thuis ben en vertel er meteen bij dat mij verboden is om deze week op mijn werkplek te verschijnen. Ja, dat is goed hoor maar daar bel ik niet voor. Ik heb een vraag van de afdeling PSA ontvangen. Zij willen in verband met je herstelmeldingen graag van mij weten hoe duurzaam het herstel is. Oké, dat wil ik zelf ook wel weten. Hoezo? is meteen de wedervraag. Nou, ik zou het heel fijn vinden als iemand mij kan vertellen of en zo ja wanneer ik weer geopereerd moet worden of ziek word.

Ik bel je even omdat ik ze wil antwoorden dat er een kans is dat je weer opnieuw uit zult vallen maar dat dat niet met zekerheid te voorspellen is. Ben je het daar mee eens, ik zal er ook een kopie van naar jou sturen. Ja hoor, stuur maar op. Dus toch nog een reactie van de overkant. Ik moet dit telefoontje even laten bezinken.

Zondag, 26-02-2012
Het telefoontje van vrijdag blijft door mijn hoofd spoken en het lontje is behoorlijk kort. Moet ik me dus weer druk gaan maken over mijn positie in dit bedrijf. Het hele scenario maalt weer door mijn hoofd. Iedere associatie met mijn werk roept misselijkmakende weerzin op en het liefst kom ik er nooit meer. Helaas heb ik die keus niet. Volgens de nieuwe wetgeving zit de WIA er niet in voor mij, daar mankeer ik te weinig voor. Ook de financiële middelen om zelf ontslag te nemen heb ik niet. Het enige wat mij rest is dus zolang mogelijk stand proberen te houden.

Toen ik op 26 juni 2011 de eerste keer op consult kwam bij deze nieuwe bedrijfsarts heb ik haar al gezegd dat dit zou gebeuren. Toen sprak ze mij tegen en zei geen enkele reden te kunnen bedenken waarom ik niet 100% hersteld gemeld zal worden. Bij mijn 2e consult op 12 juli 2011 hebben wij deze conversatie herhaald. We zijn uitgebreid ingegaan op alle voor en nadelen die er voor de werkgever zijn wanneer ik voor een klein deel ziek zou blijven staan. Ook nu weer wuift ze mijn twijfel weg. Daar is echt geen reden toe zegt ze en ik kan me rustig gaan toeleggen op 100% herstel.

Nou, dat heb ik dus gedaan. Ik heb alles op alles gezet om weer met een instelling zo positief als mogelijk is mijn werk op te bouwen. Het valt niet mee maar met wat hulp is het te realiseren. Mijn collega’s op de gang zijn stuk voor stuk heel aardig en behulpzaam en steunen mij vaak zonder dat ze het zelf beseffen door hun glimlach of schouderklopje.

Dinsdag, 28-02-2012
Ik ben weer opgeknapt en ga weer werken. Ik meld me voor 24 uur in de week beter. Een weekje later doe ik er weer 4 uur bij. Op 6 maart meld ik me voor 28 uur beter. Het werken valt me best wel zwaar. Van dinsdag tot vrijdag werk ik nu 7 uur per dag. Dat is veel, maar wat er ook gebeurd ik wil voor het einde van de maand volledig hersteld zijn en op 34 uur werken zitten. Er is zo ondertussen een machtsstrijd aan de gang tussen mijn werkgever en mij. De werkgever wil mij ziek houden en ik vecht voor herstel.


Vrijdag, 09-03-2012
Gelukkig, het is weer weekend. Even bijkomen, dat heb ik hard nodig. Het is heel erg zwaar om weer zoveel uur te werken. De wet en regelgeving verplicht mij echter om koste wat het kost aan het werk te blijven.

Als ik voor een deel ziek blijf staan en dan weer opnieuw ziek word dan mag mijn werkgever mij 2 jaar na de eerste ziektedag ontslaan. Misschien dat ik dan na enige tijd voor een klein percentage in de WIA (vroeger WAO) kan komen bijvoorbeeld van 0 tot 35%. Bij dit percentage ontvang je geen uitkering van het UWV.

Voor dit deel kan ik dan na herstel een WW uitkering aanvragen want bij mijn huidige werkgever kom ik er vast niet meer in. Er is flink gekort op de uitkeringen. Met mijn arbeidsverleden heb ik recht op de maximale periode van ongeveer 3 jaar WW uitkering. Daarna wordt het gezamenlijke inkomen aangevuld tot niet meer dan het bijstandsniveau. Dat zou weer als gevolg hebben dat mijn volledige inkomen wegvalt en we daardoor ons huis niet meer kunnen betalen en in de financiële problemen komen.

Ik heb tot nu toe mijn hele leven gewerkt en premie betaald. Helaas zijn de sociale voorzieningen al door anderen opgeslokt en kan ik er zelf geen gebruik meer van maken. Een slechte zaak vind ik zelf. Op dit moment kan ik mijn werkuren echt niet meer opvoeren. Zolang ik op het werk ben gaat het wel maar als ik eenmaal thuis ben dan ben ik bijna comateus. Ik blijf nog even op 28 uur zitten.

Ik denk dat ik tegen een burn-out aanzit. Het gebeurt steeds vaker dat ik kapot thuis kom. Ik kan er geen tegenwerking meer bij hebben en heb mijn handen vol aan mijn herstel. Zolang ik op mijn werk ben gaat het wel maar als ik thuis kom merk ik pas hoe moe ik ben. Ik kan niets meer hebben en moet regelmatig huilen van vermoeidheid. Iedereen zegt ook maar dat ik er zo goed uitzie. Ja, wat een weer. Ik heb door het vasthouden van vocht door de medicijnen een behoorlijk gevuld hoofd. Mijn hoge bloeddruk voegt daar nog een paar gezonde rode wangen aan toe. Ik had beter mijn been kunnen breken. (in alle opzichten, lol)

Er zijn enkele mensen die weten dat ik mijzelf moet zien te vermaken en geen werk aangeleverd krijg. Niet van leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK maar ook niet van leidinggevende nummer 7, hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten. Als iemand vraagt wat ik nu zoal doe op een dag zeg ik dat ik diverse afdelingen ondersteun met mijn administratieve diensten en dat het mij niet uitmaakt wat ik moet doen. Het wordt tenslotte iedere dag weer opnieuw 5 uur zeg ik dan stoer. Ik moet doorgaan alsof er niets aan de hand is en aan niemand iets laten merken maar “mijn harde schijf is helemaal vol”.

Mijn werkgever mag dan aangeven dat ik vaak ziek ben maar ze vergeten erbij te zeggen dat ik in de bedoelde periodes wel zoveel mogelijk gewerkt heb. Meermalen zelfs tot 100% herstel. Ik zal God op mijn blote knieën danken als ik niet meer naar mijn werk hoef. Ik ben er helemaal klaar mee en heb wel genoeg gezien om überhaupt nog te willen werken. Mijn werkgever wil graag van mij af. Nou dat is geheel wederzijds! Wat mij betreft mogen ze me voor een flink bedrag uitkopen maar ik ben bang dat ik daar net niet belangrijk genoeg voor ben.

Dinsdag, 06-03-2012
Ik doe maar net alsof ik gek ben en doe er weer 4 uur bij. Ik zit nu op 28 uur werken per week. Met verschillende mensen bespreek ik het gedrag van mijn werkgever en we komen allemaal tot dezelfde conclusie. Niemand durft zijn mond open te trekken omdat men stuk voor stuk bang is voor de gevolgen. Zo gaat het nu altijd! Er schijnt een ware angstcultuur te heersen in Purmerend. Men spreekt nu al over het vertrek van de algemeen directeur en hoopt dat het daarna beter zal gaan. Dit vertrek is over ongeveer 2 jaar.

Ik maak duidelijk dat ik niet kan begrijpen dat mensen hun werk blijven doen terwijl ze weten dat er dingen gebeuren die niet juist zijn. Dan kun je jezelf toch nooit meer recht in de ogen kijken? Of is het zo dat de mensen daar echt niet beter weten en alles geloven en doen wat ze voorgeschoteld krijgen?
In dat geval wordt het tijd dat men eens ernstig gaat twijfelen aan de kwaliteiten van het bedoelde personeel in de ondersteunende diensten. Ook komen we tot de conclusie dat het voor mij het beste is dat ik ten opzichte van mijn werkgever een afwachtende houding aanneem en lekker mijn eigen ding ga doen op de locatie in Alkmaar. Zolang ze in Purmerend maar niet geconfronteerd worden met mijn persoontje is er ook geen probleem en hoeft niemand een beslissing te nemen.

Er komen voorbeelden voorbij van mensen die tegen het beleid ingingen en die nu hun baan kwijt zijn. Ook van iemand die in een bepaalde projectgroep zat en niet meeging met de genomen besluiten is botweg uit deze groep gezet.

Donderdag, 8 maart
Ik heb nog een leuk verhaal van iets wat ik gelezen heb eerder deze week. In de digitale gids van mijn werk wordt 1x per maand geschreven welke nieuwe procedures, werkbeschrijvingen of formulieren er zijn en waarom. Iets wat natuurlijk meteen mijn interesse wekt. Als ik de nieuwe artikelen doorblader lees ik de procedure wanneer men in aanmerking kan komen voor een beeldschermbril en hoe men de kosten van een beeldschermbril kan declareren.

Laat ik nu in november 2011 een speciale beeldschermbril gekocht hebben en voldoen aan de voorwaarden. Volgens artikel 5.11 van het Arbo besluit en artikel 44 van de Arbowet is de werkgever verplicht de kosten van deze bril te dragen. Nou, het moet me vast wel lukken om de afdeling PSA weer eens op stang te jagen. Ik download het daarvoor bestemde declaratieformulier en vul het in. De rekening en het betalingsbewijs voeg ik erbij. Mijn case manager ondertekent het alvast.

Daarna stuur ik het formulier naar mijn vermeende leidinggevende nummer 7, hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten. Voor de zekerheid mail ik nog even. Ter verificatie dat het echt om een beeldschermbril gaat laat ik de nota van mijn gewone bril aan mijn case manager zien zodat ze kan bevestigen dat het echt een beeldschermbril is. Ik heb namelijk eerst een gewone bril gekocht en 2 weken later de beeldschermbril. De vergoeding is maximaal € 172,00. Ze zullen vast wel iets verzinnen om het niet te hoeven uitbetalen. Wordt vervolgt.

Mijn vermeende leidinggevende nummer 7, tevens hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten heeft tegen mijn casemanager gezegd dat de afdeling PSA twijfelt aan de duurzaamheid van mijn herstel. Daar gaan we weer! Bestaat er überhaupt iemand die kan stellen duurzaam arbeidsgeschikt te zijn? Het is waar, ik heb enkele ziekteperiodes meegemaakt en de kans bestaat dat ik ergens in de toekomst opnieuw geopereerd moeten worden maar dit is niet met zekerheid te stellen.

En stel dat ik wel weer geopereerd moet worden, wanneer dan? Binnen 14 dagen, binnen een jaar of over 10 jaar? Wie het weet mag het zeggen want ikzelf en ook mijn specialist kunnen dit niet voorspellen. Als de afdeling PSA en mijn leidinggevende nr. 6, tevens directeur AOK dit zonder enige medische kennis en inhoudelijke informatie wel kunnen, vind ik dat heel knap.

Donderdag, 15-03-2012
Er is alweer een week om en mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten heeft nog niet gereageerd op mijn verzoek voor de vergoeding van de beeldschermbril. Dan ontvang ik halverwege de middag toch een reactie van haar. Het is de eerste keer sinds mijn ziekmelding dat ik iets van haar hoor. Jawel hoor, deze email loopt dan ook weer over van belangstelling. Hieronder haar antwoord, en voor alle duidelijkheid, dit is de complete email:

>>>  15-3-2012 15:31 >>>
Is ondertekend en verstuurd.
groeten.

Woensdag, 21-03-2012
Na de koffie en het wegwerken van wat lopende zaken ga ik eens kijken wat er in mijn mail box zit. Wat verrassend, alweer een email van mijn vermeende leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit. Het is een uitnodiging voor een gesprek op a.s. maandag 25 maart in de kamer van leidinggevende nummer 6, tevens directeur A.O.K. In dit gesprek wil men de duurzaamheid van mijn herstel bespreken.

Er wordt grof geschut ingezet. Bij dit gesprek zullen de volgende personen aanwezig zijn: Leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK, leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit, een HRM adviseur die ik niet ken en mijn persoontje.

Gaan ze mij nu intimideren? Het is een bewezen feit dat mensen altijd zekerder en sterker zijn als zij een gesprek op hun eigen vertrouwde plek hebben. Een gesprek op de kamer van de directeur is dus hun 1e winst. Het uitnodigen van meerdere “belangrijke” mensen is hun 2e winst. Wie zal ik eens meenemen?

Waarom nodigen zij mij nu precies uit op mijn vrijde dag (ik ben de laatste 15 jaar altijd vrij op maandag) en waarom op zo’n korte termijn? De bedrijfsarts is er altijd op dinsdag dus daar kan ik niet mee overleggen. Zou dat toeval zijn? Ik krijg niet lang de tijd om na te denken. Een minuutje na het openen van mijn email (de tijd van het lezen van de email kan de afzender zien) belt mijn vermeende leidinggevende nummer 7 tevens hoofd afdeling kwaliteit mij.

Zij: Ik heb je een email gestuurd heb je deze ontvangen?
Ik: Ja hoor.
Zij: Naar aanleiding van de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts willen we graag met je praten over de duurzaamheid van je herstel. stotter, stotter.
Ik: Okè.
Zij: Ja, want de bedrijfsarts heeft de afdeling HRM over de duurzaamheid van je herstel geïnformeerd. Zij hebben dit weer aan mij doorgegeven met de vraag over hoe nu verder. Eh, en ik weet nog van de vorige keer dat er wat problemen waren over je herstel. En eh ik weet ook niet zo goed hoe het allemaal gaat. Daarom heb ik aan leidinggevende nummer 6, tevens directeur ATP & HRM advies gevraagd. Nu gaat alles via de mail maar we willen het graag in een gesprek toelichten, stotter, stotter. (ja, ik zou ook stotteren als ik zo’n verhaal moest ophangen. Ik en de oplettende lezer, weet dat het anders is gegaan maar ik geef geen reactie.)

Ik: Oh, alleen kan ik maandag niet.
Zij: Kan je niet?
Ik: Nee, maandag is mijn vrije dag en dan heb ik andere bezigheden.
Zij: Oh ik wist niet dat je op maandag altijd vrij bent.
Ik: Ja dat ben ik al jaren
Zij: Ja, eh, eh dan moet ik maar aan de secretaresse van dhr. .. vragen of zij een andere afspraak kan plannen.
Ik: Ja.
Zij: Nou, ik zal kijken of het lukt en dan hoor je het nog wel.
Ik: Okè.
Zij: Doeg.
Ik: Doeg.

Na dit gesprek zit ik te trillen als een rietje en moet moeite doen om niet in tranen uit te barsten. Dat gaat weer een hele strijd worden maar eigenlijk wist ik dat al. Eerst Leo bellen. Potverdorie hij is er niet. Ik ga een bakkie koffie halen en probeer het nog een keer. Weer wordt er niet opgenomen. Dan bel ik zijn mobiel maar hij loopt in de bouwmarkt. Ik zeg dat ik later terug bel. In de tussentijd schrijf ik een verslagje over het gesprek. Ik merk dat het helpt en tegen de tijd dat alles op papier staat ben ik weer rustig.

Ik heb contact met mijn case manager en er volgt een mailwisseling met goede adviezen. Omdat zij niet mijn officiële leidinggevende is zal zij niet bij het gesprek aanwezig zijn. Later bedenk ik me dat zij in haar functie als case manager juist wel bij deze afspraak hoort te zijn. Van werken komt niet veel meer. Ik moet vanmiddag even met mijn moeder naar een afspraak en daarna ga ik naar huis.

Ik heb nog niet eens mijn jas uit als de telefoon al gaat. Het is mijn case manager. Zij is inmiddels op de hoogte van de afspraak. Mijn vermeende leidinggevende nummer 7, tevens hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten heeft haar gebeld omdat ze mij niet kan bereiken. Ze wil mij niet thuis bellen. De afspraak is verzet naar morgenmiddag, of ik dan kan. Ja hoor, doe maar.
We praten nog wat na over een aantal zaken. Zij heeft inmiddels gehoord dat het niet op prijs wordt gesteld als ik iemand meeneem naar het gesprek. Om de boel niet meteen op scherp te zetten adviseert ze mij om zonder Leo het gesprek in te gaan. Als collega en case manager wil zij wel met mij mee en van dat aanbod maak ik dankbaar gebruik.

Enfin, het houdt de gemoederen weer aardig bezig en Leo en ik praten er lang over. Ik denk dat ze mij morgen wat onder druk willen zetten om mij zover te krijgen dat ik gedeeltelijk ziek blijf staan. Of misschien zullen ze mij wel proberen te chanteren en dat ze mij alleen hersteld melden als ik naar Purmerend wil om te werken. Spannend! De afspraak is om 14.30 uur.

Vanavond blader ik eens door mijn digitale archief. Er staat mij iets bij over een rechtszaak voorafgegaan door een aantal Kamervragen. Joepie, binnen 10 seconden gevonden. Ik heb verschillende actuele rechtspraken in mijn archief zitten. Meer interessant zijn de Kamervragen die gesteld zijn in de 2e kamer. De antwoorden van minister Kamp (de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid) over het arbeidsongeschikt melden voor enkele procenten, spreken voor zich.

ah-tk-20102011-3578
ISSN 0921 – 7398
’s-Gravenhage 2011Tweede Kamer der Staten-Generaal 2
Vergaderjaar 2010–2011 Aanhangsel van de Handelingen vragen gesteld door de leden der Kamer, met de daarop door de regering gegeven antwoorden
3578

Vragen van het lid Omtzigt (CDA) aan de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid over arbeidsongeschikt melden voor enkele procenten (ingezonden 15 augustus 2011). Antwoord van minister Kamp (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) (ontvangen 8 september 2011).

Vraag 1
Heeft u kennisgenomen van de uitspraak van de rechtbank Zwolle-Lelystad van 22 juli 2011, waarin de rechtbank bepaald heeft dat een werknemer volledig hersteld verklaard dient te worden bij werkhervatting en niet voor één of enkele procenten ziek gemeld kan worden om zo de Wet Werk en Inkomen naar Arbeidsvermogen (WIA) termijnen door te laten lopen (in het laatste geval loopt de wachttijd voor de WIA door)?
Antwoord:
Ja.

