Ik kijk goed om me heen en probeer alles zo goed mogelijk in mij op te nemen. Je komt hier tenslotte ook niet elke dag. De operatiekamer ziet eruit zoals ik het me voorgesteld had. Grote lampen aan het plafond en veel elektrische apparatuur.

Zo langzaamaan komt iedereen binnendruppelen. De narcotiseur en assistent, de operatiezuster en een assistent operatiearts komen zich voorstellen. Stom, ik ben vergeten te vragen wie de operatie doet. Ik vraag nog even of ze meteen de rest van de keel bekijken als ik toch onder narcose ben en ze beloven het te doen. Er worden 2 steunen waarop mijn armen kunnen rusten aan de brancard gezet.

Het infuus wordt aangesloten. Er hangt een zak met doorzichtige vloeistof aan. Het heet ringerlactaat. De narcositeur legt uit dat er natuurlijke stoffen inzitten die normaal door het lichaam worden aangemaakt. Verder zie ik nog een flesje hangen met de naam perfalgan. Perfalgan is een vloeibare pijnstiller (paracetamol).

Dan krijg ik een kapje op mijn neus en wordt gevraagd diep in te ademen.Ik probeer aan iets leuks te denken en ben direct vertrokken.

Als ik het goed begrepen heb gaat de narcosevloeistof via een injectie in het infuusje naar binnen maar daar maak ik niks meer van mee.