Tagarchief | ziekteverzuim protocol

De laatste keer?

okt1

Ik ben nog niet eens volledig hersteld als de pijn in mijn keel en oor weer begint toe te nemen. De nieuwe plekken worden groter voor mijn gevoel.

Mijn specialist wil er meer van weten. We maken een afspraak voor weer een onderzoek onder narcose. Tijdens dit onderzoek zal hij verschillende biopten nemen. Op die manier wil hij kijken of we het gebied met onrustige cellen kunnen afbakenen en daardoor beter kunnen behandelen. Hij zal het onderzoek zelf doen. We reserveren de o.k. langer zodat er ook genoeg tijd is voor laserresectie.

Noodgedwongen moet ik mij dus weer ziek melden op maandag 17 oktober. Dit is de dag van de operatie.

Dinsdag 1-11-2011
Vanmorgen staat er een afspraak met de bedrijfsarts op de agenda. De eerste na de behandeling van 17 oktober. Leuk om er even tussenuit te zijn met dat mooie weer.

Aansluitend ga ik meteen de griepprik halen. Eigenlijk kan het personeel de prik pas vanmiddag halen maar mijn leidinggevende heeft geregeld dat ik deze prik nu alvast kan halen. Echt super. Als ik het kantoor van de doktersassistenten binnenloop zie ik dat ik verwacht word, de spuit ligt al klaar. Ik krijg ook altijd een uitnodiging via de huisarts maar als het hier ook kan is dat net zo makkelijk. Bij de huisarts staat altijd zo’n lange rij.

Voordat we naar huis gaan wil ik nog even een paar collega’s gedag zeggen. Ik vind het ook raar om ze zomaar voorbij te lopen als ik toch op de gang ben. De bedrijfsarts en de doktersassistenten hebben hun kantoor in dezelfde gang als waar ik zit. Eigenlijk heb ik al teveel gepraat maar even zwaaien kan altijd. Ik kan mijn tranen niet in bedwang houden. Als we weer thuis zijn heb ik het helemaal gehad. Ik had me erop verheugd om er even tussenuit te zijn en wat bij te kletsen maar dat valt vies tegen. Ik ben hartstikke moe en heel emotioneel.

Donderdag 17 november
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager komt vanmiddag op de thee. We zitten best gezellig en ik vertel haar hoe ik me voel en hoe het met me gaat en natuurlijk komt het gesprek ook op het werk.

Ik ben nu 5 weken thuis en net als de voorgaande keren word ik ook nu weer door mijn werkgever doodgezwegen. Van zowel mijn leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit als van haar en mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK heb ik nog niets gehoord. Voor de behandeling niet en na de behandeling ook niet, dit terwijl mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager hen telkens volledig op de hoogte houdt.

Eigenlijk zijn nummer 6 en 7 alleen mijn leidinggevenden als het hen uitkomt. Toen ik tijdens mijn vorige ziekteperiode weer aan het werk wilde heeft nummer 6, tevens directeur AOK bevestigd dat ik niet hersteld gemeld mocht worden. Toen heb ik hem op mijn verzoek wel gesproken. Tijdens dat gesprek schertste hij de werkzaamheden die hij voor mij in petto had maar daar is het ook bij gebleven. Van leidinggevende nummer 7, hoofd afdeling kwaliteit heb ik één keer een email ontvangen waarin stond dat ze mijn vakantie in 2011 goedkeurde. Ook bij haar is het daarbij gebleven.

Ad interim leidinggevende nummer 5, tevens casemanager is naar mij toe heel duidelijk. Ik ben je casemanager in verband met je ziekte maar ik heb geen bevoegdheden als je leidinggevende, daar moet je voor bij nummer 6 en 7 zijn. Ze vertelt dat leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit en mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK wel met regelmaat vragen hoe het met mij gaat. Ik geloof haar niet maar begrijp wel dat ze tegen mij natuurlijk een positieve houding moet laten zien.

Mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager wil nummer 6 en 7 wel op hun gedrag aanspreken. Ik vraag haar dit niet te doen. Stel je voor dat ze me bellen. Ik ben bang dat ik me dan niet in kan houden en dat ze de wind van voren krijgen. Ik vertel haar dat ik soms droom van mijn werk. Volgens haar is mijn naam bij de kantoor- indeling van de tekening gehaald. Dat zou betekenen dat ik niet naar Purmerend hoef als ik weer beter ben.

Tijdens de onderhandelingen in 2007 over mijn positie als salarisadministrateur was het werken in Alkmaar één van de voorwaarden waarvoor ik mijn functie op wilde geven. Tot nu toe heb ik stand gehouden en werk nog steeds in Alkmaar maar wat de toekomst brengt?

Ook vraag ik mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager of ik met de feestdagen naar Tsjechië mag om zoon Stefan te bezoeken. Ze heeft er geen bezwaar tegen en vraagt mij om de datum door te geven zodra ik die weet. Het is nog niet zeker of we gaan want Leo wil alleen die kant op als ik knap kan eten.

Dinsdag 22-11-2011
Vandaag heb ik een belafspraak met de bedrijfsarts. Ze belt keurig op de afgesproken tijd en vraagt hoe het gaat en waarom ik nog niet aan het werk ben. De operatie is nu 5 weken terug. Ik vertel haar dat ik er nog niet aan toe ben om te gaan werken. Ik heb nog steeds dagelijks pijn, gebruik nog veel medicijnen en voel me de ene dag beter dan de andere. Ik vertel dat ik van de morfinespray en morfinepleisters af ben en dat ik alleen nog 4x per dag de paracetamol 1000 mg gebruik, aangevuld met Tramadol.

Wat doe je zoal de hele dag? Nou, eh niet zoveel eigenlijk, de dagen zijn zomaar om. Gisteren heb ik bijna de hele dag op bed gelegen omdat ik me niet zo goed voelde. Oh, dat moet je zeker niet doen hoor, dat is niet goed. Het is echt beter voor als je weer gaat beginnen met werken. De vorige keer ging dat ook goed dus waarom zou je dat nu niet kunnen? Ik vertel dat ik niet halfbakken aan het werk ga. Als ik ga werken dan wil ik er ook zijn en mijn werk doen en niet dat ik bang hoef te zijn dat ik om niets in huilen uitbarst.

Ach, een paar uurtjes werken kan je best wel. Weer zeg ik dat ik daar echt nog niet aan toe ben. Wanneer ben je dat dan wel? Over 2 weken? Laten we dan afspreken dat je over 2 weken weer gaat beginnen. Ik zeg dat ik dat niet kan beloven omdat ik niet weet hoe ik me over 2 weken voel. Dan roep ik je over 2 weken op voor mijn spreekuur. Dat vind ik prima. Ze moet duidelijk nog punten scoren bij de baas. Het enige wat belangrijk voor haar was in dit gesprek is de vraag wanneer ik weer ga beginnen met werken. Hoe ik me daarbij voel is blijkbaar helemaal niet belangrijk.

Een tijd terug was ik bij de huisarts en vertelde dat ik nog steeds ziek thuis ben. Ik voelde me daar toch wel schuldig over. Zeker na het opdringerige gedrag van de bedrijfsarts. De huisarts vond het helemaal niet vreemd en vond zelfs dat ik al hartstikke ver ben in het genezingsproces. Je moet goed beseffen dat ik natuurlijk met een heel andere pet op zit dan een bedrijfsarts, zegt hij.

Donderdag 02-12-2011
De post! Er is weer een mailing verstuurd door de afdeling PSA. Deze brief verwijst naar de nieuwe wetgeving, verkorte ziekteverzuim procedure en de nieuwe vakantiedagenregeling per 1 januari 2012. Zonder me er in te verdiepen vallen mij direct 2 dingen op.

1. Het ziekengeld ORT wordt nog steeds niet standaard uitbetaald. Over het ziekengeld meerwerk, bereikbaarheidsdienst en andere structurele vergoedingen wordt zelfs niet eens gepraat. De leidinggevende en de afdeling PSA zullen beslissen of je hier wel of geen recht op hebt. Bullshit natuurlijk. In het Burgerlijk Wetboek artikel 629 lid 1+9 en in de CAO VVT hoofdstuk 8, artikel 8.1, 2 sub a+b staat uitgelegd hoe dit ziekengeld berekend moet worden.

2. Over de mensen met een min/max contract wordt in het verkorte ziekteverlofprotocol niet eens gesproken maar ook die mensen hebben hun rechten. Meer hierover in het CAO VVT artikel 4.2 min/max contracten, artikel 4.3 nul urencontracten, artikel 8.1.1 loondoorbetaling bij ziekte en arbeidsongeschiktheid bij min- max contract

3. Als je niet op vakantie gaat tijdens je ziekte worden de uren afgeschreven die je op zou nemen als je niet ziek zou zijn. Wat een onzin!!! Tijdens ziekte wordt in geval van vakantie het volledige aantal uren afgeschreven die nodig zijn voor je vakantie. Uiteraard mag dit alleen als je daadwerkelijk vakantie hebt genoten. Dit is nieuw ten opzichte van voorgaande jaren en is gewijzigd en vastgelegd in het CAO per 01-01-2012.

Vrijdag moet ik weer op controle in het AVL ziekenhuis. Ik heb alweer een tijd behoorlijk last van mijn tong en keel maar ik denk niet dat mijn arts zo snel alweer wil opereren. Ik verwacht dat hij zo lang mogelijk wil wachten. Volgens de bedrijfsarts is dit geen reden om langer thuis te blijven en kan ik makkelijk weer voor een paar uur per dag aan het werk. Volgende week moet ik er weer heen. Bij het vorige bezoek heb ik om toestemming gevraagd om naar Stefan te gaan. Het was goed maar als je dat kan dan kan je ook wel te werk zei ze.

Dinsdag 13-12-2011
Vandaag moet ik weer op consult bij de bedrijfsarts. Ik vertel haar eerlijk over mijn laatste bezoek aan het AVL. Dit keer is ze wel begripvol en heel geïnteresseerd. Al snel komt de aap uit de mouw. Terwijl ze tot nu toe nog heel stellig was en mijn mening deelde dat mijn doel 100% herstel is reageert ze nu heel anders. Volledig herstel zit er misschien niet meer in zegt ze. Als ik wel weer 100% hersteld gemeld wil worden dan is het misschien raadzaam om te kijken hoe de UWV arts hier tegenover staat. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat je telkens ziek bent en dat de werkgever de financiële last moet dragen.

Deze boodschap moet ik even op me in laten werken. Leo is met me mee en we gaan langs mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager. Als ik vertel wat de bedrijfsarts gezegd heeft over mijn terugkeer en volledig herstel is zij net zo verbaasd als ik. Ze was toch heel duidelijk over de mogelijkheid om 100% te herstellen. Vanwaar deze ommekeer?

Daar gaat ie weer

mrt1

Donderdag, 31-03-2011
Ik kan het zelf bijna niet geloven maar vandaag moet ik op mijn werk gaan vertellen wat er aan de hand is. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 komt bij binnenkomst meteen naar mij toe om te horen hoe de controle gisteren is gegaan. Ik had haar al verteld dat ik een afspraak voor een tussentijdse controle heb aangevraagd. Toch schrikt ze van mijn verhaal.

Ik begin maar meteen over de praktische kant van mijn naderende verzuim. De geplande audits die ik af zou nemen zal zij van mij overnemen, dat is fijn. De voorbereiding voor de presentatie van volgende week gaat gewoon door en ik ga ervan uit dat ik daar nog gewoon bij ben. Verder bespreken we wie er in aanmerking komt om mijn programma up to date te houden. Ik heb wel iemand in gedachten maar dat is waarschijnlijk niet haalbaar.

Nu maar afwachten hoe mijn werkgever gaat reageren. Ik verwacht toch wel zo’n 8 á 10 weken uit de roulatie te zijn. Na deze herstel periode zal ik net als de laatste keer gewoon weer aan mijn re-integratie werken met als doel 100% herstel. Hoe moet ik zonder hulp van een advocaat mijn werkgever straks weer gaan overtuigen dat ik 100% hersteld ben? Ik voorzie hier een groot probleem maar ik probeer me er niet druk om te maken door op de zaken vooruit te lopen.

Inmiddels schijn ik opgenomen te zijn in het team van kwaliteitsmedewerkers en heb ik zelfs een uitnodiging ontvangen voor een werkoverleg. Volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 val ik nu onder de leidinggevende van deze groep. Vanaf nu stap ik blijkbaar over naar mijn leidinggevende nummer 7, hoofd afdeling kwaliteit. Leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK staat daar weer boven. Snapt iedereen het nog? In ieder geval stuur ik vandaag een email naar nummer 5 en nummer 7 met daarin een verslag van mijn bezoek aan het AVL ziekenhuis. Ik kan in het e-mailprogramma zien dat mijn email gelezen is. Er staat zelfs bij hoe laat.

Dinsdag, 05-04-2011
Mijn vermeende leidinggevende nr 7, hoofd afd. kwaliteit heeft nog steeds niet gereageerd op mijn email terwijl ze deze wel gelezen heeft. Vreemd!!! Ik kan niet begrijpen dat je als leidinggevende niet direct reageert als een medewerker met zo’n heftige mededeling komt. Al was het maar één mailtje met 1 zin erin, zo van, “goh, wat rot voor je” of zoiets. Zo betrokken en kwalitatief is deze leidinggevende dus.

Donderdag, 07-04-2011
Mijn leidinggevende nummer 7 is vandaag in huis. Ik ben met de laatste voorbereidingen van mijn programma bezig als ze voor een kort praatje mijn kantoor binnen komt lopen. Dus toch nog een reactie ook al is het pas na een week. Ze is oprecht belangstellend denk ik en ik laat haar expres mijn website met foto’s van eerdere behandelingen zien. Shocking!

Vanmiddag is de presentatie over de registratie van alle til- en transfer hulpmiddelen op de locatie waar ik werk. We hebben met 3 collega’s hard naar deze presentatie toegewerkt. De procedure is herschreven en er zijn nieuwe werkbeschrijvingen gemaakt. Het programma wat ik heb ontworpen is klaar voor gebruik. De opkomst is groot en succesvol, bijna alle genodigden zijn aanwezig. Na afloop krijg ik veel positieve reacties.

Nu is het dan avond en ik barst van de pijn in mijn hoofd. Echt vreselijk. Alles bij elkaar is het allemaal wat te veel voor me. Ik wil proberen om nog een week te werken om de puntjes op de i te zetten. Hopelijk gaat het me lukken.

Vrijdag, 15-04-2011
Het lot heeft bepaald dat er een computerstoring is en dat het systeem al 2 dagen niet naar behoren werkt. Daarom heb ik op mijn werk nog weinig te zoeken. Het programma waar ik aan werk kan ik niet afronden en daarom mail ik de hele boel naar huis om het daar af te maken. Leo komt me halen en dan merk ik pas hoe moe ik ben.

De hele middag lig ik te slapen. Het is nu avond en ik voel me ook behoorlijk depri. Nu mag het en kan ik eraan toegeven want ik heb afgesproken om vanaf volgende week dinsdag de ziektewet in te gaan. Zo werkt het dus blijkbaar in mijn bovenkamer. Alles op zijn tijd.

Donderdag, 21-04-2011
Vandaag is de dag van de CO2 laserresectie 2. De operatie verloopt goed en ik kan weer beginnen met een lang en pijnlijk herstel. Door de zware medicijnen lig ik veel te slapen.

