Zaterdag 19-10-2013
Het stoppen met de medicijnen valt behoorlijk tegen. Naast de goede werking op het slijmvlies is het ook een sterke pijnstiller. Met de dosering die ik gebruikte viel de pijn in mijn mond dus wel mee. Nu ik gestopt ben met dit medicijn merk ik pas wat het al die tijd gedaan heeft. Slikken zonder erbij na te denken is weer verleden tijd, mijn oor en de hele rechterkant van mijn gezicht doet zeer. Tijd voor een serieus gesprek dus.

Mijn arts heeft het me ook speciaal nog gezegd dat ik terug moet komen als de pijn erger wordt. Volgens mij heeft hij dit wel aan zien komen en daarom in 1e instantie gezegd dat ik over 3 weken terug moest komen. Ik moest me er met mijn eigenwijze hoofd natuurlijk weer tegenaan bemoeien door te zeggen dat ik 6 weken een beter plan vond. Hij zal wel gedacht hebben……ze merkt het wel, die zien we wel eerder terug. En jawel hoor, hij heeft helaas gelijk.

Leo had het ook al aan zien komen en vindt dat ik zo snel mogelijk terug moet gaan. Ik ben het er mee eens maar er kleven wel gevolgen aan waar ik niet zo’n zin in heb. Ik verwacht sowieso een onderzoek onder narcose waarbij biopten genomen worden. Misschien besluit men wel om daarbij direct het carcinoom weg te halen, misschien ook niet en kan ik met een gerust hart pijnstilling blijven gebruiken. Wie zal het zeggen. Het is nu eind oktober en begin januari wordt ons eerste kleinkind geboren. Daar wil ik heel graag bij zijn maar stel dat ik dan ziek ben dan zal dat misschien niet gaan. Ze wonen in Tsjechië dus dat is een aardig ritje. Mijn gezondheid gaat voor en ik kan niet anders dan terug gaan voor nader onderzoek. Ik laat Leo wel beloven dat hij alleen naar Tsjechië gaat als ik niet mee kan.

Maandag 21-10-2013
Leo kan alles wat beter verwoorden dan ikzelf en hij biedt aan om in mijn plaats naar het AVL te bellen.  Hij regelt een afspraak voor aanstaande vrijdag. Da’s mooi. We hebben het er verder niet meer over. Afgelopen zaterdag hebben we er al genoeg over gepraat en alles wat gezegd moest worden is gezegd. We wachten eerst vrijdag maar weer af.

Vrijdag 25-10-2013
Gisteren bedachten we dat de afspraak voor vandaag misschien wat overbodig is. Wat is wijs? We hebben de assistente gebeld en een belafspraak voor vandaag gemaakt. Als de arts het nodig vindt dat we moeten komen kan dat altijd nog. We hebben het mobiele nummer van Leo doorgegeven. Hij is wat beter in het voeren van een telefoongesprek dan ik en zo word ik niet gestoord op mijn werk.

De arts reageert precies zoals verwacht en hij besluit zo spoedig mogelijk een onderzoek onder narcose te doen. Als het mogelijk is haalt hij middels laserresectie meteen de plek op de tongbasis weg. Ja hoor, zegt Leo, als ze toch onder narcose is meteen snijden. Lekker hè, zo’n man. Ik heb dit al 3 keer eerder gehad en heb geen uitleg over de behandeling nodig.

Wel moet er nog wat voorwerk gebeuren zoals een bezoekje aan de narcotiseur en de verpleegkundige. Ook dit is gesneden koek voor ons. Hij zal proberen om alle afspraken op één dag te laten inplannen.

Woensdag 30-10-2013
Er is post van het AVL ziekenhuis. Jammer, nog geen opnamedatum maar er staan wel 2 afspraken gepland. Volgende week woensdag moet ik naar de narcotiseur en naar de verpleegkundige. Hopelijk ben ik snel aan de beurt want Leo haalt weer de lekkerste hapjes in huis. En weet je wat nog het ergste is???????????? Hoe ongezonder de traktatie hoe lekkerder ik het vind. Ik kan gewoon geen nee zeggen en geniet er zo van.