22 Oktober 2015
Ik hoorde vanochtend op de radio dat bij Johan Cruyff longkanker is geconstateerd en ik dacht, lieve hemel, niet weer één hè!

Dag, ik ben Elly, van de strottenhoofdkanker, en ik wil jullie het vervolg daarvan niet onthouden.

Het laatste wat ik vermeldde was dat ik toeleefde naar de controle in september 2013. Gelukkig was alles in orde. Dan ben je natuurlijk weer een weekje gerust en begint daarna toch weer de onrust. Bij ieder kriebeltje of pijntje denk je, o jee, het zal toch niet?

Ik ben dit jaar met een vriendin een weekje naar België geweest, in een vakantiepark huisje. Lekker gefietst e.d. Later nog twee weken in Marokko rondgereisd, met een reisgezelschap. Daar had ik af en toe moeite de groep bij te houden. Of dat nou kwam door de bestralingen of dat zij gewoon als gekken liepen, daar kon ik niet achter komen. Het was wel bijzonder, als je bedenkt hoe ik er een jaar eerder voorstond!

Met mijn keel gaat het redelijk goed. Wel pak ik ieder bacilletje dat rondvliegt op. Bij het koor zing ik nog lager dan de bassen af en toe. En soms is het alleen nog een krassende kraai die ik mag nadoen. Dat duurt vaak weken voor het weer beter wordt en daar word ik dan altijd een beetje  moedeloos van. Ook een beetje kribbig moet ik zeggen. Ik val nog wel eens uit tegen sommige mensen en dat is verkeerd, ik weet het, maar ik kan het niet tegen houden. Ik heb een gevoel van ik moet opschieten anders is er geen tijd meer.