Dinsdag, 26-04-2011 en Woensdag 27-04-2011
De telefoon gaat en Leo neemt op. Iemand van het ziekteverzuim bureau belt en wil mij graag spreken om mijn verzuim te bespreken. Vreemd!!! Ik heb nog nooit gehoord dat iemand thuis telefonisch benaderd wordt om informatie. Ik weet niet beter dan dat ik alleen met de bedrijfsarts mijn bijzonderheden omtrent mijn ziekte hoef te bespreken en dat ik aan de afdeling HRM en mijn leidinggevende alleen mijn beperkingen hoef te bespreken.

Leo mailt met mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens mijn casemanager bij ziekte, om door te geven dat we inmiddels 2 x benaderd zijn door het ziekteverzuim bureau. De beller wil perse mij spreken maar Leo maakt me niet wakker. Leo krijgt bijna direct mail terug. Zij weet nergens van en is niet op de hoogte van de telefoontjes maar gaat dit meteen voor ons uitzoeken.

Het blijkt dat ik gebeld ben door een “triagist” van het ziekteverzuim bureau. Zij wist ook niet dat dit gebruikelijk is en heeft net als ik hier nog nooit van gehoord. De afdeling PSA geeft uitleg. “De triagist heeft tot taak om 1 week na de ziekmelding contact op te nemen met de zieke medewerker en navraag te doen naar oorzaak van de ziekte en dergelijke. Dit is standaard en maakt onderdeel uit van het verzuimprotocol dan wel het contract met het ziekteverzuim bureau”.

Maandag, 02-05-2011
Vandaag worden we gewoon weer voor de 3e keer gebeld door de triagist en weer lig ik op bed en weer geeft Leo hetzelfde antwoord. Ook nu geven we het weer direct door aan mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens mijn casemanager. Direct krijgen we antwoord en ze zal nogmaals vragen aan de afdeling PSA of ze willen doorgeven aan het ziekteverzuim bureau dat ze me niet meer hoeven te bellen.

Er volgt een mailwisseling tussen mijn ad interim leidinggevende nummer 5, tevens case manager, de afdeling PSA en de triagist. Het kwartje is gevallen en ik zal niet meer gebeld worden.

Donderdag, 19-05-2011
Ik ga koffie drinken bij mijn “ad interim leidinggevende ”op mijn werk. Zij staat voor 100% achter mij en bemiddelt telkens voor mij als mijn werkgever weer eens moeilijk doet.

Gisteren heeft de specialist gebeld en de biopten zijn genomen naast het behandelde gedeelte. Niet gunstig dus want daar zit nog erg onrustig slijmvlies met daarin kwaadaardige cellen. Geluk is dat het in een vroeg stadium is en op dit moment niet meteen behandeld hoeft te worden. Zodra het gaat veranderen zal ik wel weer geopereerd moeten worden. Hoewel ik dit had kunnen verwachten voel ik me toch erg gedeprimeerd. Volgende week moet ik weer op controle en dan praten we er verder over.

Ik twijfel of ik de mededeling van de specialist in mijn verhaal op mijn site zal zetten. Als ik het niet doe streef ik het doel van mijn website voorbij. Als ik het wel doe dan loop ik het risico dat mijn werkgever mijn herstel straks weer gaat tegenwerken. Dat risico moet ik maar nemen. Mijn website is te belangrijk voor lotgenoten om dit te verzwijgen.

Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 zegt dat we gewoon weer voor 100% herstel gaan omdat ik na het herstel van de operatie ook 100% kan werken. Vanuit het bedrijf is volgens haar geen enkele twijfel over mijn functioneren en iedereen is erg tevreden over mijn inzet. Ik ben inmiddels zelfs officieel toegevoegd als lid van de MIC commissie. Mijn ad interim geeft mij een kopie van een officieel getekend stuk waar dit in staat.

Grappig, ik weet van niets. We kijken elkaar aan moeten er allebei om lachen. Er is in één van de voorgaande gesprekken wel gesproken dat ik misschien wat doen kan met de MIC’s en de MIM’s. Melding Incidenten Cliënten en Melding Incidenten Medewerkers. Ik heb toen wel gezegd dat het me erg leuk lijkt om dat erbij te pakken.

Maar net als ik heeft zij ook haar bedenkingen of het bedrijf straks met mijn herstel akkoord gaat. Ze moeten wel maar toch zullen ze proberen om mij gedeeltelijk ziek te houden denk ik. Het zal ons verbazen als het anders gaat lopen. Zelf verwacht ik dat ze een externe keuring door een verzekeringsarts van het UWV gaan aanvragen om mij gedeeltelijk in de WIA te laten belanden. het ziekteverzuim bureau heeft een nieuwe naam. We hebben het nog even over de triagist die mij gebeld heeft. Zij vindt het raar dat ik gebeld ben omdat ze zo in het dossier kunnen zien wat er aan de hand is en waarom ik niet aan de telefoon kan komen. Wel goed dat ze dit terug gekoppeld heeft naar de werkgever.

Ik denk niet dat de triagist in mijn dossier kan kijken omdat het volgens mij bij wet verboden is om mijn medische gegevens aan derden te geven. Ik vraag me zelfs af of de nieuwe bedrijfsarts ook mijn dossier van de vorige bedrijfsarts heeft gekregen of dat hij dit zelf opnieuw moet aanleggen. Ik denk het laatste. Dit is de 4e bedrijfsarts bij mijn nieuwe werkgever die gaat proberen om het hier uit te houden. Dit keer is het een vrouwelijke kandidaat maar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 weet nog niet haar naam en, of ze al in functie is. Ze gaat dit voor mij uitzoeken en zal mij mailen of ik nog contact met deze bedrijfsarts moet opnemen. Ik ga over 2 weken op vakantie en hoewel ik toestemming heb om te gaan moet ik officieel ook toestemming aan de bedrijfsarts vragen.

Ik heb ondanks de pijnstilling al de hele avond hoofdpijn. Leo denkt dat het door mijn werkbezoek komt. Ik denk het ook maar toch kan ik het me moeilijk voorstellen. Het was een ontspannend bezoekje waar ik van te voren ook niet tegenop zag of zo. Aan de andere kant draaien de raderen weer overuren.

Donderdag, 23-06-2011
Ik loop nog steeds in de ziektewet. Met schriftelijke toestemming van mijn ad interim leidinggevende nr. 5 tevens beleidsmedewerker / case manager plus de toelichting van de afdeling PSA maakt, dat ik met een gerust hart weg ga. Ik ben nog niet bij de nieuwe bedrijfsarts geweest. Het is nummer 5 in de rij. Ik weet nog niet haar naam. Misschien ten overvloede maar ik stuur ook een berichtje naar de triagist van 365 dat ik t/m 25 juni niet oproepbaar ben in verband met mijn vakantie. Ik krijg keurig een bevestiging terug.

Als ik tijdens mijn vakantie mijn zoon spreek zegt hij dat er een brief van 365 is. Ik vraag hem deze te openen en hij zegt: Goh mam, je had afgelopen dinsdag op controle bij de bedrijfsarts moeten komen. Ik geloof mijn oren niet. Kunnen ze daar niet lezen soms? Het heeft meteen zijn weerslag op mijn humeur. Wat gaan ze nu weer doen? Uiteindelijk geef ik ze maar het voordeel van de twijfel en ga er vanuit dat dit (ja, alweer ja) een foutje is.

 

Donderdagavond komen we thuis maar als vrijdag de post komt ben ik niet blij. Er is weer post van 365; de periodieke evaluatie naar aanleiding van het spreekuur van afgelopen dinsdag. “Niet verschenen zonder afzegging” staat er. Een kopie is naar de werkgever gestuurd. Ik ben woest want ik zie mijn werkgever ertoe in staat om per direct mijn loon te stoppen. Leo gaat voor mij bellen met 365 en maakt een nieuwe afspraak voor aanstaande dinsdag 28 juni. De assistente zegt dat mijn werkgever mijn vakantie aan hen had moeten doorgeven en dat is niet gebeurd. Foutje zeker! We laten het maar zo en gaan verder geen discussie aan.

Dinsdag, 28-06-2011
Vandaag is dus de eerste kennismaking met de nieuwe vrouwelijke bedrijfsarts. Leo gaat weer met mij mee. Ik vraag of ze er bezwaar tegen heeft als Leo mee naar binnen gaat en dat vindt ze prima. Ik word weer geacht mijn verhaal te doen dus vooruit dan maar weer.

Het is een vriendelijk ogende jonge ambitieuze vrouw die nog denkt dat ze de wijsheid in pacht heeft. De operatie is 11 weken terug dus wordt het wel eens tijd om weer aan het werk te gaan zegt ze mij. Zou ik niet duidelijk genoeg verteld hebben wat er in het verleden gedaan is, wat ik heb en hoelang ik hier al mee bezig ben? Is het wel duidelijk dat de recente biopten niet goed zijn en dat ik nog steeds pijn heb? Begrijpt ze überhaupt wel hoe ik me voel?

Ik confronteer haar met haar uitspraken en vraag of ze eigenlijk wel enig idee heeft waarom ik thuis ben en dat ze de situatie behoorlijk onderschat. Ze zegt dat ze de situatie niet onderschat maar dat ik niet zomaar thuis kan blijven. Als je het psychisch moeilijk hebt dan is het verstandig om psychologische hulp te zoeken. Nou dat lijkt me wat overdreven en niet nodig op dit moment. Ieder normaal denkend mens zou tijd nodig hebben om dit alles te verwerken. Vervolgens krijg ik de vraag waarom ik dat vind en dat ik dan vast wel hulp in het AVL kan krijgen. Dat de biopten niet goed zijn doen blijkbaar niet ter zake. Er zullen steeds onderzoeken zijn waarna je op de uitslag moet wachten. Dat is geen reden om maar niet te werken. Ze is duidelijk niet van plan om toe te geven dus ik geef het op. Ik heb echt geen zin in een ja/nee spelletje.

Oké, zeg maar hoeveel uur ik aan de gang moet. Dan zal ik me hersteld melden. Ik ga hier verder geen discussie met u over voeren. Tja, dat was nu ook weer niet de bedoeling en dus bindt ze in. Laten we dan afspreken dat we de week na je controle bezoek een afspraak plannen en dat je erover na gaat denken of en hoeveel je weer kunt gaan werken. Dat komt wat vriendelijker over en vind ik een beter idee. Ik stem erin toe.

Verder hebben we het nog over het ziekteverzuimbeleid van mijn werkgever. Ik vraag haar alert te zijn en medewerkers te geloven als ze met een vaag verhaal aankomen. Dit omdat de theorie en praktijk niet met elkaar overeen stemmen. Ze kan en wil niet geloven dat de werkgever mij voor de 3e achtereenvolgende keer niet hersteld wilde melden. Dat dit een financieel plaatje is gaat er bij haar helemaal niet in. Ik beloof haar bij het volgende bezoek de briefwisseling hierover mee te nemen.

Vrijdag, 05-08-2011
De uitslag van de PET-CT scan is goed. Er is niets op te zien en dat is super goed. Het enige plekje waar hij wel wat kan zien zit op de plek waar al eerder geopereerd is en dat is niet verontrustend heb ik begrepen. Geen kanker in mijn lijf maar wel veel onrustige cellen op verschillende plaatsen. Er zit wel een operatie aan te komen zegt hij. Ik zie meteen mijn geest alweer dwalen. Dat wordt natuurlijk weer een gevecht op mijn werk om mij staande te houden.

Vrijdag, 19-08-2011
Ik ben alweer een maand aan het werk. Door mijn werkgever word ik nog steeds doodgezwegen. Zowel van mijn leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit als van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK heb ik nog niets gehoord terwijl mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager hen telkens volledig op de hoogte houdt. Nummer 5 is naar mij toe heel duidelijk. Ik ben je casemanager in verband met je ziekte maar ik heb geen bevoegdheden als je leidinggevende, daar moet je voor bij nummer 6 en 7 zijn. Omdat zij de enige is waarmee ik contact heb en die ook voor mij opkomt houd ik me toch zoveel mogelijk vast aan haar.

Mijn gedane werk als kwaliteitsmedewerker in de laatste jaren begin ik steeds meer als bezigheidstherapie en van geen enkel belang te zien. Alle kwaliteitshandboeken die door mij aangepast zijn waren van nut voor de laatste audit maar daarna is er nooit meer iets mee gedaan. Dat gaat ook niet meer gebeuren vrees ik. Ik vul mijn tijd op dit moment met het verfraaien en up to date houden van mijn Excel bestand. Ik vind het heerlijk om daarin te puzzelen en ik ontdek steeds meer mogelijkheden. Verder ben ik begonnen om de MIC’s (melding incidenten cliënten) mij eigen te maken.

Woensdag, 24-08-2011
De pijn in mijn keel en oor blijft toenemen alsook de plekken op mijn tong. Tijdens de controle vandaag wordt besloten tot een onderzoek onder narcose (oon). Tijdens dit onderzoek zullen verschillende biopten genomen worden. Gelijktijdig zal er ook weer laserresectie worden gedaan.

Dinsdag, 20-09-2011
Ik heb vorige week een uitnodiging ontvangen om samen met alle medewerkers van de afdeling AOK (ARBO Opleidingen Kwaliteit) te lunchen op de locatie in Middenbeemster. Dit in het kader van gezelligheid. Het is de bedoeling dat iedereen een hapje maakt en dat meeneemt om zo een volledige lunch op tafel te zetten.

Eigenlijk heb ik hier geen zin in. Op collega’s ben ik zo afgeknapt dat ik uit zelfbescherming besloten heb om de relatie met mijn nieuwe collega’s puur zakelijk te houden en niet meer mee te doen aan activiteiten in de privé sfeer. Je denkt dat je een team vormt maar als het erop aan komt trekt iedereen zijn eigen plan en zal niemand het voor een ander opnemen. Daar heb ik van geleerd, maar ja, soms kom je er niet onderuit hè? Ik zie het maar als een vrijwillig verplichte werklunch en kom tot de conclusie dat het belangrijk is om af en toe te doen alsof ik gek ben en gewoon meedoe. Mijn collega’s kunnen niets doen aan het beleid van mijn werkgever en bovendien kunnen we niet om elkaar heen. Ook verdienen zij en ik een kans om elkaar beter te leren kennen.

Ik hoop wel dat ik mezelf kan beheersen als ik mijn leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit en haar en mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK tegen kom. Als ze vragen hoe het met me gaat krijgen ze de wind van voren. Ik moet me aan de regels houden maar zij ook. Ik vind het zo schofterig (sorry) dat ze niet eens de verantwoordelijkheid nemen om zich te gedragen als een leidinggevende waarbij ook het contact met een zieke medewerker hoort.

Gelukkig, mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK is niet aanwezig bij de lunch. Mijn leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit is er wel. Hoewel we per toeval naast elkaar komen te zitten is zij niet spraakzaam tegen mij en vraagt ze al helemaal niet hoe het met mij gaat terwijl ze weet dat ik weer op een operatie wacht. Wat moet ik daar toch mee? Is het desinteresse, onverschilligheid, onkunde of is er een advies om mij zoveel mogelijk dood te zwijgen? Ik weet het werkelijk niet maar de toon is gezet. Ik ben er klaar mee. Morgen verwacht ik een telefoontje wanneer ik opgenomen word voor weer een nieuwe operatie. Laat ik me daar maar op toeleggen.

Donderdag, 22-09-2011
Ik voelde het gisteravond al opkomen en jawel hoor. Ik word wakker met een enorme dikke bovenlip en opgezet gezicht. Ik probeer toch wat te drinken en eten maar het lukt niet helemaal zonder knoeien. Zelfs het praten is lastig en het voelt bijzonder vervelend. Ik moet huilen en baal van alles. Wanneer wordt mijn leven eindelijk weer eens normaal? En ja, daar geloof ik nog steeds in!!!

