Tagarchief | transitievergoeding

Het boek kan eindelijk dicht

sep10

November 2023
De VSO met betrekking tot beëindiging van mijn dienstverband met de bijbehorende transitievergoeding is eindelijk rond. Wat ben ik blij met de hulp van de advocaat van de rechtsbijstandverzekering. Zonder zijn bemiddeling had het mij nooit gelukt om mijn volledige en juiste transitievergoeding te ontvangen daar ben ik heilig van overtuigd.

En ja hoor. De HRM adviseur heeft zich aan haar woord gehouden en op 24 november ontvang ik mijn salarisspecificatie en is de transitievergoeding gestort.

Volgende maand volgt de afrekening van het restant van de vakantie-uren. Hopelijk klopt dit in één keer.

December 2023
Ik vond het best wel spannend maar op 21 december ontvang ik zoals afgesproken in de VSO mijn allerlaatste salarisspecificatie. Hierop de afrekening van het restant van de vakantie uren die ik nog had staan. In het verleden heb ik veel discussie gevoerd met mijn collega salarisadministrateur over het uitbetalen van de vakantietoeslag over deze uren. Ik was ervan overtuigd dat dit wel moest en hij was overtuigd van het tegenovergestelde. Ik ben zo benieuwd.

Ik reken mezelf bijna het ziekenhuis in maar alles blijkt te kloppen. De uren t/m datum uit dienst, het laatste CAO loon, de vakantie toeslag en de vaste eindejaarsuitkering is allemaal in de berekening meegenomen. Chapeau!!!
Zoals afgesproken mail ik de specificatie naar de advocaat en ook hij is het ermee eens. Na een dienstverband van bijna 31 jaar kan het boek eindelijk dicht.

Inmiddels ben ik eraan gewend dat ik niet meer hoef te werken. Dit is mijn gezondheid ten goede gekomen en zeker voor Leo ben ik een leuker mens geworden.

Alle langdurig zieke mensen wens ik heel veel geluk en wijsheid toe maar bovenal een goed herstel en aanvaarding van het lot. Geniet van alles wat je nog kunt!

Eén ding geldt voor iedereen: We Leven, Lachen en Lijden!
Marga den Engelsman

EINDE van mijn verhaal over mijn werkgever en ik

HR hult zich in stilzwijgen

aug1

Augustus 2023
We zijn inmiddels een maand verder en mijn advocaat heeft geen enkele reactie op zijn mail ontvangen. Waarom verbaast mij dit niet? Vandaag stuurt hij een rappelbericht naar de betreffende HR Adviseur en ik ontvang een kopie.

Ik log in op mijn werk e-mail en zie dat deze dame afwezig is tot en met 20 augustus. Nou dat wordt krap. In principe word ik per 14 september ontslagen. Voor die tijd moet de vaststellingsovereenkomst nog gemaakt en ondertekend worden en dan moet eind september de afrekening volgen. Ik voorspel dat dit niet gaat lukken omdat de gegevens rond 10 september al doorgestuurd moeten worden naar het salarisbureau. Ik geef de advocaat voor de zekerheid het mail adres van haar vervanger door.

September 2023
En dan is het alweer 7 september. Ik heb nog steeds niets gehoord. Ik ga er maar van uit dat dit geen pesterij is hoewel ze het niet leuk gevonden zullen hebben dat ik het niet eens was met de door HR gestelde beweringen. Hierdoor ben ik vast onder aan het prioriteitenlijstje beland. Dan ontvang ik een email van mijn advocaat. Hij heeft weer een herinnering naar de HR adviseur gestuurd. Wonder boven wonder krijgt hij antwoord. Het ontslag op 14 september gaat niet lukken. Het streven is nu een uit dienst datum van 1 oktober waarbij tot die datum het dienstverband slapend zal zijn. Hoewel het niet met zoveel woorden wordt gezegd lijkt het erop dat de transitievergoeding nu wel over het volledige dienstverband zal worden berekend. Dit betekent dat HR terugkomt op wat ze eerder beweerden en mij en de advocaat toch gelijk geeft. Laten we het maar op onkunde houden in plaats van op beleid.

Een beetje speuren op internet leert mij dat er werkgevers bestaan die het zogenaamde piep systeem hanteren. Wie niet vraagt krijgt niets. Lees hier over de verjaringstermijn van de transitie vergoeding

Ik ben zo blij dat ik het volledig uit handen heb gegeven. Het is een hele geruststelling dat ik de discussie met HR niet zelf hoef te voeren wat zeker tot veel stress en meer vertraging had geleid. We zien de VSO (Vaststelling Overeenkomst) met belangstelling tegemoet.

