Dag 3 na belichting = Dag 7 na inspuiting

Vrijdag
De zwelling van het hoofd/hals gebied zwakt wat af. Ik heb wel nog een dikke arm en hand maar dit komt van het infuus. Om 10.00 uur haal ik het zuurstof eraf en dat gaat goed. Wel pijn, veel pijn en slaap. De extra morfine helpt nu snel. Het is heerlijk als mix met paracetamol. Ik kan nog steeds niet goed slikken.

De dokter besluit vanmiddag of ik voor enkele dagen een maagsonde krijg. Deze zal door de neus worden ingebracht. Ik heb wel al 1x appelmoes geslikt maar dit is niet genoeg. De diëtiste maakt een ijsshake van de nutridrink . Het drinken gaat behoorlijk moeizaam maar lukt uiteindelijk toch. Ik wil geen sonde door mijn neus. Ik ben blij dat ik weer wat lucht krijg. De zout en otrivin helpen goed voor het slijm.

Ze vragen of ik astmatisch ben ofzo. Nu ze het zo zeggen, ja dat zit wel in de familie. Ik heb er alleen maar bij de bevalling last van gehad en later nooit meer. Heb wel het laatste jaar veel last gehad met ademen en heb vaak het gevoel dat ik geen zuurstof genoeg binnen krijg. Als dit straks achter de rug is moet dat toch maar verder onderzocht worden.

De dokter besluit dat ik naar huis mag als het donker is vanavond. Daar schrik ik van. Het is een eng idee. Later op de dag ben ik blij dat ik naar huis mag. Leo wordt direct gebeld. Hij moet een verstelbaar bed regelen want ik kan niet in mijn eigen bed liggen. Ik slaap half zittend. Dat ik zo snel naar huis mag verwacht hij niet maarja het weekeind staat voor de deur.

De mond-hygiëniste komt voorzichtig mijn voortanden een beetje poetsen met een kleine zachte baby tandenborstel. Op de tandenborstel gaat een miniscuul klein speldeprikje tandpasta. Ik heb gewoon mijn eigen tandenborstel mee maar die kan niet gebruikt worden. Het poetsen is heerlijk.

De diëtiste heeft voor vanavond puree en worteltjes besteld. Het ruikt heerlijk. Ik probeer ervan te eten maar het gaat echt niet. De troep plakt aan het verhemelte vast en ik kan het niet wegslikken. Veel spoelen met water en uitkwatten maar.

Tegen 20.00 uur is het donker en krijgen we toestemming om naar huis te gaan. De laatste instructies worden met Leo doorgesproken en ik word ingepakt. Ik moet de handschoenen aan, de capuchon zo dicht mogelijk doen en de zonnebril op. Het is heerlijk dat ik die benauwde sjaal nu niet om hoef te doen. Ik mag niet in de lichten van de tegenliggers kijken.

Thuis kan ik zo het bed in. De kamer ziet er heel gezellig uit en er staan bloemen op tafel. Leo heeft alles keurig voor elkaar. Zelfs ik kan geen aanmerkingen verzinnen. Leo heeft veel last van zijn rug, dat zie ik wel maar ik kan hem nu niet helpen. Hij maakt zich teveel zorgen om mij. Ik weet niet of dit wel terecht is. Ik ben verschrikkelijk moe en slaap tussen de pillen door.