Leo belt naar mijn werk om me ziek te melden en ik tik een email voor mijn ad interim leidinggevende nummer 5. Oei, die is met vakantie. Dan stuur ik maar een email naar de directiesecretaresse, dan heb ik in ieder geval mijn best gedaan. Hoewel, buiten de arbo coördinator is er niemand die mij zal missen. Volgens mij heeft mijn nieuwe leidinggevende nummer 7 geen flauw idee wat ik uitspook iedere dag en dat wil ik graag zo houden.

Woensdag, 28-09-2011
Ik ben vandaag weer gaan werken. Ik meld me hersteld voor 16 uur per week. Het gaat goed hoor, 4 uur per ochtend en ik maak me niet zo druk meer, die tijd is voorbij.

Ik kreeg vandaag via de mail de kantoorindeling van het nieuwe kantoor in Purmerend. Ze hebben mij ook ingepland zie ik en daar ben ik helemaal niet blij mee. Het laatste woord is daar nog niet over gesproken. Ik vind 3 uur reistijd met het openbaar vervoer geen optie. Om nog maar te zwijgen van de kosten. Wat een arrogantie niet. Er is met mij nog geen woord gesproken over het hoe en wanneer maar krijg wel de indeling voorgeschoteld.

Als ik zin en tijd heb ga ik me er wel eens in verdiepen want voorlopig is de verhuizing voor mij niet aan de orde. Zolang ik (gedeeltelijk) ziek ben kunnen ze me niet overplaatsen. Eerst de behandeling van 17 oktober maar eens afwachten, de uitslag van de nieuwe biopten krijgen en herstellen. Daarna zien we wel verder.

Doorzetten tot herstel

sep1

Dinsdag, 14-09-2010
Ik heb alweer een paar ochtenden gewerkt en dat gaat erg goed. Ik ben van plan om dit zo snel mogelijk uit te breiden totdat ik 100% hersteld ben. Voor minder doe ik het niet!

De papieren versie van ons kwaliteitssysteem moet gedigitaliseerd worden. Dit is een hele klus en een grote uitdaging voor de medewerkers van de afdeling kwaliteit. Het is heerlijk om al mijn nieuwe collega’s weer te zien en te spreken. Het onder de mensen zijn doet mij nu al goed. Gewoon weer meedraaien met de dingen van alledag. Dit is voor mij een ideaalbeeld wat ik niet kan loslaten.

Hoewel ik mij vanaf 8 september voor 6 uur per week hersteld gemeld heb bij de receptie en zij op hun beurt deze herstelmelding hebben door gefaxt naar de fusiepartner sta ik volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 nog steeds voor 100% ziek in het systeem. Dit kan natuurlijk niet. Ik moet me aan het CAO houden dus dat verwacht ik ook van mijn werkgever. Er volgt een mailwisseling tussen mijn ad interim leidinggevende nummer 5 en de bedrijfsarts.

Maandag, 20-09-2010
De bedrijfsarts heeft geen bezwaar tegen mijn gedeeltelijke herstelmelding en bevestigt dat ik met terugwerkende kracht vanaf 8 september voor 6 uur per week hersteld gemeld kan worden en dat mijn re-integratie activiteiten tegen 100% loonwaarde betaald moeten worden. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 heeft het nu op papier staan en geeft mijn gedeeltelijke hersteld melding nogmaals door aan de afdeling PSA in Purmerend met het verzoek dit in het systeem te verwerken.

De afdeling PSA kan er nu niet meer onderuit en moet in afwijking van hun eigen beleid mijn gedeeltelijke herstelmelding / re-integratie invoeren op de enige juiste manier die er is. Dat zullen ze niet leuk vinden maar dat is niet mijn probleem. De wetgeving en het CAO is er tenslotte niet voor niets en gaat boven het zelfgeschreven beleid.

Dinsdag, 21-09-2010
Het is inmiddels 3 weken verder. Bij de laatste controle was mijn arts heel tevreden. Ik voel me ook goed en daarom pak ik er een paar uurtjes bij. Ik heb het besproken met mijn ad interim leidinggevende nummer 5 en zolang ik mezelf maar in acht neem gaat zij hiermee akkoord. Vanaf vandaag werk ik 3x 3 uur per week. Uiteraard meld ik me ook voor deze uren weer netjes hersteld.

Woensdag, 06-10-2010
Zo, de eerste 4 weken zitten erop en ik ben niet ontevreden. Het werken en vooral het actief bezig zijn doet mij goed. Het is leuk om alle collega’s weer te spreken. Ik zit alweer goed in mijn werk en de werkzaamheden vlotten lekker. Ik heb me afgevraagd of ik er deze week weer een paar uurtjes bij zal nemen maar het lijkt me verstandiger om het nog maar even zo te laten.

Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 overhandigt mij eindelijk het beschreven verzuim-, re-integratie- en gezondheidsmanagement van mijn werkgever. In dit 28 pagina’s tellende document moet alles staan wat we willen weten over het beleid. Het document is opgesteld in september 2009, is besproken in het MT, heeft instemming van de OR en is vastgesteld door de Raad van Bestuur. Nu moet het alleen nog even langs Marga. Gelukkig ben ik morgen vrij en kan ik het op mijn gemakje doorlezen.

Zoals afgesproken in de eerstejaars evaluatie bespreken we vandaag hoe het werken de afgelopen week is gegaan. Dan vertelt ze dat ze gisteren behoorlijk uit haar humeur is geraakt omdat ze is gebeld door iemand van de afdeling PSA uit Purmerend. Lees maar……..

Nadat ik gedurende 2 weken 6 uur per week heb gewerkt meld ik mij in overleg met de bedrijfsarts en mijn ad interim leidinggevende nr. 5 op 21 september hersteld voor 9 uur per week. Gisteren belde een medewerker van de afdeling PSA in opdracht naar mijn ad interim leidinggevende met de mededeling dat deze herstelmelding niet is verwerkt. Waarom niet? We vinden het niet juist om de te werken uren nu al uit te breiden, dat gaat veel te snel.
Haar mond valt open en ze herroept zich op de CAO voor wat betreft de re-integratieactiviteiten. Bovendien ben ik de casemanager van Marga. Samen met de bedrijfsarts bepalen wij hoe en wanneer er gewerkt wordt en niet iemand van de afdeling PSA (personeel administratie).

De medewerker PSA zegt dat mijn re-integratie is besproken met iemand die boven haar staat namelijk met mijn leidinggevende nr.6, tevens directeur AOK en ook met het hoofd van de afdeling PSA. Die vindt ook dat mijn re-integratie te snel gaat. De PSA zegt dit besluit te kunnen nemen omdat in het verslag van de bedrijfsarts niet precies staat wanneer en hoeveel uur ik meer zal kunnen gaan werken. Bovendien is de werkgever niet verplicht om het advies van de bedrijfsarts op te volgen. Hieronder een citaat uit de eerstejaars evaluatie van de bedrijfsarts.

Ik krijg van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 het advies om als ik volgende week naar de bedrijfsarts ga, te vragen om in de periodieke evaluatie mijn herstelmelding per 21 september te bevestigen en te vermelden dat de doelstelling 100% herstel is. Om dit soort gepeupel in de toekomst te voorkomen moet de arts voortaan ook concreet beschrijven met hoeveel uur en per welke periode mijn uren maximaal mogen worden uitgebreid.

En nu komt het. Er staat nergens officieel beschreven wie mijn leidinggevende is en daarom heeft de afdeling PSA overlegd met leidinggevende nr 6, tevens directeur AOK in plaats van met mijn ad interim leidinggevende nr 5 tevens casemanager inzake mijn ziekteverzuim. Volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 ben ik wel medewerker kwaliteit en val ik wel degelijk onder haar.

In het sectieoverzicht PSA per manager staat op de afdeling Kwaliteit en Projecten Alkmaar mijn a.i. leidinggevende nr 5 genoemd. Als functieomschrijving staat er salaris administrateur WH vervallen. Onder kostensoort staat medewerker administratie. De loonverdeling is in twee delen opgesplitst. Snappen jullie het nog???

Waar halen ze in Purmerend in godsnaam de arrogantie vandaan om mij zo te behandelen. Ik wil graag weer werken en ben daar in de overeengekomen re-integratie uren uitstekend toe in staat gebleken. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is het hier helemaal mee eens en voegt daaraan toe dat hun gedrag ook niet erg motiverend naar mij toe is. De afdeling PSA kan en mag niet oordelen over jouw gezondheid met als motivatie: “Jij wordt toch weer ziek” en bovendien is het helemaal niet zeker dat je opnieuw ziek zal worden. Er zijn zoveel chronisch zieken, dat is geen excuus voor hun motivatie.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 vraagt zich af wat voor belang de werkgever kan hebben als ik langer ziek ben en waarom ze dit bij mij doen. Ik leg uit dat dit ook bij anderen gedaan wordt maar dat die niet weten wat de juiste werkwijze is en daarom overbluft worden. Omdat ik tegengas geef heb ik mezelf natuurlijk niet populair gemaakt op de afdeling PSA. Ook denk ik dat het net als de vorige keer het plan is om minimaal een financieel vangnet te creëren. Daarvoor moet ik wel “gedeeltelijk” ziek staan op het moment dat ze mij een medische keuring kunnen laten ondergaan. Als ik dan gedeeltelijk afgekeurd zal worden neemt het UWV bij een eventuele volgende ziekmelding de salarisbetaling over.

Een keuring voor de WIA kan aangevraagd worden tussen de 87e en 91e week na de 1e ziekmelding dus rond februari/maart 2011. Ik moet tegen die tijd dan nog wel “gedeeltelijk” ziek zijn. Mij voor 100% in de ziektewet te laten blijven zodat ik ontslagen kan worden zou voor mijn werkgever natuurlijk het mooiste zijn. Maar ja, hoe realiseer je dat? Pesten op het werk misschien? Zoals altijd draait alles om geld.

Zou het gepest nu weer gewoon van vooraf aan beginnen? Aan mij nu de taak om hierboven te staan en me niet te laten beïnvloeden door al deze negativiteit. Het zal me echt niet gebeuren dat ik door spanning op het werk mijzelf ziek zal moeten melden, daarvoor heb ik teveel meegemaakt.

We gaan over tot de orde van de dag en met mijn ad interim leidinggevende nummer 5 bespreek ik wat ik gedaan heb afgelopen week. Ze is blij verrast over mijn bezigheden en voornemens. Door mijn financiële achtergrond en kennis ben ik gewend om vergelijkingen te maken en controles te doen. Ik heb het één en ander aan lijsten opgezet zodat we in één oogopslag kunnen zien wie wat gedaan heeft en wat er nog moet gebeuren op weg naar de elektronische procedures. Er is werk in overvloed.

Maandag, 11-10-2010
Zo, het weekend is achter de rug en ik heb mijn tijd besteed aan het doorlezen van het verzuim, Re-integratie en gezondheidsmanagement. Het beleid telt 28 pagina’s en ik moet zeggen dat ik danig onder de indruk ben. Een knap stukje werk van het hoofd arbeidszaken; chapeau! Op een kleinigheid na kan ik op papier geen onjuistheden vinden, maar…………… de tegenstrijdigheden tussen de theorie en de praktijk zijn heel groot, dat ondervind ik aan den lijve.

Ook de verkorte versie van dit stuk “het ziekteverzuimprotocol in het kort” verschilt in theorie van de praktijk. Nog steeds maak ik me druk om het stuk over ORT bij ziekte, dat alleen ziekengeld ORT uitbetaald wordt als een medewerker hierom vraagt en er een reële achteruitgang van inkomen is. De consulente van de afdeling HRM adviseert de leidinggevende of er wel of geen ORT uitbetaald gaat worden. Mensen, laat je niets wijs maken. Iedereen die in de 3 maanden voorafgaand aan ziekte, ORT of meerwerk heeft ontvangen heeft bij ziekte recht op ziekengeld ORT of ziekengeld meerwerk. Zelfs al is het maar een paar euro; dan nog mag dit niet tot enige discussie leiden.

Dinsdag, 12-10-2010
Vanaf vandaag doe ik er weer 3 uur bij. Ik heb afgelopen weekend goed nagedacht wat ik nu aan moet met het feit dat de medewerker PSA mij niet hersteld mag/wil melden omdat het herstel te snel gaat. Ik doe maar net of ik gek ben en meld me netjes voor 12 uur per week hersteld bij de receptie. Vanmiddag moet ik toch naar de bedrijfsarts en dan bespreek ik met hem wel hoe we dit op gaan lossen.

Ik ben lekker aan het werk als mijn ad interim leidinggevende nummer 5 langs komt. Ik heb een voorstel onder voorbehoud gemaakt over het opbouwen van mijn te werken uren. Mijn doel is om per 1 januari 2011 100% hersteld te zijn. Ze leest het aandachtig door en is het eens met mijn voorstel, ondertekent het en geeft het advies om dit ook met de bedrijfsarts te bespreken en hem een kopie van mijn voorstel te geven.

Toevallig is de dame die opdracht gegeven heeft mijn herstelmelding niet te accepteren in huis. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 gaat met haar om de tafel zitten om opheldering te vragen. Daarna komt ze bij mij verslag uitbrengen, het is haar duidelijk. Tijdens mijn re-integratie zijn er 3 partijen. De bedrijfsarts, de case manager ofwel ad interim leidinggevende nr.5 en ikzelf. Samen moeten wij er uit zien te komen. Volgens mijn ad interim leidinggevende nr. 5 is iedereen van goede wil waar het Marga betreft en heeft het beste met haar voor. Ook is er een simpele verklaring waarom mijn herstelmelding niet geaccepteerd is……… “Marga heeft veel meegemaakt en we moeten daarom uiterst zorgvuldig met haar omgaan. De bedrijfsarts heeft niet uitdrukkelijk aangegeven dat Marga tegen loonwaarde gaat werken en dat is de reden waarom het niet is verwerkt.”

Wat een onzin verhaal! Ik heb tijdens mijn hele loopbaan nog nooit in een verslag de opmerking gezien dat de gewerkte uren uitbetaald moeten worden. Ze draaien de boel om. Mijn ad interim leidinggevende is (naar mij toe) overtuigd van de goede wil van de afdeling PSA maar geeft ook toe dat alles om geld draait. Verder vertelt ze dat een medewerker best arbeidstherapeutisch mag werken als beide partijen het ermee eens zijn. Zo kan men rustig uitproberen of het werken weer gaat. Als de werknemer het hier niet mee eens is dan mag er wel tegen loonwaarde gewerkt worden.

Ben ik nou zo dom of hoe zit het? Natuurlijk mag je afspreken wat je wilt zolang beide partijen het er maar mee eens zijn. De doorsnee medewerker gelooft echter in de eerlijkheid van de werkgever en zal het dus met het voorstel eens zijn. Zo lust ik er nog wel een paar.
Ik heb 3 vragen:
1. Met welke partijen moet ik rekening houden tijdens mijn re-integratie?
2. Waar vind ik de afspraken waarin mijn rechten en plichten staan?
3. Waarom staat er in het ziekteverzuimbeleid niets beschreven over zogenaamd arbeid therapeutisch werken en kan ik niets terugvinden over de methoden die mijn werkgever toepast?

De antwoorden zijn simpel:
1. Bedrijfsarts, direct leidinggevende en ikzelf.
2. Eerst komt het Burgerlijk Wetboek, daarna het CAO en als laatste het ziekteverzuimbeleid van de werkgever. Verder niets!
3. Inderdaad, omdat het niet juist is!!! Van de wet en het CAO mag NOOIT ten nadele van de werknemer worden afgeweken.

