Gisteren heeft Robert (en wij met hem) een mooi geluksmomentje beleefd.

Robert heeft vroeger zijn studie aan de HBO niet afgemaakt. Hier heeft hij altijd spijt van gehad en dit heeft hem lang achtervolgd. Een aantal jaren geleden is Robert alsnog gestart met een avondstudie. Ondanks Robert’s hevige gevecht tegen de kanker, zeker de afgelopen 2 jaar met operatie na operatie, was zijn studie zijn drijfveer. Robert was vastbesloten zijn diploma te behalen.

Gisteren ging rond het middaguur de voordeurbel en stond er een koerier voor de deur met een pakketje van zijn opleider. In dit pakketje zat zijn diploma en een getuigschrift! Wat een leuke verrassing! Werkelijk een mijlpaal. Zijn opleider heeft gemeend Robert het diploma toe te kennen en benadrukt dat op basis van zijn goede studieprestaties het toekennen van het diploma absoluut gerechtvaardigd en zelfs vanzelfsprekend is. Het is hem echt gegund en hij heeft het meer dan verdiend volgens de opleider (en ook volgens ons natuurlijk ook!). Zeker omdat hij het onder zulke zware fysieke omstandigheden heeft gedaan.

Gisteravond hebben Isabelle en Arthur het diploma en het getuigschrift aan Robert uitgereikt in aanwezigheid van Robert zijn ouders, schoonouders, zus, zwagers, Pascal en Tante Ans. De laatste twee hebben Ro zijn situatie en zijn goede studieprestaties (via Wilbert) bij de opleider onder de aandacht gebracht. Dank daarvoor. Robert is heel erg blij dat hij zijn opleiding met goed gevolg heeft kunnen afronden. We hebben een klein bescheiden feestje gevierd. Hoe moeilijk dat ook is onder deze omstandigheden. Het is een enorme prestatie dat Robert het heeft gehaald. Ik ben erg blij voor hem. Hij heeft het toch maar mooi gefikst om met alle fysieke mankementen zijn Bachelor te halen. Ik ben trots op hem. Ook zijn kinderen kunnen later met veel trots terugkijken op een papa die ondanks dat hij heel erg ziek was er toch nog in geslaagd is zijn Bachelor te behalen. Chapeau voor Robert!

Veel lieve groeten, Janine