Vraag 2
Deelt u de mening dat een werknemer die zijn werk volledig hervat heeft en niet voor één of enkele procenten ziek gemeld mag worden en zeker niet voor maanden? Zo nee, waarom niet?

Antwoord:
Ik deel uw mening in die zin dat een werknemer die na een ziekteperiode de bedongen arbeid volledig heeft hervat, niet administratief voor één of meer procenten arbeidsongeschikt kan worden gelaten. De op schrift gestelde situatie is dan immers niet in overeenstemming met de werkelijke situatie.

Vraag 3
Hoeveel werknemers en (semi-)ambtenaren zijn op dit moment «voor 1 of enkele procenten» (maximaal 5 procent) arbeidsongeschikt gemeld bij de arbodiensten?

Antwoord:
Er wordt geen landelijke registratie bijgehouden over het ziekteverzuim. Wel vindt door het CBS en TNO jaarlijks een onderzoek plaats naar de arbeidsomstandigheden van werknemers in Nederland. In deze Nationale enquête arbeidsomstandigheden (NEA) wordt aan werknemers wel gevraagd of, en zo ja, hoe vaak zij in het afgelopen jaar hebben verzuimd en om hoeveel werkdagen het naar schatting ging, maar niet de mate waarin men per dag heeft verzuimd. De dagen waarop men gedeeltelijk heeft verzuimd vanwege ziekte, tellen volledig mee als verzuimdagen.

Vraag 4
Op welke wijze zult u er zorg voor dragen dat de praktijk dat werknemers die hun eigen werk volledig hervat hebben, niet ziek gemeld blijven?
Antwoord:
In de casus waarover de rechtbank Zwolle-Lelystad een beslissing nam, bestond er tussen de werkgever en werknemer verschil van mening over de vraag of, en zo ja, vanaf welke dag de werknemer de bedongen arbeid weer volledig kon verrichten en of dat herstel een duurzaam karakter had. Omdat de arboarts dat laatste betwijfelde stelde hij aan de werkgever voor om de werknemer voor 1 of enkele procenten arbeidsongeschikt te laten om zo te onderzoeken of de werknemer inderdaad probleemloos zijn werk kan verrichten. Dat laatste werd door de werkgever aldus uitgelegd dat de arboarts feitelijk aangaf dat de werknemer nog niet (volledig) arbeidsgeschikt was. De werknemer was het daar niet mee eens. Er was dus sprake van een inhoudelijk verschil van mening tussen werkgever en werknemer. Dat valt met regelgeving niet te voorkomen. Wel is nodig dat meningsverschillen kunnen worden beslecht door een onafhankelijke en onpartijdige instantie. In dit geval bestaat daarvoor een speciale, laagdrempelige voorziening doordat het UWV om een second-opinion kan worden verzocht (zie ook antwoord 7).

Vraag 5
Kunt u per sector (wellicht op basis van informatie van de arbodiensten) in Nederland aangeven welk percentage werknemers voor een percentage van 1% tot 10% is ziek gemeld bij het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekering (UWV)?

Antwoord:
De werkgever dient een werknemer uiterlijk na 42 weken ziek te melden bij het UWV. De Ziektewet (ZW) kent, evenals het Burgerlijk Wetboek (BW), niet het onderscheid tussen gedeeltelijke en volledige arbeidsongeschiktheid. Een werknemer is wel of niet arbeidsongeschikt. Als een werknemer zijn arbeid niet volledig kan verrichten, dan wordt hij voor de ZW en het BW als arbeidsongeschikt aangemerkt. Een werkgever behoeft daarom aan het UWV enkel te melden dat een werknemer arbeidsongeschikt is, en dus niet of er sprake is van gedeeltelijke of volledige arbeidsongeschiktheid. Er bestaan dan ook geen cijfers over het aantal werknemers dat gedeeltelijk arbeidsongeschikt is gemeld bij het UWV.

Vraag 6
Neemt u in overweging om werkgevers te verplichten om hun werknemers ten minste één maal per drie maanden schriftelijk te informeren over hun door de arbo-arts vastgestelde (mate van) geschiktheid voor eigen werk? Zo nee, neemt u dan in overweging te bevorderen dat werknemers beter en vaker schriftelijk geïnformeerd worden over hun (al dan niet volledige) geschiktheid voor eigen werk? Zo ja, op welke wijze?

Antwoord:
Op grond van de Regeling procesgang eerste en tweede ziektejaar dient de werkgever in overleg met de werknemer een plan van aanpak op te stellen. In dit plan van aanpak dient onder meer te worden opgenomen welke activiteiten door de werkgever en werknemer zullen worden ondernomen gericht op inschakeling in de arbeid, de daarmee te bereiken doelstellingen en de termijnen waarbinnen die doelstellingen naar verwachting worden bereikt. Dit plan van aanpak dient periodiek te worden geëvalueerd. De werkgever dient dit plan van aanpak op schrift te stellen en onverwijld een afschrift aan de werknemer te geven. Naar mijn mening wordt de werknemer zodoende voldoende geïnformeerd over de wijze waarop zijn terugkeer in het arbeidsproces wordt bevorderd, meer in het bijzonder of, en zo ja, wanneer de werknemer naar verwachting weer de bedongen arbeid volledig kan verrichten.

Vraag 7
Is er een wijziging van wet- en/of regelgeving gewenst naar aanleiding van het vonnis van de rechtbank Zwolle-Lelystad van 22 juli jongstleden?

Antwoord:
Naar mijn mening vormt de betreffende casus geen aanleiding om de bestaande wet- en regelgeving aan te passen. Zoals gezegd was in die casus sprake van een verschil van mening tussen werkgever en werknemer over de vraag of, en zo ja, vanaf welke dag de werknemer de bedongen arbeid weer volledig kon verrichten en of dat herstel een duurzaam karakter had. Voor dit soort meningsverschillen is de mogelijkheid van een second-opinion bij het UWV gecreëerd. Uit de casus blijkt dat de werknemer van die voorziening gebruik heeft gemaakt. De second-opinion leidt er in veel gevallen toe dat de werknemer het verschil van mening niet aan de rechter behoeft voor te leggen, omdat de werkgever het deskundigenoordeel van het UWV volgt. Dat de werkgever dat in deze casus niet heeft gedaan, is geen reden om het huidige systeem van rechtsbescherming te wijzigen.

 

Het 1e gesprek:

Donderdag, 22-03-2012
Ik heb er nog eens goed over nagedacht en meld me vandaag voor 100% beter. Eigenlijk wilde ik me a.s. dinsdag volledig hersteld melden maar vandaag lijkt me beter. Kunnen we dat meteen meenemen in het gesprek vanmiddag. Ik voel nu wel wat genoegdoening. Zo zie je maar, soms zitten er ook leuke kanten aan het ziek zijn. Maar wat nog veel belangrijker is, is het volgende. Als ik 4 weken 100% hersteld blijf en ik word wel opnieuw ziek dan gaat het nieuwe ziekte termijn van 2 jaar weer opnieuw in. Voor mij een stukje zekerheid voor de toekomst. Hoe de reactie elders is kan ik wel raden.

Vandaag is voor mij een wel hele belangrijke dag. Als ik wakker word malen er meteen weer allerlei gebeurtenissen over het werk door mijn hoofd. Nu moet ik me weer gaan verdedigen en vechten voor mijn baan. Ik zit te trillen en moet bijna huilen. Zo kan ik toch niet het gesprek ingaan vanmiddag, dat wordt helemaal niks. Leo en ik hebben gisteravond uitgebreid gesproken over hoe ik me het beste kan opstellen tijdens het gesprek. Ook van mijn case manager heb ik wat tips gekregen. Ze hebben allebei gelijk en zo wil ik het ook doen. Maar ja, dan moet ik dat nog wel kunnen.

Voor een operatie krijg je in het AVL ziekenhuis altijd eerst een tabletje oxazepam. Ik heb uit het ziekenhuis een keer wat tabletjes meegekregen maar die heb ik nog nooit gebruikt. Ik denk dat nu het moment is dat ik zo’n tabletje nodig heb. Ik neem er één in en stop een 2e als reserve in mijn tas.

Mijn collega’s in Alkmaar zijn vandaag extra lief voor mij. Een schouderklopje, een knuffel en ik word zelfs achter mijn bureau vandaan getrokken om koffie te komen drinken. Het pilletje doet zijn werk en ik kom de ochtend rustig door. Leo wil niet dat ik met het openbaar vervoer vanaf de locatie in Alkmaar naar de locatie in Purmerend ga en komt mij op tijd ophalen met de auto.

Op dit tijdstip ben ik om op de locatie te komen met het openbaar vervoer één uur en drie kwartier onderweg en terug ook weer in omgekeerde volgorde. Lang leve het openbaar vervoer:
1. Lopen naar de bushalte Alkmaar(6 minuten)
2. Stadsbus 2 naar het station Alkmaar
3. Lopen naar het treinperron (4 minuten)
4. Intercity naar Amsterdam centraal
5. Lopen naar bushalte CS  (7 minuten)
6. Bus 304 naar Purmerend
7. Lopen naar de werklocatie

We komen gelijk met mijn case manager aan en staan nog even in het zonnetje voordat we naar binnen gaan. Leo haalt een kopje koffie in het restaurant, hij mag niet mee en gaat buiten zitten wachten tot het gesprek achter de rug is. Er is een uur ingepland.

We worden verwacht in het kantoor van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur. We lopen door de gouden gang. Deze gang wordt zo genoemd omdat alle bobo’s hun kantoor hier hebben en omdat het voor de gewone medewerkers een stap is om hier te komen. Gelukkig voel ik dat niet zo. Komt vast door alle negatieve ervaringen waardoor ik eerder op deze mensen neer- dan opkijk. We wachten netjes op de gang totdat we geroepen worden.

De deur gaat open en we mogen binnenkomen. Na het handen schudden wordt er een kopje koffie gehaald en het gesprek kan beginnen. De volgende personen zijn aanwezig:
– Leidinggevende nummer 6, tevens directeur A.O.K.
– Leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit
– HRM adviseur
– Ex Case manager
– Marga, salarisadministrateur WH vervallen

Nr. 6 opent het gesprek met de mededeling dat we bij elkaar zitten om mijn werkzaamheden en aansluitend de duurzaamheid van mijn herstel te bespreken. De toon is gezet en dan niet in positieve zin. Ik luister zeg ik. Vrijwel direct begint nr. 6 mij te verwijten dat ik met de bedrijfsarts afgesproken heb om mij precies op 29 april a.s. hersteld te gaan melden. Precies op de dag dat ik 2 jaar ziek ben. Vreemd, maar ik houd keurig mijn mond, geef geen reactie en luister naar wat hij verder te zeggen heeft. Het is moeilijk praten als je geen respons krijgt.

Ik wil dat alles voor 1 mei a.s. geregeld is. Er zal een TFO (Taak Funktie Omschrijving) gemaakt moeten worden. De HRM adviseur zegt dat er wel een TFO is. Oh ja? Zeg ik. Waarom heb ik die dan niet? Nou, die TFO is algemeen en voor jou moet er één speciaal op maat geschreven worden. Je krijgt tenslotte ook nog salarisgarantie. Ja, natuurlijk zeg ik er bot bovenop, dat zou helemaal mooi worden. Je functienaam wordt administratief medewerker kwaliteit voor 24 uur in de week en 8 uur per week ben je receptiemedewerker. Maar ik heb een contract voor 34 uur per week en dit zijn samen 32 uren. Er was enige verbazing over mijn werkdagen van 8,5 uur maar dit terzijde.

Mijn mond valt open. Receptie medewerker? Weet het hoofd facilitaire dienst dit wel? Ik kan me nog herinneren dat ze mij wel wilde inzetten maar dat zij niet de kosten van mij van haar budget af wilde. Ach, dat maakt nu niet meer uit want de kosten komen tegenwoordig uit een ander potje. Wat grappig, komt zomaar mijn leidinggevende nr. 2, manager FEZ weer eens om de hoek kijken.
Nr. 6 gaat verder met een uiteenzetting van de werkzaamheden en de locatie waar deze werkzaamheden moeten plaatsvinden. Ik reageer door te stellen dat een reistijd van 2 x 1 3/4 uur dus totaal 3,5 uur reizen per dag niet reëel is in mijn situatie. Om mijn woorden kracht bij te zetten laat ik het uitgeprinte reisadvies zien. De HRM adviseur bevestigt mijn woorden omdat ze hier zelf ook al naar gekeken had.

Ik vind dat jullie zeker in mijn situatie niet van mij kunnen verwachten dat ik zo’n lange reistijd naast mijn werkdag van 8,5 uur op me moet nemen. Mede omdat er in dit digitale tijdperk makkelijk op een andere locatie gewerkt kan worden. De telefoon is geduldig en ook via de pc is er prima te communiceren. Nr.6 geeft het woord aan nr.7 die mij moet overtuigen van het feit dat het veel beter is om samen met collega’s op dezelfde locatie te zitten. Voor jouw functie is veel overleg nodig met collega’s. Nogmaals zeg ik dat ik dit geen reëel voorstel vind.

De HRM medewerkster stelt dat de reistijd wel meevalt. Je reist nu toch ook al 20 minuten. Hè? Ik ben met 10 minuten op mijn werk hoor. Niet waar, je hebt dit zelf gezegd in een eerder gesprek. Klopt dat was in 2007 maar inmiddels is het wegennet verbeterd. Ik ben niet langer dan 10 minuten onderweg. Mijn case manager bevestigt dit gelukkig. Ik vraag hoe het zit met de werkzaamheden die ik nu in Alkmaar voor de Arbo coördinator doe. Het registreren, de inname en uitgave van de transfer hulpmiddelen moet toch echt op locatie gebeuren. Deze registratie moet mettertijd locatiebreed gaan plaatsvinden.

Als je het eens bent met gedeeltelijk herstel dan kunnen er afspraken gemaakt worden over je werkzaamheden maar als je erbij blijft dat je 100% hersteld gemeld moet worden dan kan dat niet omdat je niet duurzaam arbeidsgeschikt ben. Waarom snap ik deze stelling niet?

Mijn case manager vraagt of er misschien nog ruimte zit in de verdeling van de werkzaamheden tussen locatie Purmerend en Alkmaar. Hier gaat nr. 6 niet op in. Hij reageert met een volgens hem goed voorstel. Omdat mijn vorige collega’s uit Alkmaar dit ook gehad hebben wil hij mij uit coulance 2 jaar reizen in diensttijd aanbieden. Ook het sociaal plan voorziet hierin.

Bovendien heb je destijds een brief ondertekend waarin staat dat het niet met zekerheid te stellen is dat je werkplek Alkmaar blijft. Ik stel dat er ten eerste geen sociaal plan meer is. In de periode dat dit sociaal plan geldig was en ik mijn functie opeiste zei men dat het sociaal plan niet voor mij gold omdat ik ziek was. Waarom nu dan wel weer terug vallen op dat oude verlopen sociaal plan uit 2007? Ten tweede vind ik niet dat je nu (2012) nog kan terugvallen op een brief uit 2008 terwijl daar nooit naar gehandeld is.

De HRM adviseur vraagt waarom dan niet. Ik leg ten overvloede kort en bondig uit dat ik tijdens de fusie uit mijn functie ben gezet terwijl ik volgens het sociaal plan wel een werkplek als salarisadministrateur kon opeisen. Omdat ik ziek was wilde leidinggevende nr. 2, manager FEZ mij niet plaatsen op zijn afdeling, zelfs niet in een andere functie op de salarisadministratie. Ja, ik kon terugvallen naar een veel lagere functie op de crediteurenadministratie. Zo ben ik 20 jaar terug begonnen en zag dat niet zitten.

Er was geen ander werk voor mij werd er steeds opnieuw gezegd. Omdat ik wilde re-integreren ben ik op het planbureau in Alkmaar terecht gekomen. Daar konden ze wel een helpende hand gebruiken. Via de toenmalige directrice hoorde ik dat er best wel werk voor mij was en dat er zelfs een vacature was als kwaliteitsmedewerker. Ik ben direct naar de leidinggevende gestapt en binnen 2 dagen was het rond en kon ik beginnen bij het bureau kwaliteit in Alkmaar. Dit is nooit de bedoeling van mijn werkgever geweest maar men kon er niets tegen doen. De beloofde aanvulling op mijn contract die ik zou krijgen als ik de brief ondertekende heb ik echter nooit ontvangen.

De bedoelde brief van de ad interim manager heb ik in die periode onder druk getekend en dat was het domste wat ik ooit gedaan heb. Nou dom, zeg nr. 6. Ja heel dom en ik heb er behoorlijk spijt van. De HRM adviseur stelt direct dat ik daar nu niet meer op terug kan komen. Dat doe ik ook niet natuurlijk.
Ik vraag om een voorstel op papier te zetten zodat ik het thuis rustig na kan lezen en met mijn man kan bespreken maar daar krijg ik geen reactie op. Nr. 7 zou notuleren en maakt wel aantekeningen van deze vraag. We stellen dat we afhankelijk van de inhoud van het takenpakket een besluit gaan nemen over de verdeling van de werkzaamheden in Alkmaar/Purmerend.

Dan gaan we over op mijn re-integratie. De HRM adviseur krijgt het woord. Ik moet er goed rekening mee houden dat ik de werkgever al heel veel geld gekost heb. Vanaf 2007 ben je heel veel ziek geweest. Dat klopt maar ik heb tussentijds altijd zo veel mogelijk gewerkt, dat zijn ze je vergeten te vertellen (geen reactie). Nou in ieder geval heb ik eens zitten rekenen en ik zal je vertellen wat je tot nu toe gekost hebt. Dat hoef je niet te doen want ik ben salarisadministrateur. Ik weet donders goed hoeveel ik gekost heb.

De HRM adviseur stelt dat ze het (in deze slechte tijd waarin juist op de zorg zoveel gekort wordt) kwalijk vind dat ik de stichting al zoveel geld heb gekost. Zij kunnen er tenslotte niets aan doen dat jij ziek bent. Tja, het zij zo, dat is nu eenmaal het risico van ondernemen. Bovendien wordt er gewerkt met mensen en mensen kunnen wel eens ziek worden. Maar ik weet nog wel een paar potjes waar wel wat af kan hoor. Ik moet namelijk ook eten.

Ik vraag waarom we eigenlijk deze discussie voeren? Die vraag begrijpt de HRM dame niet. Nou, deze discussie is allang uitgevochten op een heel ander niveau hoor, daar is de wet en het CAO uit ontstaan. Hier wordt niet op gereageerd en handig komt het gesprek weer op mijn herhaaldelijke verzuim.

