Zaterdag, 26-06-2010
Ik lig al een tijdje te draaien en te krabben. Het is half zes, mijn slaapritme is helemaal in de war. Ik laat het maar zo en ga naar beneden. Ieder half uurtje dat ik beneden zit benut ik met het overtypen van mijn schrijfblok. Ik heb het gevoel dat ik er anders niet meer doorheen kom.

Ik heb ook zo verschrikkelijk veel lieve mailtjes ontvangen zowel voor als na de operatie. Allemaal heel erg bedankt, ook de mensen van de SDK lotgenoten groep. Ik kom er nog niet aan toe om iedereen terug te mailen maar weet dat ik het erg waardeer.

Voor mijn gevoel ligt deze operatie in dezelfde lijn als een PDT behandeling. De necrose (het afsterven van weefsel) voelt en smaakt zo verschrikkelijk vies. Mijn tong voel ik op dit moment even niet maar mijn keel is een ramp. Alsof de vellen erin hangen te slingeren. Ik ken niemand die deze behandeling ook heeft gehad dus ik heb geen vergelijking.

Met het spuugbakje bij de hand zit ik aan tafel. Ik ben draaierig en misselijk. Ik moet overgeven en braak wat gal, dikke drap en bloedstolsels uit. Bah, ik voel me altijd zo ziek als ik moet spugen. Gelukkig zit ik op een handdoek want ook mijn sluitspieren laten het op dit moment afweten zodat er bij de kracht van het spugen wat urine vrij komt. Gatverdamme wat een knoeiboel, dat stond niet in de folder!

Snel naar boven voor een verschoning. Vooraf heb ik bij de plaatselijke drogist weggooiwashandjes gekocht. Reuze handig bij kleine ongelukjes hoor. Ik raad iedere operatiepatiënt aan om zo’n pakje bij de hand te hebben.