Maandag 14 januari 2019 Pre operatieve screening
Vanmiddag om 14.00 uur mocht ik mij weer melden in Utrecht. Even een screening om te kijken of ik wel veilig geopereerd kan worden. Bij het meten van de bloeddruk bleek deze (veel) te hoog. Ik moet voor zekerheid ook een hartfilmpje laten maken. De hoogte van de bloeddruk heeft geen gevolgen voor de operatie zelf. Die kan gewoon doorgaan. ECG gaf geen bijzonderheden. Nu nog even bij Ikea voor een kop koffie

Dinsdag 15 januari 2019 De laatste dingen
Vandaag stond in het teken van nog wat spulletjes kopen. Een mooie flanellen pyjama met knoopjes bijvoorbeeld. Verder ben ik lekker wezen lunchen met Anja. Nog heel wat bezoek gekregen. Morgen op tijd opstaan. En om een uur of 10.00 in de auto.

Woensdag 16 januari 2019 Daar zijn we dan.!
Om 11.00 uur vanochtend zijn Anja en ik aangekomen in het UMC. De dag voor de grote operatie. Ik lig op een ruime 1 persoonskamer. Dat is wel erg fijn. Ik hoef geen rekening te houden met iemand anders. Lekker rustig. Dat zal ik ook wel nodig hebben. De eerste arts van er al om 11.45 uur. Even een kort gesprekje en de laatste controles. In principe mag ik vandaag niet van mijn kamer af want de hele middag zal het af en aan lopen.

Om 14.00 uur komt er nog iemand op bezoek. Een ervaringsdeskundige. Iemand die zo’n zelfde operatie heeft ondergaan. Wel fijn denk ik om daar een gesprek mee te hebben. Deze wat oudere meneer (75) is zojuist geweest. Fijn om eens te horen hoe hij dit ervaren heeft. Ondanks dat dit bij hem een ander soort operatie is geweest. Maar wel vergelijkbaar. Ondertussen 8 jaar geleden en de technieken zullen ook wel weer veranderd/verbeterd zijn. Direct maar lid geworden van de patiënten vereniging. Wel confronterend, maar het feit is nu eenmaal daar. Er is me al uitgelegd dat het een heel traject zal worden. En een beetje verteld wat ik allemaal kan verwachten.

Nu was ik al niet vrolijk maar als je dit te horen krijgt dan is het even janken. Gelukkig een pilletje gehad om een beetje rustig te worden. Het eerste buisje bloed is al afgenomen. Straks nog even op de weegschaal. Ik mag nl. niet afvallen nà de operatie. Ik moet op pijl blijven. Dit is beter voor het herstellen van de wond. 16.30 uur. Alweer een aantal mensen over de vloer gehad. Diëtiste, iemand die vroeg of ik met een onderzoek mee wil doen, alweer een nieuwe verpleegkundige. Straks nog de zaalarts, en de artsen die mij gaan opereren.

De artsen die me gaan opereren zijn ook geweest. De hele procedure is nogmaals uitgelegd. Men gaat voor algemene verwijdering van de tumor. Zekerheid kunnen ze nooit geven. Mochten de snijranden toch niet volledig schoon zijn of wordt er toch iets gevonden in de klieren dan volgt er alsnog een bestralingstraject. Laten we hopen dat dit niet nodig is. De verwachting is dat ze om een uur of 10.00 daadwerkelijk beginnen.

Zojuist lekker gegeten. Macaroni Bolognese. Voorlopig mijn laatste “normale” eten. Komende 5 dagen sonde voeding en daarna heel rustig opbouwen van voedsel via de mond. Ik ga mijn verslag stoppen. Het is nu 20.30 uur. Anja is een uurtje geleden naar huis gegaan. Mijn broer is zojuist vertrokken. Ik ga eerst maar even een pilletje vragen. Ben erg gespannen voor wat allemaal komen gaat. Heb alle vertrouwen maar dan toch. Komende dagen zal Anja het overnemen totdat ik zelf in staat ben om weer wat te schrijven. Weet je wat nu zo leuk is…. Ik mag hier ook gewoon post ontvangen?

Donderdag 17 januari 2019 Dag van de operatie
Een lange dag vandaag. Er moest dan ook veel gebeuren. Hans kreeg nog een energydrank en werd klaargemaakt voor de operatie. Het team kon aan de slag. Om half acht werd ik gebeld dat ze klaar waren. De operatie is goed verlopen. Er waren geen complicaties. Vannacht blijft Hans op de PACU. Ik ben samen met zijn broer Jasper even bij hem geweest. Fijn om hem te zien en aan te raken. Moeilijk dat hij niet praten kan. Hopelijk een rustige nacht. Nu gaat het beginnen. We gaan de strijd aan.
Anja

Vrijdag 19 januari 2019 En dan ben je patiënt
Gisteren is Hans weer teruggekomen op zijn kamer. ‘s Nacht is hij nog op de OK geweest om een bloeding aan zijn arm te verhelpen. ‘Op zich gaat het goed maar hij heeft weinig echt geslapen’ hoorde ik om 7.00 uur. Hij ligt er rustig bij. De arts is tevreden en de verpleging zorgt goed voor hem. Hij ligt aan allerlei slangen en kan zelf een morfinepompje bedienen. Regelmatig wordt de tracheostoma schoongemaakt. Dat is wel lastig. Gisterenavond heeft hij met de hulp van twee verpleegkundigen even op de rand van het bed gezeten. Als ‘beloning’ kreeg hij een rug massage. Een fijn cadeautje om weer een beetje mens te worden. Daarna werd en het bed en Hans weer in de juiste positie gebracht. Eerste dag voorbij.

Opnieuw in de nacht veel wakker geweest. Vanmorgen vroeg nog twee spannende uren. De verpleging vertrouwde de lap (het transplantaat) niet en heeft de KNO-arts opgeroepen. Die constateerde gelukkig dat het wel in orde was. Het ging vandaag een klein beetje beter. Hans heeft zijn ogen iets meer opengedaan en een paar woorden geschreven. Hoogtepunt van de dag is dat hij tien minuten in een stoel heeft gezeten. Nooit geweten dat dit zo’n opgave kan zijn. Maar het is gelukt. Daarna weer terug in een schoon bed. Uitrusten van een wereldprestatie. Misschien slaapt hij nu beter. Want slaapmedicatie en morfine schijnt geen veilige combi te zijn. Morgen weer een dag.