Na veel getouwtrek geven nr. 6 en de HRM adviseur eindelijk toe dat ik nog voor een klein gedeelte als ziek sta geregistreerd omdat het een financieel vangnet is. Als je weer opnieuw ziek wordt dan neemt het UWV de salarisbetaling over. Als we je niet ziek laten staan dan gaat er weer een periode van 2 jaar loondoorbetaling in. Je snapt toch wel dat dat echt niet kan? Voor jou zitten er geen nadelen aan.

Jou ontslaan? Natuurlijk niet, dat doen we echt niet hoor. Trouwens we zullen echt geen ontslagvergunning van het UWV krijgen als zij horen dat je zoveel werkt. Dat pikt het UWV niet. Het is puur een financieel plaatje zodat we niet weer al die kosten moeten dragen.

Nou, ik ben 100% hersteld, werk dat ook en bovendien betekent het volledige herstel heel erg veel voor mij. Punt! Ik stel voor om dan maar een deskundigen oordeel bij het UWV aan te vragen. Nou, als jij daar gaat zeggen dat je 100% werkt dan weet ik wel wat het antwoord is. Nou, mooi toch? Wat de uitslag dan ook is, we zullen ons er allebei aan moeten houden. Ik dwing het min of meer af en uiteindelijk stemmen ze toe.

Op dit moment was ik even afgeleid en heb ik me laten overbluffen door het verhaal over de financiën en het feit dat het UWV geen ontslagvergunning zal verlenen als ik werk. Maar de HRM dame houdt haar mond over het feit wat er gebeurd als ik binnen het komende jaar wel weer opnieuw geopereerd moet of ziek zal worden.

Het is namelijk zo dat de ziekteperiode doorloopt zolang ik voor een deel ziek blijf staan. Omdat ik bij een volgende melding dan in het 2e ziektejaar zit zal ik direct op mijn salaris gekort worden en terugvallen op 70% salaris. Ook zal dan direct de WIA keuring eraan komen, gevolgd door eventueel ontslag. Wat nu geen nadeel voor jou? Als ik eenmaal afgeserveerd ben kom ik er nooit meer in.

Helaas, een reactie van HRM heb ik hierop dus niet. Dat hebben ze knap weten te omzeilen want dit was één van de belangrijkste punten voor mij. De HRM dame gaat nog even door met bluffen. Het is niet reëel om jou helemaal beter te melden want het verleden bewijst dat je veel meer risico hebt om opnieuw ziek te worden dan een ander. Oh ja? zeg ik. Is er dan iemand aan deze tafel die kan aantonen dat hij duurzaam arbeidsgeschikt is? Nee, die is er niet dus waarom zal ik dan vanaf nu niet duurzaam arbeidsgeschikt zijn. Misschien word ik weer ziek maar misschien ook wel niet. En als ik weer ziek word wanneer dan? Over een maand misschien, over een jaar, over 10 jaar? Zeg het maar. Jullie weten het blijkbaar dus vertel het me maar. Ik wil het heel graag weten zodat ik me er op voor kan bereiden.

Het verleden heeft uitgewezen dat er een grote kans is dat je weer ziek wordt en niet duurzaam hersteld bent. Oh, wacht even want als we het over duurzaamheid hebben weet ik er ook nog wel een: Stel dat jij (HRM) straks naar huis gaat en wordt aangereden? Dan ben je ziek. Stel dat jij (nr.7) straks een hartinfarct krijg? Dan ben je ziek. En jij (nr.6), ik hoop het niet maar stel dat jij vanavond een hersenbloeding krijgt? Dan ben jij ook ziek. Mijn casemanager maakt een grapje…….. en wat krijg ik? Jij krijgt niks antwoord ik want jij heb al wat en bent ziek genoeg.

Ik doe er nog een schepje bovenop. Nummer 6, als jij in mijn schoenen stond hoe zou jij dan reageren? Gelukkig sta ik niet in jou schoenen en hoef ik daar niet over na te denken. Oké, dan doen we het anders. Jouw vrouw heeft op dit moment ook kanker. Hoe zou je het vinden als zij zo behandeld wordt zoals jullie bij mij doen? Hier raak ik een gevoelige snaar en de tranen staan de beste man in de ogen. (Normaal zou ik zo’n gemene opmerking echt niet maken maar nu moet ik wel)

En dan nog wat, jullie mogen dan wel leidinggevende zijn maar jullie moeten je dood schamen om zo met mensen om te gaan zeg ik boos. Inderdaad ben ik meerdere keren ziek geweest maar ik ben telkens ook weer terug gekomen. Vanaf het moment dat ik weer opnieuw ziek geworden ben hebben jullie nog nooit aan mij gevraagd hoe het ermee is. Nou, zegt nr. 7, we hebben wel een kaart gestuurd. Één kaart? Toe maar! En dat als leidinggevende! Het is een grof schandaal.

Ook vanaf het moment dat ik ben gaan re-integreren heb ik geen enkele reactie van jullie gehad. Zal ik vertellen hoe jullie reactie had moeten zijn? Iets in de trant van: Goh Marga, wat fijn dat je er weer bent en wat knap van je dat je weer kunt werken. Welkom terug hoor! Zo hadden jullie moeten reageren!!! Geloof me maar dat het niet makkelijk is geweest hoor. Nummer 7 zit inmiddels met de vlekken in haar nek maar houd wijselijk haar mond. Nummer 6 biedt zijn welgemeende (denk ik) excuses aan.

Ik voel dat ik nu op het randje zit en niet verder moet gaan. Ik zeg meerdere keren dat ik vind dat we vooruit moeten denken en het verleden moeten laten rusten. Tegelijkertijd zeg ik dat ik dat erg moeilijk vind. Ik geef aan dat ik wel anders wil maar dat ik niet anders kan. Vanaf de fusie is er zoveel gebeurd. Ik weet dat we het verleden moeten laten rusten om een toekomst op te bouwen maar dan moet het beleid eerst maar eens laten zien wat ze waard zijn.

De emoties liepen best wel hoog op en waren bij mijn 2 leidinggevenden maar ook bij mij goed zichtbaar. Misschien is dat wel goed geweest om met elkaar op een normale manier verder te kunnen. Ook is het verhaal “Marga” hierdoor wat persoonlijker geworden. Nummer 6 zegt het knap van mij te vinden dat ik gezegd heb wat mij dwars zit. De delegatie zegt blij te zijn dat dat nu bespreekbaar geworden is.

Nummer 6 biedt nogmaals zijn excuses aan. Ook voor het feit dat hij het gesprek met een verkeerde toonzetting is begonnen. Ook zegt hij dat hij van te voren erg tegen het gesprek heeft opgezien. Ik accepteer zijn excuses natuurlijk. Redelijk ontspannen geven we elkaar allemaal een hand en ik heb het idee dat we allemaal weer samen door één deur kunnen. Alles bij elkaar heeft het gesprek wel 1,5 uur geduurd.

Vrijdag, 23-03-2012
Het gesprek is gisteren gelukkig goed verlopen. Ik was wel zenuwachtig maar dat waren zij nog meer denk ik. Het is inderdaad zo dat ze mij niet voor 100% hersteld willen melden. Ik heb een deskundigen oordeel van het UWV gevraagd om hen te laten beoordelen of ik voor een bepaald percentage nog ziek ben. Dat vonden ze niet zo’n goed idee. Ik heb ook gezegd dat ik het hele gesprek en zeker verschillende uitspraken die zijn gedaan op papier wil hebben.

Ik ben zo blij dat mijn case manager met mij mee was. Ze heeft weinig tot niets gezegd maar ze heeft wel alles aangehoord. We hadden van te voren goed mijn gedrag besproken en ik ben bijna het hele gesprek vriendelijk en beleefd gebleven. Echt knap van mijzelf want er was veel blabla om mij een schuldgevoel aan te praten en veel gedram over hoeveel geld ik wel niet kost voor de stichting.

En nu is mijn werkgever aan zet. Ik ben benieuwd wat er na dit gesprek gaat gebeuren. Ik was zo moe gisteravond dat ik het niet zag zitten om vandaag te werken. Het is mooi weer en er moet nog genoeg in de tuin gebeuren. Omdat ik toch SELF-SUPPORTING ben geef ik mezelf een dagje vrij. Ik mail het wel even door aan de receptie en servicedesk, aan mijn case manager en aan mijn collega’s van de afdeling opleidingen.

Mijn case manager mailt terug dat ik de snipperdag wel heb verdiend na die mega prestatie van gisteren. De stap om een punt achter het verleden te zetten is gezet. Op naar de toekomst en op naar het wegwerken van de losse eindjes, schrijft zij. Ze hoopt dat het verslag niet te lang op zich laat wachten maar heeft een paar concrete afspraken voor mij op papier gezet. Daarvoor mijn dank.

Ook zijn vandaag verschillende mensen nieuwsgierig naar het gesprek van gisteren en die doe ik natuurlijk uitgebreid verslag. Dan is het nu tijd voor wat ontspanning en de rest van de dag zit ik heerlijk met mijn handen in de prut.

Een dooie mus?

Donderdag, 28-03-2012
Gisteren was het een week geleden dat ik het gesprek in Purmerend heb gehad. Het verslag van dit gesprek heb ik nog niet voorbij zien komen. Net als de beloofde TFO of een afspraak voor het deskundige oordeel van het UWV. Misschien ben ik te ongeduldig of ben ik voor de zoveelste keer weer blij met een dooie mus?

Eerlijk gezegd verwacht ik niet dat ik op korte termijn nog iets hoor. Het zal wel net zo gaan als bij het gesprek van vorig jaar en het jaar daarvoor. Toen was er ook een hoop blabla en verder niets. De geloofwaardigheid van dit gesprek is bij mij alweer behoorlijk gedaald. Juist in mijn geval had het verslag binnen een paar dagen in de bus moeten liggen.

Vrijdag, 29-03-2012
Mijn case manager is overgeplaatst naar de locatie in Purmerend. Nu zijn we nog met z’n tweeën over. De arbo coördinator en mijn persoontje. Wel zo rustig toch? En helemaal “self supporting”.

Via de interne post ontvang ik mijn loonstrookje. Het zal mij benieuwen of de vergoeding voor mijn beeldschermbril erbij zit. Ik heb het ruim voor de verwerkingsdatum ingeleverd. Gauw de envelop open maken. Ach, kijk nou! Ze zijn het vergeten, wat jammer! Of zou ik er misschien geen recht op hebben omdat ik al genoeg gekost heb?

Ik ga me er maar niet druk over maken. Misschien ontvang ik het volgende maand. Dan verwacht ik ook de kilometervergoeding voor mijn gesprek in Purmerend.


Dinsdag, 03-04-2012
Vandaag heb ik weer een afspraak bij de bedrijfsarts. Ik heb daar bij het laatste bezoek op aangedrongen omdat ik problemen voorzag bij mijn “volledig hersteld” melding. Bij het eerste bezoek aan haar was ze er heel stellig in dat ik gewoon weer 100% kon herstellen. Ik wil graag weten of ze hier nog steeds zo stellig in is.

De deur staat open en ik kan meteen doorlopen. Hoe is het ermee? Heel erg goed, ik werk weer helemaal volledig en dat gaat erg goed. De proefbehandeling is ook een succes. Bij de laatste controle zag mijn tong er erg rustig uit en als het zo blijft ben ik dik tevreden. Al snel komt het gesprek op mijn herstel en dat ik nog voor 18% ofwel 6 uur per week als ziek te boek sta. Nou, het is natuurlijk zo dat jij wel meer risico loopt dan andere werknemers om opnieuw ziek te worden. En weer moet ik in de verdediging.

Vanuit de werkgever gezien vind ik het heel redelijk om een termijn van enkele maanden af te spreken om te kijken hoe het gaat en het dan daarna nog eens opnieuw te bezien zegt ze. Baf, daar gaan we weer. Weet u nog? Al bij het eerste gesprek met u heb ik al gezegd dat dit zou gebeuren. Ik vind dat ik mezelf genoeg bewezen heb. De voorgaande 2 keren is het op precies dezelfde manier gegaan. Vergeet ook niet dat ik altijd gewerkt heb tussen de behandelingen door.

We hebben het nog even over het financiële vangnet wat gecreëerd wordt als ik voor een gedeelte ziek blijf staan. Dit mag dan voordelig zijn voor de werkgever maar voor mij is het dat niet. Stel nu dat ik wel weer opnieuw ziek zal worden dan zit ik wel meteen in het 2e ziekte jaar. Per direct krijg ik dan een terugval in het salaris van 100% naar 70% en een eventueel ontslag voor het % waarvoor ik ziek ben komt dan weer dichterbij.

Is het nou niet mogelijk om gewoon in het evaluatie verslag op de schrijven dat ik 100% werk? Dat is namelijk wat doe ik. Natuurlijk wel maar wat voor werk doe je, zijn dit je eigen werkzaamheden? Geen idee, ik heb geen TFO (taak functie omschrijving) maar het valt vast onder kwaliteit. Dan zijn het inmiddels je eigen werkzaamheden omdat je al zo lang op deze manier werkt. Het maakt dan niet uit of er wel of geen TFO is. Nou, dan schrijf ik wel dat je 100% werkt in je eigen werkzaamheden. Als zij het dan administratief op een andere manier afhandelen dan moet je daar maar over met hun in gesprek gaan. Hèhè, dat is prima hoor. Ik heb 1,5 week terug net een gesprek gehad en heb toen aangedrongen op een deskundige oordeel bij het UWV. Maar ik denk niet dat dit er ooit komt hoor. De dame van HRM zei: Als je daar gaat vertellen dat je 100% werkt dan nemen ze dat vast over in hun advies.

Ikzelf vind het juist wel een goed plan want beide partijen moeten zich aan de uitspraak houden. Maar je kunt zo’n oordeel ook zelf aanvragen hoor. Ja, dat weet ik wel maar waarom zou ik dat doen? Ik werk gewoon 100% punt. Als zij daar een probleem mee hebben dan moeten ze het maar oplossen ook. Mijn case manager is in huis dus ik loop meteen even bij haar langs om haar bij te praten.

Woensdag, 04-04-2012
Zoals altijd is de bedrijfsarts reuze snel met de periodieke evaluatie. Gisteren op consult en vandaag al via de post het verslag in de bus. Helemaal top! Ik ben zo benieuwd wat ze erin geschreven heeft. Snel maak ik de envelop open.

Stand van zaken: Medewerkster doet volledig eigen werk.
Advies: Medisch arbeidsgeschikt voor eigen werk.

Nou, ze heeft zich aan haar woord gehouden en daar ben ik heel erg blij om. Nu staat in ieder geval op papier hoe de zaken ervoor staan. En dat voor de 2e keer want in een eerdere prognose heeft zij ook geschreven dat mijn vermoedelijke 100% herstel is maart is. Wat er nog meer op papier staat verrast me niet echt. Het is het verloop van mijn ziekteverzuim zoals mijn werkgever het geadministreerd heeft. Het valt meteen op dat ik nog voor 18% ofwel 6 uur per week als ziek sta geregistreerd. En er is meer wat ik nog niet wist. Ik zie dat mijn voorgaande hersteld meldingen ook niet allemaal juist verwerkt zijn. Ze doen daar maar wat want er is geen logica in te ontdekken.

Donderdag, 05-04-2011
Mijn case manager is alweer op locatie Alkmaar. Zij heeft inmiddels ook het periodieke evaluatie verslag van de bedrijfsarts ontvangen. Het was haar ook al opgevallen dat ik nog steeds voor 6 uur per week als ziek te boek sta. Dat was niet de afspraak maar ik laat het maar zo voorlopig. Ik vraag haar om de overzichten die zij ontvangt van de afdeling PSA aan mij door te sturen maar dat gaat helaas niet.

Sinds ik in Purmerend werk krijg ik geen ziekte verzuimoverzichten meer zegt zij. Ook hoef ik de gewerkte uren van jou niet meer te accorderen. Ik denk dat leidinggevende nummer 6, tevens directeur A.O.K. dat nu doet. Oh, goed dat ik het weet. Maar de grote vraag is dan natuurlijk wel wie nu mijn case manager is. In principe niemand natuurlijk want ik ben niet meer ziek. Maar hoe zit het dan met het percentage waarvoor ik nog ziek in het systeem sta? Is er misschien iemand die nog wat snapt van deze logica?

Heb je het verslag al ontvangen over het gesprek van 22 maart? Nee, natuurlijk niet en ik verwacht ook niet dat dit komt. Nou, ik heb het concept al gelezen via de email dus het komt eraan. Ik vond het niet netjes om dit concept aan jou door te sturen. Het is een vrij zakelijk verslag geworden met veel datums erin. Jij moet zelf maar kijken of dat allemaal klopt. Jij zal het verslag anders lezen dan ik omdat jij de emoties erbij hebt en ik niet. Je krijgt het verslag per post opgestuurd. Nou, ik ben benieuwd.

Vrijdag, 13-04-12
Vrijdag de dertiende doet zijn naam weer eer aan. De hele week slaap ik al slecht. Ik word niet alleen ’s nachts wakker maar ben ook lang voor de wekker al klaarwakker. Inslapen lukt dan niet meer en ik blijf maar piekeren. Nu word ik alweer doodgezwegen, hoe moet het nu verder? Het gesprek is 3 weken terug en ik heb niets meer gehoord. Het werk begint ook op te raken. Ik werk al zo langzaam mogelijk en probeer zo hier en daar wat werk los te peuteren.

Zolang ik niet meewerk aan het financiële vangnet zal men mij geen zinvolle werkzaamheden kunnen laten verrichten is er letterlijk in het gesprek gezegd. Dit alles houdt me constant bezig en ik kan er niet meer tegen. Het lijkt wel alsof ik tegen overspannen aan zit. Er hoeft maar dit te gebeuren en ik schiet uit mijn slof of begin bijna te huilen. Concentreren is erg moeilijk en iets onthouden lukt ook niet meer. Mijn hoofd is vol.

Mijn ouders van 86 snappen er helemaal niets van. Ik heb ze niet verteld over de problemen op mijn werk maar ze vermoeden wel iets denk ik. Ook zij hebben indirect behoorlijk te leiden onder het regime van mijn werkgever. We halen ze bijna niet meer op voor een middagje visite omdat ik het geduld niet meer kan opbrengen en als ze iets vragen ben ik in staat ze af te snauwen. Ze hebben het al maanden over hun 60 jarige huwelijk wat ze in oktober op hun manier groots gaan vieren. Ik kan er maar amper naar luisteren en ben het spuugzat. Dat is erg, heel erg en doet mij best verdriet maar het kan niet anders op dit moment.

Ik kan de dag van vandaag niet volmaken. En heb net als de voorgaande dagen enorme pijn in mijn hoofd en ogen. Ik voel me helemaal niet schuldig als ik een paar uurtjes eerder naar huis ga, eindelijk weekend.

