Tagarchief | herstel melding weigeren

Ziek en herstelmelding: Blij verrast

pasfoto-2013

HOOFDSTUK 6
2013 – 2014

De laatste operatie was op 17-10-2011. Ruim 2 jaar terug dus. Het accepteren van mijn herstelmelding heeft heel wat voeten in de aarde gehad.

Nu is het november 2013 en ik word deze maand weer geopereerd. Dit keer wordt er een plek behandeld op de tongbasis. Hoe lang ik zal uitvallen is nog onbekend.

In dit deel vertel ik hoe het mij het laatste jaar op het werk is vergaan en hoe mijn werkgever reageert op mijn ziek- en herstelmelding van november.

Behandelingen in deze periode:
28-11-2013 CO2 laserresectie 4

Eén ding geldt voor iedereen: We Leven, Lachen en Lijden!

Functiewijziging en overplaatsing: De strijdbijl begraven?

p2012[1]
HOOFDSTUK 5
2012 – 2013

Nu mijn werkgever eindelijk mijn herstel geaccepteerd heeft is er een eind gekomen aan hoofdstuk 4. Dat is in ieder geval één strijdpunt minder.

Dan is er nu nog één hobbel te nemen en dat is:
1. Mijn onvermijdelijke functiewijziging. Als het goed is wordt in de komende periode mijn functie eindelijk gewijzigd van “salarisadministrateur vervallen” naar “medewerker afdeling Kwaliteit en Veiligheid”
2. De plaats waar ik mijn werkzaamheden ga uitvoeren. Komt er na 5 jaar eindelijk duidelijkheid of er een overplaatsing naar een andere stad aan de orde is waardoor mijn reistijd met het openbaar vervoer aanzienlijk langer is of mag ik in Alkmaar blijven werken?

In deel 5 beschrijf ik de situatie na mijn geaccepteerde herstel. Ik ben zo benieuwd hoe dat gaat aflopen.

Eén ding geldt voor iedereen: We Leven, Lachen en Lijden!

Het 2e gesprek

Dinsdag, 15-05-2012
Vanmiddag om 15.00 uur heb ik het 2e gesprek. De volgende personen zijn aanwezig:
– Leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP en HRM
– Leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit
– HRM adviseur
– Ex Case manager
– Marga, salarisadministrateur WH vervallen

Ik heb de reis met het openbaar vervoer al uitgeplozen. Als het gesprek één uur duurt ben ik daarvoor in totaal in 5 uur uit en thuis kwijt. Niet alles sluit namelijk even netjes op elkaar aan zo midden op de dag. Leo heeft vanmorgen een kleine operatie aan zijn been gehad en mag totdat de verdoving uitgewerkt is niet autorijden. Hij vindt het zo vervelend dat ik zo lang onderweg ben en zo vaak moet overstappen van bus naar trein naar bus en bus dat hij me persé weg wil brengen. Het is een hele opluchting want ik zag erg tegen de reis op. Mijn case manager komt bijna gelijk met ons aan en we drinken met z’n drietjes nog even een kopje koffie. Ik heb niets voorbereid voor vandaag. We laten het maar over ons heen komen. Ik denk dat de TFO besproken gaat worden.

Klokslag drie uur kloppen we bij de directiekamer aan. We worden ontvangen met koffie en een praatje om het ijs te breken. Het voelt wat onwerkelijk maar de directeur vraagt belangstellend hoe het me vergaan is na het vorige gesprek is en hoe het met mijn gezondheid is. Uiteraard geef ik vriendelijk en eerlijk antwoord. Al snel gaan we over tot de orde van de dag.

We beginnen met de TFO. Samen met het hoofd kwaliteit heb je de TFO gemaakt. Kun je je vinden in de uitwerking of heb je nog opmerkingen of aanvullingen? Ik vind het een hele mooie TFO, vooral omdat de nadruk op het administratieve vlak ligt. Ik heb geen opmerkingen maar wel 2 vragen. De directeur geeft een duidelijke uitleg. Het hoofd kwaliteit zegt dat deze functie moeilijk te wegen is omdat er geen vergelijkbare functie te vinden is. De HRM adviseur bevestigt dit en stelt dat dit op de afdeling HRM verder uitgeplozen wordt. Voor mij is deze weging niet zo interessant omdat ik salarisgarantie heb en wordt betaald als salarisadministrateur. Alleen als de FWG indeling hoger is dan mijn huidige salaris wordt het salaris aangepast maar daar heb ik geen illusies over.

Ook vindt ze het moeilijk om in te schatten hoeveel uur de werkzaamheden per week in beslag zullen nemen. Ik weet zeker dat ik tijd tekort kom. Dat brengt het gesprek op mijn contract en de splitsing van mijn uren. Mijn loon wordt betaald voor 28 uur uit het budget van kwaliteit en voor 6 uur uit het budget van de financiële afdeling. Die betaalt mij dus al jaren zonder dat ze er iets voor terug krijgen. Dat is toch raar, roep ik meteen. Die manager leest de rapportages toch wel?

Dat brengt mij op mijn huidige werkzaamheden. Het in- en uitlenen, registreren en controleren van de tilmatten volgens de voorgeschreven norm. Als ik dat blijf doen is meteen het probleem van die 6 uur opgelost. We bespreken hoe dit in de andere huizen geregeld is en dat er eigenlijk een uniforme werkwijze moet zijn. De directeur gaat uitzoeken hoe de 6 uur ingevuld moet gaan worden.

De HRM adviseur begint over mijn ziekteverzuim maar ik geef meteen aan dat ik daar niet nog een keer over wil praten. Dat hebben we de vorige keer al gedaan en nu wil ik vooruit kijken. Waar ik het wel over wil hebben is het deskundigenoordeel. Is dat al aangevraagd? Nee, ik heb gebeld met mevrouw W. van het UWV en het is niet mogelijk om in dit geval een deskundigenoordeel te laten maken. Nou, volgens mij kan dat juist wel hoor! Het deskundigenoordeel is juist voor dit soort situaties. Ze vertelt een lang verhaal met indrukwekkende termen waar niemand van de aanwezigen iets van snapt. De mevrouw van het UWV heeft mij zelf geadviseerd om jouw gedeeltelijk ziek in het systeem te laten staan dus dat doen we ook. Ik zeg dat ze liegt en wordt boos.

En zo komen we weer op het gedeeltelijk ziek laten staan. De vorige keer heb je gezegd dat als ik voor een klein percentage ziek gemeld blijf staan dat er geen nadelen zijn voor mij toch? Ja, dat klopt. Nou volgens mij zijn er wel nadelen hoor. Als ik nu gedeeltelijk ziek blijf staan loopt de wachttijd voor de WIA keuring door. Maar wat nog erger is, is dat ik dan in het 2e ziektejaar zit. Stel dat ik wel weer opnieuw ziek word of geveld word door de griep of iets dergelijks dan val ik direct 30% terug in salaris omdat in dat geval nog maar 70% van het loon doorbetaald zal worden. Misschien voor jou geen nadeel maar ik vind dat nogal wat. Waarom heb je dat niet gezegd?

Er volgt weer een heel verhaal waarin ze zegt er niet aan gedacht te hebben maar dat ik toch ooit dat jaar loonbetaling van 70% door zal moeten. Hoezo dan? Dit keer komt ze er niet zo makkelijk af. De directeur en hoofd van de afdeling kwaliteit zijn hier blijkbaar niet van op de hoogte en stellen hier vragen over. Het komt op mij over dat ze het echt niet weten. In dit soort gevallen wordt er advies gevraagd aan de afdeling HRM en ik denk dat ze er vanuit zijn gegaan dat deze mensen weten waar ze mee bezig zijn. Er zijn nu 2 mogelijkheden: 1. HRM belazert de medewerkers bewust en 2. De medewerkers zijn niet deskundig genoeg. Ik denk zelf dat beide mogelijkheden aan de orde zijn.

De toonzetting van de HRM medewerker verandert nu merkbaar. Als ik een vraag stel over het UWV probeert ze me in een hoek te drukken door opmerkingen als “je weet alles toch zo goed? Waarom vraag je het dan”. Ook blijft ze herhaaldelijk terug komen op het feit dat ik al zoveel geld gekost heb en of ik het normaal vind dat mijn werkgever dat moet betalen. Het kost wat moeite maar ik blijf vriendelijk en zeg dat dat nu eenmaal het risico van ondernemen is. Ik heb hier ruim 20 jaar hard gewerkt en vind dat ik mijn sporen verdiend heb. Maar wij zullen het nooit met elkaar eens worden omdat jouw belang heel anders ligt dan het mijne.

Alsof het nog niet genoeg is en ik vriendelijk blijf gooit ze het over een andere boeg. Je ziekte is al zo vaak teruggekomen dus de kans is groot dat dat nu ook weer gebeurd. Hoe vaak ook alweer, 21 keer toch? Nee hoor, ik ben 11 keer behandeld maar zolang mijn specialist erin gelooft doe ik dat ook. Dat zal wel moeten ook anders kan ik niet verder. Ik denk dat je dat alleen kunt begrijpen als je het zelf meegemaakt hebt. Dus als jij opnieuw ziek wordt ga je weer je loonbetaling claimen? Ja, als ik daarna weer kan werken wel. En dat vind jij normaal? Zo gaat ze nog even door maar ik laat me niet gek maken. Bovendien maakt ze zichzelf hierdoor niet geloofwaardiger. Daarom leg ik nog één keer uit dat ik het CAO en de WET niet bedacht heb. Ik geniet nu eenmaal bescherming tegen werkgevers die zich niet aan de regels houden. Er zijn genoeg rechtspraken van soortgelijke zaken. Bij het stellen van vragen door de leden van de kamer aan de regering zijn de antwoorden duidelijk. Iemand administratief ziek houden is strafbaar.

De directeur vindt dat het gekissebis genoeg geweest denk ik. Hij zegt zelf uit te gaan zoeken hoe het één en ander in elkaar steekt. Blijkbaar heb je genoeg informatie verzameld zegt hij tegen mij en vraagt of ik het aan hem wil mailen. Ja hoor, graag, want het moet nu een keer over zijn. Ik wil duidelijkheid. Aan de HRM medewerker verzoekt hij om de mevrouw van het UWV te vragen om haar uitspraken op papier te zetten. Ze kijkt niet zo blij. Voordat ik op vakantie ga zal ik hierop terugkomen en mijn standpunt duidelijk maken.

Hij vat alles wat er vandaag besproken is nog eens kort samen en sluit de bijeenkomst. Het was weer een gesprek van 1,5 uur. Ik had nooit van mijzelf verwacht dat ik me nog eens zo zou durven verweren. Hoewel, het zit wel ik mijn aard dat ik niet tegen onrecht kan. Al met al heb ik wel een goed gevoel over vanmiddag. Er is naar me geluisterd en ik heb bepaalde stellingen goed kunnen weerleggen. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik serieus genomen word. Zal het dan toch nog goed komen allemaal?


21-05-2012
Zoals afgesproken in het 2e gesprek stuur ik wat relevante info naar de directeur. Het is een kleine greep uit mijn digitale archief. Voor de oplettende lezer, de aanspreektitel van leidinggevende nummer 6 is gewijzigd van directeur AOK naar directeur Kenniscentrum ATP en HRM.

Ik ontvang al snel een ontvangstbevestiging. “Dank voor het toesturen. Ik ga mijn afweging binnen 14 dagen afronden. “ Dat wordt nu dus afwachten wat mijn werkgever met deze info gaat doen. Volgens mij zit de directeur in een heel lastig pakket inzake Marga.

Dinsdag, 22-05-2012
Ik heb een afspraak met de bedrijfsarts om de eerstejaars evaluatie te maken. Dit is verplicht volgens de wet Poortwachter. Nu is het wel makkelijk dat ze zo dichtbij in de gang zit. Zo kost het geen extra tijd en ik hoef er de deur niet voor uit.

Ze vraagt hoe het met me gaat en of er al wat meer duidelijkheid is over mijn herstel en werkzaamheden. Ik vertel haar over het 2e gesprek en dat de HRM adviseur beweert dat er in mijn geval geen deskundigenoordeel aangevraagd kan worden. Dat is niet juist. Je kunt ook zelf een deskundigenoordeel aanvragen hoor. Dat kost je éénmalig € 50,= en desnoods spreek je met je werkgever af dat degene die ongelijk heeft betaald.

Ik ben daar geen voorstander van omdat ik wil dat de situatie wel werkbaar moet blijven voor mij en als ik buiten mijn werkgever om toch een deskundigenoordeel aan ga vragen zal dit misschien wel negatief voor mij uitpakken. Houdt er rekening mee dat niemand en ook het UWV niet, jou voor een deel ziek zal laten zijn hoor. Zeker als je aangeeft dat je kunt werken. Nou, dat brengt me op het volgende probleem. Ik krijg geen werk aangeleverd zolang ik blijf volhouden dat ik 100% kan werken.

Citaat uit het verslag: “Je geeft aan dat je het idee hebt dat de werkgever van je af wil. Wij bestrijden dit en willen juist door een vangnetsituatie te creëren, zorg dragen voor continuïteit binnen de straks door jou in te vullen functie. Alleen hierdoor kunnen we jou zinvolle werkzaamheden laten verrichten”.

Omdat ik toch niet hersteld gemeld word en er geen werk aangeboden wordt heb ik besloten om vanaf 18 april de uren die ik nog ziek sta vrij te nemen. Dit zijn in totaal 6 uur per week die ik verdeeld over 4 dagen gewoon eerder naar huis ga. Ik begin de strijd een beetje moe te worden. Als ik thuis kom lig ik meestal eerst 1,5 uur te slapen. Nu doe ik dat dus mooi in de baas zijn tijd. En hoe vindt je werkgever dat? Ik heb het ze in het 2e gesprek verteld en volgens mij vonden ze het prima. Maar ik kan om deze reden niet 6 uur per week arbeidsongeschikt adviseren. Mijn advies blijft 100% hersteld voor eigen werkzaamheden. Prachtig! Dat is ook precies wat ik wil.

Woensdag, 23-05-2012
Aan het eind van de middag loopt er een vreemde man mijn kantoor in. Ik zie een nieuw gezicht in deze kamer zegt hij. Hij komt me vaag bekend voor. We geven elkaar een hand en als ik zijn naam hoor dan weet ik het meteen. Het is het enige lid van de raad van bestuur van het complex waar ik werk. We maken kort een praatje. Dus dit is nu de man die het beleid bepaald en waar iedereen zo bang van is. Met zijn moderne zwarte bril heeft hij inderdaad een streng gezicht. Ik doe zo vriendelijk als ik maar kan en hoop maar dat mijn gezicht niet mijn gedachten verraad.

Als ik thuis kom ligt de 1e jaars evaluatie van de bedrijfsarts in de bus. Ze is altijd erg snel met het schrijven van de rapporten. Dat moet ze gistermiddag gelijk verstuurd hebben. Nieuwsgierig naar het verslag scheur ik de envelop meteen open.
Stand van zaken: werkt 28 uur per week, 6 uur op ziekte basis
Advies: Medewerker is medisch volledig geschikt voor haar eigen werkzaamheden
Gemaakte afspraken: Over 6 weken nieuwe afspraak bij bedrijfsarts ter evaluatie
Prognose: Medewerker is medisch geschikt voor eigen werk
Ik ben dik tevreden met deze uitspraken. Ben benieuwd hoe de directeur Kenniscentrum ATP en HRM hierop reageert.

