Woensdag 14 november
Ik heb heerlijk geslapen en voel me goed. Leo laat ik nog even liggen. Ik heb trek in een bruine boterham met korstjes en kaas erop. Jawel hoor, het lukt me. Straks ga ik ook proberen of ik alweer koffie kan drinken.

De zon schijnt en het is koud. Ik kleed me warm aan en ga lekker de tuin in. Alle rotstuintjes liggen vol met bladeren. Harken kan niet dus haal ik alle blaadjes er met de hand uit. Het is wel even werk maar dan ziet alles er weer keurig uit. Nu nog even vegen en ik ben klaar. Net op tijd want er komt toch een donkere lucht aan.

Leo is inmiddels ook weer bij kennis en we drinken samen koffie. Het is mijn eerste kop koffie sinds 10 oktober. Als er iemand een echte koffieleut was dan was ik dat wel. Nu ik het zo proef vind ik er maar weinig aan. Oké, het is warm maar voor de rest….. De koude ijskoffie smaakt beter.

Ik begrijp er niks van, ik voel me zo goed vandaag, het is bijna eng. We gaan samen boodschappen doen in Middenwaard. Vanavond gaan we patat eten, volgens mij moet dat lukken. Wat zal dat lekker smaken zeg.

Donderdag 15 november
Het afbouwen met de pleisters gaat goed. Gisteren was ik een beetje overmoedig. Ik had ook minder paracetamol genomen. Dat liep ik gisteravond natuurlijk weer op. Stom, ik moet meer de tijd nemen voor het afbouwen. Ik wil te graag en te snel.

De koffie smaakt nog steeds nergens naar. Bah. Eigenlijk vind ik de smaak ronduit vies. Ik snap het niet. Volgens mij is mijn smaak niet veranderd. Hoewel, ik begin natuurlijk nog maar net met eten. Even doorzetten maar. Leo zegt: “dan ga je voortaan toch thee drinken als je dat wel lekker vindt?”. Dat wil ik niet. Even gezellig samen een bakkie doen heeft voor mij meer gevoelswaarde.

Uit een geintje steek ik mijn tong uit naar Leo. Hij moet vreselijk lachen. Doe dat nog eens! Alweer lol. Doe het maar eens voor de spiegel. Als ik mijn tong uitsteek hangt hij helemaal scheef. Stom gezicht. Nadere inspectie wijst uit dat onder de tong 2 spieren horen te zitten. Ze zien een beetje blauw. Aan de kant van de belichting mis ik deze spier. Jammer dan, als dat het enige is valt het nog wel mee. Nu snap ik ook waarom ik aan de linkerkant mijn lippen niet kan bevochtigen. Goed oefenen en misschien dat het later dan wel lukt.

Ik voel me net als gisteren erg goed. Ik kreeg zelfs een complimentje van de buurman dat mijn ogen weer stralen. Ik lijk wel weer een vieze smaak in mijn mond te krijgen. Ik hoop maar dat dat nog met het genezingsproces te maken heeft. Vanmiddag naar middenwaard waar we een mooie nieuwe bril voor Leo uitzoeken.

Vrijdag 16 november
Het is niet normaal zoveel als ik slaap. Het zal er wel bij horen. Nu ik wat minder pijnstillers en ontstekings-remmers gebruik komen de oude klachten gewoon weer terug. Ik houd weer vocht vast in mijn linkerbeen. Als ik wakker word heb ik weer dikke en stijve handen en kan ik bijna niet op mijn voeten staan. Van een lotgenoot heb ik begrepen dat alle bijkomende klachten normaal zijn. Iedereen heeft daar in meer of mindere mate wel eens last van.

Oh ja, dat was ik al bijna vergeten. Vorige week ontving ik een grote envelop van mijn werk. Spanning. Ik dacht dat de functie-indeling per 1 januari erin zat maar dat viel mee. Het was een brief van de bedrijfsarts. Er zit een actueel oordeel ten behoeve van evaluatie 1e ziektejaar in. Of ik dit wil nalezen, ondertekenen en terugsturen. Het 1e wat ik lees is mijn naam. Verdorie, verkeerd geschreven. De 2e regel, mijn adres, verdorie ook al verkeerd geschreven. Hoe moeilijk kan het zijn. Er moeten maar een paar vragen beantwoord worden. Op blad 2 staan nog een paar verschrijvingen. Slordig maar verder valt het mee. Blad 3 en 4 zijn niet van toepassing op dit moment. Ondertekenen en meteen maar retour afzender. Tevens zit er een uitnodiging bij om weer op controle te komen. 28 november word ik verwacht.

Zaterdag 17 november
We gaan vanmiddag bij de buren op visite. Zij zijn 45 jaar getrouwd. Vanavond is er een feest in een horecagelegenheid in Heerhugowaard. Het belooft een echt ouderwets gezellig feest te worden. Zij houden net als wij van gezellige Hollandse meezingers en 70er jaren muziek. Er is een dj aanwezig en een zanger. Wij zijn ook uitgenodigd voor het feest.

Ik baal er echt van maar we kunnen er niet bij zijn. Een hele avond feest met alle drukte die daar bij hoort kan ik nog niet aan. Ik weet het wel hoor, gezondheid gaat voor maar het blijft jammer. De dag van inspuiting heb ik een etentje gemist van een tante die 80 werd, nu deze bruiloft en de brunch van mijn ouders. Zij waren 7 oktober 55 jaar getrouwd.

