Maandag, 03-08-2009
Dag 5 na inspuiting, kunstlicht opbouwen tot maximaal 500 lux
Dag 1 van belichting

Inmiddels is het half drie ’s middags en Marga dicteert Leo zo goed en kwaad als het kan wat hij op moet schrijven:

Om 7.45 uur word ik opgehaald en ben op tijd in de wachtruimte van de ok. Ik rij volledig bedekt door de gangen. Ook in de wachtruimte moet ik bedekt blijven. De narcositeur komt zich voorstellen en probeert een infuus in te brengen. Eerst in de hand maar die moet er later toch weer uit omdat die niet goed zit. Hetzelfde verhaal gaat ook op voor de arm. De derde poging gaat wel goed en mag erin blijven zitten. Ik mag overstappen op een soort brancard en krijg een warme deken over mij heen. Zo word ik naar de ok gereden.

Alle doktoren en zusters stellen zich voor en maken een praatje. Ik vraag om de beademingsbuis, die wil ik graag zien voordat hij in mijn neus gaat. Het is geen probleem en de dokter laat het zien, keurig steriel ingepakt. Ik vertel dat ik vooraf aan de belichting van de 1e PDT 3 spuiten in mijn tong kreeg en of dat nu ook weer moet. Waarschijnlijk wordt dat nu niet gedaan. Alles wat gedaan moet worden gebeurt als ik onder narcose ben. Ook het nemen van het biopt onder de tong. Deze plek wordt niet meteen behandeld.

Als ik weer wakker word gaan ze eerst mijn bed verschonen. Doordat het infuus blijkbaar niet goed zat is het nogal een bloederige bedoening geworden in mijn bed en zo willen ze me niet terugbrengen. Wat een knap stukje werk, ik merk er niets van en hoef mijn bed niet uit. Toch ziet alles er weer keurig uit en liggen er schone lakens op het bed. Het lijkt wel tovenarij.

Ik vraag wel meteen of Leo er al is. Die is gebeld hoor en komt er zo aan. Dat stelt mij gerust denk ik want ik weet van niks meer totdat ik weer wakker word.

Weer volledig bedekt word ik naar mijn kamer gebracht maar ik merk er niets van. Het is 11.30 uur. Als ik nu weer wakker word is Leo er gelukkig al. Eenmaal op de kamer wordt er direct een morfinepleister opgeplakt. Leo gaat even een bakkie doen beneden in het restaurant. Hij gaat dan meteen mijn ouders en zijn zus bellen. Deze reageren opgelucht op zijn telefoontje en zijn blij om te horen dat alles goed gegaan is.

Als Leo weer boven komt slaap ik. Zo gaat dat hè als je net uit de narcose komt. Het komt natuurlijk ook door al die medicijnen die ze erin stoppen. Een mixie van morfine- en paracetamol zetpillen, morfine pleisters en een shotje dexamethason in het infuus en de slaapdrank is klaar. In het andere neusgat zit nog een slangetje met zuurstof. Dat vind ik een veilig gevoel en hadden we ook zo afgesproken van te voren. Mijn nek is opgezet.

Ik wil naar de wc maar er is een probleem. Het infuus zit nog aan de muur vast. Leo roept iemand van de verpleging die direct aan komt met een verrijdbare paal waar het infuus aangehangen wordt. Zelf naar de wc gaan is één van de vereisten om naar huis te mogen dus ik ben blij dat ik moet. Als ik terugkom liggen de zetpillen al weer klaar en val ik direct weer in slaap.

Ik durf alleen nog maar op mijn rug te liggen. Dit gaat goed maar als ik adem stokt het in mijn keel. Het lijkt alsof er een blok zit waar ik niet doorheen kan ademen. Van huis heb ik een vicks inhaler stift meegebracht. Ik snuif het spul op en het helpt direct. Nu kan ik door mijn neus in en uit ademen en dat is een stuk prettiger.

Ik voel dat er water uit mijn rechter neusgat loopt alsof ik verkouden ben. Het blijkt bloed te zijn maar ook hier schrik ik nu niet meer van. Het is normaal dat dit gebeurd en komt door de slangetjes die door de neus zijn gegaan.