Vrijdag 25 mei
Het hoofd van de facilitaire dienst komt naar mij toe. Marga, ik vind het heel erg maar je moet weer verhuizen. Moet ik alweer naar een ander kantoor? Ja, het is in opdracht van de rechterhand van de directeur (Raad van Bestuur). Er is iemand aangenomen die de manager Z&D gaat vervangen en die moet in dit kantoor komen.

Kan ze tijdens de inwerkperiode niet bij de huidige manager Z&D zitten? Zijn kantoor is groot genoeg en deze plek bevalt me wel. Waar ga je me plaatsen? Ik denk dat ik jou boven moet plaatsen. Hoe kan dat nou, er staan zat kantoren op de gang leeg, daar kan ik dan toch wel in? Tja meid, het is nu eenmaal zo besloten.

Als ze weg is moet ik aan een lotgenoot denken die ook bij een groot bedrijf werkte wat de post bezorgde in Nederland. Hij belandde uiteindelijk aan een bureau in de kelder. Dan gaat er ineens een lichtje branden. De directeur heeft mij hier gisteren zien zitten en dit kantoor is natuurlijk veel te luxe voor zo’n lastig personeelslid. Nu snap ik waarom ik naar zolder moet.

Woensdag, 30-05-2012
De secretaresse komt vandaag enkele uurtjes werken. Ze heeft een zware operatie achter de rug en wil nu weer langzaamaan beginnen met werken. Het is ouderwets gezellig en met verschillende collega’s drinken we koffie in haar kantoor. Iedereen is blij dat ze zich zo goed voelt en dat de operatie succesvol was. Tijdens dit koffie-uurtje worden natuurlijk ook de laatste nieuwtjes uitgewisseld.

De huidige manager Z&D (Zorg en Dienstverlening) is niet betrokken bij de sollicitatie procedure omtrent zijn opvolgster, dat is oké maar hij is ook nog niet op de hoogte dat zijn opvolgster per 4 juni gaat beginnen. Fraaie boel is dat zeg, zo goed wordt er hier dus gecommuniceerd. De functienaam manager Z&D gaat met ingang van 4 juni ook veranderen. De nieuwe dame krijgt de titel “directeur”. De dame die komt is bekend met de zorg dus dat is zeker een pré en haar meisjesnaam is makkelijk te onthouden. Deze is namelijk hetzelfde als de naam van de directeur Kenniscentrum ATP en HRM. Is dit familie van de directeur of is het toeval dat haar meisjesnaam hetzelfde is als zijn achternaam? Wie het weet mag het zeggen.

Ik verwacht dat ik dus op 4 juni verdwenen moet zijn van mijn huidige werkplek. Ik heb alleen nog geen nieuw kantoor toegewezen gekregen. tot die tijd blijf ik dus maar zitten waar ik zit. Er is trouwens op verschillende plaatsen weer aardig in de pot geroerd op locatie Alkmaar want velen schijnen het nodig te vinden om tegen mij hun ongenoegen over onze werkgever uit te spreken.

Later op de dag vertrouwt een collega mij toe dat onze werkgever haar niet hersteld wil melden en dat ze niet tegen loonwaarde werkt op dit moment. Ook ontvangt ze daarom nu ook geen reiskostenvergoeding. Onzin!!! Alle re-integratie activiteiten worden gewerkt tegen loonwaarde, dit staat duidelijk in het CAO. Al kom je alleen maar op de koffie om te re-integreren dan nog moet dit 100% betaald worden. En natuurlijk heb je wel recht op reiskostenvergoeding voor de dagen waarop je werkt of aanwezig bent. Kijk, daarom is het nu zo belangrijk om je uren declaratie zo precies in te vullen en te bewaren, leg ik haar uit. Alleen als daar de juiste informatie op staat krijg je het op de juiste manier uitbetaald. Hoe vervelend het ook is, de mensen op de salarisafdeling zijn nog steeds niet helderziend ook al denken ze soms van wel. Maar eerlijk is eerlijk, ze zijn voor de uitvoer natuurlijk wel afhankelijk van de juiste aanlevering van de gegevens.

Een andere collega komt mij vragen hoe het zit als je ziek bent als gevolg van zwangerschap. Er is haar gezegd dat ze vanaf nu 70% salaris krijgt doorbetaald omdat ze in het 2e ziektejaar zou zitten. Voor haar zwangerschapsverlof is ze namelijk ook al ziek geweest en dat tellen ze erbij op. Terwijl ze hier allang van hersteld is ziet onze werkgever dat anders. Wat een boeven zeg. Van het UWV ontvangt de werkgever in haar geval 104 weken ofwel 2 jaar 100% van het loon. Dit loon behoort aan de werknemer te worden doorbetaald. Ondanks haar bezwaar betaalt onze werkgever maar 1 jaar UWV uitkering aan haar door en steekt de rest in eigen zak.

Ik zet het één en ander voor haar op papier en geef het advies om het UWV om hulp te vragen en zo snel mogelijk een rechtsbijstand verzekering af te sluiten. Hoewel, een brandend huis kun je niet verzekeren maar voor de toekomst lijkt het mij verstandig. Ik vraag haar wel om mijn naam bij de werkgever niet te noemen want dat zal mij geen goed doen.


Maandag, 04-06-2012
Het is vandaag precies 14 dagen terug dat ik de directeur de info heb gestuurd over het onterecht ziek laten staan van mijn persoontje. Als hij zich aan zijn woord houdt moet er nu dus een berichtje met daarin zijn reactie in mijn mailbox zitten. Morgen weer te werk dus ik ben heel benieuwd.

Dinsdag, 05-06-2012
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Ik zet snel mijn computer aan om in mijn mailbox te kijken. Jammer, de directeur heeft zich echt niet aan zijn woord gehouden. Hij heeft niet zoals beloofd, zijn afweging om mij hersteld te melden, binnen 14 dagen afgerond. Hoe kan het ook anders!

Op dinsdag en donderdag werk ik altijd samen met de ergo coördinator. Ondanks dat ik nog steeds niet hersteld gemeld ben weet zij wel zinvolle klussen te bedenken zodat ik in ieder geval iedere dag toch iets te doen heb.

377[1]Het hoofd van de facilitaire dienst komt zich verontschuldigen voor het feit dat ik alweer moet verkassen. Vrijdag moet het kantoor voor de nieuwe directeur klaar zijn dus ik moet er nu echt uit. Waar ik naartoe moet weet ze nog niet precies.Tijdelijk kan ik in het kantoor tegenover haar zitten. Tijdens mijn vakantie kan ze dan nadenken waar ze met mij heen moet. Dan pak ik mijn boeltje toch weer in! Ik mag 1 kast meenemen en de rest van de spullen moeten zolang maar in een kar blijven liggen.

Ik ga alvast kijken op het kantoor waar ik naartoe moet. Tsjonge tsjonge wat een troep zeg. Het lijkt wel een opslagplaats van oude kantoormeubelen. Ik kan er nog net bij dus dat valt dan weer mee. Ik zie alleen geen computer staan. Dat klopt zegt het hoofd van de facilitaire dienst, daar moet ik nog voor onderhandelen met de afdeling ICT. Nou, dan zoek ik wel een flexplek op om te werken. Ik ga er maar geen drukte om maken. Nog 2 dagen werken en dan heb ik vakantie. Wat ben ik blij als het tijd is om naar huis te gaan zeg, ik heb het helemaal gehad.

378[1]

Eenmaal thuis wacht de volgende verrassing mij op. Het verslag van het 2e gesprek is gesprek is er. Leo heeft het al gelezen. Ik denk niet dat je er zo blij mee bent, zegt hij alvast. Nee hè, wat nu weer? Nou lees het zelf maar. Dat doe ik en ik geloof mijn eigen ogen niet. Het verslag is geschreven door het hoofd van de afdeling kwaliteit maar van wie de woorden zijn die op papier staan daar zet ik grote vraagtekens bij.

Er zijn bewust dingen niet vermeld en andere dingen zijn verdraaid. Er staat niets in over het deskundigen oordeel waar we over gesproken hebben. Wel staat er dat de arbeidsdeskundige van het UWV heeft geadviseerd om mij voor een klein deel ziek te laten staan en om mij vervolgens rond 25-03-2013 een WIA beoordeling te laten doen. Pure bluf van de firma List en Bedrog. Bovendien doet het UWV niet zomaar van dit soort uitspraken. Drie maal raden wat ik ga doen morgen. Inderdaad, het UWV bellen.

Verder staat er in dat de directeur voor 1 juli een advies geeft over zijn afweging om mij hersteld te melden. Hiermee is de uiterste datum van vandaag dus overruled. Verder schuift men alle beweringen van tafel en gaat men er kennelijk vanuit dat ik voor een deel in de WIA kom. Dit terwijl ik gewoon kan werken en dat er volgens de bedrijfsarts waarschijnlijk nooit een WIA keuring zal komen. Ook in haar adviezen en 1e jaars evaluatie vindt ze mij 100% arbeidsgeschikt voor eigen werk maar mijn werkgever trekt zich hier niets van aan.

In de laatste alinea van dit verslag staat zelfs een raadselachtige redenering die ik gedaan zou hebben. Ik heb werkelijk geen idee waar ze dat vandaan getoverd hebben maar wat er staat zijn niet mijn woorden. Ik kan van het hele verslag niet meer maken dan dat het een hoopje gebakken lucht is waar niemand iets mee kan.

Eigenlijk spelen ze precies hetzelfde spel wat de ad interim manager in 2008 ook gespeeld heeft. Ze doen alsof ze van niks weten en hebben tijd nodig om uit te zoeken hoe de regels in elkaar steken. Telkens komen ze met een ander verhaal en andere beweringen om mij onzeker te maken en af te branden. Is dat nu wat men leert op die peperdure management cursussen?

Ik informeer nog even of mijn ex case manager het verslag al heeft ontvangen. Nee dus. Toevallig heb ik het al digitaal dus kan ik het haar meteen toesturen. Wat een aanfluiting dat ze zoiets durven te versturen en totaal voorbij gaan aan wat er daadwerkelijk is gezegd tijdens deze bijeenkomst. Het liefst zou ik reageren door het verslag terug te sturen met de mededeling dat ik het verslag gezien de inhoud als niet ontvangen beschouw. Maar dat zou natuurlijk weer niet verstandig zijn.

Ik heb net naar het UWV gebeld om te vragen of het UWV onderstaand advies aan mijn werkgever heeft kunnen geven, daarbij heb ik de tekst letterlijk voorgelezen: “HRM heeft een arbeidskundige gesproken (Mw W. van het UWV). Haar advies was om jou voor een heel klein percentage ziek gemeld te laten staan: 0,01%. Vervolgens na 2 jaar een WIA beoordeling laten doen. Dit zou rond 25-3-2013 zijn.”

Het antwoord wat ik krijg is zonder enige twijfel duidelijk: Neen! Het UWV zal absoluut nooit zo’n advies aan een werkgever geven. Als er een meningsverschil over de herstel melding is kan er een deskundigen oordeel worden aangevraagd. Er is er maar één die kan bepalen of u weer volledig kunt werken en dat bent uzelf. Op mijn vraag of er überhaupt wel een mevrouw W. werkt bij het UWV kon hij mij geen antwoord geven. Wel vindt hij het raadzaam om desnoods zonder medewerking van de werkgever een deskundigen oordeel aan te vragen.

Nu kan ik natuurlijk HRM bellen om het telefoonnummer of email adres van mevrouw W. te vragen maar ik ben bang dat ze mij dat niet gaat geven. Daarom heb ik besloten om mijn hersenen te deleten en niet meer aan het verslag te denken. Eerst maar onbezorgd op vakantie en daarna zien we wel verder.

Wat een gore onbeschofte huichelaars zijn het toch. Ik kan op het ogenblik niets anders bedenken. Ik ben witheet als ik lees wat er over het UWV in het verslag staat. Dit is de bekende druppel. Ik ben zo vreselijk boos. Ik moet moeite doen om dit stukje te schrijven maar ik wil het perse af hebben. Ook mag mijn boosheid wel weer eens op papier staan. Echt, ik heb in mijn leven gelukkig nog nooit met zulke onbetrouwbare mensen te maken gehad. Wat spelen ze een gemeen spel.

Verder heb ik vanmorgen mijn boeltje weer ingepakt om naar het kantoor tegenover het hoofd van de facilitaire dienst te verhuizen. Dat is het enige beschikbare op dit moment. Het kantoor is in gebruik als opslag en mijn spullen en ik kunnen er nog maar net bij. Helaas, er staat geen computer. Die moet ze nog zien los te peuteren bij ICT. Vreemd! Als ik dus wat achter de computer moet doen, wat gelukkig niet zo vaak voorkomt, in ieder geval niet meer dan 8 uur per dag, dan kan ik een flexplek gaan opzoeken. Ze verontschuldigt zich alweer en hoopt dat ze na mijn vakantie een definitieve werkplek voor mij heeft.

Zondag, 10-06-2012
Eindelijk vakantie! Wat ben ik blij zeg. Even geen geleuter over ziek of niet ziek maar gewoon lekker vakantie. Ik heb me voorgenomen om zo min mogelijk aan mijn werk te denken en helemaal wil ik proberen om er niet over te praten. Even niets. En zo zijn we gisterochtend aangekomen in het dorpje Ötz in Tirol/Oostenrijk. Wat is het hier toch mooi. We hebben 2 weken geboekt in een fantastisch appartement. Het weer is schitterend en we vervelen ons nog lang niet.

a1180[1]

Het huisje is de week na ons nog niet verhuurd. We hebben het zo naar de zin dat we besluiten om de vakantie met een week te verlengen. Wat een goede en verstandige keuze. We hebben het gevoel dat we het nu veel rustiger aan kunnen doen en blijven zelfs een paar dagen gewoon bij het huisje om te genieten van de riante tuin en het prachtige uitzicht. En het leukste is…………….. de boodschappen zijn binnen dus is het verblijf “all inclusieve”.

Zaterdag, 30-06-2012
387[1]Met pijn in ons hart gaan we na 3 weken onbezorgd leven weer huiswaarts. We zien er allebei als een berg tegenop om weer in de malle molen van het werk te vallen. Het is niet helemaal gelukt om niet aan het werk te denken of erover te praten. Maar als één van ons tweeën er al over begon dan was het een kort gesprekje. Dit weekend moeten we weer terug op aarde komen want a.s. dinsdag word ik geacht weer te gaan werken.

Ik ben zo benieuwd. Zou er werkelijk een kantoor en een computer voor mij beschikbaar zijn of moet ik weer tussen de rommel zonder computer? Ik hoop van niet maar ben er niet gerust op.


