Maandag, 28-06-2010
Ik zit weer vroeg beneden. Zelf denk ik dat ik ’s morgens niet goed word van het morfinedrankje dus daarom ga ik het nu anders proberen. Ik begin met de zetpil paracetamol. Dit gaat goed. Dan, een half uurtje later, neem ik mijn normale medicatie met een half kommetje yoghurt. Dit gaat ook goed. Dan, weer een half uur later, wordt het spannend want nu is het drankje aan de beurt. Jawel hoor, het blijft erin. Dan is dit de oplossing voor de 1e ronde. Niet alles tegelijk maar in delen innemen. En nu wil ik slapen.

Alles zit nog dicht en toch kan ik nu al voelen dat het een hete dag wordt. Leo heeft zich voorgenomen om vandaag niets te doen, zelfs geen boodschappen. Hij kan ook wel wat extra rust gebruiken. Het grote voordeel is natuurlijk de airco op de slaapkamer. Wat een uitvinding zeg, daar hebben we nog geen minuut spijt van gehad. De laatste PDT behandeling was vorige zomer en toen was het net zo heet als nu. Net als toen breng ik ook nu weer het grootste gedeelte van de dag boven door.

Ik heb pijn in de tong zelf, alsof het in de brand staat. Het is echt vreselijk. Terwijl ik de voorgaande dagen nog appelmoes of yoghurt kon verdragen moet ik het nu doen met een paar lepeltjes vla. Leo belt de huisarts. De morfinepleister wordt verhoogd van 25mcg/ur naar 50mcg/ur en het drankje kan ik dan laten staan. Omdat de nieuwe dosering tijd nodig heeft voordat het gaat werken krijg ik voor de komende dagen diclofenac in zetpilvorm. Ik krijg tekort voeding binnen dus ga ik me nu toch maar eens storten op de Nutridrink. Hoera, het staat al koud.

Toeval bestaat niet zeggen we weer. Leo komt thuis met een formulier wat ik moet invullen om drinkvoeding te krijgen. Dit gaat bij ons via de apotheek maar kan ook via de huisarts of specialist lopen. De apotheek stuurt het ingevulde formulier door en dezelfde of de volgende dag krijg je al een proefpakket thuisgestuurd.

Bij voorgaande behandelingen was ik erop gebrand om telkens weer zo snel mogelijk te gaan eten. En nu? Niet dus, waarom zou ik mezelf in vredesnaam gaan pijnigen om dingen te gaan eten die moeilijk gaan terwijl er een goed alternatief is? Dat eten komt wel weer goed weet ik nu.

Ik bel nog even naar mijn ouders zodat ze vanmiddag ongestoord kunnen genieten van de voetbal. Nederland – Slowakije speelt vandaag. We hebben er alle vertrouwen in dat we gaan winnen.

Vanmiddag heb ik meteen de diclofenac ingenomen en Leo plakt er een pleister bij. Ik slaap de rest van de dag weer. Meestal wissel ik een wakker uur af met een paar uur slaap. Het is avond en ik heb bijna geen pijn in mijn tong meer. Wat een weelde, ik eet zelfs weer een half kommetje vla op. Of het nu door de pleisters of de pillen komt kan mij niet schelen, ik voel me weer ietsje beter. We gaan zelfs een rondje om. Het is heerlijk buiten en arm in arm lopen we wel zo’n minuut of 10.