Oktober 2023
Op 3 oktober stuurt mijn advocaat weer een mail naar de HR adviseur en vraagt wat de stand van zaken is. Het ontslag per 1 oktober is tenslotte ook niet gelukt.
En ja hoor, na 14 dagen ontvangt hij eindelijk de lang verwachte VSO (vaststellingsovereenkomst). Mijn werkgever geeft mij alsnog gelijk en kent twee transitievergoedingen toe, namelijk:
-de transitievergoeding  voor een dienstverband van 16 uur per week dat aanving op 1 februari 1993 en eindigde op 1 september 2016 en
-de transitievergoeding voor het resterende dienstverband van 18 uur per week, dat eveneens aanving op 1 februari 1993 en eindigde 11 september 2023.

Op een aantal foutjes na  (juridisch en salaris technisch)  lijkt de VSO aardig te kloppen. De berekeningen zijn gebaseerd op het salaris van de ingangsdatum van de vervroegde WIA (2021) in plaats van het salaris van 11 september 2023, namelijk het einde van de wachttijd van 2 jaar ziekte. Er is inmiddels wel een cao  salarisverhoging geweest terwijl bij de berekeningen een lager salaris gehanteerd wordt. Dit scheelt toch een behoorlijk bedrag. Foutje zeker!
Ook snap ik nu waarom ze in eerste instantie alleen de transitievergoeding over het dienstverband van 18 uur per week wilde betalen. De andere berekening gaat namelijk via de kantonrechtersformule waardoor deze behoorlijk hoger is dan de berekeningen die tegenwoordig toegepast worden. Niet mijn probleem, dacht ik zo.
Mijn advocaat stuurt op 20 oktober weer een email naar HR met de vraag of ze de berekening over het onjuiste salaris en de juridische opmerkingen in de VSO wil aanpassen.

Omdat er op 1 november nog geen aangepaste VSO is ontvangen klimt mijn advocaat maar weer in de pen. Dan komt er een reactie. Tenzij ik het eerder gedane aanbod zal accepteren en ondertekenen kan er eind november een afrekening volgen. Zo niet dan zal het wat langer duren. Mijn advocaat reageert per omgaande dat hij niet akkoord gaat en hij  adviseert HR om een advocaat of andere arbeidsrechtelijke deskundige te raadplegen voor de juiste afhandeling. Afwachten maar weer.

Dan komt er ineens toch een reactie en een nieuwe VSO. Deze lijkt goed te zijn maar dit kunnen we niet controleren omdat de berekening er niet bij zit. Mijn advocaat heeft engelen geduld en heeft deze opgevraagd en alsnog ontvangen. Alles klopt nu en ik ga op zijn advies over tot ondertekening van de VSO.

2022 Een onverwacht einde aan mijn carrière

mrt26

Ik heb me aan mijn woord gehouden. Voor wat betreft de uitvoering van mijn mijn werk heb ik me voor de volle 100% ingezet.  Zeker de nieuwe collega’s weten niets over mijn verleden met mijn werkgever en voor zover ik weet heeft men hier ook niets van gemerkt. Mijn werkzaamheden zijn inmiddels overgenomen door derden en ik kan me toeleggen op mijn herstel. De bedrijfsarts doet niet moeilijk deze keer.

Aangezien ik al gedeeltelijk ben afgekeurd was ik verplicht mijn ziekmelding van september te melden aan het UWV. Omdat het dezelfde ziekte is volgt er in januari een herkeuring waarbij mijn mogelijkheden om weer te werken opnieuw worden beoordeeld. In verband met corona is het gesprek met de verzekeringsarts telefonisch. Al met al heeft dit gesprek ongeveer 1,5 uur geduurd. Dan valt in februari de beslissing van het UWV in de bus.

Ik word met terugwerkende kracht vanaf 14 september 2021 volledig en duurzaam arbeidsongeschikt verklaard en zal een IVA uitkering ontvangen. Baf, dat komt even binnen zeg. In juni 2026 zou ik met pensioen gaan maar dat heb ik net niet gehaald. Na 31 dienstjaren bij dit bedrijf zit het erop. Al snel ontvang ik alle papieren thuis en is het  klaar voor mij.

Vrij snel word ik gebeld door een HR adviseur van mijn bedrijf. Het “hoe nu verder” wordt besproken. Officieel blijf ik nog ik dienst tot 14 september 2023 omdat dan pas de wettelijke termijn van 2 jaar ziekte om is. Ik heb echter geen re integratie verplichtingen meer en de betalingen worden met terugwerkende kracht overgenomen door het UWV. Ik vertel haar dat ik zelf mijn collega’s op de hoogte wil stellen. Mijn leidinggevende nr. 8 heeft inmiddels een andere baan en er is op dit moment nog geen vervanger. Ik schrijf een email voor mijn collega’s en krijg direct veel lieve reacties terug.

