De laatste afspraak voor vandaag is bij de verpleegkundige om de lux meter op te halen. De voorgaande onderzoeken zijn wat uitgelopen dus ik kan niet op tijd zijn voor deze afspraak. Kijk, dan is het makkelijk als je met z’n tweeën bent.

Leo neemt even waar bij de verpleegkundige. Als je de meter opent valt het licht op de sensor, op de display van het kastje kun je als de meter uitslaat aflezen hoeveel lux er is. Het is een bewolkte dag. Op de terugweg ga ik het aantal lux in de auto meten. Dat valt vies tegen, het apparaat geeft zo’n 3000 lux aan.

Ik ben inmiddels ook klaar. Nu alleen nog even een belafspraak maken met de arts voor de uitslag van de scans e.d. Volgende week vrijdag zal de arts ons bellen.

Dit is de derde dag dat we hier rondgelopen hebben. Iedere keer weer valt het op wat een rust dit ziekenhuis uitstraalt. Het lijkt bijna of niemand stress heeft. En dan het personeel, ongelooflijk zo vriendelijk en behulpzaam als iedereen is. Ik lijk net een mens in plaats van een nummer. Als ik me aan de balie meld voor een afspraak word ik vriendelijk bij mijn naam genoemd en wordt verteld waar ik plaats kan nemen. Ook in de diverse behandelkamers word ik bij mijn naam genoemd en weten ze precies waar ik voor kom. De medewerkers hebben hun huiswerk goed gedaan. Zowel Leo als ikzelf hebben het gevoel in goede handen te zijn. Hier staat kwaliteit en vriendelijkheid hoog in het vaandel.