Dinsdag, 17-04-2012
Als Leo mij op komt halen van het werk vertelt hij dat het verslag van het gesprek gekomen is. En, vraag ik, wat staat er in? Ja dat moet je zelf maar lezen hoor. Het klopt wel een beetje met jouw verhaal. Dan lees ik hem straks wel. Hoewel de datum op donderdag 12 april staat ontvang ik deze brief pas vandaag, de 17e. Leo gaat aan het eten en ik doe een spelletje op mijn tablet. Ik lees de brief bewust niet vlak voor het eten.

Na het eten ga ik een uurtje naar bed. Omdat ik ook mijn slaapje niet wil laten bederven lees ik de brief ook nu nog niet. Het is al tegen negenen als ik eindelijk de brief pak en begin te lezen. Ik heb me voorgenomen om de brief niet meteen van commentaar te voorzien maar om deze na het lezen eerst wat te laten bezinken. Verstandig hè? Dit is eigenlijk niets voor mij maar ik voel dat het beter is om het nog even aan de kant te schuiven. Ook samen met Leo praten we er niet over.

Woensdag, 18-04-2012
Omdat ik op mijn werk toch bijna niets te doen heb neem ik de brief mee naar mijn werk om hem daar nog eens voor de 2e keer rustig door te lezen, van commentaar te voorzien en eventuele informatie op te zoeken op internet. Hou er rekening mee dat men in Purmerend precies kan zien wat jij op je computer doet hoor waarschuwt Leo mij. Maar dat mogen ze toch best zien als ze dat willen? De brief is ook in werktijd geschreven en geloof me maar dat daar door 4 man genoeg tijd in gestoken is. Als ze willen dat ik een reactie geeft moet ik toch eerst uitzoeken waar ik sta en waarom zou ik dat dan niet in werktijd mogen doen?

Op woensdag zijn er meestal 2 HRM medewerkers in Alkmaar aanwezig. Ik wil heel graag weten voor welk percentage ik op dit moment nog als ziek genoteerd sta. Dit moet ik namelijk opgeven aan mijn verzekering. De 2 dames zijn echter bijna de hele ochtend in bespreking. Nadat de dames uit vergaderd zijn loop ik even bij de HRM medewerker binnen die tegenover mij zit. Ik vraag vriendelijk of ze mijn ziekte historie voor mij wil uitprinten. Eh, ja dat kan ik wel maar dat staat toch ook in het evaluatieverslag dat je van de bedrijfsarts ontvangt? Ja, zeg ik maar dat verslag is al van een week terug en daar staat in dat ik volgens het systeem 6 uur per week ziek ben. Ze kijkt het even na en komt mij vertellen dat ik nog steeds voor 18% ofwel 6 uur per week als ziek sta geregistreerd.

Wil je het toch voor mij uitprinten vraag ik nogmaals. Ik heb het namelijk nodig voor mijn verzekering. Ja, dat is goed. De deur gaat dicht en ik hoor haar bellen. Even later komt ze naar mij toe en is bijzonder aardig. Alleen, het printen lukt niet omdat het systeem telkens naar een andere locatie verwijst. Uiteindelijk zijn we er samen uitgekomen en is het gelukt om mijn verzuim historie te printen. Ik bedank haar vriendelijk voor alle moeite.

Ik bel Leo om te zeggen dat hij me wat eerder mag ophalen. Zoals ik me nu voel heb ik die 6 uur ziekte in de week hard nodig om bij te komen. Bovendien zal ik voor die 6 uur per week gekort worden op mijn salaris. Ik heb er op dit moment geen behoefte aan om ook nog tegen deze salariskorting van 30% te moeten vechten. “Het beleid” wil me gedeeltelijk ziek hebben, nou ze hebben het eindelijk voor elkaar. Wat nu Wet Poortwachter?

Tijd voor de lunch! Direct na de lunch ga ik het verslag van mijn gesprek nog een keer rustig doorlezen. Het is een redelijk goed verslag van wat mijn werkgever allemaal wil maar ik betwijfel of mijn pleidooi mij iets zal opleveren. Het verslag is een bevestiging van hoe de zaken liggen zonder al te veel aandacht te schenken aan mijn reactie hierop, mijn wensen en mijn mogelijkheden.

Vrijdag, 20-04-2012
Met frisse tegenzin ga ik weer naar mijn werk. Onder elkaar noemen we het de dagopvang. Dit omdat ik nu bijna dezelfde tijden op mijn kantoor verblijf als de cliënten van bijvoorbeeld de dagopvang. Daar vouwen ze dweiltjes en ik vouw tilmatten. Met dat verschil dat ik ervoor betaald krijg en zij niet.

Normaal gesproken krijg ik bijna nooit telefoon maar het is nog niet eens 10.00 uur en ik ontvang nu al het tweede telefoontje van vandaag. En dat voor de vrijdag! Het is mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit! Ik wil een afspraak met je maken om de TFO (Taak Functie Omschrijving) te maken. Ik heb hem inmiddels van HRM ontvangen dus we kunnen ermee aan de slag. Dat is goed hoor. Kun je volgende week donderdag? Dat weet ik niet maar ik zal even in mijn agenda kijken. Ik blader door mijn afspraken en zie dat ik niets heb staan voor donderdag. Dan is het de 26e, ja hoor, dan kan ik wel. Zal ik dan om 9.00 uur naar jou toe komen? Dat is prima hoor (LOL, de zaken gaan vooruit).

Oh, eh… HRM is aan het uitzoeken wat de mogelijkheden zijn van de keuring. Dat is nog niet zo makkelijk en leidinggevende nummer 6, tevens directeur A.O.K. is er nu ook niet. Oh. Maar je moet weten dat we er wel mee bezig zijn. Een volgende datum voor een gesprek kan niet eerder dan 15 mei. Er komen ook wat vrije dagen aan en voordat iedereen er weer tegelijk is dan is het 15 mei. Oh, en dan krijg ik meteen meer te horen over een eventuele keuring? Ja, als het goed is wel.

Nog bedankt trouwens voor het verslag dat je gemaakt hebt. Je hebt er veel werk van gemaakt. Dank je. Ik heb onderaan de brief nog wat datums toegevoegd. Bedoel je de ziekte periodes? Ja want daar hebben we het eigenlijk helemaal niet over gehad. Ja, dat heb ik gezien dat je die vermeld hebt. Maar ben je het eens met wat er in de brief staat? Want anders moet je wel reageren hoor. Ach, ik neem de inhoud voor kennisgeving aan en verder niets. Nou dan zien we elkaar volgende week wel. Doehoeg, doehoeg terug.

Even later alweer telefoon, ik heb het druk! Tussendoor wil ik Leo toch even mijn verhaal vertellen en doe dit via de mail omdat niet iedereen het hoeft te horen. Daar zit ik toch wel weer even aan maar heb wel alles vers van de pers op papier staan.

Even later komt een medewerker van de receptie mij vragen of ik alsjeblieft wil meekomen. Samen met het hoofd van de linnen dienst proberen ze de boodschappen pasjes van de afdelingen op te waarderen maar het wil niet lukken. Ik moet ook goed kijken en in mijn geheugen graven want het is volgens mij alweer een jaar of 4 terug dat ik dit voor het laatst gedaan heb. Dan krijg ik een heldere ingeving en is het opwaarderen zo klaar. Alweer een goeie daad verricht vandaag. Ik heb een ontzettende pijn in mijn hoofd. Ik probeer de dag vol te maken maar zal blij zijn als ik vanmiddag naar huis kan.

Zaterdag 21-04-2012
Op 8 maart heb ik een declaratie ingediend voor een beeldschermbril. Vorige maand heb ik deze declaratie niet bij mijn salaris ontvangen. Vandaag ontvang ik mijn loonstrookje over april.  Als ik mijn loonstrookje wil opruimen zie ik dat er een bedrag van € 159,20 tussen staat. Mijn beeldschermbril is vergoed.

Donderdag, 26-04-2012
Om 9 uur vanmorgen heb ik een afspraak met mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. We gaan de taak functieomschrijving (TFO) van een administratieve kwaliteitsmedewerker punt voor punt bespreken aan de hand van een bestaande functieomschrijving. Er is nog geen officiële TFO die aangepast is op specifiek administratieve werkzaamheden. Het vlot lekker en na ruim een uur is de TFO klaar voor een eerste aanpassing.

Nr.7 gaat de bestaande TFO aanpassen naar een algemene TFO voor een administratief medewerker kwaliteit. Ze vindt het wel moeilijk om er een FWG indeling aan te hangen omdat er eigenlijk geen vergelijkbare functie is. Misschien is het wel te vergelijken met een andere administratieve functie. Deze TFO moet zo algemeen worden zodat ze niet direct aangepast moet worden als er bepaalde taken bijkomen of wegvallen en er moet een datum aangehangen worden om te evalueren. Voor mij blijft de salaris garantie natuurlijk.

De nadruk van de werkzaamheden in deze TFO liggen vooral op het administratieve vlak met werkzaamheden die mij heel goed passen en waar ik (al zeg ik het zelf) ook goed in ben. We hebben het er niet over gehad maar deze werkzaamheden kunnen volgens mij prima op een andere locatie plaats vinden dan in Purmerend. We hebben afgesproken dat ik de herschreven TFO krijg en daar mijn eventuele op en aanmerkingen op kan geven voordat de TFO vastgesteld wordt. Verder hebben we nergens over gesproken. Het was een erg plezierig en ontspannen onderhoud.

De volgende officiële bijeenkomst is op 15 mei. Ik heb al wat motiverende punten om in Alkmaar te blijven werken vergaard. Ook heb ik geïnformeerd of het is toegestaan om eenzijdig een contract te wijzigen. NEE dus. Als we er onderling niet uitkomen zal uiteindelijk de rechter dit moeten beslissen wie in zijn recht staat. Hij kan namelijk de overplaatsing ook WEL toestaan als de werkgever zwaarwegende belangen heeft. Het argument van mijn werkgever is tot nu toe dat ik moet kunnen overleggen met de andere collega’s en dat ik de groep zo beter leer kennen. Maar ik wil mijn collega’s helemaal niet beter leren kennen, die tijd ligt achter mij en overleg kan toch via de moderne communicatiemiddelen? De werkdag met 3 uur per dag te verlengen in mijn positie is voor mij niet te doen en vind ik heel zwaarwegend, maar ja, hoe denkt een rechter hierover?

Mijn mannelijke collega waar ik veel mee moet overleggen is maar 2 dagen in de week aanwezig op locatie Purmerend en een andere collega werkt ook op 2 locaties, waarom ik dan niet? Bovendien hebben er op de vacature voor een kwaliteitsfunctionaris verschillende sollicitanten gereageerd. Deze persoon moet een Hbo-niveau en de opleiding KAM coördinator hebben en ze moet bereid zijn om op meerdere locaties werk te verrichten, waaronder (specifiek genoemd) Alkmaar. Ik ben gewend om zelfstandig te werken maar als men mij wil sturen waarom kan deze persoon dat dan niet doen? Deze argumenten bewaar ik voor het 2e gesprek.


Donderdag, 03-05-2011
Vandaag ga ik verhuizen. De laatste kantoren in de gang zijn vergeven aan de medische dienst. Dan zit alles bij elkaar en dat is wel zo prettig. Het kantoor van mijn ex leidinggevende nummer 5 staat leeg. Daar neem ik mijn intrek. Het is een mooi kantoor met genoeg kastruimte en ik zit lekker alleen. Dat is wel zo prettig. De grote schoonmaak is volgens mij 10 jaar terug voor het laatst geweest dus ik ga de boel eerst maar eens grondig schoon soppen. Daarna kan ik verhuizen. Het vergt wel meer tijd dan ik had verwacht. Ga maar eens een paar kasten leeghalen en je staat versteld van wat er allemaal uitkomt.

De secretaresse zet mijn gewerkte uren altijd in het computersysteem waarna het door de verantwoordelijke geaccordeerd wordt. Voor de nieuwe secretaresse is het de 2e keer dat ze dit moet toen. Toen ze de uren wilde invoeren voor mij en mijn collega merkte ze dat ze niet meer in het bewuste programma kon komen. Na wat proberen en de nodige ergernis besluit ze maar naar Purmerend te bellen. Tot haar verbazing hoort ze dat ze dit niet meer hoeft te doen omdat dit overgenomen is door mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit.

Een beetje verontwaardigd komt ze het mij vertellen. Dat meldt je dan toch even? Nou, ik heb nieuws voor je. Deze werkgever communiceert nooit! Als er iets verandert kom je daar vanzelf wel achter denken ze blijkbaar. Ik heb ook nog niets gehoord hoor en ik weet ook niet op wat voor manier ze de uren dan aangeleverd wil krijgen. Ik wacht wel met doorgeven tot ze mij dat vertelt heeft.

Donderdag, 10-05-2012
Ik heb vanmorgen eens gekeken hoelang het laatste gesprek in Purmerend terug is. Schrik niet, het is inmiddels bijna 7 weken terug. Het verslag van dit gesprek heb ik 3 weken later ontvangen. Hoewel ik aangedrongen heb op een deskundigenoordeel van het UWV staat in het verslag dat HRM mij wil laten keuren voor de WIA. Er staat wel in dat ik hier niet voor ben. Ook staat er letterlijk: “HRM informeert wat in dit soort situaties de mogelijkheden zijn: keuring via de WIA of evt. een deskundigenoordeel. Totdat we daar uitsluitsel over hebben, en we verwachten dat binnen een paar weken te weten, melden wij je niet beter”. Maar ik vind het zo lang duren voordat ik er iets over hoor of ligt dat aan mij?

Daarom ga ik wat informatie opzoeken. Op de website van het UWV (www.uwv.nl) vind ik alle informatie die ik hebben wil. Hierin staat ook dat de werkgever en de werknemer beiden bericht krijgen over de aanvraag. Alleen heb ik nog niets gehoord. Tijd voor een telefoontje naar het UWV! Na het intikken van mijn 9 cijferige BSN nummer word ik doorgeschakeld met een aardige telefoniste die mij in één keer doorverbindt met de juiste persoon. Wauw, dat maak je niet vaak meer mee tegenwoordig.

Ik vraag of het deskundigen oordeel überhaupt wel aangevraagd is. De dame is heel zeker van haar zaak en bevestigt mijn vermoeden. Er is niets aangevraagd, geen deskundigenoordeel en geen WIA keuring!!! Ze vertelt ook dat binnen een termijn van 2 tot 4 weken na de aanvraag van bijvoorbeeld een deskundigenoordeel, de beoordeling gemaakt moet zijn. Hoe kan ik toch zo stom zijn om telkens opnieuw te geloven dat mijn werkgever doet wat hij belooft? En weer komt die dooie mus om de hoek kijken.

 

Het 2e gesprek

Dinsdag, 15-05-2012
Vanmiddag om 15.00 uur heb ik het 2e gesprek. De volgende personen zijn aanwezig:
– Leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP en HRM
– Leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit
– HRM adviseur
– Ex Case manager
– Marga, salarisadministrateur WH vervallen

Ik heb de reis met het openbaar vervoer al uitgeplozen. Als het gesprek één uur duurt ben ik daarvoor in totaal in 5 uur uit en thuis kwijt. Niet alles sluit namelijk even netjes op elkaar aan zo midden op de dag. Leo heeft vanmorgen een kleine operatie aan zijn been gehad en mag totdat de verdoving uitgewerkt is niet autorijden. Hij vindt het zo vervelend dat ik zo lang onderweg ben en zo vaak moet overstappen van bus naar trein naar bus en bus dat hij me persé weg wil brengen. Het is een hele opluchting want ik zag erg tegen de reis op. Mijn case manager komt bijna gelijk met ons aan en we drinken met z’n drietjes nog even een kopje koffie. Ik heb niets voorbereid voor vandaag. We laten het maar over ons heen komen. Ik denk dat de TFO besproken gaat worden.

Klokslag drie uur kloppen we bij de directiekamer aan. We worden ontvangen met koffie en een praatje om het ijs te breken. Het voelt wat onwerkelijk maar de directeur vraagt belangstellend hoe het me vergaan is na het vorige gesprek is en hoe het met mijn gezondheid is. Uiteraard geef ik vriendelijk en eerlijk antwoord. Al snel gaan we over tot de orde van de dag.

We beginnen met de TFO. Samen met het hoofd kwaliteit heb je de TFO gemaakt. Kun je je vinden in de uitwerking of heb je nog opmerkingen of aanvullingen? Ik vind het een hele mooie TFO, vooral omdat de nadruk op het administratieve vlak ligt. Ik heb geen opmerkingen maar wel 2 vragen. De directeur geeft een duidelijke uitleg. Het hoofd kwaliteit zegt dat deze functie moeilijk te wegen is omdat er geen vergelijkbare functie te vinden is. De HRM adviseur bevestigt dit en stelt dat dit op de afdeling HRM verder uitgeplozen wordt. Voor mij is deze weging niet zo interessant omdat ik salarisgarantie heb en wordt betaald als salarisadministrateur. Alleen als de FWG indeling hoger is dan mijn huidige salaris wordt het salaris aangepast maar daar heb ik geen illusies over.

Ook vindt ze het moeilijk om in te schatten hoeveel uur de werkzaamheden per week in beslag zullen nemen. Ik weet zeker dat ik tijd tekort kom. Dat brengt het gesprek op mijn contract en de splitsing van mijn uren. Mijn loon wordt betaald voor 28 uur uit het budget van kwaliteit en voor 6 uur uit het budget van de financiële afdeling. Die betaalt mij dus al jaren zonder dat ze er iets voor terug krijgen. Dat is toch raar, roep ik meteen. Die manager leest de rapportages toch wel?

Dat brengt mij op mijn huidige werkzaamheden. Het in- en uitlenen, registreren en controleren van de tilmatten volgens de voorgeschreven norm. Als ik dat blijf doen is meteen het probleem van die 6 uur opgelost. We bespreken hoe dit in de andere huizen geregeld is en dat er eigenlijk een uniforme werkwijze moet zijn. De directeur gaat uitzoeken hoe de 6 uur ingevuld moet gaan worden.

De HRM adviseur begint over mijn ziekteverzuim maar ik geef meteen aan dat ik daar niet nog een keer over wil praten. Dat hebben we de vorige keer al gedaan en nu wil ik vooruit kijken. Waar ik het wel over wil hebben is het deskundigenoordeel. Is dat al aangevraagd? Nee, ik heb gebeld met mevrouw W. van het UWV en het is niet mogelijk om in dit geval een deskundigenoordeel te laten maken. Nou, volgens mij kan dat juist wel hoor! Het deskundigenoordeel is juist voor dit soort situaties. Ze vertelt een lang verhaal met indrukwekkende termen waar niemand van de aanwezigen iets van snapt. De mevrouw van het UWV heeft mij zelf geadviseerd om jouw gedeeltelijk ziek in het systeem te laten staan dus dat doen we ook. Ik zeg dat ze liegt en wordt boos.