Ik heb met Leo afgesproken dat hij met mij meegaat naar de bedrijfsarts. Twee horen meer dan één. De bedrijfsarts heeft geen bezwaar dus gaat Leo lekker mee naar binnen. Het is een lang consult. Hij is het net als mijn leidinggevende eens met het voorgestelde opbouwschema. Ik vraag meteen of hij dat dan wil vermelden in de periodieke evaluatie. Er moet in komen te staan dat het doel van mijn re-integratie 100% herstel is, de datums van gedeeltelijk herstel tot nu toe, de maximaal op te hogen uren per periode en het feit dat de uren tegen loonwaarde betaald moeten worden. Dit alles op verzoek van mijn ad interim leidinggevende nr. 5.

De bedrijfsarts voelt er niet veel voor om als doorgeefluik te fungeren en zal dit ook niet in die bewoording op papier zetten. Je leidinggevende moet maar bepalen of jouw werkzaamheden wel of niet voor 100% betaald moeten worden. Hij heeft duidelijk geen zin om zijn handen ergens aan te branden. Ik zeg nog, “sorry hoor, maar ik heb dit alles niet verzonnen. Dan neemt mijn leidinggevende zelf maar contact met u op”.

Ik wil toch dat er in het re-integratieverslag een notitie komt waarin staat dat er wat problemen zijn met de uren waarvoor ik mij hersteld meld. Volgens mij is de werkgever namelijk verplicht mijn herstelmelding te accepteren anders pleegt hij wanprestatie, hier is jurisprudentie over. Er volgt een discussie waarom ik dit perse vermeld wil hebben. Ik vertel van de vervelende ervaringen uit de vorige re-integratie periode en zeg dat ik dat niet nog een keer wil meemaken.

Hij stelt een gesprek met het hoofd van de afdeling PSA voor maar ik wil liever niets meer met die lui te maken hebben. Of het gaat via u, of via een advocaat. Meerdere malen komt ter sprake dat ik geen enkel vertrouwen meer heb in mijn werkgever. Als ze het beste met mij voor hebben moeten ze dat nu maar eens bewijzen. De bedrijfsarts weet mij te overtuigen dat een advocaat op dit moment niet verstandig is en ik stem in met een gesprek als de huidige problemen niet opgelost worden.

Ook wil ik dat er in de periodieke evaluatie komt te staan dat mijn doel 100% herstel is. De bedrijfsarts vertelt dat mijn werkgever langdurig zieken altijd nog een tijd voor 5% ziek wil laten staan om te beoordelen of de langdurig zieke het wel volhoudt om te werken. Flauwekul, daar trap ik niet in. Hersteld is hersteld. Ik begrijp waarom de werkgever dit wil. Het is namelijk zo dat als je langer dan 4 weken volledig hebt gewerkt en dan weer opnieuw ziek zal worden er een nieuwe ziekteperiode in gaat met een nieuwe 1e ziektedag. Het hele circus begint dan weer opnieuw. Het 1e jaar 100% salaris, het 2e jaar 70% salaris enzovoort. Door een werknemer die hersteld is niet volledig hersteld te melden creëer je als werkgever een vangnet waardoor de werknemer bij een volgende ziekmelding eerder ontslagen kan worden en dat mag niet.

De bedrijfsarts wil hierin best bemiddelen maar voegt er gelijk aan toe dat hij voor 50% aan de kant van de werkgever staat en voor 50% aan mijn kant. Eindelijk is er iemand eerlijk. Ja, ik weet hoe het werkt maar dat is niet mijn probleem, je kunt immers geen 2 bazen dienen. Als hij zich niet aan de wet en regelgeving gaat houden heeft hij net als mijn werkgever toch echt een probleem met mij. Gelukkig is dat op dit moment nog niet aan de orde.

Dinsdag, 19-10-2010
Het is een week na mijn bezoek aan de bedrijfsarts en zowel mijn ad interim leidinggevende nummer 5 als ikzelf hebben zijn verslag in de periodieke evaluatie nog niet ontvangen. Dat is jammer want de afdeling HRM wil mij zelfs na herhaaldelijk verzoek van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 nog steeds niet hersteld melden voor de uren waarvoor ik werk. Natuurlijk hebben zij daar geen zeggenschap in maar zij wringen zich in allerlei bochten om mij maar zo lang mogelijk ziek te houden. Er is zelfs een levendige mailwisseling tot stand gekomen tussen mijn ad interim leidinggevende nummer 5, leidinggevende en tevens directeur AOK nummer 6, een arbo medewerker en een medewerker HRM. Aan de schrijfstijl te zien mailt deze laatste in opdracht van haar leidinggevende.

De situatie wordt steeds lastiger omdat deze werkwijze het beleid is wat gevolgd moet worden terwijl dit niet aan CAO, wet en regelgeving voldoet. Volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zullen zij mij uiteindelijk echt wel hersteld melden omdat ze dan inzien dat ze niet anders kunnen.
Het is wel fijn dat ik mijn ad interim leidinggevende nummer 5 achter mij heb staan. Ik hoef me alleen maar met mijn re-integratie bezig te houden en zij zal om opheldering vragen. Ze heeft zich inmiddels goed verdiept in de materie over ziekte en herstel en wil de waarheid boven tafel hebben. Ze belooft mij op de hoogte te houden.

Donderdag, 21-10-2010
Het duurt lang voordat het verslag van de bedrijfsarts er is. Vorige week dinsdag ben ik bij hem geweest en normaal gesproken heb ik de periodieke evaluatie binnen een paar dagen op de mat liggen. Ik verwacht dat de arme man een probleem heeft en dit eerst wil bespreken met mijn en zijn werkgever.

Er spelen verschillende belangen die afhangen van de tekst in de periodieke evaluatie. Hij heeft 2 opties en moet voor hem de meest goede oplossing kiezen.

1. Hij kiest voor mijn werkgever en meldt mij niet hersteld tegen loonwaarde.
Gevolg: Marga accepteert dit niet en beticht zowel haar eigen werkgever als het ziekteverzuim bureau van wanprestatie.

2. Hij doet zijn werk en meldt mij hersteld voor de uren die ik werk tegen loonwaarde met als alles goed gaat, het klapstuk van mijn volledige herstel in januari 2011.
Gevolg: Mijn werkgever zal hem proberen te overtuigen op deze beslissing terug te komen, daarbij de samenwerking met het ziekteverzuim bureau gebruiken als stok achter de deur.

Wat de bedrijfsarts ook doet, hij moet bedenken dat er grote financiële belangen in het spel zijn. Mijn werkgever is met zijn vele vestigingen een goede klant en kan dreigen het contract op te zeggen waardoor het ziekteverzuim bureau een hele grote klant kwijtraakt. Duzzzzzzzzzzzz, wat is wijsheid in de casus den Engelsman en hoe komen we van haar af?

Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 denkt dat mijn werkgever het er niet op aan laat komen en mij uiteindelijk volgens de regels hersteld zal melden. Omdat ze voor mij (en daardoor ook voor alle andere werknemers) opkomt verwacht ze wel dat ze binnenkort te horen krijgt dat ze (te lastig?) niet meer mijn leidinggevende is. Ondertussen heeft ze de feiten wel besproken met de zorgmanager. Wat voor gevolgen dit zal hebben kan ik niet inschatten.

Vrijdag, 22-10-2010
Ik ben door de afdeling PSA nog steeds niet hersteld gemeld voor de uren die ik werk. Ik heb afgesproken dat mijn leidinggevende hier verder achteraan gaat want ik kan en wil al die sores er niet bij hebben nu. Zij zegt de onderste steen boven te halen want wat ze doen is niet terecht. Toch maak ik me er behoorlijk druk en boos over maar wacht het toch maar af. We zien wel waar het schip strandt. In ieder geval ga ik vanaf volgende week weer 4 uur meer werken. Ik kom dan op 16 uur per week uit.

En dan staat het weekeind voor de deur, zo voorspelbaar. Na 2,5 week, op vrijdagmiddag als ik thuiskom van het werk ligt eindelijk de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts in de bus. Hij houdt zich in deze brief erg op de vlakte en geeft geen concrete afspraken aan terwijl we die wel gemaakt hebben. De evaluatie is p.o. ondertekend. Erg flauw en laf vind ik het.

In de allereerste regel staat dat het naar omstandigheden redelijk met mij gaat. Redelijk? Ik heb juist naar waarheid geantwoord dat het goed ging toen hij ernaar vroeg. Leo beaamt dat. Verder staat er in dat hij mijn opbouwschema heeft gezien en dat hij op voorhand geen zwaarwegende bezwaren heeft tegen dit schema maar dat de praktijk dit zal uitwijzen. Ondanks mijn dringende verzoek om nogmaals te vermelden dat mijn doel 100% herstel is heeft hij dit niet opgeschreven.

Hij zegt dat hij nu pas de medische informatie aan mijn specialist heeft opgevraagd en wil dat mee laten wegen in de advisering over de urenopbouw en de te verwachten duurzaamheid van het bereikte herstel. Ik weet niet beter dan dat hij dat enkele maanden terug al gedaan zou hebben maar dat is blijkbaar niet zo. Op mijn volgende afspraak over 6 weken kunnen we het dan bespreken. Zo is er toch weer tijd gewonnen om mij langer ziek te houden.

Al met al valt het me behoorlijk tegen van de bedrijfsarts. Deze evaluatie is absoluut niet motiverend naar mij toe. Zijn woordkeuze en het advies bevestigen dit. Ik verdenk mijn werkgever ervan dat zij hun invloed hebben uitgeoefend op de bedrijfsarts. Zie de cirkel van invloed en betrokkenheid. Ik weet in ieder geval nu wel aan welke kant hij staat. Bedankt!!!
Mijn humeur daalt tot het nulpunt en het huilen staat mij nader dan het lachen. Wat moet ik nu? Het gaat juist heel goed en dat wordt dan op deze manier afgestraft. Ik ben zo enorm teleurgesteld en mijn vertrouwen in de mensheid is diep beschadigd. Even komt het in mij op om er de brui aan te geven en mij ziek te melden maar als ik me realiseer dat dit precies de bedoeling is veeg ik dit idee meteen weer van tafel. Wat denken ze wel niet, heb ik me daar de afgelopen 16 jaar zo voor ingezet?

De gezellige vrijdagavond is naar de kloten en het onaangename gevoel blijft me het hele weekend bezig houden. Ik ben benieuwd hoe mijn ad interim leidinggevende nummer 5 hierop reageert en wat de volgende stappen zijn. Nog steeds ben ik niet hersteld gemeld voor de uren die ik werk en de bedrijfsarts heeft dit ook niet specifiek genoemd. Wat nu? Leo vindt dat ik niet op de zaken vooruit moet lopen en gewoon moet afwachten.

Dinsdag, 26-10-2010
Ik krijg mijn loonstrookje van de maand oktober. Het eerste wat mij opvalt is dat mijn herstelmeldingen nog niet verwerkt zijn, mijn reiskosten niet zijn aangepast naar het aantal gewerkte dagen en dat de kledingtoelage niet is opgestart.

Op de gang kom ik een lid van de OR tegen en vraag of we soms geen kledingtoelage meer krijgen. Ze heeft toevallig net een mailtje in haar hand en laat het mij lezen. Geloof het of niet maar in dit mailtje staat een vraag van iemand over de kledingtoelage. Wat nu, toeval? Deze persoon heeft een ander arbeidscontract gekregen en krijgt nu geen kledingtoelage meer. Als reden geeft mijn werkgever aan dat er geen aaneengesloten dienstverband is en dat iedereen met een nieuw contract geen kledingtoelage meer ontvangt. Vanmiddag op de OR vergadering zal ze dit ten tafel brengen.

Teleurstelling

mei14

Donderdag 14-05-2009
Mijn leidinggevende nr. 4 is nog met zwangerschapsverlof maar vanochtend komt zij koffie drinken. Best gezellig hoor, maar dan komt ze met de mededeling dat ze een andere baan heeft gevonden. De fusiepartner heeft haar al eerder verteld dat haar baan verloren gaat en dat de leidinggevende van de fusiepartner (nr. 6) haar functie overneemt.
Ik heb al heel wat goede krachten op deze manier zien vertrekken. Het is vervelend om te zien dat alle know how zomaar de deur uit wandelt. Nu bestaat bureau kwaliteit in Alkmaar nog maar uit 1 persoon en dat ben ik.

Vrijdag 22-05-2009
Omdat het gisteren Hemelvaartsdag was heb ik vandaag een extra vrije dag opgenomen. Een lekker lang weekend dus.
Ik krijg vandaag de uitslag van een biopt dat vorige week genomen is. Helaas, het is niet goed. Er zal weer een operatie volgen. Het hele weekend denk ik erover na of, hoe en wanneer ik het op mijn werk zal vertellen.

Dinsdag 26-05-2009
Uiteindelijk heb ik samen met Leo besloten om het tegen 3 mensen te zeggen waaronder mijn ad interim leidinggevende nr. 5. Ik vraag of ze het nog even binnenkamers willen houden. Dit omdat ik geen idee heb wat voor stappen de fusiepartner gaat nemen als ze weten dat ik me binnenkort weer opnieuw ziek moet melden.

Ik zeg tegen mijn ad interim leidinggevende nr. 5 dat ik het volledige ziekteverzuimbeleid wil hebben voordat ik mij opnieuw ziek moet melden. Ik wil graag vooraf weten wat mij te wachten staat. Zij is het ermee eens en beloofd er weer achteraan te gaan. Ze heeft het volledige ziekteverzuimprotocol inmiddels al 2 keer opgevraagd maar nog steeds niet ontvangen. Ook heeft ze nog geen duidelijk antwoord gekregen op de vragen die zij gesteld heeft over de ORT in het verkorte ziekteverzuimprotocol.

Ik spreek mijn twijfels uit over het ziekteverzuimprotocol zoals dat nu geïntroduceerd is. Ik heb het vermoeden dat dit beleid in de praktijk ingevoerd is zonder goedkeuring van de ondernemingsraad (OR) en vaststelling door het management team (MT). Als mijn vermoeden juist is dan gaan ze het volledige ziekteverzuimprotocol echt niet geven. En al helemaal niet aan mij, ik ben zo al lastig genoeg.
De brief die iedereen thuisgestuurd heeft gekregen is in dat geval enkel bluf geweest en heeft geen enkele waarde. Ook betekent dit dan dat het oude ziekteverzuimbeleid zoals het vermeld staat in de kwaliteitshandboeken nog steeds gehanteerd dient te worden op locatie Alkmaar.

Woensdag 17-06-2009
Tijdens de lunchpauze komt het gesprek op de nieuwe bedrijfsarts. Het schijnt een hele goeie te zijn. Bij deze man krijg je de kans niet om langer thuis te blijven dan hij nodig vindt en hij schijnt veel strenger te zijn. Ook het re-integreren van langdurig zieken gaat veel sneller dan bij de vorige arts.

Belangstellend vraag ik hoe de fusiepartner aan deze bedrijfsarts gekomen is. Het is toch een arts van het ziekteverzuim bureau? Jawel, hij komt van het ziekteverzuim bureau maar dan wel uit Purmerend en hij is de vaste arts van de fusiepartner. Hij is erg goed. Hij heeft zijn uren uitgebreid en komt 1 middag in de week hier op locatie. Ik bemoei me verder niet met dit gesprek. Helaas ben ik nu nog meer bevooroordeeld dan ik al was. Deze arts zal heel hard zijn best moeten doen om mijn vertrouwen te winnen.

