Een maandje rust
Een paar dagen na de scan van 2 juni zijn we 3 weken op vakantie gegaan. Voor de verandering dit jaar maar eens naar Oostenrijk. Het was weer geweldig. De zon scheen iedere dag en we hebben heerlijk gewandeld. Als extraatje konden we de eerste week genieten van onze kleinzoon.

Dinsdag 01-07-2014
De vakantie is om en ik mag weer met frisse zin naar mijn werk. Leo heeft telefoondienst. Vandaag belt de specialist tussen 10 en 11 uur over de uitslag van de PET-CT scan.

Om 11 uur gaat de telefoon. Als eerste wil mijn arts weten hoe het nu gaat. Leo vertelt dat de klachten bij het eten, het slikken en van mijn oor ondanks de Celebrex niet verbeterd zijn. Dit was ook wel de verwachting. Maar er is ook goed nieuws. De scan heeft uitgewezen dat er in het hele lichaam geen kankercellen zijn gevonden. Dit betekent niet dat er niets aan de hand is. Het gebied blijft beperkt tot de tong en daar zitten nog steeds onrustige cellen. Helaas hebben we niet veel te bieden.

Bestraling is een optie en bij iemand met een gelijksoortige stoornis zijn de klachten daarna verdwenen. We zouden dit kunnen overwegen. Leo zegt dat wij dat op dit moment niet zien zitten en de arts kan zich daarin vinden. Bestralen in dit gebied kan maar één keer. Dan stel ik voor dat ik nogmaals een onderzoek onder narcose doe om het gebied goed te onderzoeken en daarbij weer enkele biopten neem. Als het nodig is zal ik het gebied ook meteen weer behandelen. Leo stemt hierin namens mij toe.

Op welke termijn dit kan plaatsvinden weet ik niet. Zelf ben ik komende maand in Bombay maar ik neem aan dat het geen bezwaar is als een andere arts het onderzoek/behandeling doet, dat is al eerder voorgekomen. Dat is wat ons betreft geen bezwaar. Verdere afspraken volgen nog. Hij gaat nog even overleggen of het bezoek aan de narcotiseur echt noodzakelijk is omdat er toch niets veranderd is sinds de vorige behandeling in november. Dat scheelt ons toch weer een ritje Amsterdam.