2e kwartaal 2013
Een week of vier na de laatste bestraling dacht ik dat het de goede kant opging met eten en drinken. Maar toen kreeg ik weer een aantal weken dat het slikken minder werd. Daar kwam later bij dat ik ook weer steken in mijn oor kreeg. Toen werden de steken wat minder maar ging ik door de grond als ik een boer moest laten. Gek praatje misschien, maar doordat slikken pijn doet, ga ik ook heel raar slikken. Houd vocht en eten lang in mijn mond en weet vervolgens niet hoe, maar het gaat naar beneden. Daar komt blijkbaar een heleboel lucht bij, want soms maak ik een herrie. Dan is het weer wat beter, en een week later gaat het weer niet. Mijn botten doen soms pijn, onderkaak, linkerkoon, sleutelbeen. Heel afwisselend. Dus never a dull moment! Volgens de RT zijn het niet mijn botten, maar de spieren die pijn doen.
Bij het gesprek met de HHC op 12 april, kaart ik logopedie aan en hij zegt dat ik meteen maar een afspraak moet maken. Hetgeen ik dus doe. Daar ben ik nu dus drie keer geweest maar ik geloof dat ik even moet wachten tot mijn stembanden zijn geslonken. Begin april waren ze nog opgezwollen. Mijn stem gaat op en neer. De ene dag gaat het redelijk en de volgende dag is het weer piepen en kraken. Het lijkt wel of ze in het AvL op werk wachten want de logopediste is zo gretig om iedere keer een afspraak te maken dat het me moeite kost om nu in juli pas te plannen. Ik zal intussen zoveel mogelijk proberen te oefenen.
De kale plek op mijn achterhoofd is inmiddels, na 4 maanden, ook weer begroeid met haar. Vanochtend heb ik de overhangende sprieten weer lekker in een kort modelletje laten knippen!
Ik word regelmatig gevraagd of mijn energie niveau weer op peil is. Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar alleen in het begin, na de diagnose en tijdens de behandeling last van heb gehad. En dan denk ik nog, dat dit niet zozeer door de behandeling komt maar door de schok van de diagnose en wat er dan allemaal door je hoofd heen gaat. Ik moet zeggen dat ik wel een paar dingen heb afgestoten en de koren staan uiteraard op een laag pitje. Dus ik doe wel een ietsiepietsie minder!
Tijdens de eerste onderzoeken zei men mij dat het wel een jaartje duurt voor ik weer enigszins de oude ben. Dat houdt in dat ik nog een maand of zeven/acht geduld moet hebben. In juli word ik verwacht bij de RT en in oktober 2013 weer bij de HHC. Het eten gaat nu goed. Nog gevoelig, maar er brandt niets meer in mijn keel. Ik moet wel altijd een flesje water bij me hebben omdat ik soms een erg droge keel heb. Met ‘dunne’ dranken verslik ik me nog wel veel.