Woensdag 09-04-2008
Ik lig al een hele tijd wakker voordat de wekker gaat voor de eerste pillenronde en heb nog steeds behoorlijk veel pijn. Ik neem snel de zetpillen. De gewone medicijnen innemen met water wil nog niet lukken. Ik pak snel ijsklontjes uit de vriezer om ijswater te maken.

Om bezig te zijn ga ik in de keuken maar het een en ander schoonsoppen totdat ik slappe benen krijg. Goddank, de pillen beginnen te werken. Het ijswater is ook klaar dus kijken of het wil lukken om wat te drinken. Het lukt en de rest van de pillen gaan er ook in.

Ik moet zo ondertussen toch ook proberen om wat voedsel naar binnen te krijgen. Ik probeer wat appelmoes maar dit is te scherp. Bovendien is de smaak zo verschrikkelijk vies. Ik weet niet of dit door de vieze smaak in mijn mond komt of dat een of andere smaakpapil dwars ligt. Straks maar wat vla proberen.

Vanmiddag krijg ik bezoek van wat collega’s. Het is erg gezellig en we hebben heerlijk in de serre koffie gedronken. Het is leuk om iedereen weer even te zien en te spreken. Ik ben weer een beetje bijgepraat en in de gang staan 2 dozen met kantoorspullen van mij. Verder nog wat planten en tot hilariteit van Marga een schilderij wat ik ooit heb meegenomen omdat Leo het niet mooi vond en ik wel.

Als ze weg zijn wil ik nog even in de tuin rommelen. Het is zulk prachtig weer. Na een half uurtje stop ik ermee. Ik ben zo moe en wil naar bed. Ik heb tot 19.00 uur geslapen. Het zal wel door alle medicijnen komen denk ik.

Leo begint wat strenger te worden. Ik moet nu echt eten. Hij heeft speciaal voor mij pannenkoeken gehaald. Die zijn lekker zacht en hoeven niet heet gegeten te worden. Ik ga het proberen en het lukt me om er één op te eten. Leo is alvast buiten gaan zitten. Hij vindt het vervelend om te zien hoe ik aan het worstelen ben om iets naar binnen te krijgen.

Ik krijg een mailtje van mijn broer. Hij wil niet bellen om Leo te ontlasten maar wil wel graag weten hoe het met ons gaat. Sorry, de website is nog niet helemaal bijgewerkt maar ik begin in te lopen. Ik hoor van mijn broer dat mijn ouders behoorlijk van slag zijn geweest. Toen ik mijn moeder gisteren even aan de telefoon had begon ik te huilen omdat ik zoveel pijn had en dat konden ze niet aan. Mijn nichtje die op de OK gewerkt heeft belt ze om ze wat gerust te stellen en legt uit dat dit een normale reactie is na een operatie. Leo belt ze onder de middag nog even om te vertellen dat het weer wat gaat. Gisteravond is mijn broer nog even bij ze langs geweest en toen ging het wel weer gelukkig.

Oh ja, er is vanmorgen nog een grote bos bloemen bezorgd. Het komt van mijn nieuwe werkgever. Nou ja, de fusiepartner dan. Dat valt mee moet ik zeggen. Ik hoor van een collega dat het eerst de bedoeling was om een fruitmand te sturen en dat hij dat nog net kon verhinderen. Het had wel humor geweest zeg. Ik moet er toch even niet aan denken dat ik nu een sinaasappel of een stuk ananas naar binnen moet werken.