Woensdag
Goedemorgen. Het is nu al bijna gewoonte geworden om bij het wakker worden ook direct de pen te pakken. Het is nog vroeg. 5.00 Uur. Wie zal ik eens gaan sms’en? De escape morfine ligt nog op het tafeltje. Heerlijk, ik heb het niet nodig gehad vannacht en ruil hem nu om voor de paracetamol. Ik wacht niet met innemen tot later want dat is me gisterochtend slecht bevallen. Ook dit is een leerproces. Ik moet zelf aangeven wanneer en hoeveel extra medicatie ik nodig heb. Als leek heb ik daar natuurlijk weer geen idee van maar denk het nu toch onder de knie te hebben. Gewoon de vaste medicatie innemen op vaste tijden volgens het schema. Zeker niet wachten tot de pijn te erg wordt want dan ben je te laat met je escape. Mijn reactie op de drogesic pleisters is wel normaal denk ik. Bij het inslapen word ik angstig en komen onsamenhangende belevenissen het brein binnen. Toch wegen de voordelen nog steeds op tegen de nadelen.

De bel. Er wordt een behoorlijke doos met vloeibare voeding bezorgd. Hoe moet ik dat in godsnaam wegkrijgen allemaal. De indicatie is afgegeven tot januari 2008. Tot die tijd kan ik onbeperkt gebruik maken van allerlei smaken en sapjes. Ik kan uit de folder uitzoeken wat ik hebben wil.

Ik dommel nog wat. De belichting is vandaag precies 1 week terug. Aan het eind van de ochtend komen wat collega’s op visite. Gezellig, ik heb er zin in. Niks is veranderlijker dan een mens. Alles gaat even traag. Na het douchen enzo kom ik beroerd weer naar beneden. De mond doet pijn, overmatig transpireren, het hart klopt in mijn hoofd en geeft weer hetzelfde beklemmende gevoel als gisterochtend. Het doet zo’n pijn. Ik hoop dat het snel afzakt. Achteraf gezien bedenk ik me dat dit lijkt op dezelfde pijn die ik had bij de slokdarmontstekingen. Dit was nog niet over. Ik denk dat het weer begint op te spelen door al die medicijnen.

Half 12. Het gaat weer wat en de collega’s staan voor de deur. Het is gezellig en leuk om iedereen weer even te zien. We nemen meteen maar even de laatste ontwikkelingen door voor wat betreft de fusie want ik wil wel op de hoogte blijven. De laatste roddels doen het natuurlijk ook altijd goed. Ik heb veel te veel gepraat voor zover dat lukt en ben bekaf. En bedankt meiden, en heer. Om 12.30 uur stappen ze op. Volgens mij slaap ik al voordat iedereen goed en wel buiten staat. Al met al word ik pas ’s middags om half 5 wakker van de bel. Bloemen, ze zijn prachtig. Wat word ik toch verwend.

De slierten in mijn keel worden zo ondertussen vreselijk vervelend. Ze hangen half naar binnen waardoor ik steeds braakneigingen krijg. Ik moet iemand zien te vinden die die troep met een pincent uit mijn keel wil halen. Het mag niet van Leo.

Vanavond komt een vriendin langs en ik krijg een doosje vol geluk. Dit doosje zit vol briefjes, rolletjes speciaal papier waarop een spreuk staat. Iedere dag mag ik er een uitpakken. Dat is de andere kant van ziek zijn. Er komen leuke mensen op visite en je krijgt wat extra aandacht. Ik ga er gewoon van genieten. Vanavond was ook weer heel gezellig.