En zo komen we weer op het gedeeltelijk ziek laten staan. De vorige keer heb je gezegd dat als ik voor een klein percentage ziek gemeld blijf staan dat er geen nadelen zijn voor mij toch? Ja, dat klopt. Nou volgens mij zijn er wel nadelen hoor. Als ik nu gedeeltelijk ziek blijf staan loopt de wachttijd voor de WIA keuring door. Maar wat nog erger is, is dat ik dan in het 2e ziektejaar zit. Stel dat ik wel weer opnieuw ziek word of geveld word door de griep of iets dergelijks dan val ik direct 30% terug in salaris omdat in dat geval nog maar 70% van het loon doorbetaald zal worden. Misschien voor jou geen nadeel maar ik vind dat nogal wat. Waarom heb je dat niet gezegd?

Er volgt weer een heel verhaal waarin ze zegt er niet aan gedacht te hebben maar dat ik toch ooit dat jaar loonbetaling van 70% door zal moeten. Hoezo dan? Dit keer komt ze er niet zo makkelijk af. De directeur en hoofd van de afdeling kwaliteit zijn hier blijkbaar niet van op de hoogte en stellen hier vragen over. Het komt op mij over dat ze het echt niet weten. In dit soort gevallen wordt er advies gevraagd aan de afdeling HRM en ik denk dat ze er vanuit zijn gegaan dat deze mensen weten waar ze mee bezig zijn. Er zijn nu 2 mogelijkheden: 1. HRM belazert de medewerkers bewust en 2. De medewerkers zijn niet deskundig genoeg. Ik denk zelf dat beide mogelijkheden aan de orde zijn.

De toonzetting van de HRM medewerker verandert nu merkbaar. Als ik een vraag stel over het UWV probeert ze me in een hoek te drukken door opmerkingen als “je weet alles toch zo goed? Waarom vraag je het dan”. Ook blijft ze herhaaldelijk terug komen op het feit dat ik al zoveel geld gekost heb en of ik het normaal vind dat mijn werkgever dat moet betalen. Het kost wat moeite maar ik blijf vriendelijk en zeg dat dat nu eenmaal het risico van ondernemen is. Ik heb hier ruim 20 jaar hard gewerkt en vind dat ik mijn sporen verdiend heb. Maar wij zullen het nooit met elkaar eens worden omdat jouw belang heel anders ligt dan het mijne.

Alsof het nog niet genoeg is en ik vriendelijk blijf gooit ze het over een andere boeg. Je ziekte is al zo vaak teruggekomen dus de kans is groot dat dat nu ook weer gebeurd. Hoe vaak ook alweer, 21 keer toch? Nee hoor, ik ben 11 keer behandeld maar zolang mijn specialist erin gelooft doe ik dat ook. Dat zal wel moeten ook anders kan ik niet verder. Ik denk dat je dat alleen kunt begrijpen als je het zelf meegemaakt hebt. Dus als jij opnieuw ziek wordt ga je weer je loonbetaling claimen? Ja, als ik daarna weer kan werken wel. En dat vind jij normaal? Zo gaat ze nog even door maar ik laat me niet gek maken. Bovendien maakt ze zichzelf hierdoor niet geloofwaardiger. Daarom leg ik nog één keer uit dat ik het CAO en de WET niet bedacht heb. Ik geniet nu eenmaal bescherming tegen werkgevers die zich niet aan de regels houden. Er zijn genoeg rechtspraken van soortgelijke zaken. Bij het stellen van vragen door de leden van de kamer aan de regering zijn de antwoorden duidelijk. Iemand administratief ziek houden is strafbaar.

De directeur vindt dat het gekissebis genoeg geweest denk ik. Hij zegt zelf uit te gaan zoeken hoe het één en ander in elkaar steekt. Blijkbaar heb je genoeg informatie verzameld zegt hij tegen mij en vraagt of ik het aan hem wil mailen. Ja hoor, graag, want het moet nu een keer over zijn. Ik wil duidelijkheid. Aan de HRM medewerker verzoekt hij om de mevrouw van het UWV te vragen om haar uitspraken op papier te zetten. Ze kijkt niet zo blij. Voordat ik op vakantie ga zal ik hierop terugkomen en mijn standpunt duidelijk maken.

Hij vat alles wat er vandaag besproken is nog eens kort samen en sluit de bijeenkomst. Het was weer een gesprek van 1,5 uur. Ik had nooit van mijzelf verwacht dat ik me nog eens zo zou durven verweren. Hoewel, het zit wel ik mijn aard dat ik niet tegen onrecht kan. Al met al heb ik wel een goed gevoel over vanmiddag. Er is naar me geluisterd en ik heb bepaalde stellingen goed kunnen weerleggen. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik serieus genomen word. Zal het dan toch nog goed komen allemaal?


21-05-2012
Zoals afgesproken in het 2e gesprek stuur ik wat relevante info naar de directeur. Het is een kleine greep uit mijn digitale archief. Voor de oplettende lezer, de aanspreektitel van leidinggevende nummer 6 is gewijzigd van directeur AOK naar directeur Kenniscentrum ATP en HRM.

Ik ontvang al snel een ontvangstbevestiging. “Dank voor het toesturen. Ik ga mijn afweging binnen 14 dagen afronden. “ Dat wordt nu dus afwachten wat mijn werkgever met deze info gaat doen. Volgens mij zit de directeur in een heel lastig pakket inzake Marga.

Dinsdag, 22-05-2012
Ik heb een afspraak met de bedrijfsarts om de eerstejaars evaluatie te maken. Dit is verplicht volgens de wet Poortwachter. Nu is het wel makkelijk dat ze zo dichtbij in de gang zit. Zo kost het geen extra tijd en ik hoef er de deur niet voor uit.

Ze vraagt hoe het met me gaat en of er al wat meer duidelijkheid is over mijn herstel en werkzaamheden. Ik vertel haar over het 2e gesprek en dat de HRM adviseur beweert dat er in mijn geval geen deskundigenoordeel aangevraagd kan worden. Dat is niet juist. Je kunt ook zelf een deskundigenoordeel aanvragen hoor. Dat kost je éénmalig € 50,= en desnoods spreek je met je werkgever af dat degene die ongelijk heeft betaald.

Ik ben daar geen voorstander van omdat ik wil dat de situatie wel werkbaar moet blijven voor mij en als ik buiten mijn werkgever om toch een deskundigenoordeel aan ga vragen zal dit misschien wel negatief voor mij uitpakken. Houdt er rekening mee dat niemand en ook het UWV niet, jou voor een deel ziek zal laten zijn hoor. Zeker als je aangeeft dat je kunt werken. Nou, dat brengt me op het volgende probleem. Ik krijg geen werk aangeleverd zolang ik blijf volhouden dat ik 100% kan werken.

Citaat uit het verslag: “Je geeft aan dat je het idee hebt dat de werkgever van je af wil. Wij bestrijden dit en willen juist door een vangnetsituatie te creëren, zorg dragen voor continuïteit binnen de straks door jou in te vullen functie. Alleen hierdoor kunnen we jou zinvolle werkzaamheden laten verrichten”.

Omdat ik toch niet hersteld gemeld word en er geen werk aangeboden wordt heb ik besloten om vanaf 18 april de uren die ik nog ziek sta vrij te nemen. Dit zijn in totaal 6 uur per week die ik verdeeld over 4 dagen gewoon eerder naar huis ga. Ik begin de strijd een beetje moe te worden. Als ik thuis kom lig ik meestal eerst 1,5 uur te slapen. Nu doe ik dat dus mooi in de baas zijn tijd. En hoe vindt je werkgever dat? Ik heb het ze in het 2e gesprek verteld en volgens mij vonden ze het prima. Maar ik kan om deze reden niet 6 uur per week arbeidsongeschikt adviseren. Mijn advies blijft 100% hersteld voor eigen werkzaamheden. Prachtig! Dat is ook precies wat ik wil.

Woensdag, 23-05-2012
Aan het eind van de middag loopt er een vreemde man mijn kantoor in. Ik zie een nieuw gezicht in deze kamer zegt hij. Hij komt me vaag bekend voor. We geven elkaar een hand en als ik zijn naam hoor dan weet ik het meteen. Het is het enige lid van de raad van bestuur van het complex waar ik werk. We maken kort een praatje. Dus dit is nu de man die het beleid bepaald en waar iedereen zo bang van is. Met zijn moderne zwarte bril heeft hij inderdaad een streng gezicht. Ik doe zo vriendelijk als ik maar kan en hoop maar dat mijn gezicht niet mijn gedachten verraad.

Als ik thuis kom ligt de 1e jaars evaluatie van de bedrijfsarts in de bus. Ze is altijd erg snel met het schrijven van de rapporten. Dat moet ze gistermiddag gelijk verstuurd hebben. Nieuwsgierig naar het verslag scheur ik de envelop meteen open.
Stand van zaken: werkt 28 uur per week, 6 uur op ziekte basis
Advies: Medewerker is medisch volledig geschikt voor haar eigen werkzaamheden
Gemaakte afspraken: Over 6 weken nieuwe afspraak bij bedrijfsarts ter evaluatie
Prognose: Medewerker is medisch geschikt voor eigen werk
Ik ben dik tevreden met deze uitspraken. Ben benieuwd hoe de directeur Kenniscentrum ATP en HRM hierop reageert.

Vrijdag 25 mei
Het hoofd van de facilitaire dienst komt naar mij toe. Marga, ik vind het heel erg maar je moet weer verhuizen. Moet ik alweer naar een ander kantoor? Ja, het is in opdracht van de rechterhand van de directeur (Raad van Bestuur). Er is iemand aangenomen die de manager Z&D gaat vervangen en die moet in dit kantoor komen.

Kan ze tijdens de inwerkperiode niet bij de huidige manager Z&D zitten? Zijn kantoor is groot genoeg en deze plek bevalt me wel. Waar ga je me plaatsen? Ik denk dat ik jou boven moet plaatsen. Hoe kan dat nou, er staan zat kantoren op de gang leeg, daar kan ik dan toch wel in? Tja meid, het is nu eenmaal zo besloten.

Als ze weg is moet ik aan een lotgenoot denken die ook bij een groot bedrijf werkte wat de post bezorgde in Nederland. Hij belandde uiteindelijk aan een bureau in de kelder. Dan gaat er ineens een lichtje branden. De directeur heeft mij hier gisteren zien zitten en dit kantoor is natuurlijk veel te luxe voor zo’n lastig personeelslid. Nu snap ik waarom ik naar zolder moet.

Woensdag, 30-05-2012
De secretaresse komt vandaag enkele uurtjes werken. Ze heeft een zware operatie achter de rug en wil nu weer langzaamaan beginnen met werken. Het is ouderwets gezellig en met verschillende collega’s drinken we koffie in haar kantoor. Iedereen is blij dat ze zich zo goed voelt en dat de operatie succesvol was. Tijdens dit koffie-uurtje worden natuurlijk ook de laatste nieuwtjes uitgewisseld.

De huidige manager Z&D (Zorg en Dienstverlening) is niet betrokken bij de sollicitatie procedure omtrent zijn opvolgster, dat is oké maar hij is ook nog niet op de hoogte dat zijn opvolgster per 4 juni gaat beginnen. Fraaie boel is dat zeg, zo goed wordt er hier dus gecommuniceerd. De functienaam manager Z&D gaat met ingang van 4 juni ook veranderen. De nieuwe dame krijgt de titel “directeur”. De dame die komt is bekend met de zorg dus dat is zeker een pré en haar meisjesnaam is makkelijk te onthouden. Deze is namelijk hetzelfde als de naam van de directeur Kenniscentrum ATP en HRM. Is dit familie van de directeur of is het toeval dat haar meisjesnaam hetzelfde is als zijn achternaam? Wie het weet mag het zeggen.

Ik verwacht dat ik dus op 4 juni verdwenen moet zijn van mijn huidige werkplek. Ik heb alleen nog geen nieuw kantoor toegewezen gekregen. tot die tijd blijf ik dus maar zitten waar ik zit. Er is trouwens op verschillende plaatsen weer aardig in de pot geroerd op locatie Alkmaar want velen schijnen het nodig te vinden om tegen mij hun ongenoegen over onze werkgever uit te spreken.

Later op de dag vertrouwt een collega mij toe dat onze werkgever haar niet hersteld wil melden en dat ze niet tegen loonwaarde werkt op dit moment. Ook ontvangt ze daarom nu ook geen reiskostenvergoeding. Onzin!!! Alle re-integratie activiteiten worden gewerkt tegen loonwaarde, dit staat duidelijk in het CAO. Al kom je alleen maar op de koffie om te re-integreren dan nog moet dit 100% betaald worden. En natuurlijk heb je wel recht op reiskostenvergoeding voor de dagen waarop je werkt of aanwezig bent. Kijk, daarom is het nu zo belangrijk om je uren declaratie zo precies in te vullen en te bewaren, leg ik haar uit. Alleen als daar de juiste informatie op staat krijg je het op de juiste manier uitbetaald. Hoe vervelend het ook is, de mensen op de salarisafdeling zijn nog steeds niet helderziend ook al denken ze soms van wel. Maar eerlijk is eerlijk, ze zijn voor de uitvoer natuurlijk wel afhankelijk van de juiste aanlevering van de gegevens.

Een andere collega komt mij vragen hoe het zit als je ziek bent als gevolg van zwangerschap. Er is haar gezegd dat ze vanaf nu 70% salaris krijgt doorbetaald omdat ze in het 2e ziektejaar zou zitten. Voor haar zwangerschapsverlof is ze namelijk ook al ziek geweest en dat tellen ze erbij op. Terwijl ze hier allang van hersteld is ziet onze werkgever dat anders. Wat een boeven zeg. Van het UWV ontvangt de werkgever in haar geval 104 weken ofwel 2 jaar 100% van het loon. Dit loon behoort aan de werknemer te worden doorbetaald. Ondanks haar bezwaar betaalt onze werkgever maar 1 jaar UWV uitkering aan haar door en steekt de rest in eigen zak.

Ik zet het één en ander voor haar op papier en geef het advies om het UWV om hulp te vragen en zo snel mogelijk een rechtsbijstand verzekering af te sluiten. Hoewel, een brandend huis kun je niet verzekeren maar voor de toekomst lijkt het mij verstandig. Ik vraag haar wel om mijn naam bij de werkgever niet te noemen want dat zal mij geen goed doen.


Maandag, 04-06-2012
Het is vandaag precies 14 dagen terug dat ik de directeur de info heb gestuurd over het onterecht ziek laten staan van mijn persoontje. Als hij zich aan zijn woord houdt moet er nu dus een berichtje met daarin zijn reactie in mijn mailbox zitten. Morgen weer te werk dus ik ben heel benieuwd.

Dinsdag, 05-06-2012
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Ik zet snel mijn computer aan om in mijn mailbox te kijken. Jammer, de directeur heeft zich echt niet aan zijn woord gehouden. Hij heeft niet zoals beloofd, zijn afweging om mij hersteld te melden, binnen 14 dagen afgerond. Hoe kan het ook anders!

Op dinsdag en donderdag werk ik altijd samen met de ergo coördinator. Ondanks dat ik nog steeds niet hersteld gemeld ben weet zij wel zinvolle klussen te bedenken zodat ik in ieder geval iedere dag toch iets te doen heb.

377[1]Het hoofd van de facilitaire dienst komt zich verontschuldigen voor het feit dat ik alweer moet verkassen. Vrijdag moet het kantoor voor de nieuwe directeur klaar zijn dus ik moet er nu echt uit. Waar ik naartoe moet weet ze nog niet precies.Tijdelijk kan ik in het kantoor tegenover haar zitten. Tijdens mijn vakantie kan ze dan nadenken waar ze met mij heen moet. Dan pak ik mijn boeltje toch weer in! Ik mag 1 kast meenemen en de rest van de spullen moeten zolang maar in een kar blijven liggen.

Ik ga alvast kijken op het kantoor waar ik naartoe moet. Tsjonge tsjonge wat een troep zeg. Het lijkt wel een opslagplaats van oude kantoormeubelen. Ik kan er nog net bij dus dat valt dan weer mee. Ik zie alleen geen computer staan. Dat klopt zegt het hoofd van de facilitaire dienst, daar moet ik nog voor onderhandelen met de afdeling ICT. Nou, dan zoek ik wel een flexplek op om te werken. Ik ga er maar geen drukte om maken. Nog 2 dagen werken en dan heb ik vakantie. Wat ben ik blij als het tijd is om naar huis te gaan zeg, ik heb het helemaal gehad.

378[1]

Eenmaal thuis wacht de volgende verrassing mij op. Het verslag van het 2e gesprek is gesprek is er. Leo heeft het al gelezen. Ik denk niet dat je er zo blij mee bent, zegt hij alvast. Nee hè, wat nu weer? Nou lees het zelf maar. Dat doe ik en ik geloof mijn eigen ogen niet. Het verslag is geschreven door het hoofd van de afdeling kwaliteit maar van wie de woorden zijn die op papier staan daar zet ik grote vraagtekens bij.

Er zijn bewust dingen niet vermeld en andere dingen zijn verdraaid. Er staat niets in over het deskundigen oordeel waar we over gesproken hebben. Wel staat er dat de arbeidsdeskundige van het UWV heeft geadviseerd om mij voor een klein deel ziek te laten staan en om mij vervolgens rond 25-03-2013 een WIA beoordeling te laten doen. Pure bluf van de firma List en Bedrog. Bovendien doet het UWV niet zomaar van dit soort uitspraken. Drie maal raden wat ik ga doen morgen. Inderdaad, het UWV bellen.

Verder staat er in dat de directeur voor 1 juli een advies geeft over zijn afweging om mij hersteld te melden. Hiermee is de uiterste datum van vandaag dus overruled. Verder schuift men alle beweringen van tafel en gaat men er kennelijk vanuit dat ik voor een deel in de WIA kom. Dit terwijl ik gewoon kan werken en dat er volgens de bedrijfsarts waarschijnlijk nooit een WIA keuring zal komen. Ook in haar adviezen en 1e jaars evaluatie vindt ze mij 100% arbeidsgeschikt voor eigen werk maar mijn werkgever trekt zich hier niets van aan.