Zondag 18 november
Vandaag is mijn moeder jarig. Zij is 84 jaar geworden. Ze viert haar verjaardag niet vandaag dus het is rustig. Wij gaan natuurlijk wel even feliciteren. Mijn broer, schoonzusje en neef(je) zijn er ook. Al met al best wel druk met al dat geklets door elkaar. Mijn ouders zijn heel blij dat ik er even ben. Als we weg gaan krijgen we weer van alles mee. Taart, fruit en appelmoes.

Alle toestanden van het laatste jaar hebben mijn ouders behoorlijk aangegrepen. Mijn moeder maakt zich heel veel zorgen over mijn vader, mijn schoonzusje en mij. Ze uit zich niet zo. Ze wil sterk zijn en probeert ons zoveel ze kan te steunen. Zo zijn wij vrouwen nu eenmaal. Het laatste jaar heeft bij mijn vader alle energie uit zijn lijf getrokken. Hij heeft weer veel pijn met lopen en heeft heel veel moeite met opstaan. Sinds enkele maanden krijgt hij vloeibare voeding als bijvoeding. Zelf zegt hij dat hij geen kracht meer heeft, het lichaam is op. Hij denkt zelf dat hij zijn verjaardag in maart niet zal halen. Het leven is hard.

Maandag 19 november
Ik baal van de hele klerezooi en ben het ziek zijn zat. Ik wil eigenlijk doen of het er allemaal niet is. Ik wil ook geen medicijnen meer slikken. Zodra de pijnmedicatie afgebouwd is wil ik de rest van het medicijngebruik aanpakken. Ik ga met de huisarts overleggen hoe ik dit moet aanpakken. Morgenochtend ga ik koffie drinken op het werk. Eens kijken hoe dat gaat. Ik wil dan meteen informeren wanneer de gesprekken over de herindeling zijn. De 2 weken zijn om en ik heb nog steeds geen uitnodiging ontvangen. Ook wil ik verschillende collega’s van andere afdelingen gaan bedanken. Zij hebben regelmatig een kaartje gestuurd en dat stel ik zeer op prijs. Dat is weer die onverwachte hoek.

We gaan even op bezoek bij Leo zijn moeder. Ondertussen heb ik Leo ervan kunnen overtuigen dat we moeten vieren dat ik weer eten kan. Hoe kun je dat beter doen dan met een lekker patatje van de maandagmiddag markt. Ze bakken daar de lekkerste friet. Ik als echte junkfood kenner kan het weten.

De telefoon gaat. Stefan belt vanuit Frankrijk om te vertellen dat hij vandaag is “uitgecheckt”. Dat is goed nieuws. Enige tijd terug is hij overgestapt naar een andere maatschappij en is op een ander type vliegtuig gaan vliegen. Om dit type vliegtuig te mogen vliegen moet er een nieuwe type rating (dit is een soort rijopleiding maar dan voor vliegtuigen) behaald worden. Daarna is de standaard procedure dat je de eerste 40 vluchten alleen mag vliegen met een speciale training captain.

Als alle rapporten goed zijn en alle ijkpunten goed volbracht zijn word je uitgecheckt. Alle beoordelingen waren zeer goed. Daar mag ik als moeder best een beetje trots op zijn toch?

Dinsdag 20-11-2007
Auto rijden doe ik nog niet dus Leo mag weer vrijwillig verplicht mee. We gaan even naar kantoor om mijn collega’s gedag te zeggen. We drinken gezellig een bakkie koffie mee en ik word weer aardig bij gekletst. Voor wat de gevolgen van de fusie betreft heerst er nog steeds grote onduidelijkheid. Er zijn nog geen gesprekken geweest dus officieel weet niemand waar hij aan toe is. Dat wordt nu toch wel eens tijd dacht ik, het is zo januari. Leo is vrijwilliger bij het internetcafé. Hij had even een time-out genomen en gaat nu kijken hoe de zaken er daar voor staan. Zoals verwacht blijf ik weer veel te lang op kantoor hangen. Als we weer thuis zijn moet ik meteen iets uitzoeken. Ja hoor, gelukt. Ik overleg met een collega dat ik wat werk overneem door dit thuis te doen.

Zo zijn we aan het einde van week 6 na belichting gekomen. Ik voel me gelukkig alweer veel beter. De arts van het AVL heeft mij gewaarschuwd dat ik misschien een licht spraakgebrek zou overhouden aan deze behandeling. Gelukkig heeft hij geen gelijk gekregen en praat ik goed. Ook het eten gaat boven verwachting. Volgens mij heb ik alle smaak nog. Wel heb ik veel last van een droog gevoel op de tong en de lippen maar dit is geen onoverkomelijk probleem. Gekruid eten neem ik nog niet en ik ben nog heel voorzichtig met het eten van harde of scherpe dingen.

Volgens de voorlichting mag ik 6 weken na de belichting gaan beginnen met het afbouwen van de pijnmedicatie. Ik loop iets voor want ik ben vorige week alvast begonnen met afbouwen. Ik heb wel gemerkt dat rust geneest. Dan bedoel ik met rust niet het vele slapen wat ik doe maar de rust in mijn mond door zo weinig mogelijk te praten. Hoe minder ik praat, hoe minder pijn. Nu is het zaak om ervoor te zorgen dat ik zo snel mogelijk weer de oude word.

Ik hoop dat er vanaf nu medisch gezien geen slecht nieuws meer is te melden. Vanaf komende week (week 7) ga ik nog wel 1x per week deze site bijwerken maar dan veel minder uitgebreid dan dat ik tot nu toe heb gedaan.

Klik om verder te lezen op: herstel vanaf week 7