Maandag
Verrassing voor Leo. Ik heb vannacht weer boven geslapen. Lekker dicht tegen elkaar aan. Alleen wel kort. Ik slaap nog steeds van pil naar pil en zit al een tijdje rechtop voor me uit te staren als ik een bel hoor. Hé, wat is dit nu? Ik kan mezelf toch niet bellen? Nee hoor, het is een sms-je. Ook goedemorgen! Ik moet pijnstilling hebben dus begin maar vast. En veel koelen met ijswater. De smaak in mijn mond wordt steeds walgelijker.

Nu ik toch beneden ben duik ik meteen maar even achter de pc om Stefan te mailen. Nou dat ding heeft een ochtend-humeur zeg. Start niet op. Zo wispelturig als ik op dit moment ben ontplof ik bijna van woede. Dan de laptop maar. De index van mijn website moet worden aangepast. Kijk, dat is nou zo leuk van deze site. Ik bedenk iets en vervolgens is de rest van de familie er uren zoet mee. Wat moeten jullie toch zonder mij, mannen?

De 2e pillenronde is achter de rug en het is nog maar half 8. De eerste uren van vandaag heb ik er alweer op zitten. Mijn ogen vallen dicht en ik heb pijn. Ik ga proberen om nog wat te slapen.

Dan word ik wakker en hoor Leo bellen. De verpleegkundige van het AVL. De durogesicpleister wordt weer verhoogd. Nu naar 50 mg. Het voordeel is dat de constante afgifte aan het lichaam iets hoger wordt waardoor ik minder van pil tot pil hoef te leven. Ik hoor Leo ook vertellen over de pijn in de borst. Volgens de verpleegkundige heeft dit niets te maken met de PDT behandeling maar moet de huisarts gebeld worden om te vragen of die er naar wil komen kijken.

Onze eigen huisarts is er niet dus zijn vervanger komt bij ons langs. De bloeddruk wordt gemeten en is vrij hoog. De longen worden beluisterd en dit schijnt goed te klinken. De hartslag is zelfs in rust nog veel te hoog. Ergens wist ik dit wel want ik heb deze klachten al een jaar. De arts wil dat het verder onderzocht wordt. Ook al kan een hartfilmpje in de praktijk gemaakt worden wil ze dat het onderzoek wat uitgebreider wordt gedaan.

Oeps, probleempje. De zon schijnt volop dus ik kan niet onbedekt naar buiten. In een hel verlichte (onderzoek) kamer mag ik ook niet. De arts gaat weg om te overleggen en belt al snel terug. Wat een service. Ik hoef niet naar het ziekenhuis, het ziekenhuis komt naar mij. Er zal een ambulance komen en alle onderzoeken worden thuis gedaan. Als de mannen binnen zijn gaan ze meteen met me aan de slag. Er wordt ook een ECG gemaakt. Hoe dit werkt heb ik nog nooit begrepen maar het zal wel goed zijn. De uitslag wordt direct naar de cardioloog in het ziekenhuis gefaxt. De cardioloog overlegt weer met de arts en de arts belt ons weer.

De pillenvoorraad weer uitgebreid. Metropolossucc, Carbas ca cardio en isordil tabletjes. Een voorraad voor de eerste 15 dagen met het advies om me rustig te houden. Mocht ik weer die pijn krijgen dan moet ik een pilletje onder de tong laten smelten en 112 bellen. Dus niet wachten tot het over is.

Dan is het alweer 18.00 uur. Volgens mij heb ik alleen maar gedouched en geslapen vandaag en de dag is zomaar om.
Leo ligt even op de bank te tukken. Hij is zo moe.
Rond half negen zit ik lekker te kletsen met mijn schoonzus (ja, alweer ja) aan de achtertafel. Blub, daar gaat weer een stuk tong. Dat lucht op zeg. En nu even liggen. Na dit rust uurtje voel ik me weer wat lekkerder. Ik eet zelfs wat ragout. Het is warm en slikt makkelijk door.