In de laatste alinea van dit verslag staat zelfs een raadselachtige redenering die ik gedaan zou hebben. Ik heb werkelijk geen idee waar ze dat vandaan getoverd hebben maar wat er staat zijn niet mijn woorden. Ik kan van het hele verslag niet meer maken dan dat het een hoopje gebakken lucht is waar niemand iets mee kan.

Eigenlijk spelen ze precies hetzelfde spel wat de ad interim manager in 2008 ook gespeeld heeft. Ze doen alsof ze van niks weten en hebben tijd nodig om uit te zoeken hoe de regels in elkaar steken. Telkens komen ze met een ander verhaal en andere beweringen om mij onzeker te maken en af te branden. Is dat nu wat men leert op die peperdure management cursussen?

Ik informeer nog even of mijn ex case manager het verslag al heeft ontvangen. Nee dus. Toevallig heb ik het al digitaal dus kan ik het haar meteen toesturen. Wat een aanfluiting dat ze zoiets durven te versturen en totaal voorbij gaan aan wat er daadwerkelijk is gezegd tijdens deze bijeenkomst. Het liefst zou ik reageren door het verslag terug te sturen met de mededeling dat ik het verslag gezien de inhoud als niet ontvangen beschouw. Maar dat zou natuurlijk weer niet verstandig zijn.

Ik heb net naar het UWV gebeld om te vragen of het UWV onderstaand advies aan mijn werkgever heeft kunnen geven, daarbij heb ik de tekst letterlijk voorgelezen: “HRM heeft een arbeidskundige gesproken (Mw W. van het UWV). Haar advies was om jou voor een heel klein percentage ziek gemeld te laten staan: 0,01%. Vervolgens na 2 jaar een WIA beoordeling laten doen. Dit zou rond 25-3-2013 zijn.”

Het antwoord wat ik krijg is zonder enige twijfel duidelijk: Neen! Het UWV zal absoluut nooit zo’n advies aan een werkgever geven. Als er een meningsverschil over de herstel melding is kan er een deskundigen oordeel worden aangevraagd. Er is er maar één die kan bepalen of u weer volledig kunt werken en dat bent uzelf. Op mijn vraag of er überhaupt wel een mevrouw W. werkt bij het UWV kon hij mij geen antwoord geven. Wel vindt hij het raadzaam om desnoods zonder medewerking van de werkgever een deskundigen oordeel aan te vragen.

Nu kan ik natuurlijk HRM bellen om het telefoonnummer of email adres van mevrouw W. te vragen maar ik ben bang dat ze mij dat niet gaat geven. Daarom heb ik besloten om mijn hersenen te deleten en niet meer aan het verslag te denken. Eerst maar onbezorgd op vakantie en daarna zien we wel verder.

Wat een gore onbeschofte huichelaars zijn het toch. Ik kan op het ogenblik niets anders bedenken. Ik ben witheet als ik lees wat er over het UWV in het verslag staat. Dit is de bekende druppel. Ik ben zo vreselijk boos. Ik moet moeite doen om dit stukje te schrijven maar ik wil het perse af hebben. Ook mag mijn boosheid wel weer eens op papier staan. Echt, ik heb in mijn leven gelukkig nog nooit met zulke onbetrouwbare mensen te maken gehad. Wat spelen ze een gemeen spel.

Verder heb ik vanmorgen mijn boeltje weer ingepakt om naar het kantoor tegenover het hoofd van de facilitaire dienst te verhuizen. Dat is het enige beschikbare op dit moment. Het kantoor is in gebruik als opslag en mijn spullen en ik kunnen er nog maar net bij. Helaas, er staat geen computer. Die moet ze nog zien los te peuteren bij ICT. Vreemd! Als ik dus wat achter de computer moet doen, wat gelukkig niet zo vaak voorkomt, in ieder geval niet meer dan 8 uur per dag, dan kan ik een flexplek gaan opzoeken. Ze verontschuldigt zich alweer en hoopt dat ze na mijn vakantie een definitieve werkplek voor mij heeft.

Zondag, 10-06-2012
Eindelijk vakantie! Wat ben ik blij zeg. Even geen geleuter over ziek of niet ziek maar gewoon lekker vakantie. Ik heb me voorgenomen om zo min mogelijk aan mijn werk te denken en helemaal wil ik proberen om er niet over te praten. Even niets. En zo zijn we gisterochtend aangekomen in het dorpje Ötz in Tirol/Oostenrijk. Wat is het hier toch mooi. We hebben 2 weken geboekt in een fantastisch appartement. Het weer is schitterend en we vervelen ons nog lang niet.

a1180[1]

Het huisje is de week na ons nog niet verhuurd. We hebben het zo naar de zin dat we besluiten om de vakantie met een week te verlengen. Wat een goede en verstandige keuze. We hebben het gevoel dat we het nu veel rustiger aan kunnen doen en blijven zelfs een paar dagen gewoon bij het huisje om te genieten van de riante tuin en het prachtige uitzicht. En het leukste is…………….. de boodschappen zijn binnen dus is het verblijf “all inclusieve”.

Zaterdag, 30-06-2012
387[1]Met pijn in ons hart gaan we na 3 weken onbezorgd leven weer huiswaarts. We zien er allebei als een berg tegenop om weer in de malle molen van het werk te vallen. Het is niet helemaal gelukt om niet aan het werk te denken of erover te praten. Maar als één van ons tweeën er al over begon dan was het een kort gesprekje. Dit weekend moeten we weer terug op aarde komen want a.s. dinsdag word ik geacht weer te gaan werken.

Ik ben zo benieuwd. Zou er werkelijk een kantoor en een computer voor mij beschikbaar zijn of moet ik weer tussen de rommel zonder computer? Ik hoop van niet maar ben er niet gerust op.


Dinsdag, 03-07-2012
388[1]Mijn 1e werkdag na onze vakantie. Ik kom binnen en word meteen aangesproken door een receptiemedewerker. Marga, je zit op flexplek 2, hier heb je de sleutel. We kletsen nog wat over de vakantie en dan ga ik naar boven. Tegenover flexplek 2 zie ik mijn collega van de afdeling ARBO. Ze is heel druk want ze heeft wat afspraken maar ze kan me nog net vertellen dat ik niet op de flexplek hoef te zitten maar dat we nu samen één kantoor hebben tegenover flexplek 2. Omdat er maar 1 computer beschikbaar is in dit kantoor heeft ze flexplek 2 gereserveerd omdat daar wel een computer staat.

In het roddelcircuit hoor ik dat ik geen eigen kantoor en geen eigen computer meer mag hebben omdat er nog niet bekend is wat er met mij gaat gebeuren en waar ik ga werken. Als ik wil werken moet ik maar een flexplek opzoeken. Op locatie Alkmaar hebben wij wel 2 flexplekken waar ook een computer staat. Deze flexplekken kunnen alleen niet gereserveerd worden. Vooral op dinsdag is het erg druk en moet je vroeg zijn om een flexplek te bemachtigen.

Daarom heeft het hoofd van de hoteldienst in Alkmaar bedacht dat ik samen met de arbo coördinator op één kantoor kom zodat ik dan toch nog een eigen werkplek heb. Mijn collega werkt 2 dagen per week en gaat die dagen op flexplek 2 zitten als zij een computer nodig heeft, lief hè! Bij mijn werkgever is het beleid dat je als je minder dan 24 uur per week werkt je geen recht meer hebt op een eigen werkplek met computer.

Wij hebben geluk dat we met zijn tweeën één kantoor delen met ook nog eens genoeg kastruimte. We kunnen alle transfer hulpmiddelen kwijt in de kasten. Alles moet nog worden uitgepakt en de kasten moeten worden ingedeeld. Na de lunchpauze ga ik de kasten schoonmaken en inrichten. Op de kamer van flexplek 2 staat nog een kast dus die pikken we ook meteen maar in.

Op de gang kom ik de bedrijfsarts tegen. We hebben vanmiddag een afspraak maar je mag ook over 10 minuten komen hoor. Ik vind het prima, tot zo. Nu kom ik net bij de bedrijfsarts vandaan en heb een uitgebreid gesprek gehad. Ze heeft de verslagen van de gesprekken met mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM, leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit en de HRM adviseur doorgelezen en was hogelijk verbaast over de schriftelijke beweringen/uitspraken van de HRM adviseur.

Dit kan helemaal niet zegt ze verbaasd! Het is onmogelijk dat het UWV het advies heeft gegeven om jou tot 25-03-2012 ziek te laten staan. “Dat gaat het UWV echt niet op papier zetten”. Als jij aangeeft dat je ziek staat maar gewoon werkt dan zal het niet eens tot een WIA keuring komen. De kans is zelfs groot dat het UWV de werkgever een sanctie oplegt”. Als ik 100% werk mogen ze mij niet korten op mijn salaris. In het verslag van 15-05-2012 staat ook dat leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM advies vraagt aan de bedrijfsarts. Daar weet ik niets van zegt ze, er is door niemand contact met mij opgenomen.

Ze adviseert toch om zelf bij het UWV een deskundigenoordeel aan te vragen en hierin duidelijk de vraag te stellen of ik 100% arbeidsgeschikt ben. Mocht het achteraf tot een gerechtelijke procedure komen dan heb ik dit oordeel ook nodig. Ik zeg dat ik zo lang mogelijk wil wachten met het inschakelen van een advocaat omdat ik niet wil dat er een onwerkbare situatie ontstaat. Dat kan ze wel begrijpen. Ze vindt het wel een goed idee om nogmaals aan te geven dat ik nog steeds 100% arbeidsgeschikt en beschikbaar voor werk ben. Ik loop meteen naar de receptie om mijn oude herstelmelding, voorzien van bovenstaande opmerking te laten scannen voor de afdeling HRM en voor mijn leidinggevende nummer 7, hoofd afdeling kwaliteit.

En zo is mijn 1e werkdag na de vakantie alweer bijna om. Ik moet alleen nog even een email sturen naar mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM en hem confronteren met het feit dat hij zich weer niet aan zijn afspraken heeft gehouden.
Feit:
In het gesprek van 15 mei heeft hij gezegd dat ik voor 1 juli een advies omtrent mijn herstelmelding gereed zou hebben. Via email op 21 mei heeft hij beloofd zijn afweging om mij hersteld te melden binnen 14 dagen af te ronden. Op beide beloftes heb ik niets gehoord. Ook vraag ik om een kopie van het advies van het UWV waarin staat dat ze adviseren om mij voor een klein gedeelte ziek laten staan tot 25-03-2013 en dan de WIA keuring af te wachten. Volgens de HRM consulente zou de mevrouw van het UWV dit zeker wel schriftelijk willen bevestigen.

Vanaf maart 2012 ben ik 100% hersteld en beschikbaar voor werk. Nog steeds is mijn werkgever het daar niet mee eens. Nu is het juli en vind ik het de hoogste tijd om een antwoord af te dwingen.

Woensdag, 04-07-2012
Met regelmaat kijk ik in mijn mailbox om te zien of er al reactie is van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM.

391[1]Dan komt er tegen kwart voor 3 eindelijk een reactie. “Dank voor je bericht. Ik wilde je over het advies van hersteld melden persoonlijk spreken, maar door vakantie en bezoek aan de bedrijfsarts is de afspraak pas in te plannen op of rond 19 juli. Omdat je op een antwoord wacht, zal ik je voor het weekend berichten”. Wat hij precies bedoeld met dat hij me voor het weekend zal berichten weet ik niet.

Donderdag, 05-07-2012
Ik heb besloten dat als ik niet voor het weekend een bevestiging van mijn herstel heb ontvangen ik per direct het deskundigenoordeel bij het UWV ga aanvragen. Ik ga het hele epistel uitprinten en begin alvast met invullen.

392[1]Mijn nieuwe werkplek bevalt me wel. Ik zit boven in de allerlaatste ruimte tegen het magazijn aan. Het kantoor is ruim genoeg voor 2 personen en er is genoeg kastruimte. Mijn collega werkt alleen op dinsdag en donderdag en de rest van de week zit ik alleen. Op deze dagen is het wel heel erg stil en vaak ben ik de enige op deze gang. Soms zie ik een levend wezen als er iemand van het magazijn langs loopt. Het geeft me een beetje het 3 hoog achter gevoel.

Vrijdag, 06-07-2012
Normaal gesproken ontvang ik de dag na mijn bezoek aan de bedrijfsarts het evaluatierapport. In dit evaluatierapport staat hoeveel uren ik werk en of ziek ben, welke afspraken er gemaakt zijn en de te verwachtte herstelperiode. Dit keer duurt het langer en ontvang ik het rapport pas na 3 dagen. Vreemd, dat is nog niet eerder gebeurd. Zoals afgesproken belt Leo mij meteen en leest het evaluatierapport voor. Verbazing alom! Het volgende staat erin: Stand van zaken: werkt niet volledig, Prognose: volledig herstel eigen werk. Ik werk wel volledig, dat heb ik zelfs nog met haar besproken en de prognose is niet van toepassing omdat ik al 100% hersteld ben. Ik snap er niets van, zou ze inmiddels opdracht hebben gehad van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM?

Ik spuug vuur. Leo gaat direct voor mij bellen met het ziekteverzuim bureau. Een paar minuten later belt hij alweer terug. Hij heeft met de assistente gebeld en die zegt dat dit erin staat omdat ik nog voor 6 uur per week als ziek sta geregistreerd. Leo legt haar de situatie uit en vertelt dat ik dit weekend de aanvraag voor het deskundigenoordeel de deur uit wil doen. Ze zal proberen of ze de bedrijfsarts nog bereiken kan. Maar ja, het is vrijdagmiddag en dan weet je het wel hè? Het zal vast niet lukken en dan moet ik dus wachten tot a.s. dinsdag. Dan is ze er weer.

Dan belt mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. Ze informeert keurig hoe mijn vakantie is geweest en ik vertel haar keurig dat het erg leuk was. Van beide kanten zit er iets onechts in de stem en dat is duidelijk hoorbaar. De mail die leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM aan mij gestuurd heeft is via cc ook doorgestuurd naar haar. Ze belt om te vragen of ik al iets heb gehoord. Nee dus. Nou dan zal ik hem straks even bellen. Maar we zouden nog weer een 3e gesprek hebben. Dat wilden we doen op 3 juli maar toen moest je naar de bedrijfsarts. De eerstvolgende mogelijkheid is op donderdag 19 juli, kun je dan? Ja hoor dat is prima, ik schrijf het meteen op.

Oh, en aan je TFO (Taak Functie Omschrijving) wordt gewerkt hoor. Door onderbezetting op de afdeling HRM is het er niet eerder van gekomen. Inmiddels is er een nieuwe medewerker die ik heb gesproken. Zij gaat een weging maken om het salaris vast te stellen maar dat is voor jou niet zo belangrijk want je salaris blijft toch gelijk. Ze zegt dat ze dit binnen 2 weken klaar heeft. Dan kan je het ondertekenen zodat het dan officieel jouw functie is. Dan kunnen we ook de functienaam “salarisadministrateur laten vervallen” en omzetten naar die van medewerker kwaliteit. Ik weet niet of het wijzigen gaat lukken voor mijn vakantie want ik ga al op 27 juli weg voor 4 weken. Nou, zeg ik, dat gaat je zeker niet lukken. Er zullen eerst nog een aantal zaken besproken moeten worden en we moeten het ook nog hebben over de plaats van mijn werkplek.

Ik weet niet of je het druk hebt maar anders kun je misschien alvast wat doen aan de documenten waarin de procedures en zo beschreven staan. Ja, dat had ik toch al voorgesteld, dat kan goed en het maakt voor dat werk ook niet uit waar dit gebeurt. Nou dan zal ik kijken of ik een afspraak met P. kan maken zodat jullie het kunnen bespreken. Als je wilt graag want ik heb er erg veel zin in.

Je zegt in de email naar leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM dat je ook een mail hebt gestuurd naar HRM en naar mij maar ik heb niets ontvangen hoor, wat staat erin? Dat is raar je moet hem hebben, ik heb hem afgelopen dinsdag verstuurd. Er staat in dat ik nog steeds 100% hersteld en beschikbaar voor werk ben. Maar je werkt toch maar 7 uur op een dag? Je hebt zelf gezegd dat je dan moe bent en een paar uur slaapt. Ik ga er niet op in. Ik werk volledig.

Goed, nou ik zal nr. 6 nog een keer bellen, als ik hem niet te pakken krijg hoor je het nog. Dan stuur ik je ondertussen nog een keer de email die ik je dinsdag ook gestuurd heb. Zo gezegd zo gedaan en ik krijg al snel antwoord terug dat ze hem nu wel heeft. Nou ik ga nog even proberen of ik nr. 6 kan bereiken.

Een uurtje later belt Leo mij op. Er is email van je leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM gekomen. Weliswaar op mijn privé email maar dat mag de pret niet drukken. En wat staat er in? Er is een afspraak gepland op 19 juli. Zie je nu wel, wat heb ik je gezegd? Ze gaan je niet beter melden en blijven de boel maar rekken. Ja, Leo je hebt gelijk. Pffffffffffff. En dat hele gesprek met nr. 7 is volgens mij ook vooropgezet. Ik denk dat ze van iemand het één en ander ingefluisterd heeft gekregen. Misschien iemand die zelf niet durft te bellen?

394[1]Ik tik meteen een verslagje voor op mijn website. Nu heb ik tenslotte alles nog vers in het geheugen met mijn aantekeningen ernaast. Dit is geen toeval maar meer een gewoonte. Voordat ik op mijn werk de telefoon opneem pak ik altijd eerst een pen en papier. Het is nog best een lang stuk geworden en ik mail het snel naar huis. En dan is het weekend. Ik ben nog maar een week terug van vakantie maar het lijkt veeeeeeeeel langer.

Ik ben alweer een paar uurtjes thuis en inmiddels is het 22.30 uur. Ik duik nog maar even achter de pc om het verslagje van vandaag op mijn website te plaatsen. Oh en ik lees ook nog het evaluatierapport van de bedrijfsarts door. Ik ben echt met stomheid geslagen alsof ik het nu net voor het eerst hoor. Het staat er echt! Werkt niet volledig! Hoe is dit mogelijk? Ben ik misschien niet duidelijk genoeg geweest? Ik heb zo’n vermoeden dat de bedrijfsarts door mijn werkgever onder druk is gezet. Dat is bij de vorige bedrijfsarts en bij die 2 daarvoor ook gebeurd dus waarom nu niet? Ik voel de woede weer opkomen en dat is niet de bedoeling want ik ga weekend vieren. Maar één ding is zeker. Dinsdag is de bedrijfsarts weer op locatie Alkmaar en ik denk dat ik haar eerste klant van die dag ga zijn.

