Vrijdag 30-05-2014
Ik heb lekker vrij vandaag en geniet van een extra lang hemelvaartweekend. De telefoon gaat en ik zie dat het een anonieme beller is. Ik denk dat het mijn vader is omdat mijn moeder al een tijdje niet lekker is. Het blijkt de dame van nucleaire geneeskunde te zijn die nog even belt of ik nog vragen heb en om te kijken of ik alles goed begrepen heb. Kijk, dat is nu wat het AVL ziekenhuis zo bijzonder maakt, helemaal top.

Ik vertel dat ik deze scan al eerder heb gehad en dat ik volgens mij alles weet. Ik moet nuchter zijn, mag geen medicijnen voor suiker innemen, moet voorafgaand aan het onderzoek 1 liter water hebben gedronken, geen kleren aan waar metaal in zit en een kwartier van te voren aanwezig zijn. Ja hoor, helemaal goed. Fijn weekend en tot maandag.

Maandag 02-06-2014
Vanmiddag krijg ik de scan. Ik heb gedaan wat ik doen moest en ben er klaar voor. Het hele onderzoek duurt ongeveer 2 uur. Leo heeft de iPad mee dus die komt de tijd wel door. We zijn vroeg en een half uur voor tijd meld ik me op de afdeling nucleaire geneeskunde. Ik mag doorlopen naar wachtkamer 3 maar omdat we toch veel te vroeg zijn gaan we in het restaurant zitten. Dat wacht toch even gezelliger dan in zo’n duffe wachtkamer.

Zoals afgesproken zitten we netjes een kwartier voor tijd in de wachtruimte. Ik word al vrij snel geroepen. Een aardige zuster brengt me naar een eenpersoons kamer. Er is een wasbakje en er staat een bed. De spuit met radioactieve vloeistof ligt al klaar. De zuster gaat even weg en ik kan me omkleden. Alles waar metaal in zit moet af of uit, ook de sieraden en de bh in verband met de metalen haakjes. Ik heb een makkelijke huisbroek en t shirt meegenomen.

De zuster controleert mijn persoonlijke gegevens. Dat krijg ik een vingerprikje om de bloedglucosewaarde te meten. Ze gaat met de arts overleggen of ze mij nog een valiumpje (diazepam) moet geven. Dat hoeft niet hoor, ik ben niet zenuwachtig zeg ik nog. Nee, daar gaat het niet om. Omdat het hoofd-halsgebied zo belangrijk is moeten de spieren in de hals zo ontspannen mogelijk zijn en daar gaat het om. Ik mag alleen niet zelf naar huis rijden maar dat is geen probleem. Ze brengt alvast de naald in en spuit de ader door met een zoutoplossing. Ik krijg een deken over me heen en ze vraagt of ik zo goed lig. Daarna gaat ze de arts bellen om te zeggen dat we zo ver zijn.

De arts vraagt ook weer mijn naam en komt de vloeistof inspuiten. Dat is zo gepiept en ik voel er niets van. Nu moet ik een uur lang stil op mijn rug blijven liggen zodat de radioactieve glucose gelijkmatig door de weefsels en organen kan worden opgenomen. Het licht gaat uit en ik ben weer alleen. Ik doe mijn ogen maar even dicht nu ik hier toch lig. Na een uurtje word ik opgehaald, mag naar het toilet en daarna naar de ruimte waar de scan staat.

Bij een FDG PET-CT scan wordt de pet scan aangevuld met een CT-scan waardoor de beelden beter beoordeelt kunnen worden. Er staan 2 apparaten achter elkaar. Ik mag gaan liggen met mijn hoofd in een speciale steun. Onder mijn knieën ook een steun en ik krijg weer een deken over me heen voor de kou. Daarna word ik diverse keren door het 1e apparaat heen en weer geschoven en daarna door het 2e apparaat. Dit duurt ongeveer 30 minuten. Dan gaat de steun onder mijn hoofd weg en moet ik mijn armen boven mijn hoofd gestrekt houden. Zo begint het ritueel nog een keer en dan ben ik klaar.