Maandag, 03-08-2009
Dag 5 na inspuiting, kunstlicht opbouwen tot maximaal 500 lux
Dag 1 van belichting

De bezoeken cq controles vandaag heeft de KNO arts of de zaalarts gedaan. Ik weet niet wie, wanneer en of ze wel geweest zijn. Ik heb er niets van gemerkt. Het is ongeveer half 5 als de artsen weer langs komen. De zuster komt me eerst wakker maken. Dit noemen ze de grote visite en die is 1x per dag. Er staat een volledig team voor mijn bed. De KNO arts die mij belicht heeft staat voorop.

Uiteraard volgt direct de vraag over de pijn. De artsen zijn enigszins verbaasd over mijn reactie want ik zeg dat de pijn en de zwelling mij meevalt. Er is dan ook op tijd met de dexamethason gestart. En hoewel het nog wat moeilijk gaat kan ik praten. Goddank heb ik weer geen spraakgebrek en daar ben ik zo blij om. Mijn eerste reactie is heel positief.

De KNO arts legt het team uit dat mijn pijngrens inmiddels behoorlijk hoog is. Mede doordat ik al 5 x een CO2 laserbehandeling, 1 x PDT en 1 x chirurgische ingreep heb gehad. De lat wordt steeds hoger gelegd en op de behandelde plek zit toch wel veel littekenweefsel waardoor het wat meer ongevoelig is. Dat wist ik niet, blijkbaar is dit toch dezelfde plek waarbij de vorige keer chirurgie is toegepast. Ik weet het niet meer.

De arts maakt voor mij een tekening van de plek zoals die behandeld is. Het zag er zo ongeveer uit als op deze foto. Het zijn 2 ronde spots op de tong, naast elkaar geweest met allebei een oppervlakte van 2 vierkante cm. Totaal 4 vierkante cm is dus best wel groot bij elkaar.

Hij komt ook nog terug op mijn vraag die ik op de operatiekamer heb gesteld. Er zijn dit keer geen extra prikken in mijn tong gegeven. Voorafgaand aan de operatie heb ik mij voorgenomen om zolang mogelijk alert te blijven op de ok. De eerste keer kon ik me achteraf bijna niets meer herinneren en nu wel. Ik weet nog welke vragen ik gesteld heb.

Er is wel een biopt genomen van de plek onder op mijn tong maar dit ziet er niet verontrustend uit zegt hij. Ik plaats de foto’s van het biopt niet apart in het hoofdstuk foto’s maar rechtstreeks bij dit stukje tekst. Ik denk dat de foto’s niet zo schokkend zullen zijn vergeleken met de vorige keer.

Deze foto heb ik genomen voordat de belichting / biopsie plaatsvond. Het is een foto van de rechterkant van mijn tong. Niet zo’n mooie gladde tong meer maar wie krijgt er nou niet een rimpeltje meer bij het ouder worden? In het zwarte rondje zie je de rode plek die er al een jaar zit en ook pijn geeft.

Deze foto is gemaakt na het nemen van het biopt. Ons fototoestel is na de vorige keer nog steeds niet vervangen. Daarom is de kwaliteit van de foto niet al te best maar geeft toch een idee.

Het zuurstof mag eruit en als ik wil mag ik vanavond naar huis.

Eigenlijk voel ik me daar nog niet goed genoeg voor maar ik houd mijn mond. Door die paar woorden praten doet mijn tong wel behoorlijk pijn en voel ik me ineens veel onzekerder dan net. Als de groep artsen weg is komt de verpleegkundige nog even terug. Ze is er niet van overtuigd dat het goed met mij gaat. Ik voel me inderdaad niet goed en ben wat misselijk. Zal ik dan toch nog maar een dagje blijven? Ze gaat het voor de zekerheid toch nog even overleggen en komt al snel terug om te zeggen dat ik nog een nachtje moet blijven.