Woensdag 19-11-2014
We hebben geen afspraken in het Proton Center vandaag maar het zal evengoed een lange dag worden. Ik ben nog steeds druk in mijn hoofd en ben daarom weer vroeg wakker. Zolang we de zaakjes niet op orde hebben zal ik wel onrustig blijven denk ik. Vanmiddag is bij Provision de wekelijkse lunch met de andere patiënten maar die hebben we afgezegd. We hebben er gewoon geen tijd voor. Als ik eenmaal met de behandeling ben begonnen zal ik uiteraard wel gaan want het is ook goed voor de sociale contacten.

Stefan is ook al wakker en hij vertelt dat hij vannacht om 4 uur is gebeld door mevrouw H. van de verzekering. Dat is balen dat je wakker gebeld bent. Nou, voor zulk nieuws mogen ze me wakker maken hoor. Oh ja? Vertel. Ze weet inmiddels wat voor vergoeding jullie krijgen en je mag kiezen. Een vergoeding van de tickets of een vergoeding per behandeldag. Ik heb gekozen voor een vergoeding per dag. Let wel op hè, je krijgt alleen een vergoeding voor de dagen dat je bij Provision bent geweest en dus niet voor de weekenden of de dagen dat je niet hoeft te komen. Nou als ik het even snel nareken komen we met die vergoeding een heel eind om het appartement mee te betalen, dat kost vele malen meer dan de tickets. Wat een opluchting zeg want financieel hakt het er behoorlijk in. We moeten op de behandeling na alle overige kosten eerst zelf voorschieten.

Stefan belt weer om te informeren naar de koffers. Eigenlijk komt het erop neer dat niemand weet waar de koffers zijn en de enige die zich daar druk om maken zijn wij. Stefan zijn uniform zit erin en in de andere koffer zit een deel van mijn medicijnen. Het is niet de bedoeling dat iemand die eruit neemt of erger nog zelfs inneemt. Voor mij wordt het weer shoppen vandaag want na 3 dagen is het ook voor ons tijd om het één en ander nieuw aan te schaffen.

Ondertussen hebben we uitgezocht wat de goedkoopste manier is om een auto te huren en dat is gewoon………… Je raad het al………… via een Nederlandse website. De 1e hadden we gehuurd voor 3 dagen en die zijn om. De manager van het hotel van de 1e nacht heeft ons de tip gegeven om de huurauto die we voor 3 dagen gehuurd hebben na die termijn in te leveren en een nieuwe te boeken via een Nederlandse website. Als we de huurauto rechtstreeks gehuurd zouden hebben komt dit neer op een bedrag van ongeveer 2800 euro voor 69 dagen. Via een Nederlandse website is dit goedkoper en betalen we voor dezelfde auto 1500 euro voor 69 dagen. En dan wordt het ook nog een auto zonder navigatie want die hebben we zelf al gekocht, ook dat levert een groot voordeel op. Stefan heeft het allemaal uitgezocht en geregeld. Vandaag moet de huidige huurauto terug en de volgende huurauto staat bij hetzelfde bedrijf al op ons te wachten. Dit bedrijf zit in de parkeerruimte van het vliegveld.

De mannen zetten mij af in het winkelcentrum zodat ik de nodige dingen voor Leo en mijzelf kan gaan aankopen. Normaal gesproken is shoppen mijn grote hobby maar nu het een noodzakelijk kwaad is vind ik het ineens niet zo leuk meer, ik ben zo moe van alles. De mannen zullen mij weer ophalen als alles geregeld is. Op de parkeerplaats van Provision staan deze auto’s. Stefan wilde er een foto van. Ik weet ook niet waarom. 🙂

Als Leo en Stefan op pad gaan zegt Stefan:  Ik kom niet zonder koffers terug, als ze er nog niet zijn gaan ze ze maar zoeken. Leo en Stefan zouden met 1,5 uur weer terug zijn maar we zijn inmiddels 3,5 uur verder en ze zijn er nog niet. Ze hebben problemen met onze creditcard. Wij hebben onze limiet op de kaart al bereikt. We wisten namelijk niet dat we bij aankomst het grootste deel van de appartementshuur vooruit moesten betalen. Het bedrag van de autohuur tot eind januari moet ook volledig vooruitbetaald worden maar dat is te hoog en kan niet worden afgeschreven. Stefan lost het weer op zodat wij via zijn creditcard betalingen kunnen doen. Het gewone bankpasje wat wij hebben wordt niet overal geaccepteerd.

