Donderdag, 19-11-2009
Vandaag is de afspraak in het VU ziekenhuis.
We hebben goed geslapen en de wekker staat weer als vanouds op 7.00 uur. Op de radio horen we dat er genoeg files staan dus opschieten maar. Klokslag 8.00 uur rijden we weg en we zijn om 9.45 uur in Amsterdam. Weliswaar een kwartier te laat maar dat mag geen naam hebben.

Als we op de KNO afdeling komen zit er geen enkele patiënt in de wachtkamer en de stoel achter de balie is leeg. Gelukkig komt er iemand naar ons toe die vertelt dat de afdeling KNO gesloten is vandaag en dat de professor ergens anders zit. Die heeft alleen nog spreekuur voor bijzondere patiënten, zegt zij. Ze brengt ons naar een andere afdeling. Ik meld me aan de balie. Als de dame mijn dossier pakt zie ik de brief van de professor uit het AVL zitten. Ik zou zo graag die brief even lezen, zeg ik. Oh, dat mag hoor, zal ik hem even voor u kopiëren? Nou, dat is aardig. We gaan in de wachtruimte zitten tot we geroepen worden.

In de brief staat niets wat we nog niet wisten. Bij het laatste bezoek heeft mijn arts wel gezegd dat het niet goed was maar wat er exact uit de biopten gekomen is hebben we niet gevraagd. Dat lezen we in deze brief. Er is sprake van ernstige dysplasie / carcinoma in situ. Men noemt dit ook wel een plaatselijke kanker.

Carcinoom in situ (CIS) is een voorstadium van een carcinoom. Het gaat hier om een tumor die het omliggende weefsel nog niet heeft geïnfiltreerd en nog niet is uitgezaaid. De term ‘in situ’ is Latijn voor ‘op zijn plek’. Kenmerk van een carcinoma in situ is dat de kwaadaardige cellen alleen in de bovenste laag voorkomen en niet in de onderliggende weefsellagen zijn doorgedrongen. Een carcinoma in situ wordt ook wel plaatselijke kanker genoemd. Dysplasie bij een orgaan of weefsel is een afwijking van de weefselstructuur. Sommige vormen van dysplasie kunnen overgaan in of duiden op een vroeg stadium van kanker.
Bron: Wikipedia

Het duurt evengoed nog een uur voordat we geroepen worden. Eerst komt de coassistent om een aantal dingen te vragen en de tong te bekijken. Zij gaat dit dan met de professor bespreken en daarna komen ze samen terug. De professor verontschuldigt zich dat het wat langer duurde maar hij heeft eerst 2 “snelle” patiënten bekeken zodat hij rustig de tijd voor mij kan nemen. Nou, dat vind ik een goed excuus.

Als eerste gaat hij de tong uitvoerig bevoelen en bekijken. Niet zo fijn omdat er weer behoorlijk aan de tong getrokken moet worden. Daarna is de hals aan de beurt. Er zijn geen verdikkingen te voelen dus dat is een goed teken. De plek op de tong kan hij niet goed beoordelen omdat het te ver achter in de keel zit. Hij stelt voor om de tong onder narcose goed te onderzoeken en om nog een keer een biopt te nemen. Ditmaal moet het biopt zo ver mogelijk achterop de tong genomen worden en dat kan alleen onder narcose. Hij heeft inderdaad alle tijd voor ons genomen maar eigenlijk weet ik nog niets. Hoewel, het is toch goed dat er nogmaals een onderzoek met een biopt plaatsvindt voordat er weer gesneden wordt.

Wachten, wachten en nog eens wachten!!!
De professor gaat het advies voor mijn arts schrijven. Volgende week vrijdag moet ik dan bellen naar het AVL om te controleren of de brief met het advies ontvangen is. Daarna zal ik van mijn arts horen of hij het advies overneemt. Daarna is het een kwestie van een afspraak maken en wachten op het komende onderzoek. Na dat onderzoek verwacht ik dat een dag of 10 later de uitslag van het biopt binnen is. Hoe het daarna verder gaat, ik heb geen idee. Ik wacht het wel af. Hoe langer ik moet wachten des te minder kans op brandwonden van de felle lampen. Zo zie je maar weer dat ieder nadeel ook zijn voordeel heeft.