Dinsdag 30-06-2009
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 is terug van vakantie. Na de gebruikelijke vakantieverhalen loop ik aan het einde van de ochtend bij haar binnen. Ze is er nog steeds van overtuigd dat het volledige ziekteverzuimbeleid en het volledige re-integratiebeleid er aan zit te komen. Ik vertel dat ze mijn naderende ziekteverzuim niet langer hoeft te verzwijgen. Er zijn inmiddels al wat mensen op de hoogte en bovendien moeten de verschillende divisies vervanging gaan regelen.

Ik spreek alweer mijn bezorgdheid uit over mijn toekomst bij de fusiepartner en over mijn werk als kwaliteitsfunctionaris. Er is geen enkele communicatie richting mij. Het werken wordt me wel heel moeilijk gemaakt zo. Ik probeer nog het een en ander van de handboeken te redden maar eigenlijk is het meer een soort bezigheidstherapie vermoed ik. Er gelden inmiddels een aantal nieuwe procedures maar welke dat zijn weet ik niet.

Het gevolg is dat de kwaliteitsboeken niet meer actueel zijn en het systeem systematisch om zeep geholpen wordt. Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 belooft hier met leidinggevende nr. 6 tevens directeur AOK van de fusiepartner over te praten want ook zij vindt dat doorgaan op deze manier zinloos is.

Dinsdag 14-07-2009
Vandaag ga ik met mijn ad interim leidinggevende nr. 5 naar de afdeling kwaliteit van de fusiepartner. Deze afspraak vindt op mijn eigen verzoek plaats. Mettertijd zal de leidinggevende nr. 6, tevens directeur AOK daar het stokje overnemen van mijn huidige leidinggevende. “Het bureau” zoals deze afdeling tijdelijk genoemd wordt is gevestigd is Midden Beemster. Een schattig dorpje wat heel vriendelijk aandoet. Als we uit het raam kijken zien we de weilanden waarop de koeien grazen. De locatie is prachtig alleen de bereikbaarheid met het openbaar vervoer is wat minder.

Het is een heel plezierig gesprek geworden. Mijn toekomstige leidinggevende heeft mij ervan weten te overtuigen dat mijn baan niet op de tocht staat. We bespreken welke activiteiten er tijdens mijn afwezigheid perse doorgang moeten vinden en wat er afgestoten kan worden. Ook legt hij uit wat de toekomst- plannen zijn en wat mijn rol gaat worden inzake het kwaliteitsverhaal als ik hersteld ben. De plannen staan me wel aan dus dat is positief en een leuk vooruitzicht. Aan het eind van het gesprek word ik plezierig verrast met een vrolijk boeket bloemen.

Ik ontmoet mijn aanstaande collega en de sfeer is erg ontspannen. Hij laat het nieuwe programma zien waarmee gewerkt gaat worden. De passie waarmee hij vertelt en dingen uitlegt slaat over en voordat we er erg in hebben is het tijd om het pand te verlaten.

Donderdag, 23-07-2009
In overleg met mijn ad interim leidinggevende nr. 5 heb ik mij vanmorgen ziek gemeld. Netjes zoals het hoort. Ik ben in juni ook een paar dagen ziek thuis geweest met de griep. Omdat ik binnen 4 weken opnieuw ziek ben is mijn 1e ziektedag die van de vorige ziekmelding, namelijk 25-06-2009. Vanaf deze datum zullen alle berekeningen worden gedaan.

Er volgt weer een PDT behandeling (Foto Dynamische Therapie). De inspuiting is op 30 juli en de belichting is op 3 augustus. Het herstel en de opbouw naar 100% daglicht zal misschien wel een maand of 3 gaan duren.

Het volledige ziekteverzuimprotocol heb ik niet ontvangen. Wel kan ik sinds afgelopen week op een digitale testsite van de fusiepartner komen. Hierin vind ik het ziekteverzuim- en re-integratie protocol zoals dat vastgesteld is in 2003 door mijn vermeende leidinggevende nr. 6 tevens directeur AOK. Het document telt 12 bladzijden. Omdat deze procedure voor de medewerkers inzichtelijk hoort te zijn neem ik aan dat het geen probleem is als ik het document print om thuis eens rustig door te lezen. Ik moet tenslotte weten welke rechten en plichten ik en mijn werkgever hebben. Mijn gevoel heeft weer gelijk. Het document voldoet niet volledig aan wet en regelgeving.

Dinsdag, 31-08-2010
Vandaag heb ik een afspraak op het spreekuur van de bedrijfsarts. Ik zit inmiddels in mijn 2e ziektejaar. De bedrijfsarts is een schappelijke man. Hij wil natuurlijk weten hoe het nu met me gaat en wat voor behandelingen ik heb gehad. Zijn laatste info was van mei 2009. Toen ben ik er voor de laatste keer geweest. Daarna heb ik hem nog 1 of 2 keer via de telefoon gesproken.

Hij vraagt weer waarom ik niet in mijn oorspronkelijk functie teruggeplaatst word. Ik leg uit dat dat niet mijn keuze is geweest en zal hem ter verduidelijking de relevante briefwisselingen sturen.

Ik zeg dat ik weer wil gaan werken om uit te proberen of ik me dan wat beter voel. De kanker beheerst ons hele leven. Leo zit heel vaak ‘s nachts beneden te piekeren. Ik mag zelf bepalen wanneer ik weer wil beginnen en hoeveel ik dan ga werken. We bespreken hoeveel uur verstandig is en op welke manier ik het ga opbouwen. We spreken af dat ik vanaf volgende week 2x 3 uur ga werken.

De eerste 2 weken moet ik op arbeid therapeutische basis gaan werken. Omdat arbeid therapeutisch werken niet meer bestaat ben ik het hier niet mee eens. Alle re-integratie activiteiten hebben een loonwaarde, zelfs als ik alleen maar koffie ga inschenken moeten mijn inspanningen 100% doorbetaald worden tegen mijn normale salaris. Over het salaris bouwt men ook vakantiegeld, eindejaarsuitkering en vakantie uren op. Ik heb geen zin in een lange discussie maar ik geef wel duidelijk aan dat ik het niet met deze praktijken eens ben. Het staat in het CAO en ook mijn werkgever heeft zich hier aan te houden.

De bedrijfsarts zegt hier niets van te weten en ik beloof hem de betreffende stukken uit het CAO en het wetboek toe te sturen. Ik vind het vreemd dat het hem niet bekend is en vraag me af of hij doet alsof of dat het de opdracht van mijn werkgever is om langdurig zieken eerst 2 weken op arbeid therapeutische basis te laten werken en zo maar 70% salaris uit te hoeven betalen. Ook de kledingtoelage en reiskostenvergoeding moet weer worden opgestart.

De beste man kiest toch eieren voor zijn geld en schrapt de term arbeid therapeutisch werken uit het advies wat naar mijn werkgever gaat. Over een week of 5 zal ik opgeroepen worden om te bespreken hoe het gaat. Het mag ook een belafspraak zijn maar ik vind het plezieriger om de re-integratie in een één op één gesprek te bespreken.

Na het gesprek met de bedrijfsarts ga ik langs mijn ad interim leidinggevende nummer 5. Ze is blij dat ik weer kom werken want het is razend druk. Ze zal werk voor mij regelen wat niet te veel werkdruk oplevert. Ook zal ze ICT de opdracht geven om mijn account weer te activeren. Mijn eigen werkplek is weg dus gaan we een plek zoeken waar ik kan zitten. Het wordt een tijdelijke werkplek in het kantoor van opleidingen.

Woensdag, 30-09-2009
Gisteren ben ik naar het AVL geweest en er zijn een aantal biopten genomen. Voordat mijn vader van alles rond gaat vertellen heb ik als eerste mijn ad interim leidinggevende nr. 5 gemaild. Mijn ouders wonen namelijk in het verzorgingshuis waar ik werk. Vandaag krijg ik een opbeurende mail van haar terug: “Er wordt veel naar je gevraagd door je collega’s en echt niet alleen die “op de gang”. Inmiddels heb ik al veel mensen verwezen naar je website!” Ik vind het fijn om te horen dat iedereen meeleeft.

Als ik straks weer hersteld ben is het de bedoeling dat ik ga samenwerken met de collega’s in Middenbeemster. Ook die collega’s zijn echt geïnteresseerd en betrokken. Er is daar zelfs al een kantoor met jouw naamplaatje op de deur dus maak je nu maar geen zorgen meer om je werk. We zijn erg welkom, schrijft mijn leidinggevende nr. 5. Ook al ben ik daar nog maar 1 keer geweest voel ik dat ook. Ik heb ook al een kaart van de nieuwe collega’s ontvangen.

Ondanks de hartelijke collega’s uit Middenbeemster en de uitspraken van mijn ad interim leidinggevende nr. 5 blijven de zorgen om mijn werk telkens weer terug komen. Ik weet niet waarom ik zo negatief denk. Het voelt gewoon niet goed en meestal heeft mijn gevoel gelijk. Iedere werknemer heeft een functie en een afdeling waarop hij/zij werkt, dat wordt aangeduid door een code welke wij “de formatieplaats” noemen. Alle kosten voor die persoon worden in de administratie afgeboekt op die formatieplaats.

Tijdens de fusie is er een formatieplaats “sociaal plan” verzonnen. In juli 2009 was het sociaal plan afgelopen dus er hoort niemand meer op die formatieplaats te staan. Dat is ook zo met uitzondering van een handjevol medewerkers waarvan ze nog niet weten wat ze er mee moeten. Ik ben er daar één van. Mijn functie is nog steeds salarisadministrateur en mijn afdeling is nog steeds sociaal plan. Zolang er nog geen functiewijziging is toegepast en ik formeel nog niet toegewezen ben aan een afdeling blijf ik sceptisch over mijn toekomst bij deze werkgever. Bovendien gedraagt mijn leidinggevende nr. 6 tevens directeur AOK zich niet als mijn leidinggevende. Ik heb geen enkel contact met hem.

Ik geloof heus wel in de goede intentie van mijn leidinggevende nr. 6 die tevens directeur AOK van de fusiepartner is maar ik moet wel realistisch blijven. Het is een feit dat de fusiepartner mij op dit moment nog steeds niet zomaar kan ontslaan maar ik ben ervan overtuigd dat als er mogelijkheden zijn om van mij af te komen dat ze die met beide handen aangrijpen. Financieel gezien ben ik een grote risicofactor. Ik sta tenslotte niet voor niets nog steeds op de formatieplaats sociaal plan.

Dinsdag, 13-10-2009
Vandaag hoor ik de uitslag van de biopten. Ik ontvang een mailtje van ad interim leidinggevende nr. 5 om ons succes te wensen en te laten weten dat heel veel collega’s aan ons denken vandaag en duimen voor een goede uitslag. Lief hè! Helaas valt de uitslag tegen en word ik doorgestuurd naar het VU ziekenhuis zodat mijn arts kan overleggen met de professor daar voordat hij besluit welke behandeling wijs is.

Zaterdag, 17-10-2009
De post brengt mij een envelop van het ziekteverzuim bureau, snel open maken maar. De probleemanalyse en advies. Dat is leuk, ik heb nog geen contact gehad met het ziekteverzuim bureau en toch ontvang ik een advies. De informatie van het ziekteverzuim bureau is gebaseerd op mijn website, informatie van mijn ad interim leidinggevende nr. 5 en informatie via de mail van arbeidszaken.

Volgens de Wet Verbetering Poortwachter is de werkgever verplicht om de probleemanalyse en advies in de 6e week van de ziekmelding door de bedrijfsarts op te laten maken. Het is nu de 18e week. Dat is dan wel 12 weken te laat maar aan de andere kant had het in verband met mijn behandeling niet erg zinvol geweest om in de 6e week dit document al op te stellen.

Dinsdag 20-10-2009
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 moet samen met mij in de 8e week een plan van aanpak maken voor terugkeer op de werkvloer. Omdat de probleemanalyse wat later ontvangen is kan het plan van aanpak nu pas worden opgemaakt. Ik ben even op de afdeling dus dat hebben we ook maar meteen in orde gemaakt. Het advies van de bedrijfsarts nemen we over.

De KEMA komt volgende maand weer een 3 daagse audit houden. Dit brengt altijd spanning en heel veel werk met zich mee. Het kost me moeite om me tijdens mijn bezoek niet met de werkzaamheden te bemoeien.

Dinsdag, 13-10-2009
Vandaag hoor ik de uitslag van de biopten. Ik ontvang een mailtje van ad interim leidinggevende nr. 5 om ons succes te wensen en te laten weten dat heel veel collega’s aan ons denken vandaag en duimen voor een goede uitslag. Lief hè! Helaas valt de uitslag tegen en word ik doorgestuurd naar het VU ziekenhuis zodat mijn arts kan overleggen met de professor daar voordat hij besluit welke behandeling wijs is.

Zaterdag, 17-10-2009
De post brengt mij een envelop van het ziekteverzuim bureau, snel open maken maar. De probleemanalyse en advies. Dat is leuk, ik heb nog geen contact gehad met het ziekteverzuim bureau en toch ontvang ik een advies. De informatie van het ziekteverzuim bureau is gebaseerd op mijn website, informatie van mijn ad interim leidinggevende nr. 5 en informatie via de mail van arbeidszaken.

Volgens de Wet Verbetering Poortwachter is de werkgever verplicht om de probleemanalyse en advies in de 6e week van de ziekmelding door de bedrijfsarts op te laten maken. Het is nu de 18e week. Dat is dan wel 12 weken te laat maar aan de andere kant had het in verband met mijn behandeling niet erg zinvol geweest om in de 6e week dit document al op te stellen.

Dinsdag 20-10-2009
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 moet samen met mij in de 8e week een plan van aanpak maken voor terugkeer op de werkvloer. Omdat de probleemanalyse wat later ontvangen is kan het plan van aanpak nu pas worden opgemaakt. Ik ben even op de afdeling dus dat hebben we ook maar meteen in orde gemaakt. Het advies van de bedrijfsarts nemen we over.

De KEMA komt volgende maand weer een 3 daagse audit houden. Dit brengt altijd spanning en heel veel werk met zich mee. Het kost me moeite om me tijdens mijn bezoek niet met de werkzaamheden te bemoeien.

Maandag 09-11-2009
Mijn bedrijfsarts heeft zich op de hoogte gehouden van mijn verzuim via informatie van de afdeling arbeidszaken, mijn ad interim leidinggevende nr. 5 en door het lezen van mijn website. Vandaag heb ik mijn 1e contact met de bedrijfsarts van het ziekteverzuim bureau. Het is een belafspraak om 11.00 uur. Stipt op tijd gaat bij mij de telefoon.

Omdat we elkaar nog niet eerder gesproken hebben wil hij eerst een aantal dingen duidelijk hebben en verifiëren. Hoewel ik alleen de stem hoor is de 1e indruk goed, maar dat zegt nog helemaal niets natuurlijk. Hij zal zich eerst moeten bewijzen voordat hij mijn vertrouwen gewonnen heeft. We hebben het over mijn medische aandoening en verdere afspraken met de artsen. Ik blijf nog volledig in de ziektewet en we spreken af dat er een nieuwe telefonische afspraak volgt in december.

Hij zegt begrepen te hebben dat ik salarisadministrateur ben bij de fusiepartner en wil hier wat meer over weten. Nou, dat is een regelrechte inkopper natuurlijk. Ik vertel hem dat de fusiepartner mij in mijn 1e ziekteperiode heeft gezegd mij niet meer als salarisadministrateur te willen omdat ik in verband met mijn ziekte geen continuïteit kan waarborgen. In het kort vertel ik hoe ik behandeld ben. Hij zegt dat hij daar niets van weet en dat arbeidszaken hier niets over verteld heeft. “Dit maakt jouw ziek zijn wel wat gecompliceerder” zegt hij. Ook vraagt hij naar het contact met mijn leidinggevenden en collega’s. Van leidinggevende nr. 6 heb ik nog niets gehoord. Dit terwijl hij een dag voor mijn 1e ziektedag nog zei”: We houden contact hoor”.
Met de ad interim leidinggevende nr. 5 heb ik gelukkig een goed contact en met mijn collega’s ook.