Ook wordt mij gevraagd om na te denken hoe ik mijn afscheid wil regelen. Hoewel mijn werkgever mij in dienst moet houden totdat de wettelijke termijn van 2 jaar ziekte voorbij is, raden ze mij aan om nu alvast afscheid te nemen. Diep in mijn hart heb ik hier helemaal geen behoefte aan. Mensen die mij zoveel pijn hebben gedaan in het verleden zie ik liever niet meer terug. Helaas kom ik er niet onderuit en de nieuwe collega’s weten van niets. In goed overleg heb ik besloten een etentje te willen met een klein groepje mensen die me altijd hebben gesteund. Achteraf was dit heel gezellig en kreeg ik ook de bekende afscheidstoespraak.

Ik heb geen enkele verplichting meer ten opzichte van mijn werkgever en dat voelt raar. Vanaf nu hoef ik nooit meer te werken. Het voelt erg dubbel, aan de ene kant ben ik opgelucht omdat ik heel erg tegen het weer opnieuw re integreren opzag en aan de andere kant voel ik me schuldig want ik kan toch nog wel iets doen? Ik voel me een beetje afgeschreven maar men zegt dat dat gevoel over gaat.

In september 2022 word ik weer geopereerd. Mijn 2e knie is aan de beurt en ik krijg ook daar een volledige knieprothese. Het is fijn dat ik me niet meer ziek hoef te melden en te verantwoorden. Ik kan me volledig richten op herstel zonder verdere zorgen.

Juni 2023
De 2 jaar na mijn laatste ziekmelding nadert. In september zal ik dus officieel ontslagen worden. Per die datum heb ik recht op een transitievergoeding. Vroeger noemde men dit een ontslagvergoeding. De werkgever kan deze vergoeding als hij aan alle eisen voldaan heeft meestal terug vorderen bij het UWV.

Tijdens mijn laatste gesprek met de HR adviseur hebben we gesproken over deze transitie vergoeding waarbij zij ervan uitging dat dit berekend gaat worden over de 18 uren die ik nog werkte na mijn gedeeltelijke afkeuring in 2016. Volgens mij is dit niet juist en heb ik ook recht op een transitie vergoeding over de 16 uren waarvoor ik in 2016 in de WIA terecht ben gekomen. In juni stuur ik een email naar de salarisadministrateur en vraag hoe de transitie vergoeding precies berekend gaat worden. Ik krijg al snel antwoord dat hij hierover in overleg gaat met HR.

Ook van HR krijg ik snel antwoord. Het is een email waarin gesproken wordt over de Hoge raad, slapende dienstverbanden, aangepaste functie en meer waardoor ik geen recht zou hebben op een volledige transitievergoeding. Deze email komt heel overtuigend over en de gemiddelde lezer zal de mail niet direct begrijpen en dus geloven wat er staat. Als werknemer mag je er toch vanuit gaan dat de werkgever je niet nadelig behandeld, zal je denken. Ik steek net iets anders in elkaar en heb dit onderwerp inmiddels besproken met een advocaat. Deze is net als ik ervan overtuigd dat de transitievergoeding ook berekend moet worden over de uren waarvoor ik eerder al in de WIA gekomen ben. Dit baseren we op uitspraken van de Hoge Raad. Al met al gaat het na 31 dienstjaren toch om een aardig bedrag.

Omdat ik het niet zie zitten om deze discussie zelf met mijn werkgever te voeren gaat de advocaat dit voor mij doen. Hij schrijft namens mij een keurige mail naar de HR Adviseur met daarin zijn zienswijze. HR is nu aan zet en wij wachten op de VSO. Dit is een Vast Stelling Overeenkomst waarin de datum van ontslag moet staan en de berekening van de transitie vergoeding. Hopelijk wordt dit geen lang lopende zaak en gaan ze de transitie vergoeding berekenen zoals het hoort.

IVA, transitievergoeding, ontslag: Dat was het dan

sep1


HOOFDSTUK 11
– 2021 – 2023 –

Het laatste hoofdstuk van mijn verhaal over ziekte werk is aangebroken. Er volgt weer een ziekteperiode wat uiteindelijk resulteert in een volledige afkeuring (IVA) en het onvermijdelijke ontslag. Wat er allemaal is gebeurd en hoe mijn werkgever mij op het allerlaatste moment nog probeert te belazeren met de transitievergoeding lees je hier.

Behandelingen in deze periode:
15-09-2021  CO2 laser chirurgie 6
26-09-2022 2e volledige knieprothese

Eén ding geldt voor iedereen: We Leven, Lachen en Lijden!
Marga den Engelsman

Wat heb ik hier lang op moeten wachten!!!

dec1

Het is het jaar 2023. Ik werk niet meer. Dit is 17 jaar na mijn 1e ziekteperiode en 7 jaar na mijn gedeeltelijke WIA toekenning in 2016. Bang als ik was voor represailles van mijn werkgever durf ik nu pas dit deel op mijn website online te zetten. Mijn verhaal staat niet op zichzelf en soortgelijke situaties doen zich vandaag de dag nog steeds voor. Hierover praten durft bijna niemand vandaar deze publicatie.

