VRIJDAG 16 OKTOBER 2009
Op reis kreeg ik meer en meer last van mijn tong, tijdens het eten, spreken, tandenpoetsen. De pijn is van een andere aard dan vroeger, het komt meer van binnenuit, precies alsof daar iets in de weg zit. Ik merk op dat ik voedsel automatisch naar de rechterkant van mijn mond verplaats en enkel nog de rechterhelft van mijn tong gebruik, de linkerkant is te pijnlijk. Als ik mijn tong eens grondig inspecteer zie ik enkele bobbels die heel gevoelig zijn als ik daar op druk. Toch maar eens terug naar NKO, ik wil eindelijk eens weten wat daar aan de hand is en verlost raken van mijn ‘tongpijn’.
Donderdagavond 8 oktober ga ik op consultatie, ik vermeld de klachten en zeg er onmiddellijk bij dat ik net zwanger ben. De specialiste onderzoekt mijn mond en ze reageert geschrokken, ‘dit is heel bizar, zo’n snelle ontwikkeling, dit moet zeker verder onderzocht worden’. Maandag 12 oktober onderga ik een biopsie, een heel pijnlijke gebeurtenis! De lokale verdoving mislukt deels, mijn tong blijft hypergevoelig, ik kan precies voelen waar ze 2 stukjes tongweefsel weghaalt. Mijn tong is dik opgezwollen waardoor ik 3 dagen moeilijk kan spreken en eten en dus thuis moet blijven. Vrijdagochtend bel ik op om het resultaat van de biopsie te horen en ik word verzocht om zo snel mogelijk langs te komen voor een consultatie, om de resultaten te bespreken. Ik ga in de voormiddag nog naar het werk tot 11u30 maar in mijn hoofd spoken toch allerlei vragen. Ik hoop vooral dat er ‘iets’ is gevonden, een echte diagnose, dan zouden de klachten deftig behandeld kunnen worden. Mijn moeder staat me onverwachts op te wachten voor de ingang van St-Niklaascampus, die maakt zich zorgen en wil me vergezellen bij de consultatie.
Iets voor 12u worden we binnengeroepen bij de NKO arts en haar ernstige gelaatsuitdrukking en stevige handdruk voorspellen niet veel goeds. En dan hoor ik de volgende woorden…” slecht nieuws … onvoorstelbaar op jouw leeftijd… er is kwaad gevonden in de biopsie… tumor op tong…” Ik weet niet wat ik te denken, ‘kwaadaardige tumor, betekent dit Kanker? dit kan toch niet waar zijn’ Mijn moeder reageert emotioneel en geschokt, ik zit verstijfd op de stoel. In medische termen heb ik een ‘spinocellulair carcinoom’, in gewone taal is het ‘tongkanker’. De enige vragen aan de dokter zijn “En nu? welke behandeling? is dit mogelijk met mijn zwangerschap? hoe erg is het?” Eerstvolgende stap is via allerlei extra onderzoeken nagaan hoe groot de tumor is, hoever de tumor zich in de tong bevindt, of er al uitzaaiingen zijn verder in de mond en hals, in de longen, maag en lever. Dan pas kan een behandelingsplan worden opgemaakt en voorspellingen worden gedaan naar genezingskansen en gevolgen. De arts voorspelt dat een operatie waarbij een deel van de tong zal weggenomen worden onvermijdelijk is, met bijkomende bestralingen. Het is een goed behandelbare kanker maar dergelijke operatie is ingrijpend en verminkend.