Vrijdag, 14-08-2009
Dag 16 na inspuiting, schaduw gedurende 15 minuten, geen zon
Dag 12 na belichting
Het is een advies geweest om de nacht en dag wat te verleggen om toch naar buiten te kunnen gaan om bijvoorbeeld te wandelen en zo de energie weer op te bouwen. Toen ik vannacht naar bed ging had ik weer pijn in mijn tong en keel. Dit klopt precies want de verdeling van de pillen onderling klopt door deze tijdsverschuiving niet meer. Ik word geacht te slapen ’s nachts. Als ik ’s morgens wakker word ben ik blij met de eerste pillenronde. De morfinepleister gebruik ik nog steeds.
![a507[1]](http://www.komteenvrouwbijdetandarts.nl/wp-content/uploads/2009/08/a5071.jpg)
Vandaag besluiten we of we de verpleegkundige gaan bellen. Ik heb dorst en drink voorzichtig een half glas water. Lekker. Brood heb ik nog niet geprobeerd te eten. Leo maakt een broodje jam. Het kauwen lukt weer prima en als het kleine stukjes zijn is ook het doorslikken ook geen probleem. Na 4 stukjes voel ik mijn maag en stop meteen met eten.
Eerst maar even afwachten en dan over een uur nog een paar stukjes proberen. Zo gezegd, zo gedaan en het is er eindelijk in gebleven. Hoera. Ik moet mezelf meer in acht nemen. Als de telefoon gaat of als er iemand is zit ik gezellig mee te kletsen. Telkens weer loop ik het op omdat daarna de tong weer wat opzet en pijn geeft.
Het wordt wat saai maar de middag verslaap ik weer. Het avondeten houden we simpel. Geen warm eten maar gewoon een broodje jam zonder korstjes en een kopje lauwe drinkbouillon. Een uurtje later een schaaltje yoghurt. Wat een opluchting. Ik ben zo blij dat er eindelijk iets in mijn maag blijft. Zo ondertussen voel ik me behoorlijk slap en heb bijna geen energie.
![a508[1]](http://www.komteenvrouwbijdetandarts.nl/wp-content/uploads/2009/08/a5081.jpg)
De zon is weer onder en ik krijg toestemming om een kwartiertje buiten te spelen. Dat is echt genieten. Als eerste neem ik de geraniums aan het schuurtje onder handen. Alle dooie bloemetjes zijn er weer tussenuit en het ziet er weer vrolijk uit. Voor ik er erg in heb is de tijd om en moet ik weer naar binnen. Na de ervaringen van lotgenoten die ik zo ondertussen gehoord hebt neem ik geen enkel risico en hou me stipt aan de tijd.
Lieve Marga,
Doe jij het een beetje rustig aan? Ik snap dat je weer sta te poppelen om van alles en nog wat te doen, maar mak aan hoor!!!! Het gevoel van flarden dat je dacht dat je dood was sprak mij aan je omschrijf het zo goed maar waarschijnlijk komt dat van de morfine en inderdaad wat de verpleegkundige al zei, nog niet te snel afbouwen hoor!!!!
wij denken aan jullie.
Leo wat ben je toch een kanjer!!! geweldig hoe je voor Marga zorg, die kaart van de mantelzorger is echt op jou van toepassing. liefs en groetjes uit Broek.