Dinsdag, 03-07-2012
388[1]Mijn 1e werkdag na onze vakantie. Ik kom binnen en word meteen aangesproken door een receptiemedewerker. Marga, je zit op flexplek 2, hier heb je de sleutel. We kletsen nog wat over de vakantie en dan ga ik naar boven. Tegenover flexplek 2 zie ik mijn collega van de afdeling ARBO. Ze is heel druk want ze heeft wat afspraken maar ze kan me nog net vertellen dat ik niet op de flexplek hoef te zitten maar dat we nu samen één kantoor hebben tegenover flexplek 2. Omdat er maar 1 computer beschikbaar is in dit kantoor heeft ze flexplek 2 gereserveerd omdat daar wel een computer staat.

In het roddelcircuit hoor ik dat ik geen eigen kantoor en geen eigen computer meer mag hebben omdat er nog niet bekend is wat er met mij gaat gebeuren en waar ik ga werken. Als ik wil werken moet ik maar een flexplek opzoeken. Op locatie Alkmaar hebben wij wel 2 flexplekken waar ook een computer staat. Deze flexplekken kunnen alleen niet gereserveerd worden. Vooral op dinsdag is het erg druk en moet je vroeg zijn om een flexplek te bemachtigen.

Daarom heeft het hoofd van de hoteldienst in Alkmaar bedacht dat ik samen met de arbo coördinator op één kantoor kom zodat ik dan toch nog een eigen werkplek heb. Mijn collega werkt 2 dagen per week en gaat die dagen op flexplek 2 zitten als zij een computer nodig heeft, lief hè! Bij mijn werkgever is het beleid dat je als je minder dan 24 uur per week werkt je geen recht meer hebt op een eigen werkplek met computer.

Wij hebben geluk dat we met zijn tweeën één kantoor delen met ook nog eens genoeg kastruimte. We kunnen alle transfer hulpmiddelen kwijt in de kasten. Alles moet nog worden uitgepakt en de kasten moeten worden ingedeeld. Na de lunchpauze ga ik de kasten schoonmaken en inrichten. Op de kamer van flexplek 2 staat nog een kast dus die pikken we ook meteen maar in.

Op de gang kom ik de bedrijfsarts tegen. We hebben vanmiddag een afspraak maar je mag ook over 10 minuten komen hoor. Ik vind het prima, tot zo. Nu kom ik net bij de bedrijfsarts vandaan en heb een uitgebreid gesprek gehad. Ze heeft de verslagen van de gesprekken met mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM, leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit en de HRM adviseur doorgelezen en was hogelijk verbaast over de schriftelijke beweringen/uitspraken van de HRM adviseur.

Dit kan helemaal niet zegt ze verbaasd! Het is onmogelijk dat het UWV het advies heeft gegeven om jou tot 25-03-2012 ziek te laten staan. “Dat gaat het UWV echt niet op papier zetten”. Als jij aangeeft dat je ziek staat maar gewoon werkt dan zal het niet eens tot een WIA keuring komen. De kans is zelfs groot dat het UWV de werkgever een sanctie oplegt”. Als ik 100% werk mogen ze mij niet korten op mijn salaris. In het verslag van 15-05-2012 staat ook dat leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM advies vraagt aan de bedrijfsarts. Daar weet ik niets van zegt ze, er is door niemand contact met mij opgenomen.

Ze adviseert toch om zelf bij het UWV een deskundigenoordeel aan te vragen en hierin duidelijk de vraag te stellen of ik 100% arbeidsgeschikt ben. Mocht het achteraf tot een gerechtelijke procedure komen dan heb ik dit oordeel ook nodig. Ik zeg dat ik zo lang mogelijk wil wachten met het inschakelen van een advocaat omdat ik niet wil dat er een onwerkbare situatie ontstaat. Dat kan ze wel begrijpen. Ze vindt het wel een goed idee om nogmaals aan te geven dat ik nog steeds 100% arbeidsgeschikt en beschikbaar voor werk ben. Ik loop meteen naar de receptie om mijn oude herstelmelding, voorzien van bovenstaande opmerking te laten scannen voor de afdeling HRM en voor mijn leidinggevende nummer 7, hoofd afdeling kwaliteit.

En zo is mijn 1e werkdag na de vakantie alweer bijna om. Ik moet alleen nog even een email sturen naar mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM en hem confronteren met het feit dat hij zich weer niet aan zijn afspraken heeft gehouden.
Feit:
In het gesprek van 15 mei heeft hij gezegd dat ik voor 1 juli een advies omtrent mijn herstelmelding gereed zou hebben. Via email op 21 mei heeft hij beloofd zijn afweging om mij hersteld te melden binnen 14 dagen af te ronden. Op beide beloftes heb ik niets gehoord. Ook vraag ik om een kopie van het advies van het UWV waarin staat dat ze adviseren om mij voor een klein gedeelte ziek laten staan tot 25-03-2013 en dan de WIA keuring af te wachten. Volgens de HRM consulente zou de mevrouw van het UWV dit zeker wel schriftelijk willen bevestigen.

Vanaf maart 2012 ben ik 100% hersteld en beschikbaar voor werk. Nog steeds is mijn werkgever het daar niet mee eens. Nu is het juli en vind ik het de hoogste tijd om een antwoord af te dwingen.

Woensdag, 04-07-2012
Met regelmaat kijk ik in mijn mailbox om te zien of er al reactie is van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM.

391[1]Dan komt er tegen kwart voor 3 eindelijk een reactie. “Dank voor je bericht. Ik wilde je over het advies van hersteld melden persoonlijk spreken, maar door vakantie en bezoek aan de bedrijfsarts is de afspraak pas in te plannen op of rond 19 juli. Omdat je op een antwoord wacht, zal ik je voor het weekend berichten”. Wat hij precies bedoeld met dat hij me voor het weekend zal berichten weet ik niet.

Donderdag, 05-07-2012
Ik heb besloten dat als ik niet voor het weekend een bevestiging van mijn herstel heb ontvangen ik per direct het deskundigenoordeel bij het UWV ga aanvragen. Ik ga het hele epistel uitprinten en begin alvast met invullen.

392[1]Mijn nieuwe werkplek bevalt me wel. Ik zit boven in de allerlaatste ruimte tegen het magazijn aan. Het kantoor is ruim genoeg voor 2 personen en er is genoeg kastruimte. Mijn collega werkt alleen op dinsdag en donderdag en de rest van de week zit ik alleen. Op deze dagen is het wel heel erg stil en vaak ben ik de enige op deze gang. Soms zie ik een levend wezen als er iemand van het magazijn langs loopt. Het geeft me een beetje het 3 hoog achter gevoel.

Vrijdag, 06-07-2012
Normaal gesproken ontvang ik de dag na mijn bezoek aan de bedrijfsarts het evaluatierapport. In dit evaluatierapport staat hoeveel uren ik werk en of ziek ben, welke afspraken er gemaakt zijn en de te verwachtte herstelperiode. Dit keer duurt het langer en ontvang ik het rapport pas na 3 dagen. Vreemd, dat is nog niet eerder gebeurd. Zoals afgesproken belt Leo mij meteen en leest het evaluatierapport voor. Verbazing alom! Het volgende staat erin: Stand van zaken: werkt niet volledig, Prognose: volledig herstel eigen werk. Ik werk wel volledig, dat heb ik zelfs nog met haar besproken en de prognose is niet van toepassing omdat ik al 100% hersteld ben. Ik snap er niets van, zou ze inmiddels opdracht hebben gehad van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM?

Ik spuug vuur. Leo gaat direct voor mij bellen met het ziekteverzuim bureau. Een paar minuten later belt hij alweer terug. Hij heeft met de assistente gebeld en die zegt dat dit erin staat omdat ik nog voor 6 uur per week als ziek sta geregistreerd. Leo legt haar de situatie uit en vertelt dat ik dit weekend de aanvraag voor het deskundigenoordeel de deur uit wil doen. Ze zal proberen of ze de bedrijfsarts nog bereiken kan. Maar ja, het is vrijdagmiddag en dan weet je het wel hè? Het zal vast niet lukken en dan moet ik dus wachten tot a.s. dinsdag. Dan is ze er weer.

Dan belt mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. Ze informeert keurig hoe mijn vakantie is geweest en ik vertel haar keurig dat het erg leuk was. Van beide kanten zit er iets onechts in de stem en dat is duidelijk hoorbaar. De mail die leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM aan mij gestuurd heeft is via cc ook doorgestuurd naar haar. Ze belt om te vragen of ik al iets heb gehoord. Nee dus. Nou dan zal ik hem straks even bellen. Maar we zouden nog weer een 3e gesprek hebben. Dat wilden we doen op 3 juli maar toen moest je naar de bedrijfsarts. De eerstvolgende mogelijkheid is op donderdag 19 juli, kun je dan? Ja hoor dat is prima, ik schrijf het meteen op.

Oh, en aan je TFO (Taak Functie Omschrijving) wordt gewerkt hoor. Door onderbezetting op de afdeling HRM is het er niet eerder van gekomen. Inmiddels is er een nieuwe medewerker die ik heb gesproken. Zij gaat een weging maken om het salaris vast te stellen maar dat is voor jou niet zo belangrijk want je salaris blijft toch gelijk. Ze zegt dat ze dit binnen 2 weken klaar heeft. Dan kan je het ondertekenen zodat het dan officieel jouw functie is. Dan kunnen we ook de functienaam “salarisadministrateur laten vervallen” en omzetten naar die van medewerker kwaliteit. Ik weet niet of het wijzigen gaat lukken voor mijn vakantie want ik ga al op 27 juli weg voor 4 weken. Nou, zeg ik, dat gaat je zeker niet lukken. Er zullen eerst nog een aantal zaken besproken moeten worden en we moeten het ook nog hebben over de plaats van mijn werkplek.

Ik weet niet of je het druk hebt maar anders kun je misschien alvast wat doen aan de documenten waarin de procedures en zo beschreven staan. Ja, dat had ik toch al voorgesteld, dat kan goed en het maakt voor dat werk ook niet uit waar dit gebeurt. Nou dan zal ik kijken of ik een afspraak met P. kan maken zodat jullie het kunnen bespreken. Als je wilt graag want ik heb er erg veel zin in.

Je zegt in de email naar leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM dat je ook een mail hebt gestuurd naar HRM en naar mij maar ik heb niets ontvangen hoor, wat staat erin? Dat is raar je moet hem hebben, ik heb hem afgelopen dinsdag verstuurd. Er staat in dat ik nog steeds 100% hersteld en beschikbaar voor werk ben. Maar je werkt toch maar 7 uur op een dag? Je hebt zelf gezegd dat je dan moe bent en een paar uur slaapt. Ik ga er niet op in. Ik werk volledig.

Goed, nou ik zal nr. 6 nog een keer bellen, als ik hem niet te pakken krijg hoor je het nog. Dan stuur ik je ondertussen nog een keer de email die ik je dinsdag ook gestuurd heb. Zo gezegd zo gedaan en ik krijg al snel antwoord terug dat ze hem nu wel heeft. Nou ik ga nog even proberen of ik nr. 6 kan bereiken.

Een uurtje later belt Leo mij op. Er is email van je leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM gekomen. Weliswaar op mijn privé email maar dat mag de pret niet drukken. En wat staat er in? Er is een afspraak gepland op 19 juli. Zie je nu wel, wat heb ik je gezegd? Ze gaan je niet beter melden en blijven de boel maar rekken. Ja, Leo je hebt gelijk. Pffffffffffff. En dat hele gesprek met nr. 7 is volgens mij ook vooropgezet. Ik denk dat ze van iemand het één en ander ingefluisterd heeft gekregen. Misschien iemand die zelf niet durft te bellen?

394[1]Ik tik meteen een verslagje voor op mijn website. Nu heb ik tenslotte alles nog vers in het geheugen met mijn aantekeningen ernaast. Dit is geen toeval maar meer een gewoonte. Voordat ik op mijn werk de telefoon opneem pak ik altijd eerst een pen en papier. Het is nog best een lang stuk geworden en ik mail het snel naar huis. En dan is het weekend. Ik ben nog maar een week terug van vakantie maar het lijkt veeeeeeeeel langer.

Ik ben alweer een paar uurtjes thuis en inmiddels is het 22.30 uur. Ik duik nog maar even achter de pc om het verslagje van vandaag op mijn website te plaatsen. Oh en ik lees ook nog het evaluatierapport van de bedrijfsarts door. Ik ben echt met stomheid geslagen alsof ik het nu net voor het eerst hoor. Het staat er echt! Werkt niet volledig! Hoe is dit mogelijk? Ben ik misschien niet duidelijk genoeg geweest? Ik heb zo’n vermoeden dat de bedrijfsarts door mijn werkgever onder druk is gezet. Dat is bij de vorige bedrijfsarts en bij die 2 daarvoor ook gebeurd dus waarom nu niet? Ik voel de woede weer opkomen en dat is niet de bedoeling want ik ga weekend vieren. Maar één ding is zeker. Dinsdag is de bedrijfsarts weer op locatie Alkmaar en ik denk dat ik haar eerste klant van die dag ga zijn.

Zondag, 08-07-2012
Leo en ik hebben er lang over gepraat en hebben besloten om toch zelf een deskundigenoordeel bij het UWV aan te vragen. Mijn werkgever zal daar niet blij mee zijn maar ik wil bevestigd zien door een onafhankelijke arts dat ik hersteld ben, dat ik kan werken en dat mijn werkgever niet in zijn recht staat om mij voor een klein deel ziek te laten staan. Heb ik ongelijk dan zal ik dit eerlijk toegeven en mijn excuus aanbieden aan mijn werkgever. Als ik in mijn gelijk gesteld word zal ik mijn werkgever vragen dit oordeel over te nemen.

Nu ben ik dan in het weekend toch weer met mijn werk bezig en ik merk aan mezelf dat ik niet veel meer kan hebben. Er spookt van alles door mijn hoofd en het huilen staat me nader dan het lachen. Ik probeer om niets te laten merken aan Leo want hij is deze situatie ook meer dan zat. Ik zit dus boven achter mijn pc en ga beginnen aan het vragenformulier. Het is een hele klus waar ik de rest van de middag mee bezig ben. Ik moet veel invullen en daarbij de nodige toelichtingen geven. Een hele klus maar ik moet dit toch doen. Je weet nooit of ik het achteraf nog nodig zal hebben.

Het is me niet gelukt om het formulier vanmiddag af te krijgen. Ik moest veel dingen nazoeken en het is gewoon moeilijk om alles goed en beknopt verwoord op papier te krijgen. Leo verwent me gelukkig met een heerlijk bordje patat met een loempia. Eerst had hij de pan schoongemaakt en nieuwe olie erin. Na dit heerlijke maal ga ik weer naar boven en spreek Stefan nog even via Skype. Daarna ga ik weer verder met het formulier. Het is een hele klus, ik moet veel nalezen en bijlages meesturen. Nog steeds is er een lichte twijfel. Als ik alle vragen eerlijk beantwoord en ook nog eens de bewijzen mee stuur dan komt mijn werkgever er wel heel slecht van af. Wat gaat het UWV met deze informatie doen denk ik dan. Het wordt in ieder geval wel weer heel spannend.

Maandag, 09-07-2012
Het heeft wat hoofdbrekens gekost maar het aanvraagformulier voor het deskundigenoordeel is klaar en afgegeven bij het postkantoor. Het is best wel een hele klus geweest want ik wil alles zo beknopt en duidelijk mogelijk invullen. Ik heb het formulier compleet naar waarheid ingevuld. Nu maar afwachten. Ik hoop zo dat het UWV het oordeel voor het volgende overleg van 19 juli a.s. klaar heeft. Het streven van het UWV is om binnen 14 dagen een oordeel klaar te hebben. Spannend.