Ik hoop van harte dat ik andere langdurige zieken wat troost kan bieden en ze bewust kan maken van het feit dat het eventuele negatieve gedrag van een werkgever niet persoonlijk bedoeld is. Het is puur een gevolg van het gevoerde beleid en van de hoge kosten die zij voor hun kiezen krijgen als een werknemer langdurig ziek is. Bij deze nodig ik je uit om mijn verhaal te lezen hoewel ik me goed kan voorstellen dat het erg veel is. Pak eruit wat interessant voor je is. De verwachtingen van de werkgever en die van de werknemer liggen bij ziekte niet meer op één lijn. Daardoor komen de belevingswereld en belangen niet meer met elkaar overeen. Dit heeft dan weer tot gevolg dat er wederzijds onbegrip ontstaat wat op haar beurt weer tot conflicten kan leiden.

Ik hoop dat O.R. leden, leidinggevenden, management leden en directeuren mijn verhaal wel helemaal (uit)lezen. Ik hoop dat ik ze het besef kan bijbrengen dat ze met langdurig zieke medewerkers uiterst voorzichtig om moeten gaan en wil ze een kijkje laten nemen in mijn hoofd.
Juist de werknemers uit de groep van de langdurige zieken hebben qua gezondheid al veel moeten inleveren en verwerken. De psychische druk en tegenwerking van een werkgever kunnen zij er niet bij hebben. Zij behoren zich gesteund te voelen en de werkgever hoort zich als een goed huisvader te gedragen. Nogmaals, het gaat hier om een hele kwetsbare groep mensen. Niet alleen hun ziekte maar ook het gedrag van werkgevers is van grote invloed op het herstel en zelfbeeld en kan voor de rest van hun leven veel schade aanrichten.

In 2012 lijkt alsof het tij gekeerd is en mijn werkgever zich positiever opstelt. Dit is mede te de danken aan mijn leidinggevende van dat moment. Het heeft even geduurd voordat het ijs gebroken was omdat we ons beiden bewust waren van de 6 voorgaande jaren en we ons ten opzichte van elkaar moesten bewijzen. Mijn vertrouwenspersoon heeft mij hierin geholpen door telkens aan te geven dat de leidinggevende van dat moment te goeder trouw is en geen dubbele agenda heeft. Nu was ik degene met een dubbele agenda en dat voelde ten opzichte van haar niet goed. Met regelmaat bekroop mij een schuldgevoel omdat ik op de achtergrond mijn ervaringen beschreef met als doel deze na mijn pensioen te publiceren. Toch heb ik besloten ermee door te gaan in de hoop werknemers bewust te maken van het feit dat ze voor zichzelf moeten opkomen.

In 2016 word ik gedeeltelijk afgekeurd, ik blijf 18 uur per week werken. Vaak met gemengde gevoelens ben ik deze periode doorgekomen. Met mijn betrokkenheid en gevoel voor mijn werkgever zoals ik had voordat ik ziek werd is het nooit meer goed gekomen. De beschadigingen zitten te diep. Ik heb heel bewust alles op alles gezet om te blijven werken omdat ik op deze manier mee wilde blijven tellen in de maatschappij. Bovendien moet ook de portemonnee gevuld blijven wat zeker geen onbelangrijk detail is.

Uiteindelijk heb ik na een dienstverband van 31 jaar bij deze werkgever mijn werkzame periode afgesloten en ben 100% afgekeurd. Ik laat een afgesloten hoofdstuk achter. Een periode die mij voor het leven getekend heeft. Niet alleen geestelijk en lichamelijk maar ook financieel ga je er behoorlijk op achteruit. Voor diegene die ook te maken heeft met WIA of IVA is het laatste hoofdstuk interessant. Hier ga ik verder in op de transitievergoeding waar je recht op hebt bij (gedeeltelijk) ontslag na 2 jaar ziekte.

Verder vind ik het belangrijk dat je tijdens het lezen steeds in je achterhoofd houd dit dit alles zich afspeelt in een tijdsbestek van 17 jaar.

Tegen mijn werkgever heb ik destijds letterlijk gezegd: Wat jullie ook allemaal hebben gedaan, aan mijn werk zal je niks merken. Ik zal dat altijd zo goed mogelijk doen”. Hoewel dit niet altijd makkelijk was ben blij dat ik me aan mijn woord heb gehouden.

Nu ga ik genieten van de dingen die ik nog kan en hoop nog veel gelukkige jaren te beleven met mijn gezin.

Voor degene die behoefte heeft aan meer informatie: Huis voor klokkenluiders