De rest van de dag merk ik hoeveel invloed de wandaden van de fusiepartner nog steeds op mij hebben. Door er weer over te praten raak ik ervan in de war en voel al het verdriet en de boosheid weer opborrelen. Ik kan geen enkele sympathie meer opbrengen voor mijn werkgever.

Ik ben heel blij dat ik het zo goed kan vinden met mijn collega’s in Alkmaar. Ook het werk wat ik nu doe bevalt me goed en dat houdt me op de been. Volgens mijn ad interim leidinggevende nr. 5 hoef ik me geen zorgen te maken om mijn baan. Nu kan zij dat wel zeggen maar zolang er nog steeds niets formeel is geregeld zijn alle toezeggingen van de fusiepartner en mijn leidinggevende nr. 6 tevens directeur AOK niet meer dan gebakken lucht voor mij. Het vertrouwen is helemaal weg.

Donderdag, 17-12-2009
Ik heb weer een afspraak staan voor een telefonisch consult bij de bedrijfsarts. Leo is vrijwilliger bij het huis waar ik werk. Hij is uitgenodigd om zijn kerstpakket op te halen. Ik wil graag mee zodat ik mijn collega’s weer even gedag kan zeggen. Ik bel naar het ziekteverzuim bureau om te vragen of de bedrijfsarts mij op mijn mobiel wil bellen. Dit is geen probleem dus ik kan mee naar Alkmaar.

Gelukkig zit ik net op kantoor bij mijn ad interim leidinggevende nr. 5 als hij op mijn gsm belt. Net als de vorige keer is het een plezierig gesprek. Hij heeft veel vragen en wil van alles weten. Hij begrijpt ook niet waarom ik niet meer als salarisadministrateur aan het werk ben. De werkgever heeft re-integratie verplichtingen zo zegt hij. We hebben het er kort over maar het gaat mij te ver om daar in dit telefoongesprek uitvoerig op in te gaan.

Ik begrijp wel dat het vreemd over komt. Mijn functie is nog steeds salarisadministrateur, mijn formatie staat nog steeds op sociaal plan en mijn nieuwe leidinggevende nr. 6 tevens directeur AOK heeft tijdens mijn ziekte nog op geen enkele manier contact met mij onderhouden. Ik hoor hem nog zeggen: “ We houden contact”. Maar ja, wie is “We”?

Ook krijg ik de vraag van de bedrijfsarts of hij mij een machtigingsformulier mag opsturen waarin ik toestemming geef dat hij informatie mag opvragen bij de KNO arts in het AVL ziekenhuis. Ik vraag of het niet mogelijk is dat hij deze arts telefonisch om informatie vraagt omdat ik het niet prettig vind als er schriftelijke informatie met mijn persoonlijke gegevens met betrekking tot mijn ziekte gaan rondzwerven.

Ik zeg hem dat hij gezien mijn ervaringen met de fusiepartner, eerst mijn vertrouwen zal moeten winnen voordat ik hier toestemming voor geef. Ik stel voor om de volgende afspraak niet telefonisch te doen maar dat ik op het spreekuur kom. Ik wil eerst weten wie ik voor me heb voordat er van alles besproken wordt. Hij vindt dit een goed idee en we spreken af dat hij mij eind januari zal uitnodigen. Ik neem dan de laatste brief mee die de professor uit het AVL aan de professor van het VU gestuurd heeft. Deze brief kan hij dan inzien en daarna neem ik hem weer mee terug, dat lijkt me vooralsnog voldoende.

Nu zit ik toch met een groot dilemma. Het is mij duidelijk dat de bedrijfsarts geen genoegen neemt met het simpele antwoord dat de fusiepartner vindt dat ik geen continuïteit kan waarborgen en daarom uit mijn functie ben gezet. Wat moet ik nu? Verstandig zwijgen of de waarheid vertellen? Ik ben kostwinner en een kans op een andere baan is nihil in mijn geval.

Leo moet vanavond weg en ik ben alleen thuis. Ik heb het gevoel alsof mijn hoofd uit elkaar barst. Enkele koppen koffie willen niet helpen. Door vanmorgen met de bedrijfsarts over de voorgaande ziekteperiode gesproken te hebben komt net als bij ons eerste gesprek alles weer boven drijven alsof het gisteren gebeurd is. De manier waarop ik behandeld ben en mijn beroep ben kwijtgeraakt kan ik niet loslaten. Ik wil het wel maar het lukt me niet om het naast me neer leggen. Het grijpt me nog steeds behoorlijk aan. Ik neem 2 Aleve’s in tegen de hoofdpijn. Gelukkig zakt het na een tijdje af.

Mijn ziekte doet mij zeer maar dat kan ik kan wel accepteren. Anders ligt dat bij het gedrag van de fusiepartner. Men zegt wel eens, respect moet je verdienen. Dat klopt helemaal. Wat ze met mij gedaan hebben is niet leuk maar ik verweer me wel. Het feit dat ik weet dat ze niet alleen mij maar alle werknemers keihard voorliegen en financieel benadelen doet mij pijn en ik kan hier geen enkel respect voor opbrengen. Ik zie het als een persoonlijke belediging en aantasting van mijn integriteit in mijn beroep als salarisadministrateur. Ik heb mijn werk altijd gedaan onder het mom van “geen cent teveel” maar dan ook geen cent tekort.

Het feit dat ik mijn baan zal verliezen als ik deze praktijken openbaar maak is de enige reden dat ik mijn mond houd. Niet erg collegiaal, dat geef ik toe en dat steekt mij behoorlijk, zo ben ik niet maar op dit moment kan ik niet anders.

Dinsdag, 02-02-2010
Vanmiddag maak ik kennis met de nieuwe bedrijfsarts. Ik heb hierom gevraagd omdat ik het niet prettig vind om alleen maar telefonisch contact te hebben met iemand die ik niet ken. Ik vind mijn medische gegevens belangrijk genoeg om in een face to face gesprek te bespreken. Leo brengt mij naar Alkmaar en ik vraag hem mee naar binnen te gaan. De bedrijfsarts heeft hier geen bezwaar tegen. Ik heb een dikke ordner mee met daarin alle info over mijn ziekteverzuim, behandelingen en medische gegevens. Alles wat hij maar weten wil zit netjes in de map. De bedrijfsarts komt erg sympathiek op ons over.

Dinsdag, 22-02-2010
Inmiddels hebben de doctoren besloten dat het carcinoma in situ niet behandeld wordt. De nadelige gevolgen van een volgende behandeling wegen niet op tegen het risico dat het carcinoma in situ kwaadaardig wordt of terugkomt. Ik zie er als een berg tegenop om weer aan het werk te gaan. Volgens zeggen ga ik in een andere functie werken en ook mijn werkplek is verplaatst naar Midden Beemster. Nou, dat zullen we nog wel eens zien.

Ik wil graag met de bedrijfsarts overleggen hoe we mijn re-integratie aan gaan pakken. Daarom doe ik vandaag mijn uiterste best om de belafspraak van 12 maart met de bedrijfsarts om te zetten naar een afspraak op het spreekuur maar het is me niet gelukt. Tot 4 keer toe word ik doorverbonden, heen en weer van kantoor Amsterdam naar kantoor Utrecht. De 5e dame die ik aan de telefoon krijg vertelt mij dat de teamsecretaresse die over de afspraken gaat waarschijnlijk aan het lunchen is. Inmiddels ben ik een zenuwinzinking nabij maar verman me en zeg dat ik dan later nog wel terug bel.

Nadat mijn verpeste humeur na een uurtje een klein beetje bijtrekt probeer ik het opnieuw. Dit keer gaat het beter en krijg ik al na 1 keer doorverbinden de juiste persoon aan de lijn. Ik vraag of de belafspraak omgezet kan worden naar een afspraak op het spreekuur op locatie Alkmaar. Uiteindelijk krijg ik te horen dat het spreekuur van de beste man vol zit en een nieuwe afspraak niet gaat lukken voor eind maart.

Volgens de dame is het het echt het beste om de belafspraak te laten staan. Ik geef het op en laat de belafspraak dus staan. Ik wil graag met de bedrijfsarts praten over het “hoe nu verder”. De rest van de dag ben ik in een grafstemming. Ik stuur ter info een mailtje naar mijn ad interim leidinggevende nr. 5 zodat ze weet dat ik met de teamsecretaresse heb overlegd over de belafspraak.

Corruptie

apr25

Voordat ik met mijn verhaal begin zal ik eerst een korte uitleg geven over één van de vele betekenissen van het woord corruptie:

Corruptie is het symptoom van een slechte economische situatie, een slechte regering of een slecht ondernemingsbeleid. Het gaat ten koste van de arme of eerlijke mensen en is gunstig voor criminelen. Het beschadigt een van de fundamenten van de democratie en de openbare orde, namelijk dat iedereen dezelfde rechten heeft. Corruptie leidt tot privileges aan degene die betaalt en onthoudt deze aan degene die niet betaalt.
bron: Wikipedia

In dit deel beschrijf ik uitvoerig hoe mijn werkgever de kosten van het ziekteverzuim laag houdt over de rug van de medewerker.

Dinsdag 27-04-2009
Afgelopen maandag heeft de HRM adviseur een mailing verstuurd. Alle medewerkers van de locatie Alkmaar hebben via de post een brief ontvangen. In deze brief wordt bekend gemaakt dat we een nieuwe bedrijfsarts hebben. Tevens is de verkorte versie van een nieuw ziekteverzuimprotocol toegevoegd. Dit nieuwe protocol gaat in op 4 mei 2009 staat er in de brief.

Al met al is dit een document van 4 a4’tjes vol met geschreven tekst wat op de mat ligt. Ik kan me niet voorstellen dat er veel personeelsleden zijn die dit überhaupt gaan lezen, laat staan begrijpen.

Het nieuwe ziekteverzuimprotocol wijkt af van het bestaande ziekteverzuimbeleid. In de inleiding van “het ziekteverzuimprotocol in het kort” staat het volgende: De complete tekst van het ziekteverzuimprotocol is beschikbaar bij uw direct leidinggevende of de afdeling HRM. Nou dat ga ik zeker inzien.

Nog voordat ik een letter gelezen heb vraag ik me af of de OR al op de hoogte is van dit protocol en of het protocol ook daadwerkelijk is goedgekeurd door het Management Team. Ook moet dit protocol nog worden opgenomen in het kwaliteitssysteem. Nou, eerst maar eens rustig lezen voordat ik begin te blazen. Helaas, mijn gevoel heeft weer gelijk.

Ik ben met stomheid geslagen als ik het stukje over ORT bij ziekte lees. Het ziekengeld ORT wordt niet meer automatisch uitbetaald bij ziekte. Als de zieke werknemer denkt dat hij inkomen mist dan kan hij een verzoek indienen ter compensatie van gederfd inkomen. Dit verzoek wordt dan beoordeeld en er wordt per geval bekeken of je recht op ziekengeld ORT hebt.

Heeft de fusiepartner echt zo weinig met hun personeel op dat ze de zieke medewerkers willens en wetens belazeren? Ook een zieke medewerker moet toch te allen tijde kunnen vertrouwen op de integriteit van zijn werkgever? Of geloof ik nog steeds in sprookjes?

Lieve mensen laat je niets wijs maken. De uitbetaalde ORT behoort tot het loon en bij ziekte dient de gemiddelde ORT vanaf de 1e ziektedag gewoon te worden doorbetaald in de vorm van ziekengeld ORT. Hetzelfde geldt voor het structureel meer uren werken dan in je contract staat. Dit moet bij ziekte gewoon doorbetaald worden als ziekengeld meerwerk.

Als je in de afgelopen periode ziek bent geweest kun je het achterstallige loon alsnog vorderen maar ik denk dat als je niet precies weet wat je recht is dat je daar hulp voor nodig hebt van de bond of een advocaat. Ik verwacht dat je anders overbluft zal worden met aannemelijke verhalen en alsnog niets ontvangt. Je kunt zelf uitrekenen om hoeveel geld het gaat. Alle ORT die je de laatste 6 maanden voordat je ziek werd hebt verdiend moet je bij elkaar optellen. Het totaal bedrag deel je door 6 en je hebt het bedrag wat maandelijks aan ziekengeld ORT betaald moet worden. Geen cent meer maar ook geen cent minder. Ben je 1 of enkele dagen ziek dan dient het ziekengeld per dag berekend te worden.

Gevolgen als deze toeslagen niet doorbetaald worden:
1. Tijdens je ziekteperiode minder inkomsten
2. Een lagere pensioenopbouw
3. Lagere vakantietoeslag
4. Lagere eindejaarsuitkering
3. Bij een volgende ziekmelding (binnen enkele maanden) minder inkomsten en bij een daaropvolgende uitkering zal deze ook lager zijn.

Helaas ben ik door mijn ziekte niet in de positie om mijn vaste dienstverband op te zeggen en te solliciteren bij een andere werkgever maar ik schaam me dat ik nog bij deze organisatie werk en maak me hier erg druk om. Eigenlijk vind ik het beleid een directe belediging aan mijn adres en mijn beroep van salarisadministrateur.

Als ik later ook dit verhaal weer aan Stefan vertel krijg ik de volgende reactie: Mamma, het lijkt wel of je in dienst bent bij de maffia.
Potverdorie, het ging net weer wat beter met die onregelmatige hartslag van mij maar vanavond is deze weer helemaal van slag. Het is toch een schande dat het personeel op deze manier doelbewust misleid wordt.

Woensdag 28-04-2009
Ik heb slecht geslapen vannacht. Het maalde maar door in mijn hoofd. Ik werd om 4.00 uur wakker met een hartslag die zo hoog was dat het zeer deed. Ik zeg tegen mezelf dat ik afstand moet nemen want de fusiepartner bezorgt me nog een hartaanval als het zo door gaat en dat is het me niet waard. Ik weeg de voor en tegens tegen elkaar af en besluit er morgen met mijn ad interim leidinggevende nr. 5 over te praten. Als administratief personeel ontvang ik nooit ORT of meerwerk maar dat betekent niet dat ik niet voor de collega’s in zorg op moet komen. Ik kan toch niet zomaar niets doen terwijl mijn collega’s in de zorg straks de dupe worden?

Donderdag 29-04-2009
Ik word op mijn schouder getikt door mijn “oud” collega’s. Kunnen we hier koffie krijgen grapt 1 van de 3. Terloops vraag ik aan mijn collega salarisadministrateur of hij ook de brief met het verzuimprotocol heeft ontvangen. Nee hoor, zegt hij lachend, voor ons geldt deze procedure al. Hier zakt mijn broek van af. Ze moeten alle drie lachen omdat mijn gezicht boekdelen spreekt maar ik zie de lol er niet van in. Ik zeg maar niets meer.

Ik heb toevallig een afspraak staan met mijn ad interim leidinggevende nr. 5 om te kijken hoe we het hoofd arbeidszaken van de fusiepartner kunnen ondersteunen. Om de certificering te behouden moeten de nieuwe en oude procedures samengevoegd worden. Hier is een plan voor geschreven. Ik vertel haar over de afgelopen nacht en dat ik absoluut niet meewerk aan het implementeren van procedures waarvan ik weet dat ze niet aan wet en regelgeving voldoen.