396[1]We zitten nog even gezellig in de serre als er om 23.00 uur nog email binnenkomt. Hij is van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM. Citaat: Via deze weg wil ik je laten weten, dat we met jou willen werken aan een volledige werkhervatting. In het vorige gesprek dat we hadden gaf je aan dat je weliswaar medisch gezien hersteld bent, maar dat volledige dagen van 8,5 uur nog erg vermoeiend waren. Tot op heden werk je daarom nog 7 uur per dag.

De stappen voor volledige hervatting naar 100% willen we samen met jou uitwerken in het gesprek op 19 juli 2012. In de hoop en vertrouwen dat we samen tot een goed plan voor dat resultaat kunnen komen. Nou die is ff lekker zeg. In het gesprek van 15 mei heb ik inderdaad gezegd dat ik op dat moment 7 uur werkte en dat ik normaal gesproken na het eten even ga liggen en dat ik dat nu net zo goed ’s middags kan doen. Ik heb me niet ziek gemeld voor deze uren en dat ook niet aangegeven. Sterker nog, ik heb heel duidelijk gezegd dat ik nog steeds 100% hersteld en beschikbaar voor werk ben. Dat heb ik ook besproken met de bedrijfsarts.

Een van de redenen van het eerder naar huis gaan was inderdaad vermoeidheid maar dan vermoeidheid van verveling, het niet aanleveren van werk en het gepieker over alle tegenwerking en het hele gedoe eromheen. Onder het mom van “ze kunnen het krijgen als ze per se willen” ben ik toen eerder naar huis gegaan. Niet erg slim natuurlijk om dat dan ook nog te gaan zeggen maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Je kunt ook te eerlijk zijn. De bedrijfsarts weet ervan en is net als ik van mening dat het eerder naar huis gaan niets te maken heeft met het feit dat ik niet hersteld zou zijn. Ik ga toch nog even zitten om de email te beantwoorden. Lekker klusje zo vlak voor de nacht.

Citaat: Zoals ik in mijn email van afgelopen dinsdag, 4 juli al had geschreven ben ik nog steeds 100% hersteld. Het is dus niet nodig om een stappenplan te maken want ik ben al 100% arbeidsgeschikt voor eigen werk. De medische kant heb ik inmiddels besproken met de bedrijfsarts. Ik werk 8,5 uur per dag en geen 7. Zo, en nu naar bed.

Dinsdag, 10-07-2012
Nu kom ik net bij de bedrijfsarts vandaan. Ik ben naar haar toegegaan om opheldering te vragen over de periodieke evaluatie waar zij bij stand van zaken “werkt niet volledig” heeft ingevuld. Dit heeft zij gedaan omdat mijn leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit en projecten haar een email heeft gestuurd waarin staat dat ik 7 uur per dag werk. Maar dat is niet juist!!! Ja, zegt ze maar als ik een email van je leidinggevende ontvang dan ga ik ervan uit dat het ook zo is en verwerk ik dat.

Ik ga me niet mengen in een conflict wat jij hierover hebt met je leidinggevende. Daar wil ik echt buiten blijven, ik heb het beste met je voor en dat weet je best. Ik heb aangegeven dat je 100% arbeidsgeschikt bent voor eigen werk en dat moet genoeg zijn. Maar ik weet zeker dat mijn werkgever mij hier achteraf over gaat aanvallen of dit gaat gebruiken om te bewijzen dat ik niet volledig werk. Dat conflict moet je echt zelf oplossen met je leidinggevende. Kan je dan niet aangeven bij de stand van zaken dat de werkgever zegt dat ik niet volledig werk maar dat ik dit in de praktijk wel doe? Nee, dat hoeft niet want dat staat in de email. Ik vraag of ik de email mag zien. De email zelf heb ik niet gezien maar wel haar aantekening in het systeem. Citaat: Leidinggevende (nr. 7) belt dat het in de 1e jaars evaluatie lijkt alsof betrokkene volledig aan het werk zou moeten. Werknemer redt dit niet. Houdt 34 uur p/w niet vol. Werkt nu 28 uur in eigen werk.

Maar dit klopt helemaal niet. Dat ik het niet red en 34 uur per week niet volhoud is puur een verzinsel of een foute conclusie van eerdergenoemd gesprek. Ik had al een vermoeden dat mijn eerlijkheid nog wel eens tegen me gebruikt zou worden. Ze zullen wel gedacht hebben: “Kip ik heb je” Ik hoop maar dat de deskundige van het UWV hier iets over gaat roepen.

Ik vrees dat ik ook met de bedrijfsarts niet verder kom en vraag daarom of ik de email van A. mag lezen. Dat mag en ik vraag haar de email naar mij door te sturen. Ze doet dit meteen. Als ik weer terug op kantoor ben krijg ik hevige buikpijn. We zijn nu een paar uurtjes verder maar het zakt niet af en wordt al erger. Ik ben er misselijk van en heb het gevoel dat ik zo moet overgeven. Rechtop zitten of lopen gaat moeizaam en zelfs met ademen doet het zeer. Ik neem 2 paracetamol tabletten in en hoop dat het straks wat beter gaat. Het heeft geholpen, na de lunch heb ik geen last meer. Stel je voor dat ik er nog een maagzweer aan over hou zeg, daar moet ik niet aandenken. Maar als het zo is zal ik mijn werkgever zeker aanklagen.

Woensdag, 11-07-2012
Toch nog een positief berichtje deze week. Ik heb een afspraak in het AVL en wat denk je?????????? De specialist is zo tevreden dat ik pas over 4 maanden terug hoef te komen. Oh jé, daar zal mijn werkgever niet bepaald blij mee zijn maar ik wel. Samen met Leo maken we er een feestje van.

Vrijdag, 13-07-2012
Er is post binnen van het UWV. Spannend!!! Leo heeft de brief al gelezen en ik val aan zodra ik thuis ben. Het UWV kan helaas geen deskundigenoordeel geven. Ze leggen keurig uit waarom dit niet kan en achteraf gezien is dit ook logisch. Toch ben ik blij dat ik deze bevestiging heb.

Citaat: U stelt aan ons de vraag of u 100% hersteld bent en of u als financieel vangnet moet dienen. Zoals blijkt uit de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts acht deze u op medische gronden volledig geschikt voor uw eigen werkzaamheden. Concreet betekent dit dus dat u volledig kunt hervatten in uw eigen werk en zou er geen sprake meer kunnen zijn van een percentage ziekmelding. Ook betekent dit dat uw werkgever u uw eigen werk moet aanbieden. Een deskundigenoordeel is daarom niet nodig en ook niet mogelijk. Alleen indien er sprake is van een verschil van mening op medische gronden tussen u en/of de werkgever en de bedrijfsarts is een deskundigenoordeel mogelijk. Aangezien u en de bedrijfsarts dezelfde mening hebben, is een deskundigenoordeel niet aan de orde.

Nou, dat is dan duidelijk voor mij. Ik besluit dat ik in het gesprek van volgende week naar waarheid zal aanhouden dat ik 100% arbeidsgeschikt ben voor eigen werk. Hoe mijn werkgever dat administratief verwerkt is niet mijn probleem.

Ik heb ook gevraagd of mevrouw W. van het UWV daadwerkelijk aan mijn werkgever heeft geadviseerd om mij voor een klein deel ziek te laten staan, om mij vervolgens rond 25-03-2013 een WIA beoordeling te laten doen. Volgens het UWV is dit geen vraag die gesteld kan worden in het kader van een deskundigenoordeel. Als ik daar antwoord op wil hebben kan ik contact opnemen met de UWV telefoon werknemers met het verzoek om door die mevrouw teruggebeld te worden.

Maandag, 16-07-2012
Ik wil toch boven tafel hebben wat de mevrouw van het UWV nu precies heeft gezegd en vraag of Leo voor mij wil bellen. Hij belt het UWV en legt de situatie kort uit. Leo is veel beter door de telefoon dan ik. Er is een notitie gemaakt met de vraag of de mevrouw van het UWV ons wil terugbellen. Dat wordt óf vandaag óf morgen voor 12.30 uur. Nou, ik ben benieuwd. Inmiddels is het avond en is er geen telefoon geweest. Nou, dan morgenochtend maar afwachten.

Dinsdag, 17-07-2012
Het gedoe rondom mijn persoontje begint al aardig op een echte soap te lijken. Ik ga naar mijn werk en Leo blijft bij de telefoon om de mevrouw van het UWV te woord te staan. Helaas, net als gisteren blijft de telefoon stil. Leo belt zelf en de vriendelijke dame die hij aan de telefoon heeft gaat meteen uitzoeken waarom er niet terug gebeld is. Het duurt niet lang en dan komt de verklaring. Ik kan zien dat men er mee bezig is geweest maar ik weet niet waarom ze niet teruggebeld heeft. Leo legt uit dat het echt heel belangrijk is dat hij haar te spreken krijgt en na enig aandringen zegt de vriendelijke dame dat ze er persoonlijk voor zal zorgen dat Leo vandaag nog teruggebeld wordt.

Leo is echt goed door de telefoon en een man lijkt toch altijd iets meer invloed te kunnen uitoefenen dan een vrouw. Maar helaas, ook ’s middags wordt Leo niet teruggebeld. Gelukkig houdt Leo vol en belt hij zelf rond half 5 weer naar het UWV. Alweer zo’n vriendelijke dame gaat weer in het systeem kijken. Meneer, uw vraag is in behandeling, dat staat er echt maar meer kan ik ook niet zien. Doorverbinden met de mevrouw van het UWV lukt echter niet want zij mogen niet doorverbinden. Maar de mevrouw van het UWV heeft tot morgenochtend 11.35 uur de tijd om u terug te bellen. Als ze dit niet gedaan heeft en u belt weer dan maken we er een calamiteitenmelding van. In dat geval moet zij binnen 3 uur reageren.

We moeten dus alweer geduld hebben en tot morgen wachten. De werknemers van het UWV worden goed afgeschermd voor de buitenwereld. Zelf contact opnemen lukt niet en erheen gaan heeft ook geen zin want zonder afspraak kom je niet eens de deur door. Ik kan me zo goed voorstellen dat sommige mensen ertoe in staat zijn om iemand daar over de balie heen te trekken. Ligt het nu aan mijn achterdocht of zijn er 2 mensen die een probleem hebben? Wat een verrassing. Een kwartier nadat Leo het UWV voor de 2e keer heeft gebeld, dus rond 17.00 uur zie ik op mijn telefoon dat er een email op mijn privé adres binnenkomt.

Het is een email afkomstig van mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. Onderwerp: Vergadering geannuleerd: overleg beter melden en taken Marga. De email bevat verder geen tekst. Wat ontzettend laf en kinderachtig zeg. Zou men de confrontatie donderdag niet aan durven?

Woensdag, 18-07-2012
Direct bij binnenkomst op mijn werk om 08.15 uur stuur ik een email naar mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. Citaat: “Wat jammer dat het gesprek niet doorgaat donderdag, ik heb best wel het één en ander voorbereid. Zou je me willen vertellen waarom het gesprek niet doorgaat en wanneer het gesprek nu gepland staat? Zou je deze mail nog voor je vakantie willen beantwoorden? Hartelijke groet en alvast een fijne vakantie, Marga”.

Op mijn werk gebruiken we Novell GroupWise en dat werkt goed. Zo kan ik bij de eigenschappen van het bericht precies zien hoe laat mijn bericht ontvangen is en/of hoe laat de ontvanger de mail geopend heeft. Lang leve GroupWise.

Ik zie dat de mail niet geopend wordt maar dat zegt niet dat ze hem niet gelezen heeft. Als de email vanaf huis gelezen wordt kan ik dat niet zien. Oké, dan doe ik het anders. Zolang een bericht door de ontvanger nog niet geopend is kan ik er nog van alles mee. Ik verwijder het bericht uit haar postbus en stuur hetzelfde bericht nogmaals. Dit keer stuur ik de email niet alleen naar mijn leidinggevende maar tevens cc naar alle andere genodigden voor het gesprek.

Nu wordt mijn email wel geopend en krijg ik ook een reactie. Hoewel mijn email aan leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit is gericht krijg ik antwoord van leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM. Citaat: “Ik denk dat er een misverstand is. Het overleg gaat gewoon door. Mogelijk is schuiven in mijn agenda door secretariaat aanleiding geweest voor een automatisch bericht over annulering. Ik zie jou en de anderen morgen graag komen!” Ja hoor, hoe geloofwaardig kun je nog zijn? Ik heb gezien dat ik de bewuste email heb ontvangen van leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit terwijl de directeur zegt dat deze door het secretariaat automatisch verzonden is. Vreemd.

De klokt tikt door en Leo zit te wachten maar eindelijk gaat om 10.50 uur dan toch de telefoon. Een alweer vriendelijke mevrouw van het UWV belt en vraagt wat Leo wil weten over het deskundigen oordeel. Helemaal niets zegt hij. Wij kunnen ons helemaal vinden in de brief/antwoord van het UWV en hebben er geen vragen over.

Ik heb gevraagd om teruggebeld te worden door mevrouw W. Nou, dat kan ik hier niet zien maar mevr. W. doet alleen WIA beoordelingen. Gelukkig laat Leo zich niet zo gauw afschepen en weer doet hij zijn verhaal. Jawel hoor, het kwartje valt. Ik loop nu naar haar toe en vraag of ze u direct terugbelt.

Geloof het of niet, mevr. W. belt terug. Ze ratelt aan één stuk door en Leo kan er bijna niet tussen komen. Dan vindt hij toch een gaatje en vraagt haar of de bewering van de HRM adviseur klopt. Nee hoor, dat kan ik absoluut niet gezegd hebben, zulke adviezen geven wij niet. En als uw vrouw weer volledig werkt dan komt er niet eens een WIA keuring. Leo vertelt dat ik al een tijdje op sukkel ben en dat ik in 2008 op verzoek van de werkgever wel een WIA keuring heb ondergaan terwijl ik gewoon 100% werkte. Toen werd mij door de keuringsarts gevraagd wat ik eigenlijk kwam doen terwijl ik 100% hersteld was. Hetzelfde verhaal als nu dus.

Maar ik heb de bewering van de HRM adviseur op papier hoor. U kunt het vinden bij de aanvraag van het deskundigenoordeel. Leo heeft mevr. W. wel een kwartier aan de telefoon gehad. Er wordt nog wat heen en weer gepraat en dan zegt ze: Ja, zulke adviezen moet ik ook niet via de telefoon geven. Wat bedoelt ze hiermee? Dit riekt naar………

Een beetje wazig allemaal. Liegen ze nu allebei? Even later gaat de telefoon. Leo pakt op en het is mevrouw W. weer. Blijkbaar heeft ze ons verhaal even nagetrokken want ze heeft gebeld met mijn werkgever. Ze weet ook te vertellen dat ik morgenmiddag om 13.00 uur weer een gesprek heb. De HRM adviseur is vandaag toevallig vrij. Haar collega heeft wel iets gehoord maar weet er het fijne niet van. Dezelfde collega vertelt dat de HRM adviseur ook thuis haar email leest. De mevrouw van het UWV gaat haar nu direct mailen en zal ons een cc sturen. Nu maar hopen dat de HRM adviseur nog een beetje kan genieten van haar vrije dag.