Zondag, 08-07-2012
Leo en ik hebben er lang over gepraat en hebben besloten om toch zelf een deskundigenoordeel bij het UWV aan te vragen. Mijn werkgever zal daar niet blij mee zijn maar ik wil bevestigd zien door een onafhankelijke arts dat ik hersteld ben, dat ik kan werken en dat mijn werkgever niet in zijn recht staat om mij voor een klein deel ziek te laten staan. Heb ik ongelijk dan zal ik dit eerlijk toegeven en mijn excuus aanbieden aan mijn werkgever. Als ik in mijn gelijk gesteld word zal ik mijn werkgever vragen dit oordeel over te nemen.

Nu ben ik dan in het weekend toch weer met mijn werk bezig en ik merk aan mezelf dat ik niet veel meer kan hebben. Er spookt van alles door mijn hoofd en het huilen staat me nader dan het lachen. Ik probeer om niets te laten merken aan Leo want hij is deze situatie ook meer dan zat. Ik zit dus boven achter mijn pc en ga beginnen aan het vragenformulier. Het is een hele klus waar ik de rest van de middag mee bezig ben. Ik moet veel invullen en daarbij de nodige toelichtingen geven. Een hele klus maar ik moet dit toch doen. Je weet nooit of ik het achteraf nog nodig zal hebben.

Het is me niet gelukt om het formulier vanmiddag af te krijgen. Ik moest veel dingen nazoeken en het is gewoon moeilijk om alles goed en beknopt verwoord op papier te krijgen. Leo verwent me gelukkig met een heerlijk bordje patat met een loempia. Eerst had hij de pan schoongemaakt en nieuwe olie erin. Na dit heerlijke maal ga ik weer naar boven en spreek Stefan nog even via Skype. Daarna ga ik weer verder met het formulier. Het is een hele klus, ik moet veel nalezen en bijlages meesturen. Nog steeds is er een lichte twijfel. Als ik alle vragen eerlijk beantwoord en ook nog eens de bewijzen mee stuur dan komt mijn werkgever er wel heel slecht van af. Wat gaat het UWV met deze informatie doen denk ik dan. Het wordt in ieder geval wel weer heel spannend.

Maandag, 09-07-2012
Het heeft wat hoofdbrekens gekost maar het aanvraagformulier voor het deskundigenoordeel is klaar en afgegeven bij het postkantoor. Het is best wel een hele klus geweest want ik wil alles zo beknopt en duidelijk mogelijk invullen. Ik heb het formulier compleet naar waarheid ingevuld. Nu maar afwachten. Ik hoop zo dat het UWV het oordeel voor het volgende overleg van 19 juli a.s. klaar heeft. Het streven van het UWV is om binnen 14 dagen een oordeel klaar te hebben. Spannend.

396[1]We zitten nog even gezellig in de serre als er om 23.00 uur nog email binnenkomt. Hij is van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM. Citaat: Via deze weg wil ik je laten weten, dat we met jou willen werken aan een volledige werkhervatting. In het vorige gesprek dat we hadden gaf je aan dat je weliswaar medisch gezien hersteld bent, maar dat volledige dagen van 8,5 uur nog erg vermoeiend waren. Tot op heden werk je daarom nog 7 uur per dag.

De stappen voor volledige hervatting naar 100% willen we samen met jou uitwerken in het gesprek op 19 juli 2012. In de hoop en vertrouwen dat we samen tot een goed plan voor dat resultaat kunnen komen. Nou die is ff lekker zeg. In het gesprek van 15 mei heb ik inderdaad gezegd dat ik op dat moment 7 uur werkte en dat ik normaal gesproken na het eten even ga liggen en dat ik dat nu net zo goed ’s middags kan doen. Ik heb me niet ziek gemeld voor deze uren en dat ook niet aangegeven. Sterker nog, ik heb heel duidelijk gezegd dat ik nog steeds 100% hersteld en beschikbaar voor werk ben. Dat heb ik ook besproken met de bedrijfsarts.

Een van de redenen van het eerder naar huis gaan was inderdaad vermoeidheid maar dan vermoeidheid van verveling, het niet aanleveren van werk en het gepieker over alle tegenwerking en het hele gedoe eromheen. Onder het mom van “ze kunnen het krijgen als ze per se willen” ben ik toen eerder naar huis gegaan. Niet erg slim natuurlijk om dat dan ook nog te gaan zeggen maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Je kunt ook te eerlijk zijn. De bedrijfsarts weet ervan en is net als ik van mening dat het eerder naar huis gaan niets te maken heeft met het feit dat ik niet hersteld zou zijn. Ik ga toch nog even zitten om de email te beantwoorden. Lekker klusje zo vlak voor de nacht.

Citaat: Zoals ik in mijn email van afgelopen dinsdag, 4 juli al had geschreven ben ik nog steeds 100% hersteld. Het is dus niet nodig om een stappenplan te maken want ik ben al 100% arbeidsgeschikt voor eigen werk. De medische kant heb ik inmiddels besproken met de bedrijfsarts. Ik werk 8,5 uur per dag en geen 7. Zo, en nu naar bed.

Dinsdag, 10-07-2012
Nu kom ik net bij de bedrijfsarts vandaan. Ik ben naar haar toegegaan om opheldering te vragen over de periodieke evaluatie waar zij bij stand van zaken “werkt niet volledig” heeft ingevuld. Dit heeft zij gedaan omdat mijn leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit en projecten haar een email heeft gestuurd waarin staat dat ik 7 uur per dag werk. Maar dat is niet juist!!! Ja, zegt ze maar als ik een email van je leidinggevende ontvang dan ga ik ervan uit dat het ook zo is en verwerk ik dat.

Ik ga me niet mengen in een conflict wat jij hierover hebt met je leidinggevende. Daar wil ik echt buiten blijven, ik heb het beste met je voor en dat weet je best. Ik heb aangegeven dat je 100% arbeidsgeschikt bent voor eigen werk en dat moet genoeg zijn. Maar ik weet zeker dat mijn werkgever mij hier achteraf over gaat aanvallen of dit gaat gebruiken om te bewijzen dat ik niet volledig werk. Dat conflict moet je echt zelf oplossen met je leidinggevende. Kan je dan niet aangeven bij de stand van zaken dat de werkgever zegt dat ik niet volledig werk maar dat ik dit in de praktijk wel doe? Nee, dat hoeft niet want dat staat in de email. Ik vraag of ik de email mag zien. De email zelf heb ik niet gezien maar wel haar aantekening in het systeem. Citaat: Leidinggevende (nr. 7) belt dat het in de 1e jaars evaluatie lijkt alsof betrokkene volledig aan het werk zou moeten. Werknemer redt dit niet. Houdt 34 uur p/w niet vol. Werkt nu 28 uur in eigen werk.

Maar dit klopt helemaal niet. Dat ik het niet red en 34 uur per week niet volhoud is puur een verzinsel of een foute conclusie van eerdergenoemd gesprek. Ik had al een vermoeden dat mijn eerlijkheid nog wel eens tegen me gebruikt zou worden. Ze zullen wel gedacht hebben: “Kip ik heb je” Ik hoop maar dat de deskundige van het UWV hier iets over gaat roepen.

Ik vrees dat ik ook met de bedrijfsarts niet verder kom en vraag daarom of ik de email van A. mag lezen. Dat mag en ik vraag haar de email naar mij door te sturen. Ze doet dit meteen. Als ik weer terug op kantoor ben krijg ik hevige buikpijn. We zijn nu een paar uurtjes verder maar het zakt niet af en wordt al erger. Ik ben er misselijk van en heb het gevoel dat ik zo moet overgeven. Rechtop zitten of lopen gaat moeizaam en zelfs met ademen doet het zeer. Ik neem 2 paracetamol tabletten in en hoop dat het straks wat beter gaat. Het heeft geholpen, na de lunch heb ik geen last meer. Stel je voor dat ik er nog een maagzweer aan over hou zeg, daar moet ik niet aandenken. Maar als het zo is zal ik mijn werkgever zeker aanklagen.

Woensdag, 11-07-2012
Toch nog een positief berichtje deze week. Ik heb een afspraak in het AVL en wat denk je?????????? De specialist is zo tevreden dat ik pas over 4 maanden terug hoef te komen. Oh jé, daar zal mijn werkgever niet bepaald blij mee zijn maar ik wel. Samen met Leo maken we er een feestje van.

Vrijdag, 13-07-2012
Er is post binnen van het UWV. Spannend!!! Leo heeft de brief al gelezen en ik val aan zodra ik thuis ben. Het UWV kan helaas geen deskundigenoordeel geven. Ze leggen keurig uit waarom dit niet kan en achteraf gezien is dit ook logisch. Toch ben ik blij dat ik deze bevestiging heb.

Citaat: U stelt aan ons de vraag of u 100% hersteld bent en of u als financieel vangnet moet dienen. Zoals blijkt uit de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts acht deze u op medische gronden volledig geschikt voor uw eigen werkzaamheden. Concreet betekent dit dus dat u volledig kunt hervatten in uw eigen werk en zou er geen sprake meer kunnen zijn van een percentage ziekmelding. Ook betekent dit dat uw werkgever u uw eigen werk moet aanbieden. Een deskundigenoordeel is daarom niet nodig en ook niet mogelijk. Alleen indien er sprake is van een verschil van mening op medische gronden tussen u en/of de werkgever en de bedrijfsarts is een deskundigenoordeel mogelijk. Aangezien u en de bedrijfsarts dezelfde mening hebben, is een deskundigenoordeel niet aan de orde.

Nou, dat is dan duidelijk voor mij. Ik besluit dat ik in het gesprek van volgende week naar waarheid zal aanhouden dat ik 100% arbeidsgeschikt ben voor eigen werk. Hoe mijn werkgever dat administratief verwerkt is niet mijn probleem.

Ik heb ook gevraagd of mevrouw W. van het UWV daadwerkelijk aan mijn werkgever heeft geadviseerd om mij voor een klein deel ziek te laten staan, om mij vervolgens rond 25-03-2013 een WIA beoordeling te laten doen. Volgens het UWV is dit geen vraag die gesteld kan worden in het kader van een deskundigenoordeel. Als ik daar antwoord op wil hebben kan ik contact opnemen met de UWV telefoon werknemers met het verzoek om door die mevrouw teruggebeld te worden.

Maandag, 16-07-2012
Ik wil toch boven tafel hebben wat de mevrouw van het UWV nu precies heeft gezegd en vraag of Leo voor mij wil bellen. Hij belt het UWV en legt de situatie kort uit. Leo is veel beter door de telefoon dan ik. Er is een notitie gemaakt met de vraag of de mevrouw van het UWV ons wil terugbellen. Dat wordt óf vandaag óf morgen voor 12.30 uur. Nou, ik ben benieuwd. Inmiddels is het avond en is er geen telefoon geweest. Nou, dan morgenochtend maar afwachten.

Dinsdag, 17-07-2012
Het gedoe rondom mijn persoontje begint al aardig op een echte soap te lijken. Ik ga naar mijn werk en Leo blijft bij de telefoon om de mevrouw van het UWV te woord te staan. Helaas, net als gisteren blijft de telefoon stil. Leo belt zelf en de vriendelijke dame die hij aan de telefoon heeft gaat meteen uitzoeken waarom er niet terug gebeld is. Het duurt niet lang en dan komt de verklaring. Ik kan zien dat men er mee bezig is geweest maar ik weet niet waarom ze niet teruggebeld heeft. Leo legt uit dat het echt heel belangrijk is dat hij haar te spreken krijgt en na enig aandringen zegt de vriendelijke dame dat ze er persoonlijk voor zal zorgen dat Leo vandaag nog teruggebeld wordt.

Leo is echt goed door de telefoon en een man lijkt toch altijd iets meer invloed te kunnen uitoefenen dan een vrouw. Maar helaas, ook ’s middags wordt Leo niet teruggebeld. Gelukkig houdt Leo vol en belt hij zelf rond half 5 weer naar het UWV. Alweer zo’n vriendelijke dame gaat weer in het systeem kijken. Meneer, uw vraag is in behandeling, dat staat er echt maar meer kan ik ook niet zien. Doorverbinden met de mevrouw van het UWV lukt echter niet want zij mogen niet doorverbinden. Maar de mevrouw van het UWV heeft tot morgenochtend 11.35 uur de tijd om u terug te bellen. Als ze dit niet gedaan heeft en u belt weer dan maken we er een calamiteitenmelding van. In dat geval moet zij binnen 3 uur reageren.

We moeten dus alweer geduld hebben en tot morgen wachten. De werknemers van het UWV worden goed afgeschermd voor de buitenwereld. Zelf contact opnemen lukt niet en erheen gaan heeft ook geen zin want zonder afspraak kom je niet eens de deur door. Ik kan me zo goed voorstellen dat sommige mensen ertoe in staat zijn om iemand daar over de balie heen te trekken. Ligt het nu aan mijn achterdocht of zijn er 2 mensen die een probleem hebben? Wat een verrassing. Een kwartier nadat Leo het UWV voor de 2e keer heeft gebeld, dus rond 17.00 uur zie ik op mijn telefoon dat er een email op mijn privé adres binnenkomt.

Het is een email afkomstig van mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. Onderwerp: Vergadering geannuleerd: overleg beter melden en taken Marga. De email bevat verder geen tekst. Wat ontzettend laf en kinderachtig zeg. Zou men de confrontatie donderdag niet aan durven?

Woensdag, 18-07-2012
Direct bij binnenkomst op mijn werk om 08.15 uur stuur ik een email naar mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. Citaat: “Wat jammer dat het gesprek niet doorgaat donderdag, ik heb best wel het één en ander voorbereid. Zou je me willen vertellen waarom het gesprek niet doorgaat en wanneer het gesprek nu gepland staat? Zou je deze mail nog voor je vakantie willen beantwoorden? Hartelijke groet en alvast een fijne vakantie, Marga”.

Op mijn werk gebruiken we Novell GroupWise en dat werkt goed. Zo kan ik bij de eigenschappen van het bericht precies zien hoe laat mijn bericht ontvangen is en/of hoe laat de ontvanger de mail geopend heeft. Lang leve GroupWise.

Ik zie dat de mail niet geopend wordt maar dat zegt niet dat ze hem niet gelezen heeft. Als de email vanaf huis gelezen wordt kan ik dat niet zien. Oké, dan doe ik het anders. Zolang een bericht door de ontvanger nog niet geopend is kan ik er nog van alles mee. Ik verwijder het bericht uit haar postbus en stuur hetzelfde bericht nogmaals. Dit keer stuur ik de email niet alleen naar mijn leidinggevende maar tevens cc naar alle andere genodigden voor het gesprek.

Nu wordt mijn email wel geopend en krijg ik ook een reactie. Hoewel mijn email aan leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit is gericht krijg ik antwoord van leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM. Citaat: “Ik denk dat er een misverstand is. Het overleg gaat gewoon door. Mogelijk is schuiven in mijn agenda door secretariaat aanleiding geweest voor een automatisch bericht over annulering. Ik zie jou en de anderen morgen graag komen!” Ja hoor, hoe geloofwaardig kun je nog zijn? Ik heb gezien dat ik de bewuste email heb ontvangen van leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit terwijl de directeur zegt dat deze door het secretariaat automatisch verzonden is. Vreemd.

De klokt tikt door en Leo zit te wachten maar eindelijk gaat om 10.50 uur dan toch de telefoon. Een alweer vriendelijke mevrouw van het UWV belt en vraagt wat Leo wil weten over het deskundigen oordeel. Helemaal niets zegt hij. Wij kunnen ons helemaal vinden in de brief/antwoord van het UWV en hebben er geen vragen over.

Ik heb gevraagd om teruggebeld te worden door mevrouw W. Nou, dat kan ik hier niet zien maar mevr. W. doet alleen WIA beoordelingen. Gelukkig laat Leo zich niet zo gauw afschepen en weer doet hij zijn verhaal. Jawel hoor, het kwartje valt. Ik loop nu naar haar toe en vraag of ze u direct terugbelt.

Geloof het of niet, mevr. W. belt terug. Ze ratelt aan één stuk door en Leo kan er bijna niet tussen komen. Dan vindt hij toch een gaatje en vraagt haar of de bewering van de HRM adviseur klopt. Nee hoor, dat kan ik absoluut niet gezegd hebben, zulke adviezen geven wij niet. En als uw vrouw weer volledig werkt dan komt er niet eens een WIA keuring. Leo vertelt dat ik al een tijdje op sukkel ben en dat ik in 2008 op verzoek van de werkgever wel een WIA keuring heb ondergaan terwijl ik gewoon 100% werkte. Toen werd mij door de keuringsarts gevraagd wat ik eigenlijk kwam doen terwijl ik 100% hersteld was. Hetzelfde verhaal als nu dus.

Maar ik heb de bewering van de HRM adviseur op papier hoor. U kunt het vinden bij de aanvraag van het deskundigenoordeel. Leo heeft mevr. W. wel een kwartier aan de telefoon gehad. Er wordt nog wat heen en weer gepraat en dan zegt ze: Ja, zulke adviezen moet ik ook niet via de telefoon geven. Wat bedoelt ze hiermee? Dit riekt naar………

Een beetje wazig allemaal. Liegen ze nu allebei? Even later gaat de telefoon. Leo pakt op en het is mevrouw W. weer. Blijkbaar heeft ze ons verhaal even nagetrokken want ze heeft gebeld met mijn werkgever. Ze weet ook te vertellen dat ik morgenmiddag om 13.00 uur weer een gesprek heb. De HRM adviseur is vandaag toevallig vrij. Haar collega heeft wel iets gehoord maar weet er het fijne niet van. Dezelfde collega vertelt dat de HRM adviseur ook thuis haar email leest. De mevrouw van het UWV gaat haar nu direct mailen en zal ons een cc sturen. Nu maar hopen dat de HRM adviseur nog een beetje kan genieten van haar vrije dag.

Het cc’tje is binnen en ik moet zeggen dat mevrouw W. van het UWV woord heeft gehouden. Het is een pittige email waarin zij in duidelijke bewoording vertelt dat zij de beweerde uitspraak niet heeft gedaan. Ook staat erin dat een werkgever een herstel melding niet mag weigeren als de bedrijfsarts en de betrokkene het daarover eens zijn. Ze legt ook het beleid van het UWV uit waarin staat dat er geen WIA aanvraag in behandeling wordt genomen als de betrokkene weer volledig hersteld is.

Voor jezelf duidelijkheid scheppen over waarop je precies hoopt, vervult je van actieve en stimulerende gedachten.

