Woensdag, 30-06-2010
Gelukkig, de misselijkheid van gisteren is over. Toch voelt het nog niet helemaal lekker. Ik ben er zeker van dat de misselijkheid van het morfinedrankje weg is. Dit is een andere misselijkheid. Het heeft volgens mij met mijn keel te maken. Zodra ik mijn hoofd beweeg of praat beweegt er iets in mijn keel en dat geeft braakneigingen. Zoals nu dus.

Dat hebben we ook weer gehad maar wat nu? Leo wil de dokter gaan bellen, op zich geen slecht idee maar wat kan die man eraan doen? Bij de vorige behandeling was Primperan de oplossing. Je gaat uitdrogen en dat mag niet. Alles wat je drinkt komt er in een dubbele hoeveelheid weer uit, zegt hij. Dat is waar, zeker melkproducten daar kan mijn maag niet goed tegen. Nou vooruit, bel dan maar. Ik ben panisch voor een maagsonde en die kant gaat het wel op als ik zo door ga.

Ik lig en bed en Leo maakt me wakker. Kijk eens wat ik heb? Iets tegen de misselijkheid, neem het maar gauw. Het helpt niet alleen tegen misselijkheid maar ook tegen het braken. Oh, ik hoop toch zo dat het echt helpt.

Na 2 uurtjes word ik weer wakker en ga meteen douchen. Het gaat goed en ik voel me al wat beter. Beneden neem ik een kwart kopje vla met pillen. Duimen dat het er in blijft. De dokter heeft gezegd dat als de misselijkheid niet overgaat we contact op moeten nemen met het AVL ziekenhuis. De morfinepleisters moeten dan waarschijnlijk vervangen worden door iets anders en dat wil hij alleen in overleg met het AVL.

Hoera, ik voel me niet meer misselijk en ik kan mijn hoofd draaien zonder braakneigingen. Dat voelt fijn. Ik bel snel naar mijn ouders om te zeggen dat ik me weer beter voel. Zij maken zich zo ongerust en dat is nu ook weer niet nodig.

De operatie is vandaag precies een week terug. Van een pastoraal medewerker uit de stichting waar ik werk hebben we een kaars gekregen die Leo op de dag van de operatie heeft aangestoken. Hij staat in de serre en brandt nog steeds.