Het cc’tje is binnen en ik moet zeggen dat mevrouw W. van het UWV woord heeft gehouden. Het is een pittige email waarin zij in duidelijke bewoording vertelt dat zij de beweerde uitspraak niet heeft gedaan. Ook staat erin dat een werkgever een herstel melding niet mag weigeren als de bedrijfsarts en de betrokkene het daarover eens zijn. Ze legt ook het beleid van het UWV uit waarin staat dat er geen WIA aanvraag in behandeling wordt genomen als de betrokkene weer volledig hersteld is.

Voor jezelf duidelijkheid scheppen over waarop je precies hoopt, vervult je van actieve en stimulerende gedachten.

Weigeren van herstel

Dinsdag, 02-11-2010
Na de hectiek van de 3 daagse audits door de KEMA is de rust weer teruggekeerd. In tegenstelling tot de resultaten bij de fusiepartner is de auditor op locatie Alkmaar uitermate tevreden. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 komt verslag uitbrengen.

En dan nu het verhaal ziek en hersteld. Ook mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is slecht te spreken over de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts. Inhoudelijk staat erin dat hij op voorhand geen zwaarwegende medische bezwaren heeft tegen mijn werkhervatting maar dat de informatie die hij opvraagt bij de specialist van het AVL hem meer duidelijkheid moet verschaffen zodat hij eind november op het spreekuur de arbeid-(on)geschiktheid zal her beoordelen. Wat een lafbek! Ik begon hem net te vertrouwen maar dat heeft hij zelf weer afgebroken; jammer.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zegt dat ik inmiddels voor 12 uur beter gemeld ben. Ik werk echter 16 uur per week. Zij loopt ook met haar hoofd tegen een muur en adviseert mij om als het lukt gewoon door te gaan met mijn urenopbouw en mij toch telkens hersteld te melden voor de uren die ik werk.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 6, tevens directeur begrijpt volgens haar niet waarom ik er een probleem van maak omdat het gedeeltelijk ziek laten staan geen consequenties voor mij heeft. Het feit dat ik ontslagen kan worden als ik wel weer opnieuw ziek word, het feit dat het voor mij financieel nadelig is en dat ik mijns inziens meewerk aan het ten onrechte creëren van een vangnet vergeet hij haar te vertellen.

Ik zeg dat ik toch graag wil weten wat we gaan doen. Ik moet de gegevens over mijn herstel doorgeven aan mijn arbeidsongeschiktheid verzekering en daar kan ik niet langer mee wachten. Er zijn wat mij betreft 3 mogelijkheden:
1. Ik word met terugwerkende kracht beter gemeld voor de uren die ik werk. De reiskosten worden herrekend, ook de kledingtoelage wordt weer uitbetaald.
2. Men vraagt een deskundigenoordeel aan bij het UWV. Die uitspraak is bindend.
3. Marga neemt contact op met haar advocaat.

Punt is dat het niet verstandig is om mijn werkgever deze keuzes te bieden. Als ik dit te hoog laat oplopen weet ik zeker dat ik eruit gewerkt word. Eigenlijk sta ik met de rug tegen de muur en kan niets ondernemen tegen dit wanbeleid. Als kostwinner moet ik er alles aan doen om deze baan te behouden.
We spreken daarom af dat ik nog even geen actie onderneem. Vanmiddag spreekt mijn ad interim leidinggevende mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur en zij zal er nogmaals over praten. Ik vraag of ze de vraag wil stellen wat hij zou doen als hij in mijn schoenen zou staan. Zij zegt deze vraag zelfs nog meer in de privé sfeer te willen stellen. Het is het beste om er meer een persoonlijke zaak van te maken zegt ze want met het beleid komen we niet verder.

Woensdag, 03-11-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is vanmorgen aan het werk op de locatie in Midden Beemster. Hier vindt ook het kwaliteitsoverleg plaats met haar leidinggevende. Voor mij is dit leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK. Als zij aangeeft even over mij te willen praten wordt ook het hoofd van de afdeling kwaliteit erbij geroepen.

Ondertussen kijk ik op mijn klokje en besluit niet langer op haar te wachten. Het is 13.30 uur en ik ga naar huis. In de hal beneden kom ik mijn ad interim leidinggevende nummer 5 tegen en zij vraagt of ik nog even tijd heb om met haar te praten. Ik ben toch met de bus dus waarom niet. We gaan in haar kantoor zitten en ze begint meteen te vertellen over haar gesprek over mijn re-integratie.

Ik moet geloven dat er alleen maar goede bedoelingen zijn en dat men mij wil behoeden voor het te snel opbouwen van mijn uren. Het is namelijk bekend dat langdurig zieken vaak te snel hun uren willen opbouwen waardoor er later weer uitval is. Dat is precies wat ze bij jou willen voorkomen en waarom ze hier zo uiterst voorzichtig mee omgaan. Ik constateer dat haar rol en die van de bedrijfsarts dus niets voorstelt en eigenlijk overbodig is.
De mensen die het voor het zeggen hebben kunnen dus mijn gezondheid en arbeidsgeschiktheid beoordelen zonder dat ze hier specifieke medische info van de bedrijfsarts en mijn specialist hebben of mij persoonlijk kennen en mijn werk hebben beoordeeld. Ik vind dat heel erg knap; waar vind je tegenwoordig nog zulke mensen? De stichting mag trots zijn!!!

Samengevat komt het erop neer dat je telkens eerst 14 dagen tot 4 weken moet werken voordat je voor alle uren die je werkt hersteld gemeld wordt. Op dit moment heb jij jezelf voor 16 uur per week hersteld gemeld. In het systeem houden ze 12 uur aan en als je na 2 weken overstapt op bijvoorbeeld 20 uur werken per week dan word je hersteld gemeld voor 16 uur enz.

Ik vat het even samen om te kijken of ik het goed begrijp. Per periode moet ik mijzelf dus eerst bewijzen en werk ik een aantal uren voor de kat zijn viool. Dit betekent 70% salaris in plaats van 100% met als gevolg een lager salaris, wat dan vervolgens een lagere opbouw voor het vakantiegeld, een lagere opbouw voor de eindejaarsuitkering, een lagere pensioenopbouw, minder reiskostenvergoeding en geen opbouw voor verlofuren inhoudt. Klinkt best belachelijk al zeg ik het zelf.

Ik val haar in de rede en vraag waarom zij, ikzelf en de bedrijfsarts nog steeds een rol spelen in mijn eigen re-integratie. Ik voel me goed, de bedrijfsarts heeft geen bezwaren tegen mijn urenopbouw en jij kunt bevestigen dat ik mijn werk meer dan voldoende weer opgepakt heb. Hoe kan het dan dat mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK het beter weet en blijft volhouden dat het beter voor mij is om het werken eerst te proberen? Dat is nu eenmaal het beleid! Waar staat dit dan? Ik heb het opgestelde re-integratiebeleid bijna gespeld maar ik kan er nergens iets over vinden. Bij mijn re-integratie in 2008 was dit beleid er niet, hoe verklaar je dat dan?

Het staat inderdaad nergens maar ze mogen nu eenmaal van het CAO afwijken. Ja hoor, hoe is het mogelijk! Geloof je dat nu echt? Ik leg haar uit dat alleen van het CAO afgeweken mag worden als dit vermeld is bij het betreffende artikel in het CAO en dan nog mag er alleen vanaf geweken worden als dit ten gunste van de werknemer is. Dit hap snap beleid is echt nergens op gebaseerd.

Inmiddels ben ik behoorlijk boos en opgefokt en wil naar huis. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zegt dat ze alles voor mij op papier zal zetten en naar mijn privé adres zal e-mailen. Nogmaals, meer als dit zit er niet in en kan ik er niet uithalen voor je. Het is accepteren of doorgaan maar dan heb je straks met iedereen ruzie behalve met mij. Denk er goed over na en bespreek het met Leo. Wat je ook besluit, ik sta achter je en zal je steunen.

Als ik naar de bus loop klinken de woorden van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 door mijn hoofd. Ik doe zo mijn best om er weer bovenop te komen en mijn werk zo goed mogelijk te doen. Is het financiële risico voor mijn werkgever dan zo belangrijk dat ze het beschadigen en tot in de ziel kwetsen van een werknemer ervoor over hebben?
Cruciaal is de inschatting over de duurzaamheid van je herstel. Bestaan er dan mensen die duurzaam herstel kunnen garanderen? De tranen lopen over mijn wangen. Zou de directie zich wel eens afvragen hoe ze zelf zouden reageren als zij dit zelf of een naaste zou overkomen? Het laatste beetje respect dat ik nog had hebben ze zelf systematisch afgebroken.

Als ik thuiskom zit de e-mail van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 in mijn postvak. Ik waardeer het heel erg dat ze het beleid in deze email heeft opgeschreven en toegelicht, daar is moed voor nodig en dat waardeer ik zeer. Een citaat: Doel van je re-integratie is dan 100% herstel, dus geen vangnet van 5 of 10% ziek “in het systeem”. Dus volledig herstel, waarbij de aard van je werkzaamheden bestaat uit kwaliteitsbeheer (beheer kwaliteitsmanagementsysteem) en interne controles van administratieve processen. Ik kan jouw twijfels hierover jammer genoeg niet wegnemen, maar dat begrijp ik.

Leo heeft de mail wel 10 keer gelezen en weet niet wat hij met mij aan moet. Ik kan alleen nog maar huilen, huilen en nog eens huilen. Het is niet meer te stoppen. Alle ellende komt eruit en ik voel me zo tekort gedaan.

Donderdag, 04-11-2010
Ze hebben hun zin. Ik stuur een mail naar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 dat ik er niet ben vandaag. Ik kan het niet meer opbrengen. Ziek melden kan ik me niet want ik ben niet hersteld gemeld voor de uren die ik werk. Dat mag zij voor mij oplossen, ze zoeken het maar uit.

Het hele gebeuren zit me behoorlijk hoog en ik moet moeite doen om mijzelf te beheersen en niet weer in tranen uit te barsten. Leo is naar de beursvloer in Alkmaar en ik stort me maar op het huishouden. Winterdek op bed, logeerkamer in orde, stoffen en zuigen, vriezer schoonmaken, ik ga maar door. Deze GAK dag is goed besteed.
Hoe hard ik ook werk, het lukt niet om mijn gedachten te verzetten. Ben ik nu echt de enige die niet gelooft in de praatjes van mijn werkgever? Is mijn ad interim leidinggevende nummer 5 nu alleen de boodschapper of gelooft ze mij echt niet als ik haar zeg dat leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK zijn eigen straatje schoonveegt?

Wat zou ik alles graag openbaar maken maar dat kan nu eenmaal niet. Ook zal ik mijzelf niet geliefd maken als ik dit dagboek publiekelijk ga delen want het is voor niemand leuk om te lezen dat hun werkgever er dubieuze handelingen op na houdt. Bovendien geeft mijn dagboek alleen mijn gedachten en gevoelens weer. Niemand is naar zijn mening of verweer gevraagd.

Vrijdag, 05-11-2010
Gelukkig, ik zie er weer een beetje toonbaar uit maar de laatste 2 dagen hebben veel energie gekost. Zonde om mijn energie hieraan te besteden maar zo ben ik nu eenmaal. Ik kan dingen die niet afgerond of onterecht zijn zo moeilijk loslaten, dat is de aard van het beessie.

Stefan komt zo en zijn vriendin komt vanavond uit haar werk hier naartoe. Als Stefan er is komt het gesprek al snel op mijn werk. Hij wil mij heel graag helpen door zich in de stof te verdiepen en daarnaast voor mij te spreken in de praktijk. ” Het lijkt mij wel leuk” zegt hij. Zelf heb ik de kennis wel maar ben niet ad rem genoeg. In een gesprek op directie niveau wordt er zo over mij heen gewalst. Stefan daarentegen is zo goed ontwikkeld dat hij in een gesprek zeker de boventoon zal voeren.

Nog steeds spoken de uitspraken en beweegredenen van leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK door mijn hoofd. Ben ik dan echt de enige die dit spel doorheeft of is de rest te goedgelovig? Liever zou ik niets meer met die lui te maken willen hebben maar ik kan mijn inkomen nu eenmaal niet missen en bij een andere werkgever maak ik met mijn medische achtergrond geen schijn van kans.

Terwijl ik dit aan het tikken ben krijg ik een vreselijke hoofdpijn. Ik zing het nog even uit maar ik heb het gevoel dat mijn hoofd uit elkaar knalt. Dat is natuurlijk precies de bedoeling; net zolang tot je er helemaal ziek van wordt, zegt Leo. Ik neem maar weer een Aleve.
Het klinkt belachelijk maar ik heb tegen mijn natuur in besloten om naar mijn werkgever toe te doen alsof mijn neus bloedt en dat ik geloof dat ze dit beleid alleen maar volgen omdat ze het beste met mij voor hebben. Mijn werkzaamheden blijf ik uiteraard naar behoren uitvoeren. Ik ga mijn ad interim leidinggevende nummer 6 wel vragen of er in december een functioneringsgesprek kan plaatsvinden.

De spreuk heb ik zelf verzonnen. Hij behoeft verder geen uitleg, laat je fantasie er maar eens op los. Daar komt ie………………………………

Gedraag je als en hond en luister naar je baas.

Maandag, 08-11-2010
Mijn laatste actie voorlopig is een vraag stellen aan de werkgeversorganisatie Actiz en de werknemersorganisatie Abvakabo FNV. Dit zijn 2 van de partijen die betrokken zijn bij het CAO overleg en ik hoop dat ze mij kunnen uitleggen hoe het nu precies zit met het ziek- en hersteld melden, het CAO en mijn re-integratie.

Actiz is voor mij niet telefonisch te benaderen dus doe ik het via email. Ik krijg snel een email terug maar zoals verwacht krijg ik bij Actiz geen antwoord op mijn vraag. Het is een organisatie speciaal voor werkgevers. Jammer want ik weet dat daar hele kundige mensen zitten omdat ik in het verleden beroepshalve regelmatig contact met ze had.

Ik wil absoluut niet dat mijn werkgever ergens op aangesproken wordt maar ik wil wel graag weten of mijn zienswijze juist is. Het is nu tijd voor een telefoontje naar de Abvakabo FNV (werknemersorganisatie/bond) waar ik lid van ben.

Ik heb 3 duidelijke vragen:
1. Is volgens het CAO VVT arbeidstherapeutisch werken nog steeds toegestaan?
2. Mag de werkgever afwijken van artikel 8.1.2, productieve arbeid en re-integratie activiteiten tijdens ziekte.
3. Mag de werkgever mijn gedeeltelijke herstelmelding weigeren terwijl ik mijn werk naar behoren uitvoer en mijn leidinggevende en bedrijfsarts mijn herstel goedkeuren?

Met daarop 3 duidelijke antwoorden:
1. Ja, maar de gewerkte arbeidstherapeutische uren moeten wel tegen 100% salaris worden uitbetaald.
2. Nee, dit is niet toegestaan.
3. Ja, voorwaarde is dat deze weigering/periode redelijk en billijk is te noemen. De bedrijfsarts heeft hierin niet meer dan een adviserende rol. Bij meningsverschillen doet de arbeid-deskundige van het UWV een uitspraak die bindend is.

