Dinsdag
Zozo, wat vliegt de tijd. Het is 6.00 uur in de morgen en ik krijg een sms’je binnen. Leuk, die ga ik meteen beantwoorden. De ontvanger zal raar opkijken van mijn snelle reactie. Ik voel het alweer, de lippen zijn droog en vellerig en slikken is nog hetzelfde als gisteren. Ik voel me wel fit.

Het is inmiddels 7.00 uur. Ik zit alweer een tijdje te pennen en kwijl er lekker op los. De 1e pillen neem ik over een half uurtje, dan heb ik dat toch maar weer mooi weten te rekken dacht ik zo.

Om 10.00 uur word ik wakker van de telefoon. Voel me helemaal niet zo lekker meer en heb veel pijn in de tong. Ik moet wat appelmoes nemen van Leo en de nodige medicijnen. Omdat we 1 pilletje vergeten waren heb ik geprobeerd om die met water in te nemen. De extra morfine doet zijn werk en ik val in slaap. Om 12.00 uur roept Leo me weer maar ik heb zoveel pijn op de borst. Het lijkt net of dat pilletje van eerder daar nog zit en een groot vierkant vlak afschermd waardoor ik veel pijn heb met ademen. Toch moet ik proberen te drinken en dan liggen maar weer. Ik voel me zo ziek.

De post is geweest en ik krijg een kaart van een vroegere vriendin. Ik zal zelf voortaan ook wat attenter zijn met dit soort dingen. Voorheen hechtte ik niet zoveel belang aan een kaartje maar nu merk ik pas wat het met je doet. Leo heeft de boodschappen weer binnen en ik knap weer wat op. Ik kan het bed uit om te douchen.

Ik zie behoorlijk rood in het gezicht van die 5 minuutjes buiten in de schaduw gisteren. Vandaag nog beter in de schaduw blijven, onbegrijpelijk gewoon. Achter in de serre mag ik even wat dooie bloemetjes weghalen en sta ik heel kort in het licht. Nog geen uurtje later kijk ik naar mijn hand zie een welliswaar kleine maar toch donkere vlek. Stom van mij want de arm en hand van inspuiting moet de eerste 14 dagen extra worden beschermd. Wat een geluk dat ik niet nog langer in de serre gebleven ben zeg. Van de 8e tot de 14e dag is de huid nog heel licht-gevoelig en moet ik direct zonlicht en heldere verlichting binnenshuis blijven vermijden. Buiten mag maar dan heel kort, “gedeeltelijk” bedekt en in de schaduw. Licht is de enige manier om de foscan weer uit het lichaam te krijgen.

Vanavond komt een vriend op visite. Het is fijn dat het de 1e dagen niet te druk is geweest. Op deze manier krijgen wij mooi de tijd om alles even te laten bezinken en te genieten van elkaar.