Ze is verbaasd. Ik ben er vanuit gegaan dat het nieuwe ziekteverzuim protocol wel zal kloppen, zegt zij. Eerlijk gezegd heb ik het niet eens gelezen! Het verkorte protocol telt 3 bladzijden en volgens mij is er niemand in de zorg die dit protocol helemaal gaat doorlezen en dan ook nog eens kan aangeven of dit aan wet en regelgeving voldoet. Alleen het woord “ziekteverzuimprotocol” wekt volgens mij al desinteresse op bij de meeste mensen.

Ik wijs haar op de tekst van de brief en na verificatie besluit zij dat ze uitleg gaat vragen en dat de onderste steen boven moet komen. Desnoods breng ik het in in de eerstvolgende MT vergadering zegt ze.

Ondertussen bel ik weer met de bond om hun oordeel te vragen. Ze willen heel graag dat ik het volledige ziekteverzuimprotocol opstuur zodat zij dit kunnen beoordelen en in overleg kunnen gaan met de OR. Het schijnt zo te zijn dat het nieuwe protocol goedgekeurd moet zijn door de OR. Ik zeg weer dat ik dit echt niet niet kan doen omdat ik dan officieel klokkenluider ben. Ik sta met de rug tegen de muur en ik kan geen risico nemen dat ik mijn baan zal verliezen. Ze dringen nog wat aan en ik beloof er nog even over na te denken.

Ziekte plannen

aug1

Vrijdag 01-08-2008
Ik kom net bij de leidinggevend nr. 3, tevens regiodirecteur vandaan. Wat haar en mijn toekomstige leidinggevende nr. 4 betreft, ben ik aangenomen als kwaliteitsmedewerker. Ik krijg 6 uur per week om de geldstroom te beheren en 28 uur op de afdeling kwaliteit. Voor omscholing is in eerste instantie € 2000,= gevraagd. Dat geld moet door de fusiepartner betaald worden. Ook moet de fusiepartner de goedkeuring geven voor mijn functiewisseling en de daarbij behorende zekerheden. Daarna moet ik zelf overleggen wanneer ik op het planbureau gemist kan worden. Ook moet er nog een werkplek worden gerealiseerd.

Dinsdag 05-08-2008
Hoera, het is me gelukt. Ik doe er weer 4 uur bij en meld me vanaf vandaag 100% hersteld. De betreffende personeelsfunctionaris zegt mij dat ik om administratieve redenen voor 5% als ziek in het systeem blijf staan. Ik zeg meteen dat ik dat niet wil. Hersteld is hersteld: punt! Dit zijn nu eenmaal de regels van de fusiepartner wordt mij vertelt.

Wat is dit toch voor flauwekul? Dan wil ik graag het ziekteverzuim protocol inzien. Helaas, maar dat is niet voorhanden. Gelukkig moet ik morgen weer naar de bedrijfsarts. Dan zal ik eens goed navragen hoe dit zit en of dit zomaar mag.

Ik kom de ad interim manager HRM meermalen tegen vandaag. Hij doet vriendelijk maar zegt geen woord over de aangetekende brief die mijn advocaat vorige week naar hem gestuurd heeft. Ook over de eventuele goedkeuring van het financiële plaatje voor mijn nieuwe functie zwijgt hij in alle talen. Ik vind het wel professioneel dat hij niet over de aangetekende brief met mij in discussie gaat en er ook niets over zegt.

Mijn werkdag eindigt om 17.30 uur en op de trap kom ik de ad interim manager HRM tegen. Ben je nog bij bureau kwaliteit geweest? Ik niet, is er nieuws dan? Ja maar ze moet het je zelf maar vertellen. Oké, prettige avond, zeg ik vriendelijk en ik loop naar buiten. Wat zijn dat toch voor manieren om iemand zo’n mededeling te doen op de trap na diensttijd? Ik vind het maar raar of ligt dat aan mij?

Woensdag 06-08-2008
Het wordt een bedrijvige dag vandaag. De werkzaamheden voor het planbureau zijn weer klaar voor deze maand en de druk is even van de ketel. Morgen beginnen we weer opnieuw voor de volgende maand. Vandaag ga ik me hoofdzakelijk bezig houden met de geldstroom binnen locatie Alkmaar. Van alle werkzaamheden die ik heb overgenomen maak ik checklists en werkbeschrijvingen.

Ik loop even langs bureau kwaliteit om te horen of er al iets bekend is over mijn eventuele nieuwe functie. De leidinggevende nr. 4 daar vertelt mij dat bijna alle lichten op groen staan en dat ze me heel graag bij het team wil hebben. Het enige struikelblok kan Purmerend nog zijn. Zij moeten de kosten dragen van mijn omscholing en salarisgarantie zodat het niet van het budget van kwaliteit afgaat. Het lijkt me dat dit geen probleem kan zijn omdat het sociaal plan hierin voorziet.

Na dit gesprek ga ik meteen door naar de bedrijfsarts. Hij verklaart mij weer voor 100% arbeidsgeschikt. We hebben het nog even over mijn herstelmelding en het kleine percentage waarvoor ik niet hersteld gemeld word. Ik moet me er maar niet te druk om maken. Je wordt toch opgeroepen door een keuringsarts van het UWV en die zal je net als ik toch ook 100% arbeidsgeschikt achten.

Leo gaat voor mij bij het UWV informeren hoe het zit met mijn herstelmelding en het kleine percentage waarvoor ik niet hersteld gemeld word. Na de nodige keren doorverbonden te zijn krijgt hij eindelijk iemand aan de telefoon die het schijnt te weten. Raar maar waar. Bij het UWV word je niet eerder geadviseerd voordat je € 50,= gestort hebt voor een gesprek met een arbeidsdeskundige.

De dame achter de telefoon geeft wel een telefoonnummer van het Landelijk Juridisch Loket (0900-8020). Hier kun je advies krijgen inzake arbeidsconflicten. Het 1e advies is ook nog eens gratis. Leo gaat meteen bellen en wordt door een vriendelijke dame te woord gestaan. De dame vertelt dat werkgevers dit wel vaker doen om te voorkomen dat een werknemer 28 dagen (4 weken) gaat werken en zich daarna weer ziek meldt. Na 4 weken volledig werken gaat namelijk de termijn van 2 jaar loondoorbetaling opnieuw in. Als de werknemer voor een klein deel ziek blijft staan voorkomt de werkgever dit. Als je in dat geval opnieuw ziek wordt blijft de eerste ziektedag gelden voor de telling en kan er makkelijker ontslag worden aangevraagd. Juridisch is deze werkwijze niet toegestaan maar de enige manier om de fusiepartner te dwingen mij voor 100% hersteld te melden is via een rechtszaak.

Ook hier geldt weer dat als je dát doet, de werkgever in de meeste gevallen ontslag op basis van verstoorde arbeidsverhouding zal aanvragen. Het advies van het juridisch loket is om het maar even zo te laten en de oproep van de keuringsarts af te wachten.

Dinsdag 12-08-08
Na een roerig weekend begint mijn werkweek weer. De schoolvakantie is om en zo langzaamaan komt ook al het personeel terug. Het is even puzzelen wie er wel en niet is vandaag maar dan heb ik toch weer een leeg bureau gevonden. Er is officieel nog steeds geen uitspraak over het feit dat ik bij het bureau E.I.K. kan beginnen. Ook is mij nog geen voorstel gedaan. De ad interim manager HRM heeft mij besproken in Purmerend en alle lichten lijken op groen te staan. Alleen het financiële plaatje en de voorwaarden moet volgens zijn zeggen nog rond gebreid worden.

Zolang er mij geen schriftelijk voorstel is gedaan of een aanvulling op mijn contract, is naar mijn idee nog alles mogelijk. Mijn geduld wordt danig op de proef gesteld. Ik kan me niet aan het idee onttrekken dat dit een stukje psychologische oorlogsvoering is. Toch ben ik nog steeds niet van plan om vrijwillig te vertrekken.

Ik werk met leuke nieuwe collega’s en het werk op het bureau kwaliteit lijkt me een uitdaging. Er ligt een berg werk op mij te wachten. Mijn nieuwe leidinggevende nr. 4 stelt het zeer op prijs als ik alvast voor een paar dagen kom werken dus ga ik vanaf volgende week alvast op de dinsdag en vrijdag voor bureau kwaliteit werken. Vanaf 1 september zal ik voor 6 uur per week de geldstroom binnen locatie Alkmaar verwerken en voor het restant bij de afdeling kwaliteit op bureau E.I.K. werkzaam zijn. Nu maar hopen dat ik tegen die tijd de aanvulling op mijn arbeidscontract heb ontvangen.

Na de middag komt de post binnen uit Purmerend. Er zit een brief bij van het UWV met betrekking tot mijn persoontje. De fusiepartner wordt ter verantwoording geroepen en moet aanvullende informatie c.q. uitleg geven op verschillende vragen, waaronder hun re-integratie inspanningen.

De brief is gedateerd op 5 augustus en geadresseerd op Purmerend. In Alkmaar wordt de brief pas ontvangen op 12-08-2008 terwijl op 13-08-2008 de verantwoording bij het UWV binnen moet zijn. Het niet of buiten de gestelde termijn reageren zal bij ziekte een verlengde loondoorbetalingsverplichting gedurende 52 weken als gevolg kunnen hebben. Dit betekent dat als ik binnen 4 weken opnieuw ziek zal worden er geen ontslag voor mij aangevraagd kan worden en de kosten voor het derde ziektejaar door de fusiepartner betaald zal moeten worden. Leuk om te weten toch?

Ook wil het UWV graag van de fusiepartner weten waarom ik mijn eigen werkzaamheden niet heb hervat. Is dit door ziekte of gebrek of ligt er een andere reden aan ten grondslag? Tot slot wijzen zij erop dat op geen enkele wijze mijn belastbaarheid is vastgesteld en verzoekt om alsnog de functie mogelijkheden lijst in te vullen en op te sturen.

De fusiepartner doet alsof alles in orde is en volgens het boekje gaat maar de praktijk laat veel te wensen over. Als ik heel eerlijk ben vind ik het geweldig dat de fusiepartner op zijn verplichtingen en verantwoordelijkheden jegens een zieke werknemer wordt gewezen. De meeste zieke werknemers zullen denken dat de manier van handelen en behandelen door de fusiepartner normaal is.

Bij mij heeft deze manier van handelen juist een ander effect en maakt mij ontzettend boos. Zo ga je niet met je personeel om. De werkgever behoort zich als een goed huisvader te gedragen met alle plichten die daarbij horen. Misschien is het maar voor korte duur maar op dit moment geeft deze terechtwijzing door het UWV mij een goed gevoel. Gerechtigheid.

Woensdag 13-08-2008
Alweer zo’n dag waarop ik merk dat ik behoorlijk over de tong ga. De bedrijfsarts moet vandaag reageren op de brief van het UWV dus word ik even boven geroepen. Er wordt door het UWV o.a. gevraagd of ik voor 100% hersteld gemeld ga worden.

Terwijl de bedrijfsarts mij vorige week (6 augustus) nog 100% arbeidsgeschikt achtte zegt hij nu dat ik dan wel 100% arbeidsgeschikt ben maar niet duurzaam arbeidsgeschikt en dat ik daarom voor 5% ziek blijf staan. Dit is om te voorkomen dat als ik binnen 4 weken opnieuw weer ziek word, ik niet terug kan vallen in het eerste ziektejaar en de termijn van 2 jaar loondoorbetaling opnieuw ingaat.

Als ik ziek zou blijven staan ben ik op 25 oktober 2 jaar ziek. Als ik dan ook nog door het UWV voor minder dan 35% arbeidsongeschikt word verklaard kan de fusiepartner de eerste 5 jaar altijd terugvallen op deze uitspraak en krijgen zij mijn salaris vergoed als ik weer ziek zal worden. Voor de werkgever een garantie voor de toekomst en voor mij maakt het volgens de bedrijfsarts geen verschil.

Nou, ik kan je vertellen dat er voor mij wel degelijk een verschil is tussen ziek en hersteld zijn. Ik heb in het AVL ziekenhuis genoeg, hele zieke mensen gezien. Geen haar op mijn hoofd die erover denkt om over mijn ziek zijn te faken.

Ik spring dus behoorlijk op tilt. Geen verschil??? Ik ben hersteld en ik wil weer werken. Ik wens geen rekening te houden met een mogelijk financieel voordeeltje voor de fusiepartner. Wat denken ze daar wel niet? Als het zo moet dan gaan we alles maar volgens de regeltjes doen. Dat lijkt me een beter plan. En luister goed: ik peins er niet over om mezelf voor minder dan 35% te laten afkeuren. Ik ga voor 100% herstel en niets minder, onthoud dat goed. Boos verlaat ik het kantoor van de bedrijfsarts.

Ik heb nog nooit van de term duurzaam arbeidsgeschikt gehoord dus ga ik het internet afzoeken. Bedoelde u: duurzaam arbeidsongeschikt? Neen!
Zoals verwacht kan ik nergens iets vinden over duurzaam arbeidsgeschikt. Volgens mij bestaan er helemaal geen mensen die duurzame arbeidsgeschiktheid kunnen garanderen. Volgende week maar eens navragen bij het UWV.

Oh ja, de bedrijfsarts is zeer verbaasd als ik vertel dat er nog steeds niets officieel geregeld is voor wat betreft mijn nieuwe functie en werkplek. Hij heeft van de ad interim manager HRM begrepen dat alles allang rond is.

Inmiddels is het Hoofd Arbeidszaken van de fusiepartner gearriveerd. Zij heeft een afspraak om met de ad interim manager HRM uit te zoeken wat er voor mij op papier moet komen te staan wordt mij verteld. Ik vraag vriendelijk of ze het alsjeblieft in 1 keer goed willen doen want ik heb geen zin om over het aanvullende contract ook weer te moeten bakkeleien.

De ad interim manager HRM zegt dat het hoofd arbeidszaken juist gekomen is om alles in 1 keer door te spreken en goed te regelen, ook naar mijn advocaat toe. Ik ben sceptisch en zeg dat het vertrouwen in de fusiepartner inmiddels tot het nulpunt gedaald is en dat ze zich eerst maar eens moeten bewijzen.

Dinsdag 19-08-2008
De aanvulling op mijn contract heb ik nog steeds niet ontvangen. Blijkbaar is het erg moeilijk om iets op papier te krijgen wat juridisch goed in elkaar zit. De 31e augustus ga ik 3 weken op vakantie. Maar goed, de ad interim manager HRM zegt dat zoals het er nu uitziet alles in orde komt. Alleen de directeur uit Purmerend moet nog zijn toestemming geven. Wordt vervolgd.

Na een enerverend weekend begin ik toch alvast voor 2 dagen per week in mijn nieuwe functie als kwaliteitsmedewerker. Het is erg druk op die afdeling en mijn hulp is meer dan welkom. De overige dagen werk ik tot aan mijn vakantie nog op het planningsbureau. En natuurlijk verzorg ik de geldstroom van alle contante inkomsten en uitgaven.

Nu de vakantieperiode ten einde loopt raken de aanwezige werkplekken steeds meer bezet. Voor mij wordt intussen een vaste werkplek georganiseerd in een eigen kantoorruimte. Omdat ik vandaag al 2 keer verkast ben ga ik daar alvast maar zitten. Het is er een rommeltje en er moet nog veel worden opgeruimd en uitgezocht.

Al snel krijg ik pijn in mijn rug door de foute stoel waar ik op zit. Mijn eigen stoel is meeverhuisd naar Purmerend. Eerst maar eens regelen dat die zo snel mogelijk weer terugkomt. Dat is snel, morgen komt de stoel al terug.

