Vandaag gaat de volgende fase van behandeling in. Ik heb een afspraak in het AVL. Het is misschien ongelooflijk maar ik heb goed geslapen en dat terwijl de ziekte kanker door mijn hoofd speelt vanaf het moment dat ik wakker word tot het moment dat ik in slaap val. Ik wordt misselijk wakker en krijg geen hap door m’n keel. In het ziekenhuis is het een drukte van belang, toch straalt het ook rust uit. Bij het laten maken van het ponsplaatje word ik vriendelijk verzocht nog even plaats te nemen tot ik aan de beurt ben. Hoewel ik vind dat we erg laat zijn zegt de receptioniste dat ik me daar niet druk om moet maken en dat alles goed komt. Zij stelt allerlei vragen die om administratieve redenen gesteld moeten worden en maakt een foto voor in het dossier.
Als het plaatje klaar is worden we naar een andere wachtruimte verwezen. Hier moeten we een hele tijd wachten tot we aan de beurt zijn. We worden als gast behandeld. Er wordt zelfs koffie, thee of limonade uitgedeeld. Om de tijd wat te doden bekijken we de andere patienten en verzinnen ons eigen verhaal erbij. Dan hoor ik mijn naam.
Ook nu word ik door verschillende artsen onderzocht. Niet alleen mijn mond wordt in alle hoekjes geïnspecteerd maar ook wordt mijn keelholte onderzocht. Met een dun slangetje met een cameraatje aan het uiteinde kan de arts een beetje rondkijken in mijn keel. Ik geloof dat het er goed uit ziet. Bah, niet mijn favoriete onderzoek, ik krijg er braakneigingen van. Verder komt het hoofd en de hals aan de beurt. Ik heb een klein bultje op mijn hoofd zitten. Prik er maar in zegt de ene arts tegen de andere. Ik kijk hem aan, zelfs als we je nagels knippen laten we dat nog onderzoeken grapt hij. Het is een standaard procedure hier, zo te zien is er niks aan de hand. De hals wordt bevoeld en ook dit schijnt in orde te zijn.
Ik heb al een hele tijd last van jeuk op mijn linkerarm dus ik vraag of ik daar een zalfje voor kan krijgen zodat ik daar straks tijdens de behandeling geen last meer van heb. Het wordt meteen genoteerd zodat de inspuiting straks niet in deze arm wordt gedaan en er wordt meteen een afspraak bij de dermatoloog gepland.
De arts gaat even overleggen met andere artsen en wij blijven alleen achter. We maken wat cynische grappen tegen elkaar, ik houd wel van dit soort humor. We besluiten om wat extra vitamine B12 in te nemen als we thuis zijn. Kan nooit kwaad. Wel raar hoor dat dit mij nu gebeurt. Ik heb nog steeds het idee dat de dokter straks terug komt met de mededeling dat er niets aan de hand is. Helaas, er is wel wat aan de hand.
Ik kom voor deze therapie in aanmerking dus dat hebben we meteen afgesproken. Het is een hele ingrijpende en pijnlijke behandeling. Het te behandelen deel is volgens de artsen bijzonder groot. 5 x 3 cm. Er valt dan ook een lange herstelperiode te verwachten en er zal evengoed litteken-weefsel ontstaan. Ook is er een licht spraakgebrek te verwachten. Ik heb geen keus! Er wordt een polaroid foto van mijn tong gemaakt. De artsen zijn erg aardig. Het hele circus wordt in gang gezet met alle toeters en bellen die daar bij horen. Ik meld me bij de balie waar meteen alle onderzoeken gepland worden. De dame doet erg haar best. Alle afspraken worden verdeeld over 2 dagen.
Op de benedenverdieping van het ziekenhuis zullen alle onderzoeken plaatsvinden. Heerlijk, zo hoeven we niet te zoeken. We gaan even wat eten en daarna bloed laten prikken. Nou dat is ook weer een verhaal apart. Na een paar buisjes komt er bijna geen bloed meer uit mijn rechter arm. Echt waar, de buisjes druppelen maar heel langzaam vol. Ook de 2e keer wil het niet lukken. Omdat het laatste buisje voor intern onderzoek is dat laten we maar zitten.
Ook laten we meteen een hartfilmpje maken. Dit gaat niet op afspraak, je kunt het maar gehad hebben. Het bovenlichaam moet ontbloot zijn. Daarna worden er een aantal plakkers op verschillende delen van het lichaam geplakt waarop draadjes worden aangesloten. Je voelt er helemaal niets van.
We hebben heel veel informatie gehad vandaag en hebben heel wat leeswerk mee. Vandaag lezen we helemaal niks meer. Als we thuis komen drinken we snel een bak koffie en gaan dan een paar uur plat. Het was een vermoeiende dag. Het avondeten slaan we ook over.
‘s Avonds komt mijn broer nog even op visite om te horen wat er allemaal gebeuren gaat. Nu alles nog opschrijven (nou ja, schrijven).