Maandag, 12-07-2010
Ik ben geen ijsliefhebber maar vandaag heb ik een onbedwingbare trek in ijs. Bij de boodschappen nemen we een doos mee. Als we thuiskomen eet ik meteen een ijsje maar het is zo koud op de tong dat het voelt alsof de tong opnieuw verbrandt is. Maar het was wel heel erg lekker. Een redelijk alternatief voor het patatje op de markt toch?

Ik kijk in de spiegel en schrik van mezelf. Jeetje zeg wat een chagrijnig gezicht heb ik gekregen. De mondhoeken hangen helemaal naar beneden, dat had ik toch niet? Ik trek nog een paar gekke bekken en vergeet het weer. Mijn moeder belt en ik vertel van mijn zure gezicht. Tactisch als ze is krijg ik het volgende antwoord. Ach kind, dat had ik allang al gezien hoor, je mond trekt een beetje.

Mijn smaak is allereenvoudigst: ik ben altijd tevreden met het beste.

Dinsdag, 13-07-2010
Het gaat goed met mijn keel en tong, pijn heb ik bijna niet meer. Het afbouwen van de morfinepleisters gaat ook erg goed. Ik merk alleen dat ik een erg onrustig gevoel in mij heb maar verder heb ik gelukkig geen last van afkickverschijnselen. De paracetamol neem ik nog steeds trouw in. Eerst moet ik van de pleisters af zijn en daarna mag de paracetamol afgebouwd worden.

De genezing gaat voorspoedig en de tong ziet er weer een beetje toonbaar uit. Het is wel gek dat het onder de plek op de tong zo af en toe licht begint te bloeden. Vooral als ik mijn tong naar boven duw voor een foto. Ik hoop maar dat als alles genezen is dat het bloeden vanzelf over gaat. Het vervelende gevoel in mijn keel is er nog wel maar ik krijg er geen braakneigingen meer van gelukkig.

Ik eet weer met de pot mee maar het is wel erg vermoeiend. Leo past het eten een beetje aan. Knapperige patat, droog vlees, hete kruiden enzo staan niet op het menu. Het moet een beetje zacht zijn. Het nieuwe vel dat er zit is nog erg dun en gevoelig. Ook in de keel is het nog erg gevoelig en het laatste hapje eten blijft bijna altijd hangen en moet ik met veel water wegspoelen.

Ik heb trek in koffie en ga het proberen. Hopelijk smaakt het want ik kan het niet te heet opdrinken. In kan me nog herinneren dat mijn 1e kopje koffie na de pdt behandeling heel vies smaakte. Ja hoor, het valt me alles mee. De koffie smaakt zelfs weer erg lekker!!!

De ware deugd is echte moed, die de feiten onder ogen kan zien en er aan voorbij weet te gaan.

Woensdag, 14-07-2010
Na een aantal jaren en heel veel twijfel heb ik eindelijk besloten om lid te worden van de stichting Klankbord. Deze stichting is speciaal opgezet voor mensen met kanker in het hoofd- hals gebied. Via de SDK lotgenoten groep ken ik een paar mensen die aan de inhoud van het tijdschrift van de stichting Klankbord meegewerkt hebben. Nieuwsgierig geworden ben ik gaan lezen op de website en zo is het gekomen.

Is het mogelijk dat bij veel medicijngebruik, transpiratievocht na het wassen vlekken in de witte kleding achterlaat?

De laatste tijd heb ik erg veel medicijnen gebruikt. Hierdoor, “en versterkt door het warme weer” transpireer ik zo erg dat het water regelmatig letterlijk van me afdruipt en ik vaak geen droge draad meer aan mijn lijf heb. De hele dag door heb ik een witte handdoek binnen handbereik. Vorige week viel het mij op dat er na het wassen rare gele vlekken op de handdoeken zaten. Vandaag ontdekte ik vlekken op andere kledingstukken. Is mijn wasmachine stuk of is het iets anders?

Leo komt op een lumineus idee: even googlen! Ik kom er al snel achter dat verschillende stoffen die in bijvoorbeeld antibiotica zitten, gele vlekken op de kleding kunnen veroorzaken. Verder lees ik diverse tips om deze vlekken uit de kleding te krijgen. Weken in twee delen ‘goedkoop’ wasmiddel en een deel water; (blanke)azijn of glansspoelmiddel (voor vaatwasser) erop doen; insmeren met gewone sunlightzeep enzovoort. Ik ga het gewoon proberen met een flesje shout uit de supermarkt.

Alle menselijke wijsheid ligt besloten in twee woorden: wachten en hopen.

Vrijdag, 16-07-2010
Met mijn kortademigheid lijkt het wat beter te gaan. Dat komt vast omdat ik wat minder gespannen ben. De afspraak met de huisarts moet ik dus nog steeds maken.

Ik ga vandaag eerst maar even bloed laten prikken. Wie weet komt daar iets uit. Omdat ik in een risicogroep voor hart en vaatziekte zit word ik 1 keer per jaar uitgenodigd op het zogenaamde risicoprofiel spreekuur. De assistentes van de huisarts bekijken de huidige risicofactoren en bespreken eventuele verbeteringen. De laboratoriumuitslagen van het bloed worden dan ook meteen besproken. Als ik volgende week naar de huisarts ga kan ik de afspraak op het risicoprofiel spreekuur misschien laten vervallen.