Donderdag 21-08-2008
Het is zover. Vandaag is de afspraak bij de verzekeringsarts van het UWV. Ik ben al om 8.45 uur aan de beurt. Leo gaat met mij mee. De arts komt sympathiek over en hij heeft zijn huiswerk goed gedaan. Hij vraagt zich af waarom ik een WIA uitkering heb aangevraagd terwijl ik alweer hersteld ben. Ik vertel dat mij gezegd is dat ik een WIA uitkering moet aanvragen voor het geval ik opnieuw ziek word. Zelf wil ik geen WIA uitkering maar wil gewoon weer aan het werk. De arts legt uit dat een WIA uitkering aanvragen helemaal geen verplichting is. Als ik binnen 4 weken weer ziek word kan het altijd nog.

Ik vertel de verzekeringsarts dat de werkgever erop aandringt dat ik voor 0 tot 35% word afgekeurd. Inmiddels ben ik bij het UWV voor 95% hersteld gemeld. Ik vertel dit absoluut niet te willen. Ik ben weer beter en wil ook als zodanig behandeld worden. Bovendien wil ik mijn verdere leven niet telkens geconfronteerd worden met het stempel WIA. Ook vraag ik aan de verzekeringsarts of hij wel eens van de term “duurzaam arbeidsgeschikt” heeft gehoord. Hij moet hier hartelijk om lachen. Deze term bestaat inderdaad niet. Ik voel me zo belazerd en dom.

De bedrijfsarts is in dienst van mijn werkgever en had mij in eerste instantie 100% hersteld gemeld. Een week later kwam hij hierop terug door mij voor 5% ziek te verklaren. Dom, dom, dom. Ik heb de bedrijfsarts volledig vertrouwd. Geen moment heb ik eraan gedacht dat hij wel eens teruggefloten kon worden en daarom op zijn eerste advies terug zou komen. Leo heeft zelfs nog naar het AVL gebeld om te vragen of zij mij ooit “duurzaam arbeidsgeschikt” zullen verklaren. Nee, dat kan je natuurlijk aan niemand beloven. Bovendien mengen zij zich niet in arbeidszaken.

In het filmpje van het AVL wat op mijn website staat en in de info op de site van het AVL wordt duidelijke taal gesproken over de behandelingen die ik heb gehad. De professoren zijn ervan overtuigd dat de PDT behandeling afdoende moet zijn.

De verzekeringsarts van het UWV is het helemaal met mij eens dat ik voor 100% hersteld verklaard moet worden. Omdat hij achteraf niet voor verrassingen wil komen te staan bespreken we uitvoerig mijn medicijngebruik, ziekteverleden, de behandelingen die ik heb gehad en wat de gevolgen daarvan zijn. Ik vertel dat ik mijn uiterste best heb gedaan om tussen de behandelingen door aan het werk te blijven. Hetzij therapeutisch in het eerste ziektejaar, hetzij gedeeltelijk hersteld. Hierover is niets bekend. Er is door mijn werkgever helemaal niets doorgegeven aan het UWV!!!

Gelukkig heb ik mijn privé archiefmap mee met daarin alle ziek- en herstelmeldingen en kan de arts kopieën maken. Hetzelfde geldt voor alle afspraken en adviezen van de bedrijfsarts. Wat ben ik blij dat ik dat bewaard heb zeg. Zo zie je maar, gooi nooit informatie weg ook al lijkt het nog zo onbelangrijk.

De arts is erg onder de indruk van mijn inzet en doorzettingsvermogen en ik word dan ook flink gecomplimenteerd. Onder het genot van een kopje koffie hebben we het nog even over de manier waarop ik behandeld word en wat voor invloed dat gehad heeft op mijn genezingsproces. Ik vertel ervan overtuigd te zijn dat ik al veel eerder hersteld had kunnen zijn als ik niet zo tegengewerkt was. De werkwijze van de fusiepartner heb ik ook moeten verwerken en een plaats moeten geven op mijn weg naar herstel.

Het hele verhaal is helder en duidelijk. De uiteindelijke beslissing wordt altijd eerst nog besproken met collega’s maar deze arts zegt het advies te gaan geven dat ik 100% hersteld ben. Als we weggaan complimenteert hij mij nogmaals door zijn waardering uit te spreken over de manier waarop ik met de hele situatie omga. Hij vindt het knap zoals ik me staande houd en dat ik de werkwijze van de fusiepartner niet als een persoonlijke aanval zie maar als het beleid. Zo’n compliment had ik net nodig.

Leo brengt me naar mijn werk waar we samen eerst even opgelucht en blij een kop koffie gaan drinken. Het zal wel aan mij liggen maar ik snap niets van de redenering van de fusiepartner. Enerzijds zeggen ze tegen mij dat ik makkelijk ander werk als salarisadministrateur kan vinden en dat ik gewoon niet moet zeggen dat ik ziek geweest ben. Anderzijds willen ze zelf wel dat ik voor 5% ziek blijf staan om zo als vangnet te fungeren voor de financiële risico’s in het geval ik weer ziek word. Raar hè?

Volgens mij houd ik een aantal mensen wel bezig want er is tot nu toe al heel wat tijd in mij gestoken. Net na de middag ontvang ik van de ad interim manager HRM een mail met daarin op voorhand de felicitaties en de mededeling dat de directeur uit Purmerend toestemming heeft gegeven voor mijn nieuwe functie. Natuurlijk moet het een en ander nog schriftelijk worden vastgelegd. Ja, alweer of is het nog steeds? Er moet nog een taak functie omschrijving worden gemaakt, een nieuwe arbeidsovereenkomst gemaakt en de zaak moet nog worden afgerond met het UWV en de advocaat. Omdat de ad interim manager HRM volgende week op vakantie is en ik daarna 3 weken vrij ben kunnen we pas daarna om de tafel gaan zitten zegt hij.

Formeel is één en ander afhankelijk van de UWV beschikking en de afloop van de twee jaar ziektetermijn. De nieuwe functie zal waarschijnlijk starten per 1 november 2008. Ik ben benieuwd.

Een uurtje later komt de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur vragen of ik even tijd heb. Het gaat over de mail die ik ontvangen heb. Omdat de bedrijfsadviseur, ad interim manager HRM er volgende week niet is en ik er daarna 3 weken niet ben stelt zij voor dat zij alvast met de ad interim manager HRM om de tafel gaat zitten. Ze belooft echt achter mij te staan en goed haar best te doen om een goed contract te krijgen maar dan moet ik haar wel vertrouwen.

Voorwaarde van de fusiepartner is echter dat ik voor 95% hersteld gemeld word en voor 5% arbeidsongeschikt blijf. Ik ontvang dan wel minder salaris maar daar staat tegenover dat ik dan ook minder mag werken door ziektedagen in te plannen. Zo loopt de fusiepartner geen financieel risico als ik weer ziek word. Nee hè, niet weer. Nu moet ik alweer uitleggen dat dit dan wel het beleid van de fusiepartner mag zijn maar dat ik daar niet aan meewerk.

En dan nog wat; stel dat het UWV mij wel voor minder dan 35% afkeurt dan is het wettelijk niet eens toegestaan om mij minder salaris uit te gaan betalen. Dit risico ligt bij de werkgever en deze is dan ook verplicht om in zo’n geval 100% salaris door te betalen. Zie de link loondoorbetaling art. 11.7 of het CAO VVT 2008-2010 bladzijde 45.

Een andere voorwaarde van de fusiepartner is dat ik de bemiddeling door mijn advocaat stop moeten zetten en dat ik afzie van aanspraak op mijn baan als salarisadministrateur. Nou, ik heb nieuws voor ze. Voorlopig zet ik helemaal niets stop en worden alle stappen besproken met mijn advocaat.

Maandag 25-08-2008
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Als ik de pc aanzet zie ik meteen dat er mail is van de verzekeringsarts van het UWV. Hij heeft overleg gehad met één van zijn collega’s en deze deelde mijn en zijn visie. De conclusie is dus dat ik volledig hersteld verklaard ben met terugwerkende kracht vanaf 5 augustus 2008. Deze conclusie is tot stand gekomen omdat er geen sprake meer is van ziekte of gebrek.

Mocht daar om welke reden dan ook (achteraf) toch sprake van zijn dan nog is er geen sprake van een situatie waarbij er een vangnet ( dus 5% in de ziektewet blijven) zou moeten zijn. Het ziektebeeld geeft daar geen aanleiding toe. Yes, hier ben ik echt heel blij mee. Geen levenslange veroordeling als WIA patiënt. En wat nog veel belangrijker is……….net als ik zijn de artsen ervan overtuigd dat er op dit moment geen kanker in mijn mond zit.

Niets staat mij nog in de weg voor een vruchtbaar arbeidsleven. Hoewel, de fusiepartner zal hier niet blij mee zijn. De kans is aanwezig dat ze in beroep gaan tegen deze uitspraak. Eén van de voorwaarden om de baan als kwaliteitsmedewerker te krijgen was dat ik voor 5% ziek moet blijven. Ik ben heel benieuwd hoe het nu verder gaat.

Tjonge jonge, we hebben het er maar druk mee met zijn allen. Alweer mail, maar nu van de advocaat. De fusiepartner heeft niets meer naar haar toe laten horen en ze is nieuwsgierig of er alweer ontwikkelingen zijn. Ik mail haar snel de laatste ontwikkelingen door.

Dinsdag 26-08-2008
Het verhaal heeft nog steeds een open eind. De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur spreekt mij aan om mij mee te delen dat er inmiddels door de fusiepartner berekend is voor hoeveel uur ik ziek moet blijven staan en dat ik daar een brief over ontvang. Ik zeg nog dat de fusiepartner bericht zal ontvangen van het UWV en dat daar in zal staan dat ik 100% hersteld ben. (niks WIA voor Marrie) “Dat maakt niet uit, dat zien we dan wel weer” zegt ze. Ik laat het er maar bij zitten want ik begin het gebakkelei zat te worden.

Nu iedereen weer zo’n beetje terug is van vakantie en alle bureaus bezet zijn, wordt het tijd om mijn nieuwe werkplek in gebruik te nemen. Ik ga het bureau schoonmaken en inrichten, de kast inruimen en de spullen van mijn voorgangster apart zetten. Als ik klaar ben ziet het er weer netjes en opgeruimd uit en kan ik aan het werk. Luxe hoor, weer een eigen kantoor. Dat bevalt me wel.

Jawel hoor. In de middag komt de directiesecretaresse mij de beloofde brief van leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur brengen. In de brief staat een verkort verslag van ons gesprek. Onder andere dat het UWV mijn re-integratieverslag beoordeeld heeft en dat de inspanningen van mijn werkgever voldoende zijn. Ook staat erin dat de bedrijfsarts die mij in 1e instantie 100% hersteld heeft gemeld en dit een week later terug draaide naar 95%, twijfelt aan de duurzaamheid van mijn herstel. Later zal ik hierop terugkomen. Als laatste lees ik over het percentage waarvoor ik ziek blijf staan en dus gekort wordt op mijn salaris. Ik moet 1,7 uur gemiddeld per week minder werken. Pfffffffffff.

Woensdag 27-08-2008
De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur komt vragen of ik de brief in goede orde heb ontvangen. Omdat ik gedeeltelijk ziek blijf staan kan ik één extra ziektedag in de vijf weken opnemen. Of ik deze ziektedagen alvast wil gaan inplannen voor dit jaar. Ik geef het op………….

Vrijdag 29-08-2008
De laatste werkdag voor mijn vakantie. Ik ben benieuwd of er nog iets spannends gebeurd vandaag. Jawel hoor, Marga houdt de gemoederen nog steeds bezig. Een oud collega die nu in Purmerend werkt komt even gedag zeggen. Via de tamtam heeft ze inmiddels gehoord over mijn baan bij het planbureau. Hoewel ik bijna niemand persoonlijk ken bij de fusiepartner schijnen ze mij wel te kennen. Het blijkt nogal moeilijk te zijn om een contract voor mij op te stellen. Nou, ik hoop dat ze me daar niet snel zullen vergeten. Ik zal wel behoorlijk over de tong gegaan zijn dus ik besluit een klein stukje van mijn kant van het verhaal aan haar te vertellen. Mijn “oud” collega lijkt verbaasd te zijn.

Nog een paar uurtjes en dan begint mijn vakantie. Zo op de valreep word ik nog even bij de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur geroepen. Ze vind dat ik gematigd enthousiast ben over mijn nieuwe baan. We hebben het ook over de rol van mijn advocaat. Ze vertelt dat de bestuursadviseur ad interim manager HRM nog niet gereageerd heeft op het aangetekend schrijven van mijn advocaat en of ik hem wil vragen dit alsnog te doen. Ik antwoord dat hij dit zelf moet regelen en dat ik daar niet tussen ga zitten. Ze zal hem er nu maandag zelf over aanspreken. Jawel, zo houden we elkaar aan het werk.

Hopelijk lukt het om tijdens mijn 3 weken durende vakantie iets op papier te zetten. Ten overvloede meld ik nogmaals dat ik het contract c.q. voorstel rechtstreeks naar mijn advocaat zal sturen om dit te laten beoordelen.

En zo zijn de spannende weken waarin ik mij naar 100% herstel gewerkt heb in gepaste vreugde voorbij gevlogen. Ik ben trots op mezelf dat ik me niet heb laten beïnvloeden door de negatieve medewerking van de fusiepartner. Wel hoop ik oprecht dat ik na mijn vakantie weer gewoon aan het werk kan gaan en dat de fusiepartner het gevecht met deze “ex” langdurig zieke medewerker opgeeft.

Als ik thuis kom is er weer mail van mijn advocaat. Vandaag heeft zij met de ad interim manager HRM gesproken. Deze gaf toe dat mijn re-integratie niet altijd even vlot is verlopen door het handelen van de fusiepartner. Hiervoor bood hij zijn excuses aan. Hij wil graag afspraken met mij maken voor de toekomst. De ad interim manager HRM heeft toegezegd dat er na de vakantie een schriftelijke reactie van hem ligt. Op dat moment komt mijn advocaat bij mij op mijn zaak terug. Nou, het zal mij benieuwen.

Langdurig ziek, re integratie en ziekteverzuimprotocol

jul1

p2008-2[1]

HOOFDSTUK 2
2008 – 2009


Mijn re-integratie is een verhaal apart:
– Ik heb als doel om uit de WIA te blijven en te werken aan mijn gezondheid tot volledig herstel.
– Mijn werkgever heeft als doel de kosten zo laag mogelijk te houden en de financiële risico’s zoveel mogelijk te beperken.

Perioden van ziekte en herstel hebben elkaar afgewisseld totdat ik mij na heel hard werken in augustus 2008 weer 100% hersteld kon melden. Samen moeten we hierin een weg zien te vinden die voor beide partijen aanvaardbaar is. Dat “samen” niet in het woordenboek van mijn werkgever voorkomt zal blijken uit mijn verhaal.

In april 2009 krijgen alle medewerkers van locatie Alkmaar een nieuw verkort ziekteverzuimprotocol thuisgestuurd. Ik ben zowel persoonlijk als beroepshalve zeer in geïnteresseerd. Ik ga nog steeds uit van het goede in de mens en dat iemand die kort of langdurige ziek is hier niet voor gestraft hoeft te worden.

In hoofdstuk 2 beschrijf ik uitvoerig hoe mijn werkgever tijdens mijn re integratie op mijn herstel heeft gereageerd. Ook beschrijf ik hoe mijn werkgever de kosten van het ziekteverzuim laag houdt over de rug van de medewerkers.

Eén ding geldt voor iedereen: We Leven, Lachen en Lijden!