Woensdag, 10-11-2010
Zo, mijn boze bui is weer gezakt en ik ben lekker aan het werk. Gisteren heb ik mijzelf voor 20 uur in de week hersteld gemeld. Ik ben dus al over de helft op mijn weg naar herstel. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 heeft het erg druk. Ik vraag of ze tijd heeft om het één en ander door te nemen en dat is gelukkig geen probleem.

In de eerste week heb ik een simpele opdracht in mijn eigen werk gekregen om er langzaamaan weer in te komen. Die klus was snel geklaard maar gelukkig ben ik gewend om zelfstandig te werken. We zijn nu 2 maanden verder en ik zit er weer goed in. Een aantal werkzaamheden die volgens mijn inzicht belangrijk zijn heb ik opgepakt en uitgewerkt. Ik wil graag de bevestiging hebben dat het inderdaad nuttig en noodzakelijk is wat ik doe.

De uitnodiging voor het spreekuur van de bedrijfsarts is ook binnen. Precies op de dag dat er een totale maansverduistering is, 21 december 2010. Ik zou eind november al een afspraak krijgen, dat was afgesproken en staat zelfs vermeldt in het periodieke evaluatie verslag. 21 december is een maand later dan afgesproken, dat stimuleert een mens wel of is er per ongeluk een foutje gemaakt?

Onder het genot van een kopje koffie bespreken we mijn werkzaamheden. Ze is meer dan tevreden dus dat is positief voor mij. Net als ik vindt zij het ook raar dat het zo lang duurt voordat ik naar de bedrijfsarts moet. Voor mij voegt het niets meer toe, bepaal jij maar of de afspraak verzet moet worden naar eind november. Ik vind alles best. Dan laten we het maar zo.

Mijn re-integratie en het beleid heb ik afgelopen weekend uitgebreid besproken met Leo en Stefan. We hebben besloten om mijn werkgever het voordeel van de twijfel te geven en niet meer tegen het beleid in te gaan. Mijn baan is te belangrijk om ontslag te riskeren. Bij mijn vorige re- integratie periode begonnen de problemen pas toen ik me voor 100% hersteld meldde dus het verbaast me wel zoals het nu gaat. Het begint er aardig op te lijken dat ze het expres doen. Het begint er inderdaad op te lijken zegt mijn ad interim leidinggevende nummer 5 maar ook ik geef ze voorlopig nog het voordeel van de twijfel.

Ik vertel nog over het telefoontje naar de bond en zeg dat we het hier voorlopig maar bij moeten laten. Als ik eenmaal volledig hersteld ben kan ik ook in één keer een verrekening vragen want dit neemt op dit moment teveel negatieve energie van mij. Dat is goed zegt ze, maar weet dat ik het niet laat rusten en er voor je achteraan blijf gaan. Ik sta achter je.

Oh ja, nog één vraagje: Heb ik het nu goed begrepen dat ik niet alle uren die ik werk doorbetaald krijg? Ja, je krijgt de uren die je hersteld gemeld bent door PSA voor 100% en de overige uren die je werkt tegen 70% salaris doorbetaald zo is besloten. Ik heb trouwens van het hoofd arbeidszaken geen antwoord gekregen op de vraag waarom je geen kledingtoelage meer ontvangt. Ze heeft de vraag voorgelegd aan het hoofd van de salarisadministratie. Tjonge, zeg………hoe moeilijk kan het zijn?

Vrijdag, 12-11-2010
De vrijdag is altijd een rustige dag wat telefoon en aanloop betreft. Toch loopt er vandaag een manager langs. Deze manager vraagt mij of ik al hersteld gemeld ben voor alle uren die ik werk. Volgens mij ben ik niet hersteld gemeld voor alle uren die ik werk. Ik heb wel via mijn leidinggevende gevraagd naar de precieze data en het aantal uren waarvoor ik wel hersteld gemeld ben. Ik heb deze data nodig voor mijn arbeidsongeschiktheid verzekering. Helaas is daar nog geen antwoord op gekomen. Waarom vraag je dat?
De manager vraagt of ik me wel juridisch laat bijstaan en vertelt mij uit ervaring hoe de afdeling PSA (personeel- en salarisadministratie) omgaat met langdurig zieken en hoe er over langdurig zieken gedacht alsook gesproken wordt. Nu is dit natuurlijk geen nieuws voor mij maar bevestigt wel mijn nare gevoel over het toegepaste beleid.

Ik wens uit de grond van mijn hart dat niemand van de directie of mijn collega’s van de afdeling PSA ooit langdurig ziek zal worden. Dit wens je je ergste vijand nog niet toe. Maar stel dat het nu wel gebeurd? Wordt het beleid dan aangepast of krijgen ze dan een koekje van eigen deeg?

Woensdag, 17-11-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 heeft vanmorgen in Midden Beemster een gesprek met haar leidinggevende en mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK. Ze heeft woord gehouden en wil af van alle onduidelijkheden. Als ze weer in Alkmaar is komt ze naar me toe om te vertellen wat er besproken is. Binnenkort komt er een gesprek met z’n drieën over mijn werkzaamheden van nu en mijn werkzaamheden in de toekomst. Morgen wordt er een datum gepland.

Verder heeft ze aangegeven dat ze af wil van de manier waarop mijn gedeeltelijke herstelmeldingen worden verwerkt. Het slaat nergens op en is op niets gebaseerd. Er gaat nu een bericht uit naar de bedrijfsarts om te zeggen dat hij een uitspraak moet doen over de zogenaamde “duurzaamheid” van mijn herstel waar men zich steeds op beroept. Met andere woorden: Hij moet zich uitspreken over de vraag of en zo ja wanneer ik in de toekomst opnieuw ziek zal worden. Het duurt haar te lang om te wachten tot de volgende afspraak op 21 december. Er moet nu duidelijkheid komen. Ook vindt ze net als ik dat de toegepaste werkwijze niet bevorderlijk is voor mijn herstel. Met belangstelling zie ik de uitspraak van de beste man tegemoet.

De exacte datums en uren herstel zoals die ingevoerd zijn in het systeem zijn bij mijn ad interim leidinggevende nummer 5 en mij nog niet bekend. Zij is niet geautoriseerd en kan deze gegevens niet inzien. Ze moeten opgevraagd worden. Op de vraag over de kledingtoelage heeft ze ook nog geen antwoord gekregen. Helaas worden de gestuurde e-mails van onze kant doorgestuurd naar iemand anders of gewoon niet beantwoord.

Dinsdag, 23-11-2010
Zo, we doen er weer 4 uur bij deze week. Ik werk nu 24 uur per week. Het gaat de goede kant op. Wat het werk betreft doe ik maar wat waarvan ik denk dat het zinvol is. Buiten mijn ad interim leidinggevende nummer 5 interesseert het niemand iets wat ik zoal doe de hele dag.

Zij heeft vandaag een mail gestuurd naar mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK met het verzoek om volgende week dinsdag een gesprek te plannen voor ons drieën. Ik hoop dat er in dat gesprek wat meer duidelijkheid komt over mijn werkzaamheden en functie. Nu maar hopen dat ik mijn grote mond kan houden als mij weer zoethoudertjes worden voorgehouden en onzinverhalen worden verteld. Vanaf 2008 wordt mij al een worst voorgehouden over mijn werkzaamheden, nieuwe functie, werkplek, nieuwe aanvullend contract en studiemogelijkheden. Nu zijn zij aan zet om zich waar te maken, dat wordt wel eens tijd dacht ik zo.

Woensdag 24-11-2010
Na de laatste audit heeft mijn ad interim leidinggevende nummer 5 haar eigen werk weer hervat en heeft zij niet genoeg inzicht in de werkzaamheden die ik zou moeten gaan doen. Het is een groot voordeel dat ik gewend ben om zelfstandig te werken en dat ik goed weet in te schatten welke werkzaamheden op dit moment belangrijk zijn. Vervelen doe ik me geen moment maar het zou fijn zijn als ik bevestigd zou krijgen dat het enig nut heeft wat ik doe.

Omdat we alle procedures moeten samenvoegen met de procedures die instellingsbreed gebruikt worden lijkt het me logisch dat er enig overleg plaatsvindt en dat ik wat sturing krijg. Omdat we nog geen antwoord hebben op de vraag of we volgende week langs kunnen komen voor een gesprek over mijn werkzaamheden heeft mijn ad interim leidinggevende nummer 5 vandaag nogmaals een email gestuurd.

De loonstrookjes zijn binnen. Vol verwachting open ik de envelop en geloof me of niet, ik ben sprakeloos. Het eerste wat me opvalt is dat de kledingtoelage weer uitbetaald is en dat deze zelfs ook herrekend is. Wat een topprestatie! Vlug loop ik naar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 om het te vertellen. Of het ziekteverzuimpercentage en de korting ziekengeld klopt kan ik niet meteen zien maar dat reken ik vanavond thuis wel uit.

Zo gezegd, zo gedaan. Na het eten ga ik snel naar boven om achter mijn pc en rekenmachine te gaan zitten. Ik reken mezelf bijna het ziekenhuis in maar ik kan geen fout ontdekken. Het ziekteverzuim percentage klopt en de inhouding voor het 2e ziektejaar klopt ook. Dat kan toch niet? Ik moet iets over het hoofd zien…..wat doe ik fout? Hoe ik ook reken, ik kan geen fout ontdekken. Op mijn loonstrookje klopt alles dus. Het enige wat ik nu nog graag zou willen weten: is er handmatig ingegrepen in de gegevens of zijn mijn verzuimgegevens nu ook met de juiste data in het systeem gezet?

In het gesprek van 2 november dat mijn ad interim leidinggevende nummer 5 met mijn nummer 6 had heeft hij uitgebreid aan haar uitgelegd waarom ik niet hersteld gemeld word voor het aantal uren dat ik werk. Nummer 5 heeft dit keurig verwoord in een email naar mij. Het kan hem ook niet ontgaan zijn hoe belachelijk deze toegepaste werkwijze over komt. Het zal zeker ook niet de bedoeling geweest zijn dat deze uitleg in een email vastgelegd zou worden. Misschien is dat de reden waarom de gegevens nu juist op mijn loonstrook staan? Ach, wie zal het zeggen. Als het maar klopt. Champagne!

Leo zit ook boven en Stefan belt ons via Skype. Met z’n drieën discussiëren we over de vraag hoe ik me volgende week tijdens het gesprek moet opstellen. Het probleem is dat mijn gezicht altijd boekdelen spreekt. Dit gaat vanzelf en ik kan er niets aan doen. Als ik dus een opmerking maak of luister naar wat de ander zegt, kan iedereen zo van mijn gezicht aflezen wat ik denk. Ik moet maar flink gaan oefenen hoe ik het beste een neutraal gezicht kan opzetten.

Van Stefan krijg ik ook de tip om mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK volgende week hartelijk te bedanken voor zijn bemiddeling en dat ik hem zeg dat ik het heel erg waardeer dat mijn herstelmeldingen nu alsnog verwerkt zijn. Het zou namenlijk zomaar kunnen dat dit niet de bedoeling is geweest en dat iemand in zijn onschuld de juiste gegevens heeft ingevoerd is het systeem. In dat geval zal hij nu waarschijnlijk niet zeggen dat dit niet de bedoeling is geweest maar als hij om wat voor reden dan ook de opdracht heeft gegeven om mijn herstelmeldingen wel te accepteren dan heeft hij er in ieder geval waardering voor terug en blijven de verhoudingen ongeschonden.

Donderdag 25-11-2010
Vandaag ontvangen we een email van het hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten. Het is goed dat we dinsdagmorgen langs komen voor een gesprek. Nu maar hopen dat ze zich niet teveel voor het blok gezet voelen.

Dinsdag, 30-11-2010
Vandaag heb ik het gesprek met mijn leidinggevende nummer 6 tevens directeur, het hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten (zal mijn nummer 7 wel worden verwacht ik) en mijn ad interim leidinggevende nummer 5. We moeten hiervoor naar Midden Beemster. Het is onze insteek dat ik na dit gesprek wat wijzer ben over de plannen. Ik ben niet zenuwachtig en heb er nauwelijks aan gedacht. Eigenlijk verwacht ik er niet veel van.

We zijn iets te vroeg maar dat is geen probleem. Na de verplichte beleefdheden gaat de directeur uitleggen wat de AO/IC (Administratieve Organisatie & Interne Controle) voor werkzaamheden voor mij in petto heeft. Gezien mijn achtergrond zal ik veel controlerende taken krijgen en mijn takenpakket wordt doorgenomen.

Ik zal ze in het kort noemen: Het cliëntdossier met de indicatie ZZP, kloppen de verrichtingen, verantwoording en registratie en ondertekening van het zorgplan. De HKZ met de harmonisatie van de handboeken. De meetweek, de cq index (cliënten tevredenheidsonderzoek), medewerker monitor (tevredenheidsonderzoek), audits, digitale archivering, de mic en mim controle. Hij vraagt om een reactie van mij op dit pakket en ik zeg het mij allemaal heel interessant lijkt en dat ik er veel zin in heb.

Deze afdeling gaat volgend jaar verhuizen naar Purmerend en we bespreken de praktische problemen met betrekking tot het openbaar vervoer waarvan ik afhankelijk ben. Hij weet dat er een staffunctionaris bij mij in de buurt woont en zal voor mij informeren of ik met haar mee kan rijden. Werktijden/dagen moeten dan aangepast worden. Mijn loonkosten zijn gesplitst in 28 uur voor ATP (Advies, training, projecten) en 6 uur FEZ (Financieel Economische Zaken). Het hoofd van de FEZ moet hier dus ook iets over gaan roepen. (die mij niet op zijn afdeling wilde omdat ik geen continuïteit kan garanderen) mijn leidinggevende nummer 6 tevens directeur AOK wil mij wel voor 34 uur hebben maar dan moet hij daar budget voor zien te krijgen.

Ik vertel dat het mijn doel is om op 1 januari 2011 volledig hersteld te zijn. De directeur geeft aan dat het advies van de bedrijfsarts maatgevend is bij mijn herstel. Hij zal overleg plegen met de bedrijfsarts omdat hij een inschatting moet gaan maken over de duurzaamheid van mijn herstel. Dan hebben we het nog over scholing en instructie voor mij.

Mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur beloofd mij om met de besproken personen om de tafel te gaan zitten en mijn takenpakket uit te schrijven. Ik heb er weinig vertrouwen in maar houd netjes mijn mond. Naast de laptop van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur liggen 3 of 4 geeltjes. Dit zijn die kleine gele notitieblaadjes die aan één kant plakken. Daar zijn de aantekeningen van dit gesprek op gemaakt. Ik verwacht dat deze blaadjes direct in de prullenbak verdwijnen zodra ik weg ben. Een knap verslagje of bevestiging van dit gesprek verwacht ik echt niet. In 2009 heb ik bijna hetzelfde gesprek gevoerd en ook toen is er daarna niets gebeurd.

