Dinsdag 29-07-2008
Regelmatig bekijk ik in de spiegel mijn tong van alle kanten. Ook mijn hals en onderkaak inspecteer ik bijna dagelijks. Tot op heden zijn er geen rode plekjes, witte vlekken of bultjes te ontdekken. Ik voel me ook weer goed en ben in een rap tempo bezig met reïntegreren. Ik hoop vanaf volgende week 100% hersteld te zijn.

Als ik wakker word gaan mijn eerste gedachten uit naar een lotgenoot. Hoe zal zij de nacht doorgekomen zijn? Snel even op haar website kijken maar er staat nog niets over geschreven. Net als iedere ochtend ga ik gewoon naar mijn werk. Het is erg druk vandaag en ik heb geen tijd om na te denken over mijn naderende controle.

Mijn vader is inmiddels weer thuis uit het ziekenhuis en dat scheelt een hoop geloop. Mijn ouders wonen nog steeds in het zorgspectrum waar ik werk. Ik ga mijn broodje onder de middag bij hen opeten.

Op dinsdag is er altijd markt in de wijk en mijn moeder is erop uitgestuurd om aardbeiden voor mij te halen. Vaak word ik op dinsdag verwend met iets lekkers van de markt.

Nog even aan het werk en dan is het 14.00 uur en staat Leo buiten op me te wachten. Ik moet om 15.00 uur in Amsterdam zijn. Het is stil op de weg en we zijn ruimschoots op tijd. Het is weer hartstikke druk maar na een half uurtje ben ik toch al aan de beurt. Alle spreekkamers zijn bezet en mijn consult wordt in de tandartskamer gedaan. Het dossier wordt bestudeerd en kort samengevat. Ook wordt nog eens herhaald dat het team na de chirurgische ingreep van april twijfelde tussen wel of geen vervolgbehandeling. “U mag op de tandartsstoel plaatsnemen en dan zullen we eens kijken”. Mijn tong en de rest aan de binnenkant van de mond wordt weer grondig onderzocht. Ook de hals wordt goed nagekeken. Zoals verwacht ziet alles er goed uit. Zo goed zelfs dat ik pas over 3 maanden terug moet komen. Bij klachten uiteraard direct bellen.

Super!! Dat alles op dit moment goed is hadden we beiden wel verwacht. Maar de volgende controle pas over 3 maanden is een echte verrassing. We maken snel de vervolgafspraak en lopen blij naar de auto. Het is een heel raar onwerkelijk gevoel. Aan de ene kant ben ik ontzettend blij en aan de andere kant is het moeilijk om mijn eigen lichaam weer te vertrouwen.

Na het eten ga ik weer samen met een vriendin een uurtje wandelen. Als ik thuiskom voel ik me een stuk beter. De koffie staat klaar met 2 heerlijke gevulde koeken om de goede controle te vieren.