Donderdag, 23-06-2011
Voordat ik mijn volgende controle heb gaan we eerst op vakantie naar het mooie Tirol in Oostenrijk. Wij zijn de eerste huurders in een compleet gerenoveerd appartement. Alles is nieuw en voorzien van alle gemakken. We voelen ons meteen thuis door de hartelijke ontvangst. De eerste week gaat totaal langs ons heen. We slapen veel en ik hou Leo wakker door telkens gillend wakker te worden. Waarom? Geen idee!

In de 2e week gaat het wat beter. We doen rustig aan en gebruiken de middaguren voor wat uitstapjes. Het lopen in de bergen valt vies tegen. Ik had verwacht genoeg conditie opgebouwd te hebben om meer dan een half uur te wandelen maar in de bergen is dit helaas niet haalbaar. Jammer, maar nu doen we gewoon wat meer met de auto.

‘s Morgens word ik steevast wakker met pijn in mijn keel en rechteroor. In de loop van de dag neemt dit een beetje af. Het eten van een pepermuntje of dropje voelt alsof of er letterlijk zout in een wond gestrooid wordt. Het eten van de zogenaamde “semmeln” gaat nog wel. Deze broodjes zijn minder hard dan verwacht dus dat valt mee. De schnitzels zijn te hard en te droog dus ik pas de maaltijden aan de situatie aan wat de meest heerlijke creaties oplevert.

Mijn gezicht houdt weer behoorlijk veel vocht vast en het is 1 keer gebeurd dat ik in het appartement ben gebleven omdat ik me echt niet buiten durfde te vertonen. Leo heeft een nieuw koosnaampje bedacht. “Wat heb je toch een lekkere plofkop”. Ik vat het maar op als een compliment.

We zijn niet in de zogenaamde “hoera stemming” geweest deze vakantie. Nu zijn we weer we thuis en het leven van alledag begint weer. Eerst bloedprikken, een bezoekje aan de huisarts, op controle bij de bedrijfsarts en me opmaken voor de eerstvolgende controle in het AVL. Ik ben benieuwd wat dat brengen zal maar ik heb er weer geen goed gevoel over.