Wat voor mij belangrijk is zijn mijn huidige werkzaamheden, mijn herstelmeldingen, een functiewijziging of een aanvulling op mijn contract. Als ik een vraag stel in die richting wordt de vraag niet begrepen en krijg ik een heel verhaal waar ik op dit moment niets mee kan. Over mijn huidige werkzaamheden wordt gezegd dat ik door moet gaan zoals ik dat nu doe.

Ik vind dat ik me keurig heb gedragen tijdens het gesprek. Ik ben nergens op ingegaan, heb geen negatief commentaar gegeven en heb mijn gezicht in de plooi weten te houden. Ik was het overal mee eens en heb geprobeerd een positieve indruk achter te laten.

Het is nu februari 2012 en ik heb van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK nog steeds niets gehoord of ontvangen. Zou het nog komen???


Woensdag, 01-12-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 komt vragen wat ik van het gesprek vond gisteren. Nou, eigenlijk vind ik er niets van. Ik heb het allemaal al eerder gehoord en toen ik vroeg naar mijn huidige werkzaamheden zaten ze met hun mond vol tanden. Vanaf nu ben ik gewoon jouw “personal assistent” hoor. We constateren samen dat er in Alkmaar genoeg werk voor mij is en dat we het verder hier maar bij laten.

Dinsdag, 21-12-2010
Vanaf vandaag meld ik me 100% beter. Ik heb dit besproken met mijn ad interim leidinggevende nummer 6 en zij heeft geen bezwaar. Ik doe mijn werk goed, snel en zorgvuldig vindt zij. Vanmiddag staat er weer een afspraak met de bedrijfsarts gepland. Ik ben benieuwd hoe hij erover denkt.
Leo gaat weer met mij mee. Ik vind het noodzakelijk dat we in mijn geval samen gaan. Twee horen er tenslotte meer dat één. Ik heb me voorgenomen om de beste man zo min mogelijk te vertellen en alleen antwoord op zijn vragen te geven. De bedrijfsarts weet inmiddels hoe ik ben en hij heeft wat documentatie klaar liggen.

Hij heeft verschillende onderzoeksverslagen inzake orale erytroplakie op internet opgezocht en belooft deze aan mij door te mailen. Erg veel heb ik er niet aan want het is geheel in het Engels en wemelt van de medische termen. Ook heeft hij zich verdiept in het thema “duurzaamheid van herstel”. Volgens de Wet Verbetering Poortwachter (WVP) hoeft de feitelijke werkhervatting niet altijd samen te vallen met het volledige medisch herstel. Hier zijn wel restricties aan verbonden en de bedrijfsarts moet ervoor waken dat het uitstel van de herstelmelding niet onnodig lang is. Een periode van 6 tot 8 weken is volgens hem normaal.

Ik moet nu dus eerst gedurende een periode van 8 weken 100% gaan werken om te bewijzen dat ik het aankan en echt duurzaam hersteld ben. Ik vind dat ik gedurende de laatste 4 maanden (vanaf september) genoeg bewezen heb dat ik het werken aankan en ga fel tegen zijn advies in. Ik kan praten als brugman maar hij is niet van dit advies af te brengen. Het advies luidt: 95% hersteld, 100% werken en in februari als alles goed gaat ook een medisch herstel van 100%. Onder protest ga ik akkoord. De bedrijfsarts heeft een andere baan aangenomen en ik zal hem niet meer terugzien. We schudden elkaar de hand en ik wens hem succes in zijn nieuwe baan toe.

Maandag, 27-12-2010
Mijn ad interim ontvangt een email van leidinggevende nummer 6, tevens directeur. Hij vindt het advies helder en neemt dit over. Uiterlijk op 14 februari 2011 wordt de proefperiode geëvalueerd alvorens mij beter te melden.

Dinsdag, 28-12-2010
Dan ontvangt mijn ad interim een email van een medewerker arbeidszaken. “In het systeem staat Marga Engelsman nog 10 uur ziek. Wil jij via de receptie doorgeven dat er een gedeeltelijke beter melding per 21-12-2010 voor 95% komt?”. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 stuurt de mail weer door naar mij met de opmerking dat dit inderdaad nog gebeuren moet en of ik dat zelf in orde wil maken.

Ik mail haar direct terug. “Echt niet! Ik heb me op 21 december al voor 100% beter gemeld en zoals je weet ben ik het niet eens met een hersteld melding van 95%. Als MEN vindt dat dit 95% moet zijn dan moet MEN het maar regelen ook”. Ik loop direct naar haar kantoor. Grapje zeker? Zij moet er ook wel om lachen en zegt dat ze mij niet voor 95% hersteld gaat melden. Ze zoeken het maar uit daar!


Zaterdag, 22-01-2011
Ik ben nog steeds volledig aan het werk op de locatie in Alkmaar en dat gaat prima. Ik heb een interessante klus gekregen waar ik al mijn ideeën en ervaringen in kwijt kan. Het werk ligt boven het niveau van de doorsnee kwaliteitsmedewerker en dat staat me wel aan. Zo is iedereen (bijna) tevreden. Nu moet ik alleen de laatste hobbel nog nemen en ervoor zorgen dat ik volledig hersteld gemeld word.

Van de 6 tot 8 weken waarin ik moet bewijzen (grrrrrr) dat ik in staat ben om volledig te werken heb ik de eerste 5 erop zitten. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zit er bovenop en heeft ervoor gezorgd dat ik op 3 februari samen met haar een afspraak heb met het hoofd van de afdeling kwaliteit. In dit gesprek zal vastgesteld worden of ik mijn werk naar behoren gedaan heb en of ik voldoende bewezen heb dat ik weer voor de volle 100% kan werken tegen 100% salaris. Ach ja, soms moet je gewoon doen alsof je gek bent om je doel te bereiken.

De post! Een brief van mijn werkgever ligt op de mat. Ik verwacht geen post. Snel maak ik de brief open en mijn mond valt open. Ik ontvang een uitnodiging voor een training zodat ik straks mijn taken als auditor beter kan uitvoeren. Nou nou, blijkbaar begint mijn werkgever mij eindelijk serieus te nemen.

Fusie en werkplek

Dinsdag 01-07-2008
De teamleider HRM heeft inmiddels een andere baan en vandaag maak ik kennis met zijn vervanger. Deze ad interim manager HRM geeft leiding aan HRM en gaat de integratie van onze HRM afdeling in Purmerend stroomlijnen. Ook moet hij de werkprocessen gaan analyseren.

Als er een ad interim manager HRM aangesteld wordt volgen er bij de eerstvolgende reorganisatie vaak ontslagen of komen er ingrijpende veranderingen. Ik stel mezelf voor en voeg daar meteen aan toe “Ik ben het probleem van de fusiepartner”. Ook meld ik me vanaf vandaag voor 16 uur per week beter en ga per week 4 dagen van 4 uur werken.

Vanaf vandaag is de fusiepartner eigenrisicodrager voor de Wet Gedeeltelijk Arbeidsgeschikten (WGA). Dit betekent dat als iemand in de WGA terecht komt de werkgever zelf moeten zorg dragen voor de betaling van de uitkering. Om dit risico af te dekken heeft onze fusiepartner zich elders verzekerd. Ook is de fusiepartner vanaf nu verantwoordelijk voor de re-integratie van de gedeeltelijk arbeidsgeschikte medewerker, zelfs als er geen dienstverband meer is. De medische keuring en de bepaling van de mate van arbeidsgeschiktheid blijft het UWV doen.

Woensdag 02-07-2008
Vandaag heb ik een afspraak met de bedrijfsarts. We bespreken de ontwikkelingen met betrekking tot mijn dienstverband en de invloed hiervan op mijn herstel. Een bedrijfsarts mag zich formeel niet mengen in een arbeidsconflict. Ik heb een voorstel gemaakt om mijn te werken uren uit te breiden tot volledig herstel. Als alles loopt zoals ik verwacht dan ben ik begin augustus volledig hersteld voor eigen werk. De arts begrijpt mijn motivatie om de te werken uren zo snel op te bouwen en gaat akkoord met mijn voorstel. Het is een extra lang en positief consult en we hebben de geplande tijd hard nodig.

Er moet nog wat papierwerk ingevuld worden voor mijn verzekering en voor in mijn re-integratie dossier. Inmiddels heb ik ook de aanvraagformulieren voor een WIA uitkering ontvangen. Over 4 maanden dus eind oktober zal ik 2 jaar ziek zijn. Ook al hebben periodes van ziek zijn en werken elkaar afgewisseld blijft de datum van de 1e ziektedag gelden als peildatum. Hoewel ik niet van plan ben nog 4 maanden ziek te zijn moet deze uitkering toch nu al worden aangevraagd. Stel dat ik niet hersteld ben in oktober dan is dit gedeelte alvast geregeld en komt qua tijd mijn uitkering niet in gevaar. Mijn leidinggevende moet samen met mij het eindoordeel op het WIA formulier invullen.

Aan de verzuimmedewerker vraag ik of hij alle papieren die meegestuurd moeten worden met de WIA aanvraag in orde wil maken. Nu is er een probleem. Wie gaat het eindoordeel invullen en wie is formeel jouw leidinggevende? Volgens mij is dat leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager maar die wil dit niet zijn dus ik weet het niet, Er is niemand die deze taak op zich wil nemen omdat ze dan ook de kosten voor hun kiezen krijgen. Niemand schijnt formatie vrij te hebben dus je zoekt het maar uit.

Met mijn advocaat heb ik een gesprek over de stappen die we kunnen nemen om wat duidelijkheid in mijn situatie te scheppen. Ze zal voor mij een “vriendelijke” brief schrijven. Vriendelijk omdat ik de situatie op het werk werkbaar wil houden, zeker als ik alsnog naar Purmerend overgeplaatst word vind ik dit heel belangrijk.

Dinsdag 08-07-2008
Uit hoofde van zijn functie is de ad interim manager HRM verplicht mee te denken over mijn re-integratie en plaatsing op een afdeling. Ik vertel dat ik begin augustus waarschijnlijk 100% hersteld ben. Hij vraagt zich af op welke afdeling ik dan ga werken en waarom het vervolggesprek met de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager pas eind augustus is. Ik vertel kort over het belangstellingsregistratie gesprek en over het gesprek van 24-06-2008.

Het gaat er volgens de ad interim manager HRM niet om over mijn wens om op een bepaalde afdeling te werken maar over de vraag welke afdeling geschikt is voor mij. Dit omdat ik er “al zolang” uit ben. Hij vraagt zich ook af of het wel reëel is om mijn eigen functie op te eisen. Ik vertel dat ik tussen de behandelingen door met grote regelmaat heb gewerkt en dat mijn kennis wel degelijk nog aanwezig is. Terwijl mijn werkgever zegt geen werk voor mij te hebben ben ik zelf op zoek gegaan en werk nu overal waar ze wel een extra handje kunnen gebruiken.

We bespreken tevens mijn mogelijkheden om extern te solliciteren. Hij zegt dat het niet gebruikelijk is om bij detachering een contract voor onbepaalde tijd te vragen. Ik zeg dat ik geen ontslag zal nemen om een arbeidsovereenkomst elders voor bepaalde tijd aan te gaan. Volgens hem heb je tegenwoordig nergens meer de zekerheid om voor onbepaalde tijd te kunnen blijven werken en maakt dat in de praktijk ook niets uit. Ik blijf er toch maar bij om mijn dienstverband voor onbepaalde tijd te behouden.

Ook vertelt de ad interim manager HRM mij dat het niet zeker is dat ik me kan beroepen op het sociaal plan. Het sociaal plan is namelijk allang ingegaan en op dat moment was ik ziek. Het komt erop neer dat ik daarom geen recht van spreken heb. Op deze minne opmerking ga ik niet eens in. Morgen spreekt hij de bedrijfsarts en dan zal hij mijn geval bespreken, ook met betrekking tot mijn inzetbaarheid. Hij komt er bij mij nog op terug. Ik zeg nog dat hij beter eerst met de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager kan praten en dat ik bij mijn beslissing blijf om mijn functie op te eisen als mij geen gelijkwaardig alternatief in Alkmaar geboden wordt. Ik vind het een beetje een vaag gesprek. Al met al geen lekker begin van de week. Ik heb me vandaag hersteld gemeld voor 20 uur per week maar het volhouden valt me zwaar. Het zou een stuk beter gaan als ik gewoon lekker mijn werk kon doen. In plaats daarvan moet ik op mijn hoede zijn en telkens weer opnieuw de druk die op mij uitgeoefend wordt incasseren.

Toch is het gek hoor. Iedereen die maar denkt dat hij wat voorstelt probeert mij ervan te weerhouden om mijn eigen functie op te eisen. Dit, omdat men denkt dat ik mijn beroep als salarisadministrateur niet meer kan uitoefenen en dat ze in hun recht staan om mij te weigeren op de PSA afdeling. Maar als dat zo is waarom besteden ze dan zoveel aandacht aan mij en proberen ze me er op allerlei manieren toe te bewegen om van mijn functie af te zien? Dat is toch op z’n minst merkwaardig te noemen. Al met al een hele vervelende situatie.

Woensdag 09-07-2008
Vandaag heb ik een plekje om te werken gevonden in het kantoor van de verzuimmedewerker. De bedrijfsarts loopt langs en maakt een praatje. We willen mevrouw den Engelsman weer volledig aan het werk zien zegt hij. Zonder nadenken antwoord ik: “Dan bent u wel de enige”. Hij moet lachen, nee hoor het zijn er minimaal 2…. toch? Hij heeft gelijk. Hoewel het niet altijd meevalt moet ik niet uit het oog verliezen hoeveel geluk ik heb gehad dat ik weer kan werken.
Het is de bedoeling dat de afdeling HRM volgend jaar geïntegreerd wordt bij de fusiepartner. De onzekerheid, het vertrek van de teamleider HRM en het gemis van een zieke collega eist zijn tol. De sfeer wordt er niet beter op.

De verzuimmedewerker vertelt dat het nog steeds niet duidelijk is wie voor mij het eindoordeel gaat invullen. Dit omdat het niet bekend is wie mijn leidinggevende is. Volgens mij wil niemand zijn handen branden aan het formulier omdat dit naar waarheid ingevuld moet worden. Zolang ik nog steeds salarisadministrateur ben is de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager formeel nog steeds mijn leidinggevende nr.2. De goede man geeft echter niet thuis. Iemand zal toch echt de verantwoording voor het gevolgde beleid moeten nemen en het eindoordeel op het WIA formulier schrijven.

De uiterste instuur datum van de WIA formulieren komt dichterbij en de verzuimmedewerker doet zijn uiterste best om iemand te vinden die het eindoordeel wil schrijven. Waarschijnlijk gaat de  regiodirecteur uit Alkmaar als leidinggevende nr. 3, het eindoordeel schrijven wordt mij verteld. Als het goed is volgt er nog deze week een afspraak. Ik word een beetje moe van alle onduidelijkheid en dit zet zich net als gisteren om in behoorlijke hoofdpijn. Als ik thuiskom van het werk lig ik alweer snel in bed. Nu ben ik van nature niet haatdragend of zo. Ik ben makkelijk in de omgang en vind al gauw alles goed. Toch ben ik niet van plan het kaas van mijn brood te laten eten.

