Ik ben herstellende van de PDT behandeling. De 1e vier weken zitten erop. Telefoon. Mijn leidinggevende nr.1 belt om te informeren hoe het met me gaat. Om het ziekteverzuim terug te dringen is bij ons de leidinggevende verplicht om 1 x per week contact op te nemen met de zieke. Dit hoort bij het takenpakket en is dus werk.
We kletsen wat en ze vertelt dat iedereen van de afdeling binnen 2 weken opgeroepen wordt voor een persoonlijk gesprek. Dit in verband met de fusie. Ik zeg meteen dat ze mij ook op de agenda moeten zetten. In dit gesprek zal medegedeeld worden hoe we in de nieuwe structuur ingedeeld worden en of we onze eigen functie wel of niet kunnen behouden. Zelf heb ik er een heel slecht gevoel over.
Mijn ziekte spreekt niet in mijn voordeel. Ik heb zelfs sterk het gevoel dat dit nog wel eens tegen me gebruikt kan worden. Helaas, maar waar, meestal heeft mijn gevoel gelijk. Ook is het nu duidelijk dat wij niet in Alkmaar kunnen blijven werken maar vanaf 1 januari naar Purmerend moeten. Dit heeft een behoorlijk langere reistijd als gevolg. Vanaf Heerhugowaard naar Purmerend doe ik er met het openbaar vervoer ruim 1,5 uur over en terug is hetzelfde verhaal.
Maandag 12-11-2007
Het werk zit me niet lekker en ik tik een mailtje naar de rechtsbijstand. Ik vraag naar mijn rechten en plichten inzake de fusie. Tevens mail ik het sociaal plan om wat aanvullende informatie. Ik ontvang meteen al mail terug. Voor een exact advies is nog wat extra informatie nodig zoals contracten e.d. Per omgaande mail ik deze terug.
Dinsdag 20-11-2007
Auto rijden doe ik nog niet dus Leo mag weer vrijwillig verplicht mee. We gaan even naar kantoor om mijn collega’s gedag te zeggen. We drinken gezellig een bakkie koffie mee en ik word weer aardig bij gekletst. Voor wat de gevolgen van de fusie betreft heerst er nog steeds grote onduidelijkheid. Er zijn nog geen gesprekken geweest dus officieel weet niemand waar hij aan toe is. Dat wordt nu toch wel eens tijd dacht ik, het is zo januari en dan moeten we naar Purmerend. Voor zover bekend zijn de gesprekken nu half december gepland. Zoals verwacht blijf ik weer veel te lang op kantoor hangen.
Als we weer thuis zijn moet ik meteen iets uitzoeken. Ik heb met mijn collega salarisadministrateur overlegd dat ik wat werk overneem door dit thuis te doen.
Maandag 26-11-2007
Ik ontvang informatie dat de OR nog geen instemmingsaanvraag ontvangen heeft voor het reorganisatie- en formatieplaatsenplan. Dit zal op korte termijn ontvangen worden. Ondertussen zullen er individuele gesprekken plaatsvinden door het hoofd FEZ uit Purmerend met de medewerkers van de EAD uit Alkmaar. Een datum is nog steeds niet bekend.
Woensdag 28-11-2007
Vandaag moet ik naar de bedrijfsarts toe. Dit is mooi te combineren met een bezoekje op de EAD en bij mijn ouders.
We beginnen op de EAD waar we even zitten te kletsen. De individuele gesprekken zullen half december gaan plaatsvinden. Op maandag 17 december is er een gezamenlijk gesprek met het hoofd HRM om te praten over reistijd e.d. Ik geef direct aan dat ik daar ook bij zal zijn.
De bedrijfsarts zit 1 deur verder en we zijn mooi op tijd aan de beurt. Omdat ik nog niet weet hoe het een en ander gaat lopen spreken we een nieuw consult af op 19 december. Dan kunnen we kijken hoe ik ervoor sta en of ik in januari weer kan beginnen.
Vrijdag 30-11-2007
Ik word gebeld door de rechtsbijstand. Ik krijg uitgebreid advies wat later schriftelijk bevestigd wordt.
Op dit moment werkt u samen met slechts één collega op de salarisadministratie. Uw collega is echter minder lang werkzaam in deze functie dan u. Hierdoor dient u (ten opzichte van uw directe collega) op basis van het Sociaal Plan in aanmerking te komen voor behoud van uw functie. Het is in ieder geval niet zo dat uw werkgever u kan verplichten een andere functie te aanvaarden, omdat u op dit moment helaas nog arbeidsongeschikt bent. U kunt namelijk te allen tijde aanspraak maken op uw eigen functie. Duidelijk verhaal toch?
Een collega is vandaag 12,5 jaar in dienst dus ga ik even koffie drinken op mijn werk. Nu ik er toch ben informeer ik meteen naar de cursus over het werken met het nieuwe salarisprogramma. In januari zou dat moeten gebeuren. Er is nog niets bekend wordt mij gezegd. Denk eraan dat ik ook graag mee wil hoor, zeg ik nogmaals. Het voelt niet goed, net alsof men iets verzwijgt.
