De tumor is de hele wereld rond geweest maar niemand kan met zekerheid zeggen wat het nu precies is. Alleen wel dat het kwaadaardig is. De oncologen hebben besloten om te kiezen voor een speekselkliertumor.

Tijdens de O.K. hebben ze niet alles weg kunnen halen dus moet ik ook bestraald worden. De radiotherapeut en de oncologen waarschuwen dat dit heel erg wordt. Ik weet niet wat ik me daarbij voor moet stellen en laat het maar over me heen komen. Allereerst wordt er een masker gemaakt. Ik moest op een tafel liggen met mijn hoofd in een kussentje geperst en toen kreeg ik een natte warme doek over mijn hoofd en schouders. Deze werd heel strak aangedrukt en toen hij afkoelde was het hard geworden. Dit masker krijg je bij elke bestraling om en dit wordt aan de tafel vastgemaakt. Je moet jezelf echt tot de orde roepen van geen paniek, rustig blijven want dit is heel claustrofobisch.

Ik moest 30 bestralingen op 5 plaatsen van 2 minuten (dus totaal  10 minuten) ondergaan, en dat 6 weken lang.

Het is moeilijk te vertellen hoe erg dit was, maar mijn gezicht ging opzwellen en als ik onder het masker uit kwam had ik de huid van een slang, zo strak zat dat masker. Ook mijn mond werd steeds slechter, een open wond, en ik kon niets meer eten. Ik ben toen overgegaan op flesjes die de diëtiste aanraadde. Maar mijn honger verdween helemaal. Met veel moeite kreeg ik 2 flesjes per dag naar binnen. Dat is 600 cal. Dus viel ik af, en voelde me daardoor nog zieker. De radiotherapeut waarschuwde dat ik aan de sondevoeding moest als dit niet veranderde.

Ondertussen had ik zoveel pijn dat ik onder de morfine zat. Het bleek dat ik niet tegen morfine kan en ik moest alleen maar overgeven. Dit werd zo erg dat ik opgenomen werd en aan het infuus moest. Ondertussen gingen de bestralingen gewoon door en kreeg ik allerlei andere pijnstillers maar niets hielp echt goed.

Omdat mijn mondopening zo klein is kon ik geen fluorkapjes om mijn tanden krijgen tijdens de bestraling om ze te beschermen en moest ik elke week naar de mondhygiëniste en spoelen met fluor. Ook elke week naar de diëtiste en de radiotherapeut.

Begin maart was ik klaar met bestralingen en de radiotherapeut en de oncologen/kaakchirurgen zeiden dat na ongeveer 8 weken de klachten over zouden zijn, maar dat was veel te optimistisch. Ik kreeg een ontsteking in mijn kaak en mijn gezicht vervormde helemaal. Ondertussen lukte het met moeite om 6 flesjes te drinken maar eten kon ik nog steeds niet. Heel langzaam ging het beter, maar ik had nog heel veel pijn en was erg labiel.

Elke maand moest ik bij de oncoloog/kaakchirurg terugkomen en het eerste wat zij deden was aan mijn nek voelen. Ik begrijp dat wel maar het was ook heel confronterend, ik moest positief blijven maar het leek of zij verwachtte dat het terug zou komen. De kans dat het terug komt is 50%, wat ik heel erg veel vindt.