Vrijdag 11-07-2008
Mijn oude leidinggevende, nr.1 moet op deze locatie zijn en komt even gedag zeggen. Later op de ochtend komen nog 2 “oud” collega’s langs en ze vragen wat ik hier zoal uitvoer. Ach ik doe maar wat, op het planningsbureau kunnen ze wel iedereen gebruiken grap ik nog. Om half drie stop ik met werken en dan is ook deze week weer om. Het is een zware week geweest. Leo haalt me op en staat buiten al te wachten.

Ik heb een belafspraak met mijn advocaat. Na uitvoerig beraad komen we tot overeenstemming dat er tussen je gelijk hebben en je gelijk halen een groot verschil zit. Als ik mijn functie opeis en de gerechtelijke procedure zal winnen dan kun je er bijna vergif op innemen dat er ontslag voor mij wordt aangevraagd op basis van verstoorde arbeidsverhouding. Als ik geen procedure aanspan valt er misschien nog wat te onderhandelen. Ik ga er het komende weekend nog maar eens goed over nadenken.

Leo gaat naar bed en ik blijf nog even zitten om het één en ander te overdenken. Ik raak over mijn toeren en kan niet meer stoppen met huilen. Ik vind het zo gemeen om mij na 15 jaar trouwe dienst op deze manier uit mijn functie en te zetten. Hoewel ik niemand iets kwalijk neem is het mij zo ondertussen wel duidelijk dat ik van mijn “oud” collega’s geen enkele loyaliteit hoef te verwachten. Het is ieder voor zich en God voor ons allen. In afwijking van mijn belangstelling en de plaatsingsprocedure van het Sociaal Plan word ik niet geplaatst op de afdeling PSA. De reden waarom ik niet welkom ben is omdat ik ten tijde van het integratieproject van de salarisadministratie ziek was en de continuïteit van het werk niet kan waarborgen. Ik zit midden in mijn re-integratie en ben binnenkort 100% hersteld, wat nou continuïteit?

Ik heb me nooit gerealiseerd dat dat éne woordje KANKER genoeg is om iemand zijn vertrouwen in de toekomst af te pakken. Het besef dat ik door mijn ziekte ook mijn beroep ben kwijtgeraakt zonder dat mij de gelegenheid is geboden om mijzelf te bewijzen doet zo’n pijn. En dan te bedenken dat mijn situatie niet eens een uitzondering is.

Op dit moment ben ik zover dat ik het even niet zie zitten. Ik zou bijna wensen dat de kanker weer terugkomt zodat ik “even” bevrijd ben van de sores op het werk. Wat vind ik nu erger? Kanker en alles wat daarbij hoort, te overwinnen of …. het gevoel een hopeloos geval te zijn waar men op een zo gunstig mogelijke manier vanaf wil komen. Het één overkomt je maar het andere word je aangedaan en maakt je ook ziek als je niet oppast. Normaal gesproken ben ik heel reëel maar op dit moment ben ik alleen maar emotioneel en voel me verdrietig.

En zo ben ik deze nacht bezig om dit alles op mijn eigen manier te verwerken. Het zou een gezellig weekend worden met een verjaardagsfeest. Ik weet nu al dat ik daar niet naar toe zal gaan. Ik heb geen zin om daar met rood behuilde ogen te zitten. Ik mag blij zijn als ik dinsdag weer een beetje toonbaar op het werk kan verschijnen. Het weekend is in ieder geval naar de alom bekende kloten.

Dinsdag 15-07-2008
Inmiddels heb ik mezelf eens stevig toegesproken en meld ik me voor 24 uur per week beter. Een echte Mantel (meisjesnaam) laat zich niet zomaar uit het veld slaan. Het gebeurt namelijk al veel te vaak dat werkgevers maar kunnen doen wat ze willen. Ik ben niet van plan om deze werkwijze zomaar te accepteren. Ik ben zo verschrikkelijk boos. Ik kan mezelf nog redelijk verdedigen en inlezen in allerlei wetten en regeltjes. Veel mensen hebben andere kwaliteiten en hebben niet zoveel met deze materie. Daarom is een zieke medewerker ook zo’n makkelijke prooi die zich door de beschreven werkwijze makkelijk zal laten overbluffen of weer opnieuw in de ziektewet belanden.

Woensdag 16-07-2008
Tijd voor de bedrijfsarts om het actueel oordeel / re-integratieverslag en de medische informatie in te vullen. Al met al best nog wel een tijdrovend klusje. We zijn er 3 kwartier mee bezig geweest en hebben alle formulieren zo eerlijk en goed mogelijk ingevuld. De werkgever is verplicht om alle formulieren in te vullen zodat het UWV kan beoordelen of de re-integratie wel volgens “het boekje” is gegaan.

Voor de 20e van deze maand moet al het papierwerk wat bij de WIA aanvraag hoort bij het UWV binnen zijn. De werkgever kan ook samen met mij een aanvraag verlenging loondoorbetaling WIA aanvragen. De werkgever betaalt dan het loon langer door waardoor ik extra tijd heb om te re-integreren. We schatten in dat de fusiepartner hier vast niet aan mee zal werken en trekken ons eigen plan.

De WIA aanvraag moet naar het UWV gestuurd worden ongeacht of ik straks hersteld ben of niet wordt mij gezegd. De arbeidsdeskundige zal me dan ook sowieso oproepen om op zijn spreekuur te verschijnen. Het opbouwen naar volledig herstel gaat heel erg snel en dat kan ik goed merken. Een stapje terug is geen optie want ik wil zo snel mogelijk volledig hersteld zijn. De werkgever kan ontslag voor mij aanvragen als ik voor 25 oktober geen 4 weken aaneengesloten heb gewerkt.

Donderdag 17-07-2008
Ik werk voor het planbureau maar vind meestal een bureau om aan te zitten op de afdeling HRM. Hier loopt iedereen door alle omstandigheden op zijn tenen en is de werkdruk erg hoog. Onbegrip, ziekte, vakanties en zo zijn hier de oorzaak van. Alle onzekerheid over de nieuwe functies en werkplek doen er nog een schepje bovenop. Ik houd maar zoveel mogelijk mijn mond en probeer te helpen waar het maar kan.

Volgens mij duurt de onzekerheid nog wel even en krijgen de medewerkers vlak voor de feestdagen pas meer informatie. Onplezierige mededelingen worden namelijk vaak bewust gepland op vrijdag, voor de zomervakantie of vlak voor de feestdagen. Zo heeft de werknemer de tijd om wat af te koelen. Bovendien zijn er dan veel mensen afwezig zodat het moeilijker is om elders informatie of advies te vragen. Het grootste voordeel voor de fusiepartner is dat er door het creëren van onzekerheid personeelsleden zijn die vrijwillig ontslag nemen of een andere baan zoeken. Makkelijker kun je toch niet van je personeel afkomen?!

In het sociaal plan staat dat er bij de fusie geen gedwongen ontslagen mogen vallen. Toch rollen er altijd koppen. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat er voor volgend jaar een reorganisatie op de agenda staat. Ik denk dat ik wel weet wie er dan als eerste uitvliegt.

Vrijdag 18-07-2008
Samen met de verzuimmedewerker vullen we het laatste formulier voor de WIA aanvraag in. Nu nog het hele pakket kopiëren en dan is het bijna klaar. Het formulier “Oordeel van de werknemer WIA” moet nog worden ingevuld. Dat doe ik van het weekend thuis. Het formulier bevat verschillende vragen over de re-integratie en de wijze waarop alle formulieren ingevuld zijn. Ook is er ruimte om opmerkingen toe te voegen. Ik ben een open boek dus schrijf ik naar eer en geweten mijn oordeel over mijn re-integratie. Tevens vraag ik het UWV om de fusiepartner aan te spreken op hun werkwijze bij langdurig zieke medewerkers. Als ik naar de keuringsarts moet zal dit wel uitgebreid aan bod komen verwacht ik. Ook al ben ik straks hersteld, ik zal evengoed opgeroepen worden voor het spreekuur zegt de verzuimmedewerker. Vreemd.

Dinsdag 22-07-2008
Meteen na binnenkomst op kantoor vraagt de regiodirecteur uit Alkmaar of ik even langskom om te vertellen hoe het met me gaat. Wat nu weer? Ik pak een bekertje koffie en ga maar meteen. Ze is een weekje afwezig geweest en wil nu graag weten hoe de afgelopen week gegaan is. Ze vertelt dat ze het heel vervelend vindt dat ik zo heen en weer geslingerd word en dat ik van de fusiepartner geen medewerking krijg om terug te keren in mijn vak.

Ik vertel dat ik het de fusiepartner voornamelijk kwalijk neem dat ze mij een stukje toekomst als salarisadministrateur ontneemt en dat ik erg teleurgesteld ben. Ik kan niet begrijpen dat men op deze manier met zijn personeel omgaat. Juist van een zorginstelling mag je verwachten dat ze de zorg voor zowel de bewoners als voor het personeel hoog in het vaandel hebben staan. Helaas is dit laatste voor mij ver te zoeken. Dit is ook één van de redenen dat ze heeft gezegd dat zij vanaf nu het stokje overneemt en dus mijn leidinggevende nr. 3 zal zijn. Ze vindt dat er zo niet met mensen omgegaan mag worden en hoopt dat ik begrijp dat zij dit nooit zo heeft gewild. De afgelopen ziekteperiode is al erg genoeg geweest.

We bespreken een “out placement” traject. Ik word dan aangemeld bij een extern bureau die mij gaat trainen en samen met mij op zoek gaat naar een andere baan. Detachering is hierbij ook een mogelijkheid. Ik maak meteen duidelijk dat ik absoluut geen ontslag zal nemen. Daarom komen we er samen uit dat dit toch geen goede optie is.

Volgens de fusiepartner is er in Alkmaar geen enkele vacature beschikbaar die ik zou kunnen invullen. Volgens mijn leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur is er wel degelijk een vacature bij het kwaliteitsbureau. Dit is ook administratief werk maar heel anders dan ik gewend ben. Ik zal dan omgeschoold moeten worden. Tijdens de Masterplan cursus vond ik het stukje kwaliteit en de audits erg leuk dus dat zie ik wel zitten. Ik werk natuurlijk 34 uur per week wat wel erg veel is.

Samen bedenken we dat ik eventueel ook een administratieve steun kan zijn voor de divisiemanager civiele dienst. De leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur gaat zich hier hard voor maken. Ze benadrukt wel dat zij er ook geen zeggenschap meer over heeft maar dat ze haar uiterste best gaat doen om hier een akkoord voor te krijgen. Nogmaals er moet dan wel een omscholingscursus gedaan worden. De uiteindelijke toestemming moet van de fusiepartner afkomen. Verder krijg ik de complimenten dat ik ondanks alles aan het werk ben en daar ook de nodige moeite voor doe. Morgen zal ze mijn situatie ook met de bedrijfsarts bespreken.

En zo krijg ik ineens hulp uit een onverwachte hoek. Eindelijk iemand die zijn nek voor mij wil uitsteken. Tot nu toe stond ik er alleen voor. De leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur laat er geen gras over groeien en even later zit ik tegenover een dolenthousiaste manager facilitaire dienst. Ik werk op dit moment 24 uur voor het planbureau. Voorlopig mag ik tijdens mijn re-integratie ongeveer 4 uur per week de zorgmanager gaan assisteren met de geldstroom op locatie Alkmaar.

Woensdag 23-07-2008
Op mijn bureau ligt al een envelop met daarin het verslag van mijn gesprek met de leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur. Na de koffie ga ik meteen met de financiën in de weer en voel me als een vis in het water met al die eurootjes. Ik zie de zon weer schijnen en voel me voor het eerst in maanden weer wat beter.

Als ik thuis kom zit ook het concept van de brief van mijn advocaat in mijn mailbox. Het is een duidelijke en vriendelijke brief met daarin alle feiten. Zoals afgesproken staat in de brief dat ik de voorkeur geef aan een minnelijke oplossing. Volgende week wordt de brief aangetekend verstuurd naar de ad interim manager HRM.

Tot op heden heeft de fusiepartner mij nog geen enkele reden tot tevredenheid, belangstelling of vertrouwen gegeven Ook voel ik me tegengewerkt en heb ik niet het idee dat ze met mij tot een oplossing willen komen. Alles wijst erop dat de fusiepartner liever ziet dat ik ontslag neem of ziek blijf zodat er in oktober (2 jaar na de 1e ziekmelding) ontslag voor mij aangevraagd kan worden. Daarom heb ik ook geen andere keus dan mij te laten bijstaan door een advocaat. Door de brief naar de ad interim manager HRM te laten sturen geef ik hem het voordeel van de twijfel. Zo kan hij zichzelf aan mij bewijzen en weet ik meteen wat voor vlees ik in de kuip heb.

Dinsdag 29-07-2008
Ik doe er weer 4 uur bij en meld me hersteld voor 28 uur per week. Ik werk nu 4 dagen van 7 uur. Ik loop even langs bureau kwaliteit om mezelf te presenteren bij de manager. Het is een prettig gesprek en in het kort wordt er uitgelegd wat er van mij verwacht wordt en wat de toekomstplannen van het bureau kwaliteit zijn. Het staat me wel aan wat ik allemaal hoor en het lijkt me ook een uitdaging. Er is nog een andere kandidaat voor deze functie. Ik hoor zo snel mogelijk wie er in de nieuwe functie geplaatst gaat worden.

Het tellen en bijhouden van de diverse kassen voelt weer vertrouwd. Wat zal het toch mooi zijn als het lukt om dit te mogen blijven doen voor enkele uurtjes per week. Hoewel er op dit moment geen formatie voor is heb ik toch goede hoop.

Woensdag 30-07-2008
Nergens gaat de roddel sneller dan in de zorg volgens mij. Ik heb nog maar net de “voorlopige” verantwoordelijkheid voor de geldstroom gekregen of de tamtam heeft dit al doorgeseind naar mijn oud collega’s in Purmerend. Jammer, want zolang er nog onzekerheid is of dit officieel kan worden gemaakt voor mijn persoontje houd ik liever nog even mijn mond. Mijn vroegere leidinggevende nr.1 komt langs om wat geldzaken te bespreken. Nou, daar zijn we gauw mee klaar. We kletsen wat en ik word voorzichtig gepolst over mijn toekomstplannen. Ze had iets gehoord over een opleiding. Zolang er nog niets zeker is heb vooralsnog geen reden om erop in te gaan.

Er wordt vandaag weer pittig gevist in de vijver. Na de middag komt de volgende voor mijn bureau staan. De ad interim manager HRM wil graag weten wat mijn plannen zijn als ik 100% hersteld ben en hoe mijn zaken ervoor staan. Ik vertel dat ze me bij het planbureau op dit moment nog hard nodig hebben en dat er genoeg werk is. Volgende week zit ik dus nog steeds op deze stoel.
Raar hoor, als ad interim manager HRM hoor je toch te weten wat je personeel doet? Mijn advocaat heeft hem vandaag de aangetekende brief verstuurd. Misschien dat er dan wat meer duidelijkheid komt. De fusiepartner is nu aan zet en zal met een aanvaardbaar voorstel moeten komen.

EINDE HOOFDSTUK 1
Klik hier om door te gaan naar hoofdstuk 2: re integreren