Gelukkig loopt het roddelcircuit nog wel soepel. Ik heb gehoord dat er volgende week bij de fusiepartner een uitleg is over het roosterprogramma? Ik ga mee hoor, zet me er maar bij op de lijst. En zo ga ik dus aanstaande maandag met mijn collega mee naar Purmerend. Weer vraag ik wanneer de cursus over het nieuwe salarisprogramma is gepland. Als de cursus inderdaad in januari is dan moet er nu toch wel een datum gepland zijn? Nee dus, er schijnt nog steeds niets over bekend te zijn. Mijn gevoel zegt me dat hier iets niet klopt.
Maandag 17 december
Vandaag is het eindelijk zover. Om 13.15 uur heb ik een afspraak met de teamleider HRM uit Alkmaar en mijn toekomstige leidinggevende nr. 2, financieel manager (FEZ) uit Purmerend voor een belangstellingen-registratiegesprek. Eindelijk komt er wat duidelijkheid in het verhaal. De roddels kloppen. Er is inderdaad maar plaats voor één salarisadministrateur. Of mijn collega of ik moet naar een andere functie. Ik vermoed dat de keuze allang al gemaakt is.
Tijdens het gesprek geef ik meermalen duidelijk aan dat ik aanspraak wil maken op mijn functie op de salarisadministratie. De heren zijn hier niet blij mee en proberen mij op allerlei manieren in de richting te duwen van de crediteurenadministratie. Dit trekt mij absoluut niet dus zeg ik meermalen dat ik een functie op die afdeling niet zie zitten. Ze zeggen dit jammer te vinden. Uiteindelijk geven ze toe dat ze liever mijn collega op de salarisadministratie willen hebben. De reden hiervoor is omdat daar minder risico’s aan zitten.
Jij kunt in verband met je gezondheid geen continuïteit waarborgen en daarom willen wij jou niet op de salarisadministratie hebben wordt er letterlijk gezegd. Baf dat komt aan zeg en even ben ik met stomheid geslagen. Na een jaar vechten voor mijn gezondheid denk ik nu toch echt dat de toekomst er goed uitziet voor mij. Ik kan tot ik volledig hersteld ben toch ondersteunende werkzaamheden op de salarisadministratie doen? Nee, we hebben liever geen mensen met kanker op de afdeling.
Hoewel ik er rekening mee gehouden had dat er een discussie zou komen over de terugkeer in mijn eigen functie had ik toch niet verwacht dat ik zo openlijk gediscrimineerd zou worden vanwege mijn gezondheid. Gelukkig heb ik me goed voorbereid op dit gesprek. Ik zeg dat er dan vanaf nu een probleem ligt en dat ik mijn functie ”hoe vervelend dan ook” zal opeisen.
Er is één mogelijkheid waarin ik mijn functie niet zal opeisen en dat is als ze mij een vaste baan kunnen bieden als salarisadministrateur (uiteraard met alle zekerheden) bij een andere zorginstelling hier in de buurt of dat ze mij een andere gelijkwaardige administratieve baan op locatie Alkmaar aanbieden.
De heren gaan veel in op de reistijd en zeggen aan re-integratie bij een andere werkgever te denken. Dit alles omdat dat zoveel prettiger voor mij zal zijn. Ook willen ze mij een keuring laten ondergaan waar dan uit moet komen of ik nog wel geschikt ben als salarisadministrateur. Pure bluf natuurlijk. Ik ga hier natuurlijk niet in mee omdat een keuring helemaal niet aan de orde is. Bovendien is het niet toegestaan om dit van mij verlangen. Ik stel voor dat ze met een goed voorstel komen en dat op papier zetten zodat ik het thuis rustig kan bekijken. Hier zijn de heren geen voorstander van, ze hebben liever een 2e gesprek.
Woensdag moet ik weer naar de bedrijfsarts en de heren willen graag weten hoe de bedrijfsarts over terugkeer in mijn huidige functie denkt. De bedrijfsarts is in loondienst. De goede man kan dus beïnvloedbaar zijn. Er is geen externe bedrijfsarts. Ik weet dat ik het recht heb om een second opinion bij het UWV aan te vragen. In geval van nood zal ik dit zeker doen.
Donderdag 20-12-2007
Ik word gebeld door mijn leidinggevende nr.1. Morgen worden voor de laatste keer de salarissen betaald vanaf de oude locatie dus hebben we wat te vieren. Daarom wordt mijn collega salarisadministrateur in het zonnetje gezet. Maar ik werk toch sinds jaar en dag samen met hem als salarisadministrateur en we hebben dezelfde functie. Ja maar het gaat speciaal om zijn inzet tijdens jouw afwezigheid. Er zijn wat hapjes en er is een aardigheidje voor hem gekocht. Of ik ook kom.
PARDON??? Nee, ik heb echt geen zin om daar bij te zijn.