Zaterdag 12-04-2008
Ik word een beetje katerig al vroeg wakker. Leo zit ook al beneden. Onze eerste gedachte gaat uit naar een lotgenoot van wie we dagelijks haar dagboek lezen. Hoe moet zij de dag van gisteren doorgekomen zijn? We openen haar site maar ze heeft deze nog niet bijgewerkt.

Ik neem een glaasje water om een paar medicijnen in te nemen en neem gelijk de paracetamol zetpil. Bij het slikken doen mijn keel en oor nog steeds pijn. Na zo’n 3 kwartier neem ik ook alvast de diclofenac in. Ik moet nu toch echt gaan proberen om iets naar binnen te werken. Door het stoppen met de morfine ben ik niet meer misselijk maar krijg er wel meer pijn voor terug. Vooralsnog ga ik toch voor het laatste. Eén ding is zeker, alles went, pijn ook.

Ik moet nog een klein stukje over de dag van gisteren afmaken en daarna ga ik het een en ander op mijn site zetten. Ik loop nog een dag of 2 achter dus ik begin in te lopen. Het is best tijdrovend om een dag compleet te maken. Het schrijven van de tekst is zo klaar maar het zoeken naar en het plaatsen van de juiste foto’s en/of plaatjes kost veel tijd.

Ineens herinner ik me een gesprek met een lotgenoot die 4 jaar terug een pdt behandeling heeft gehad. Na een dagje zon had hij zelfs na 3 jaar nog last van de gevolgen van de foscan. Dit uitte zich voornamelijk in klein rode pukkeltjes op de schenen en bobbeltjes op het hoofd. Diezelfde bobbeltjes heb ik intussen op mijn arm. Zonnebrand e.d. helpt niet om verbranding van binnenuit te voorkomen. Niet te lang in de zon zitten of de huid beschermen is het enige wat helpt.

Het is 15.00 uur en ik heb nog niets gegeten maar ga lekker naar bed. Alle telefoons staan uit maar ik word wakker van een mobiele telefoon beneden en voel naast me dat Leo ook ligt te slapen. Ik kijk op de wekker. Kwart voor 8 in de avond. Het was niet de bedoeling om zo lang te slapen en ik ga er snel uit. Eerst de was aanzetten en douchen. Dat was het weer. Ik heb vandaag misschien 2 glazen water gedronken en niets gegeten. Dat gaat de verkeerde kant op. Ik voel me zo slap, licht misselijk, heb geen energie meer en mijn hart draait overuren.

Ik heb er absoluut geen behoefte aan maar ik moet eten. Leo maakt een bruin broodje zonder korstjes met een gekookt eitje erop. Hoe het gaat gaat het maar het zal naar binnen. Ik heb nog wel nutridrink maar alleen fruitdrankjes. Ik ben bang dat het pijn doet maar ga er toch één opdrinken straks.

Wat een feest, ik vind nog 2 flesjes nutridrink met melk als basis. Vol goede moed eet ik alles op en uiteindelijk valt het me mee. Binnen een kwartier ligt alles in het toilet en lig ik beroerd op de bank.

Ik val weer in slaap en als Leo me 2 uur later roept voel ik me niet meer ziek. Er moet toch iets in en Leo maakt nog zo’n lekker broodje. Ik eet het moeizaam maar wel met smaak op. Dit keer blijft het erin en voel ik me heerlijk.