Zaterdag
Wat een pijn… houdt het dan nooit op? Ik denk dat het ochtend is maar ik hoor het piepje van de afwasmachine dus dat kan niet. Ik heb maar kort geslapen. Ik kan me niet bewegen. Ik heb zoveel pijn op de borst dat ik bijna geen adem kan halen. Toch ben ik ervan overtuigd dat het mijn hart niet kan zijn. Het moet uit de slokdarm komen. Met de afstandbediening knip ik het licht aan en druk op het knopje om de rugleuning van het bed nog iets te verhogen. Enkele centimeters meer kan ik niet hebben. Ik durf me niet te bewegen. Wat moet ik doen? De vierkante plaat drukt op mijn borst en de pijn loopt door tot de schouderbladen. Mijn hoofd, ik voel het daar ook. Rustig blijven. Het enige wat ik durf te bewegen is mijn hand om dit op te schrijven. Leo roepen heeft geen zin. Dokter morgen bellen ook niet want dat is het wel weer over. De pantozol is in september al verhoogd van 2 x 20 mg naar 2 x 40 mg. Verder verhogen heeft geen zin.

Er ligt weer een klef stuk vlees op mijn lippen. Dit is zeker losgelaten door alle purol die ik er telkens op smeer. Het doosje openmaken is trouwens een ramp. Het schrijven heeft me afgeleid en de pijn zakt weg naar de achtergrond. Stil blijven liggen maar. Zou ik nou gewoon weer door gaan met allerlei kwaaltjes? Ik wordt er verdrietig van. Ik wil niet nog zo’n vervelend jaar. Negeren kan ook niet.

Toen we gingen slapen twijfelde ik nog of ik ook naar boven zou gaan of beneden blijven. Nu ben ik blij dat ik beneden ben. Nog een uurtje en dan is het 6.00 uur, tijd voor de eerste zetpil. Ik besluit wakker te blijven tot het zover is.

De rest van de dag verloopt gladjes. Het ene moment voel ik me kiplekker (denk aan de magnetron haha) en het andere moment ben ik zo moe dat ik zomaar slaap. Mijn ouders komen even gezellig een bakkie doen en zijn verrast als ze zien hoe goed het met me gaat. De smaak in de mond wordt met de dag walgelijker. Het wil maar niet weggaan.

Ik heb vanavond een halve aardappel met jus gegeten. De zon is zo goed als weg en ik mag even naar buiten zonder al te veel bescherming. Samen lopen we even de straat op en neer. Heerlijk was het. We hebben weer even koffie visite en dan komt Stefan thuis. Heerlijk. Hij heeft altijd zoveel te vertellen en daar geniet ik zo van. Als wij gaan slapen gaat hij nog.