Het 3e gesprek

Donderdag, 19-07-2012
Om 13.00 uur word ik weer geacht te verschijnen voor een gesprek met de inmiddels bekende delegatie op de gouden gang. Voordat het zover is heb ik eerst nog afgesproken met mijn ex casemanager zodat ik haar even kan bijpraten. Ik vertel haar over het deskundigenoordeel, het niet nakomen van gemaakte afspraken door nr. 6 en het telefoontje naar de bedrijfsarts door nr. 7. Leo heeft zijn tablet mee zodat ze het verslag van de voorgaande dagen kan lezen alsook de email van de mevrouw van het UWV. Ik vertel haar dat ik helemaal klaar ben met nr.6 en de HRM adviseur. Nummer 7 krijgt nog even het voordeel van de twijfel.

Nr. 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM houdt zich nog steeds niet aan zijn afspraken. Ik ben nog net zover als bij ons 1e gesprek in 2008, ook toen zijn beloftes gedaan. De HRM adviseur liegt bewust en probeert mij te manipuleren en te intimideren door mij uitspraken te ontlokken. Door op mijn gevoel in te praten probeert ze me ertoe te bewegen om mee te gaan in het niet hersteld melden. En dan hebben we nog leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. Hoewel zij degene is geweest die naar de bedrijfsarts heeft gebeld krijgt ze van mij toch het voordeel van de twijfel. Mijn gevoel zegt dat ze van goede wil is. Je moet als leidinggevende toch blind kunnen varen op het woord van een HRM adviseur? Ik denk dat zij ook niet de juiste informatie ontvangt en gewoon niet weet wat wel en niet toegestaan is.

Terwijl ik bij het vorige gesprek nog heb overwogen om voor de goede orde mee te gaan in het niet hersteld melden is dat nu niet meer aan de orde. Dit keer zijn ze net iets te ver gegaan en komen ze niet meer geloofwaardig op mij over. Ik speel dit spel niet meer mee. En dan is het 13.00 uur en gaan we richting “de gouden gang”. Ik hoop dat ik me kan beheersen.

De volgende personen zijn aanwezig:
– Leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP en HRM
– Leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit
– HRM adviseur
– Ex Case manager
– Marga, salarisadministrateur vervallen

Als wij aankomen is iedereen al in positie dus we kunnen meteen beginnen. Nr. 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM pakt nog even zijn telefoon en legt deze demonstratief voor hem op tafel. Ik zit naast de directeur. Ik denk dat hij het hele gesprek opneemt met zijn telefoon. Hij begint met de vraag hoe het is en ik antwoord naar waarheid “goed”. Zo dat hebben we ook weer gehad. Ik ben heel erg zenuwachtig.

Het concept van de functieomschrijving ligt op tafel. Er moet nog iets aan de werkzaamheden toegevoegd worden, de controle op de “Administratieve Organisatie en Interne Controle” (AO/IC) en de vraag is of ik het ermee eens ben. Ik zeg dat ik dat goed vind, waarop mijn ex casemanager vraagt of er indien nodig scholing zal worden geboden. Het antwoord is ja.

Dan begint leidinggevende nummer 6 over het hersteld melden. Ik wil met jou werken aan je herstel en samen een plan maken om tot volledig herstel te komen. Dat hoeft niet hoor, zeg ik. Ik ben al hersteld vanaf 25 maart en het is nu juli. Ja, zegt de HRM dame spottend, de vorige keer zei je nog dat je moe was en ging slapen. Ik vraag haar meteen waarom ze zomaar aangenomen heeft dat ik deze uren ziek was en mij zelfs gekort heeft op mijn salaris zonder mij iets te vragen of te zeggen. Há, moet ik dat vragen roept zij honend. Natuurlijk ben je gekort op je salaris. Ik beheers me en zeg niets. Herrekenen kan altijd achteraf nog!

Ik had al een opmerking hierover verwacht en richt me tot leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM. Je hebt de email van het UWV toch gelezen. Ik heb me niet ziek gemeld en ben steeds beschikbaar voor werk geweest. Dat ik een aantal keren eerder naar huis ben gegaan komt inderdaad door vermoeidheid maar dan vermoeidheid door verveling, het niet aanleveren van werk en het gepieker over alle tegenwerking tijdens mijn re-integratie. De bedrijfsarts weet hiervan en vindt net als ik dat dit geen reden is voor een ziekmelding. Hier reageert hij niet op. Maar hoeveel uur werk je dan? Hoewel ik hem dit eerder zowel mondeling als schriftelijk gemeld hebt geef ik maar antwoord. Gewoon 8,5 uur per dag. Ja, maar werk je die uren dan ook echt. Ja natuurlijk dat zeg ik toch? Oké, dan melden we je vanaf vandaag wel beter. Nee, ik ben hersteld vanaf 25 maart, pùnt. Ik ben er nu helemaal klaar mee en als jullie dat niet juist in de administratie verwerken dan is dat niet mijn probleem.

We hebben het nog over de urenverdeling. Nu werk ik op papier deels (28 uur) voor de afdeling kwaliteit en veiligheid en deels (6 uur) voor de FEZ. Deze kostenverdeling zal door mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM verder geregeld worden maar daar zal ik niets van merken. In de praktijk werk ik alle uren voor de afdeling K&V zegt hij.

Leidinggevende nummer 7, tevens hoofd van de afdeling kwaliteit stelt voor om 2 dagen in Alkmaar en 2 dagen in Purmerend te werken. Nou 2 dagen per week naar Purmerend lijkt me wel wat veel hoor. Mijn werk is hoofdzakelijk administratief, en dat doe je achter een computer. Of deze computer nu in Alkmaar staat of in Purmerend maakt niet uit.
De HRM dame springt er meteen weer tussen. Ho even, we hebben afgesproken dat het 2 om 2 zou worden dat staat duidelijk in het verslag. Ze pakt het verslag van het vorige gesprek leest een klein stukje voor, zie je wel. Luister, er kan zoveel in dat verslag staan maar dat zegt niets. We hebben besproken dat als de TFO klaar is dat leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit zou nadenken over de plaats van de werkzaamheden. Niet waar, het staat hier toch roept ze en ze wijst naar het verslag.

Nu valt leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit mij bij en zegt dat het waar is dat zij erover na zou denken en dat dit het voorstel is. Ik ben het daar echt niet mee eens hoor. Ik vind het echt niet redelijk dat jullie van mij verlangen om mijn werkdag van 8,5 uur te verlengen met een extra reistijd van 2,5 à 3 uur per dag. Wat stel jij dan voor vraagt mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur? Ik denk aan maximaal eens in de 14 dagen 1 dag als het nodig is. Dat moet genoeg zijn want de werkzaamheden zijn hoofdzakelijk administratief.

De HRM dame trekt haar grote mond weer open en doet heel beledigend. Wat denk je wel? Je mag blij zijn dat we je nog een baan aanbieden. Sorry? Volgens mij heb ik een baan hoor en die is op locatie Alkmaar. Een baan? Nou wat is dat dan??? Je hebt geeneens een functie, hoor maar, salarisadministrateur vervallen, hier staat het. Ik ben witheet en dat was natuurlijk precies de bedoeling. Leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM houdt zijn mond.

Toentertijd was het een deel van de onderhandelingen. Ik heb toen met leidinggevende nummer 2, tevens manager FEZ besproken dat ik mijn baan als salarisadministrateur op wilde geven als daartegenover stond dat ik in Alkmaar kon blijven werken. Leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM mengt zich weer in het gesprek. We hebben je uitgelegd dat het contact met je collega’s erg belangrijk is en dat gaat nu eenmaal beter als je persoonlijk contact hebt i.p.v. via de telefoon of computer. Één keer per 14 dagen naar Purmerend is onbespreekbaar. Dan moeten we misschien maar uitzoeken of het inderdaad redelijk en billijk is om mij naar Purmerend te sturen. Iemand vraagt hoe dat dan gaat en nummer 6 legt het uit.

We zitten in de afrondende fase en nr. 6 stelt voor dat ik alvast 2 dagen per week naar Purmerend ga omdat het reizen toch nog in de baas z’n tijd is. Ik vraag hoe het zit met de reiskostenvergoeding en de HRM adviseur springt er meteen weer in. De onkosten worden vergoed volgens sociaal plan. Schei nou toch eens uit over dat sociaal plan. Er is geen sociaal plan meer. We leven in 2012 en niet in 2007/2008. Reiskosten krijg je vergoed op basis van openbaar vervoer net als iedereen. Voor het gemak vergeet ze me weer te vertellen dat er een eigen bijdrage van rond de € 95,00 per maand is en dat ze spreekt over woon/werk verkeer. Een volledige vergoeding van de reiskosten lijkt me redelijker. Het is namelijk geen woon werk verkeer maar het zijn zakelijke reiskosten.

Mijn standplaats is Alkmaar en als ik naar Purmerend moet dan valt dat onder dienstreizen en dat wil ik net als ieder ander volledig vergoed hebben. Ze zegt dat ze gaat uitzoeken wat de vergoeding dan zal zijn en zal dit op papier zetten. Zolang er niets op papier staat ga ik niet naar Purmerend. Moet je luisteren, het is voor mij erg belangrijk om in Alkmaar te blijven werken en daar heb ik best wel wat voor over. De werkzaamheden die jullie voorstellen lijken mij heel leuk en ik zal me er voor 500% voor inzetten. Maar als het niet anders kan dan moeten jullie mij maar iets anders bieden.

OK, dan word je toch voedingsassistent roept de HRM dame meteen, die zitten in schaal 30, dan moet je daar maar op solliciteren. Nou, dat solliciteren zal niet gebeuren. Maar het maakt mij niet zoveel uit wat ik moet doen hoor, zet maar een voorstel op papier. Heb je beperkingen vraagt de HRM dame. Nee hoor, helemaal niets, ik kan alleen niet iets doen waar ik veel bij moet praten of telefoneren. Deze opmerking sticht wat verwarring. Leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit weet het even niet meer. Wat moet ik nu doen met de TFO? Moet ik die nog aanpassen ja of nee? Ja, natuurlijk roept de grote mond meteen. Als zij het niet doet dan is er een vacature.

De laatste 10 minuten van het gesprek zijn een regelrecht drama. De HRM adviseur blijft maar doorgaan met melken en ik ga eropin. Omdat ze merkt dat ik mij nogal opwind sterkt dit haar. Je liegt me recht in mijn gezicht voor zeg ik op een gegeven moment. Dat vind ik nogal zware woorden zegt mijn leidinggevende nr.6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM. Ik wil graag dat je die woorden terugneemt. Absoluut niet, het is toch waar. En trouwens zelf kom je ook je afspraken niet na, zeg maar dat het niet waar is.

En jawel hoor, daar begint de HRM adviseur weer. Nou ja zeg bladiebladiebla, ze raast maar door over het gesprek met de mevr. W van het UVW. Ik heb haar vanmorgen nog gesproken en in jouw geval is het wel mogelijk om je ziek te laten staan. Weet je wel hoelang je al ziek bent geweest? We kunnen wel even gaan rekenen hoor. Gelukkig ga ik er nu niet meer op in maar volgens mijn case manager sprak mijn gezicht boekdelen en gaf mijn lichaamstaal precies weer wat ik dacht.

Ik vind het zwak van mijn leidinggevende nr. 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM dat hij als directeur niet ingegrepen heeft. Gelukkig komt mijn case manager tussenbeide en vat het gesprek van vanmiddag kort samen. Daarna sluit nr. 6 af en bedankt mij voor het gesprek. We staan op en gaan. Nr. 6 en nr. 7 bedank ik ook voor het gesprek en de HRM adviseur negeer ik. Ik denk dat de keuze om juist deze HRM adviseur erbij te zetten heel bewust gemaakt is. Het is er één met een enorme grote bek, die constant probeert om je onderuit te halen, te manipuleren en te intimideren.

Als we naar buiten lopen zeg ik al meteen tegen mijn case manager, dat ging niet zo goed hè? Nee, de laatste 10 minuten zeker niet. Jullie (de HRM adviseur en ik) stralen zo’n spanning naar elkaar uit dat is echt niet normaal. Persoonlijk vind ik dat de HRM adviseur vervangen moet worden door iemand anders zegt ze. Volgens mij heeft dit niet zoveel zin omdat er een beleid uitgevoerd moet worden wat niet deugt. Als een andere HRM adviseur ditzelfde beleid uitvoert is het zinloos om deze dame in te wisselen voor iemand anders.

Loopt het toch nog goed af

Dinsdag, 24-07-12
De gemoederen zijn weer wat bekoeld en leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit belt mij op om te zeggen dat ze een vervelend gevoel heeft over het gesprek van vorige week en dat ze het jammer vindt dat het gesprek zo geëindigd is. Dat vind ik ook zeg ik meteen.

Ja, daarom wil ik graag nog even met je praten in een persoonlijk gesprek want ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Ik ben vanaf vrijdag 4 weken met vakantie en wil het graag nog voor die tijd bespreken. Hoe zit je met je tijd, zou donderdag uitkomen voor jou? Ja hoor dat is prima, daar maak ik gewoon tijd voor. Vind je het prettig als je ex casemanager meekomt? Ik heb haar gevraagd en zij kan ook donderdag. Oh ja hoor, hartstikke goed. We spreken af voor a.s. donderdag om 13.00 uur. Tijd heb ik zat maar dat ga ik niet vertellen natuurlijk. Nog steeds krijg ik geen werk aangeleverd.

Donderdag, 26-07-2012
Om 13.00 uur heb ik afgesproken met mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit en met mijn ex casemanager. De 1e jaars-evaluatie moet nog ondertekend worden en daar beginnen we mee. Deze evaluatie moet ondertekend worden door de bedrijfsarts, mijn leidinggevende of case manager en ikzelf. Dit klopt en staat ook zo beschreven in de wet Poortwachter. Inmiddels heeft ze mij ook 100% hersteld gemeld dus wat mij betreft is dat onderwerp nu afgesloten.

Ik merk dat we elkaar aan het aftasten zijn maar de sfeer is toch ontspannen. Waarom was je nu precies zo boos tijdens het gesprek? vraagt ze. Ik snapte het niet en het gesprek ging alleen nog tussen jullie 2. Nou ik werd boos omdat ze constant liegt en manipuleert en dat ben ik zat. Ik doe er niet meer aan mee. Ik heb gebeld naar het UWV en kreeg daar te horen dat zij zo’n advies zoals zij zegt nooit zullen en kunnen geven. Bovendien heeft de mevrouw van het UWV mij dit schriftelijk bevestigd en nog draait ze erom heen. Daar word ik boos van. De HRM dame is of niet capabel voor haar werk of ze belazert de boel en voert het voorgeschreven beleid uit.

Ze kijkt me aan alsof ze water ziet branden. Heb je de email niet gelezen soms? vraag ik. Welke? Nou, de HRM adviseur heeft van mevr. W. van het UWV een email ontvangen waarin ze zegt dit advies niet gegeven te hebben en in diezelfde email legt ze de regels nog eens uit. Ik heb een cc van deze email gekregen en was in de veronderstelling dat jij deze ook had ontvangen. Helaas heb ik hem niet hier maar je krijgt hem van mij. Dat hoeft niet hoor, ik geloof je. Nu is mij ook duidelijk waarom men mij in het gesprek met de HRM dame niet kon volgen.

Waarom blijf je eigenlijk nog bij deze werkgever werken? Ik heb niet het idee dat het leuk is zoals het nu gaat. Nee, leuk is het zeker niet maar ik heb geen keus. Bij een andere werkgever ben ik kansloos. Zodra ik zeg dat ik onder behandeling bij het AVL ben kan ik wel inpakken. Ja, dat klopt zegt mijn ex casemanager, ik heb dat zelf ook meegemaakt. Oh, zit dat zo, daar heb ik nooit aan gedacht. En wat nu, moet ik de TFO nog afmaken?

Ja hoor, het werk als medewerker kwaliteit geniet nog steeds mijn voorkeur maar het struikelblok blijft de plaats van uitvoering. De verhoging van de reiskosten en het door weer en wind reizen met 3 verschillende bussen en 2 keer 10 minuten lopen vind ik te bezwaarlijk en niet redelijk. Ten opzichte van mijn huidige reistijd komt er per dag zo’n 2,5 á 3 uur bij mits ik alle aansluitingen ga halen. Eén kleine vertraging kan er voor zorgen dat mijn reistijd behoorlijk verlengd wordt en dat zie ik echt niet zitten omdat ik puur computerwerk doe.

Mijn casemanager merkt op of ik eventueel gedetacheerd zou willen worden. In Heerhugowaard is wel een verzorgingshuis waar je een kans maakt. Als je naar je voormalige leidinggevende nummer 4 belt wordt je direct aangenomen, dat weet ik zeker. En onze toenmalige regiodirecteur zit daar in de raad van bestuur. Een fusie met dit bedrijf en het onze zit er dus nooit in. Nou, daar heb ik nog niet aan gedacht want ik wil mijn vaste dienstverband niet opgeven. Ik weet niet zo goed wat de voor en nadelen van detachering zijn maar ik sta er zeker niet negatief tegenover. Het ligt aan de voorwaarden.

Oh ja, en leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM heeft nog geïnformeerd bij de nieuwe regiodirecteur om te kijken of er in Alkmaar toch nog mogelijkheden zijn, ik zat er zelf bij. Nou dat valt me dan weer mee. Ik had niet verwacht dat hij dit echt zou doen. Zou je wel alvast willen beginnen met het herschrijven van de procedures? Ja graag, daar zit echt veel werk in. Dat werk ligt me ook wel en ik kan het aan. Dan zal ik aan je collega vragen of hij je de Word bestanden wil e-mailen zodat je daarmee kunt beginnen.

Na een uurtje gaan de dames weer richting Purmerend. De lucht is weer geklaard. Ik denk dat leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit mij nu beter begrijpt en ik ben blij dat ze gekomen is om erover te praten. En het mooiste is natuurlijk dat ik eindelijk werk aangeleverd krijg. De klus die gedaan moet worden geeft mij het eerste jaar wel werk denk ik. Even later ontvang ik een cc-tje met het verzoek aan mijn collega om mij de bestanden te sturen. Joepie!

Ik stuur leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM een email waarin ik vertel dat ik een heel plezierig gesprek heb gehad met leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit en dat ik hoop dat er iets positiefs uit voortvloeit. Klein detail is dat ik als bijlage de email van mevr. W. van het UWV mee stuur met een cc naar leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit en naar mijn ex casemanager.

Omdat mijn leidinggevende nummer 7 vertelde dat ik inmiddels hersteld gemeld ben is dat onderwerp wat mij betreft nu afgesloten. Met deze hersteld melding is een einde gekomen aan mijn 4e ziekteperiode.

EINDE HOOFDSTUK 4
Klik hier om door te gaan naar hoofdstuk 5: eind goed al goed?!