Toen waren de koffers aan de beurt. Leo wacht rustig af terwijl Stefan de boel op stelten zet. Achteraf hoor ik dat de koffers helemaal niet meer op het vliegveld zijn. Het heeft heel wat moeite gekost maar uiteindelijk komen ze erachter dat de koffers zijn afgegeven op het kantoor van de beheerder waar we het 1e appartement (met vlooien) hadden. Niemand heeft voor ontvangst van de koffers hoeven tekenen en Stefan is er niet blij mee, zeker niet gezien de inhoud van beide koffers. Het gevolg was dat de koffers niet meer te traceren waren. Stefan heeft meerdere keren gebeld om te vragen waar de koffers waren en telkens zeiden ze dat ze klaar stonden om bezorgd te worden. De koffers zijn bij de beheerder afgegeven omdat er niemand in het appartement was.

Toen de mannen de koffer gingen ophalen bleek er ook nog in 1 van de 2 een scheur van 20 cm te zitten. Deze koffer hebben wij geleend. Hoewel onze vrienden geen nieuwe koffer willen, vinden wij het niet meer als onze taak om er toch achteraan te gaan. Stefan gaat ook nu weer bellen met de airline en we moeten de beschadigde koffer op de luchthaven komen laten zien zodat ze de waarde kunnen bepalen. Ze maken er gelukkig geen probleem van dat dat zaterdag wordt. Zaterdag moeten we toch naar de luchthaven om Stefan weg te brengen die weer naar vrouw en kind gaat.

Ondertussen heb ik geshopt voor kleding en hebben we ‘s avonds heerlijk gegeten bij Hooters. Kip met patat. Het shoppen is een must net als het regelen van een appartement en het zoeken naar de koffers. We hebben vandaag ook nog 3 appartementen bekeken. In het appartement waar we nu zitten kunnen we niet blijven omdat het vanaf maandag verhuurd is aan andere huurders.

Donderdag 20-11-2014

Weer ben ik gelijk met de kippen wakker, en weer kan ik niet meer slapen. Leo werkt ook al niet mee. Hij ligt heerlijk ingerold in het dekbeded en het is onmogelijk om hem daar weer uit te rollen zonder dat hij wakker wordt. Uiteindelijk heb ik toch nog wat geslapen maar om 7 uur ga ik er uit voor een warme bak koffie. Ik zie dat Stefan gisteravond nog even door is gegaan met zijn hulp. Hij heeft alle medici van de verschillende protonencentra via email bedankt en ze op de hoogte gebracht van mijn verblijf in Knoxville.

Er komt een email binnen over ons volgende appartement, de derde op rij. Het zal vandaag worden schoongemaakt en als dat klaar is kunnen we er in. Het “kantoor” hier is nog niet open maar zodra Stefan wakker is zal hij de mail wel bevestigen en de nodige actie ondernemen. Een paar uur later komt er weer een email. De schoonmaak is vertraagd maar we kunnen er vandaag zeker in. Ze zal ons bellen zodra we in het appartement kunnen.

We besluiten dat ik met Stefan ga shoppen en dat Leo thuis blijft. Handig als er telefoon komt en zo kan hij even bijkomen van alles. Hij heeft vanaf dat we hier zijn aangekomen behoorlijk last van zijn rug. Ik denk dat dit naast het lange reizen ook komt door alle spanningen en stress. We krijgen een berichtje dat het appartement klaar is. Als Stefan en ik thuis komen gaan we meteen de koffers weer inpakken.

Dan rijden we naar onze nieuwe locatie en zetten de koffers binnen. Het appartement is brandschoon en er staat een mandje op de bar met allerlei lekkers. Ook zit er een kaart bij met de namen van alle medewerkers van het kantoor. Ze vinden het heel vervelend dat alles zo gelopen is en benadrukken dat dit zeker niet de normale gang van zaken is. Hun baas heeft gezegd dat we 1 dag minder huur hoeven te betalen voor alle overlast. Nou, best netjes toch?

Daarna gaan we eten in een steak house. Het smaakte voortreffelijk. Wat wel opvallend is, is dat al het eten zo snel mogelijk geserveerd wordt. We hebben het voorgerecht nog maar net op als het hoofdgerecht er al aan komt. Dat is hier de gewoonte, ook omdat de mensen meer buiten de deur eten dan in Nederland. Als wij in Nederland uit eten gaan willen wij altijd rustig zitten en niet alle gerechten snel achter elkaar wegwerken. Hier gaan de mensen vaker uit eten en is de snelle bediening normaler dan bij ons.